Coma la democracia es lo mendre mal de regime republican o reial, o plutocratic o federal, la diplomacia es lo mendre mal per las relacions internacionalas e per evitar las «relacions»* armadas (* eufemisme per guèrras entre nacions, 1815, 1830, 1856, 1870, 1875/78, 1914/18, 1939/45, etc...) ; çaquelà la diplomacia dempuèi sègles a portat problèmas als pòbles, sense cap excepcion de sègles, e a matat pòbles ; e sense cap excepcion de diplomacia d'un continent o d'un autre, d'una administracion o d'una autra. E coma la Societat de las Nacions (Genève), l'Organizacion de las Nacions Unidas (Washington) a pas cap trobat bona solucion quand tot se fabrica ambe los Estats, mais o mens programat per èstre pensat sus un regionalisme expansionista.
Una fòto se passeja sul net per criticar la politica actuala de la diplomacia europèa, diplomacia que se vòl administracion d'una federacion coma una administracion jacobina se vòl la bona politica per l'impèri republican francés.
La diplomacia alemanda, e assimilats, o russe, veire estanisiana (familha Bush) an totas provat que la diplomacia es un dangièr pels pòbles ; e malgrat lo cambiament de paradigme (etnista) al paradigme de la multi-etinicitat dels Estats, res a cambiat dins lo ròtle dels diplomats, lo mendre mal, es la la solucion de patz pels pòbles ; la diplomacia trabalha pel cort-termi gaire mai.
Dins una conferéncia Henry Laurens, cadièra "Histoire contemporaine du monde arabe", explica plan lo problèma rus, turc, anglés, alemand, e francés dins lo problèma qu'avèm de suportar en Iraq, Síria, Palestina e Liban d'ara, al XXIen sègle.
La mapa d'un autre site, istòria de l'impèri Otoman, explica fòrça causas sus la complexitat dels concepte de nacion, e sus l'uniformaizacion de las nacions, aquí lo problèma Curde basat sus l'etnisme, e l'uniformitat de l'identitat d'una nacion antropologica.
La mapa de la diversitat del pòble Curde explica tanben la diversitat dels movements politics d'anuèch (e la mapa arab explica d'autres fenomèns), la mapa de l'impèri Otoman en 1878 explica lo problèma del tractat de San Stefano, establit devant la pression armada russa a la pòrta de Costantinòpol. Lo sistèma politic Otoman explica d'estabilitat obtenguda dinca l'arriba dels Europèus dins la region, estabilitat dedins totes los pòbles e nacions, mas tanben entre totes las religions. E lo sistèma Sèrbi, sul modèl francés, explica d'autres problèmas dins las tèrras liberadas del regime ototman.
Son aquelas guèrras dins l'impèri Otoman que fabrícan una Turquia modèrna qu'es una partida del problèma europèu d'anuèch e qu'argumenta per un integracion politica de l'Orient Mejan dins lo continent europèu. Mas l'integracion turca a la diplomacia europèu vòl pas dire al regime economic de l'Union Europèa ; aital soi per la règa del London Kingdom (AELE) contra l'Union Europèa (modèl alemanic e francés).
Son çaquelà las incompeténcias dels regimes russes, alemands, angleses e franceses (modèl turc e République impérialiste française) que son a la basa dels problèmas dels chaples europèus del XIXen, XXen e XXIen sègles. E lo problèma es jamai estat, an-aqueles sègles, la fauta del Vatican, coma en Occitània pels sègles XIIen e XIIIen.
Se cal recordar tanben que ambe Bizança avèm la data similara per Occitània, la data de la catastròfa es l'arribada dels Francs en Aquitània, e dels Turcs en Anatòlia (Cosntantinòpol, Bizança e puèi Istanbul), la data es 1453.
E cada paret europèa recòrda lo tractat dels Pirinèus, signat a Baiona, aquí las diplomacias castilhana e franca an discutit d'una solucion, solucion diplomatica que fabricava un mite istoric francés, e devengut geografic, los Pirinèus son «une frontière naturelle».
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada