arcuèlh

dijous, d’agost 31, 2017

Jacobinisme : coma es la casta jacobina ? 4 Responsas

1 / lo jacobinisme es masclista, per sa premsa e per las accions al poder del castèl elisèu.

 
Vos farai remarcar que las amenaças de mòrt, adreiçada sonque una elegida presidenta d'Occitània las a recebuda (na Carole Delga), se questionèm encara d'ont venián aquel « bons sentiments masclistas ») ; çaquelà la suspicion es multipla, extrèma-dreita francesa o extrèma-dreita catalana... Causissètz !

2 / lo jacobinisme es d'una paraula segura. E es pas sonque aquel qu'es dobtós dins la paraula que dona, tot jacobin trabalha per sa caissa (borsa, compte en banca, castèl en Sarthe) o per portar naut -sense condicion- naut lo nacionalisme francés, regionalisme d'expansion parisenca, bandièra tricolorada + militarisme colonial, e las conquéncias normalas, monuments als mòrts qu'acompanhan tres còps l'an l'imne sangnós La Marseillaise.

 

3 / es devengut tanben antipapista gràcia a la revolucion sangnosa de 1792. E o podèm legit sus la portada de Le Figaro, lo jornal del proprietari vendeire d'armas Marcel Dassault. Son semblant als vendeire d'armas del PP en Espanha ... Les Républicains e lo Partido Popular son similars sus fòrça punt de la vida dels elegits (rara per las elegidas) e partesans.


La paradòxa es clara, son aqueles que nos an imposat lo papisme a la fin del XIXen sègle, ambe las crotz un pauc pertot en Occitània, son aqueles que fan los capolièrs del catolicisme francés, mas que lor agrada pas lo Papa car pensa diferent que el ; els pensan catolic coma Laurent Wauquiez, sul modèl Philippe Pétain, un grand òme de l'armada francesa per 14/18 (per los qu'an oblidat e quina pietat qu'aguèsse pas de monuments coma Jules Ferry a d'escòlas amb nom un pauc pertot ; el tanben pensava que « un pòble superior a d'ensenhar los pòbles inferiors » 18 julh 1886).

4 / l'arrogança del mercat-Estat-nacion dels tecnocrata autoseleccionat pel sistèma, economic de La Défense e dels clubs politics jacobins, autopromocion o autosanguinitat coma pels nòbles d'ancians regimes.

Los jacobins son tot, levat l'inovacion, la recuperacion segur, mas pas l'inventivitat economica e politica. es un pauc coma lo militarisme francés que farga la guèrra contra totas las tropas reialas europèas, un còp èra, pendent la guèrra de trenta ans que durèt mai de cent ans.

Senon podètz sempre far fisença al jacobinisme, vosautres elegits e elegidas d'Occitània, en lor donar d'argent, nòstras fiscalitats, per exemple, per melhorar la logistica per anar en tren (LGV-TGV) a Paris ; o per installar las unitats nuclearas que serviràn d'alimentar lo drac industrial e de servici parisenc ; o recebre los quadres/as o migrants/as parisencs/as quand an comprès que la pollucion parisenca èra pas simplament una causa d'ecologia mas tanben neuronica ; per alimentar un sistèma educatiu qui fonciona mal e que pensa coma los professors jacobins, mal ;  per assegrar que sola la SNCF es capabla de trabalhar en Occitània, etc.
 

Al mièg de l'aiga que puja dins lo petròli abondent, e las usinas quimicas petrolièras, la barca saluda lo pòble negat ; sèm amb AZF-petadoira-Total un còp èra a Tolosa ... Lo jacobinisme es una ideologia d'extrèma-sotmission e de l'arrogança extrèma.

Contra lo mercat mondial, la solucion :

Fau plorar o manifestar ambe la CGT-FO o la fRance insoumise que lo mercat mondial maltracta los emplegats per amassar moneda ; es lo ròtle del capital e de sa finança de ganhar d'argent suls mercats-Estat-nacion que los politicians non vòlon pus contra-rotlar, e los sindicats o extrèma-esquèrra sonque s'acarar contra sense trobar solucions, per aver arguments per manifestar 10 jorns per an. Occitània, Tolosa, a trobat una solucion : l'entrepresa cooperativa, que fau ajudar.
Mens i a de multinacionala sul mercat d'Occitània, mens i aurà de poder parisenc a la man-òbra. 
Ligam d'Applicolis.

Lo CSA confirma la doctrina dels Parisencs, fau pas de tv en regions

RT FRANCE arriba sus la TNT, television digitala, en fRança. Actualament 95 % fabricada a Paris, e pensada coma totas las autras, coma jacobins ; las linhas editorialas son totas las meteissas ; aital RT FRANCE semblarà plan diferent, bravament diferent mas de quina linha editoriala ? Fau esperar que difusarà aquò tanben :


Dins lo desvolopament de la pensada jacobina, lo contra-ròtle centralista es la television, es primordial, per rason lingüistica coma per rason ideologica. Aiçò zo sabèm dempuèi l'ORTF (e la RTF) que dins las annadas d'aprèp-guèrra nos an questionat en patois parisenc, alara que tota la populacion d'Occitània parlava occitan, sense cap excepcion ; l'ORTF, puèi las televisions de Giscard nos an ensenhat a abandonar la pensada dins la pròpria lenga (Occitan en Occitània), per parlar lo patois de Paris ; ara lo patois parisenc dèu èstre anglocompatible. Es pel moment una capitada de las grandas, ni l'escòla, ni lo poder politic i èran arribats. Las cartas interioras (Charte) imposada pel politic (incapable de contra-roltlar l'aplicacion), Cartas interioras de las ditas televisions publicas an jamai respectat las linhas sobre las lengas localas, sobretot pas en Occitània ; es lo sol endreit que la produccion publica de television es damorada a 40 minutas la setmana, quand son pas en vacanças...

Fau tanben notar que l'informacion de las televisions d'Estat es clarament SONQUE pensada a Paris ; es pas question d'aver un jornal internacional pensat a Marselha, Niça o Baiona, nimai a Perpinyà o Tolosa. E encara mens en lenga occitana, pont de la latinitat !

Se trapa ara que la formacion francesa es talament bona que los quite jornalistas an problèmas geografics quitament al nivèl local.

 
E France 3 Occitània exista, mas l'avèm encontrat .... tanben o faguèt en situar Canet non pas en Catalonha mas en Occitània ; èra una provociona assumida ?

Dempuèi 40 ans las televisions decentralizadas del servici d'Estat pagadas per la redevança de totes los ciutadans, sense excepcion locala -per rason lingüistica en exemple-  son a intoxicar lo public sus l'illusion d'una reala television o produccion audioviauala en region (per exemple en Occitània) ; las dificultats de Sud TV per aver una produccion finançada per un mercat publicitari es aquí per provar que sua tèrra cremada de l'audiovisual jacobin (de centre de produccion e pensada parisenca) es complicat de desvolopar quicòm. Las dificultats de difusion de La Seria son aquí per provar que lo sistèma es estat blocat per un ensenhament audiovisual racista lingüistic, especialament a Tolosa...

E alara lo ròtle del CSA es donc de desvolopar lo sistèma merdic e dels amics del poder en matièra de television ; es mai clar (!) ; l'Estat es rei en matièra audiovisuala, modèl Edicte de Villers-Cotterêt ; es talament rei que accepta una television russa, non pas sovietica, mas una television russa fargada pels oligarcs de la Federacion de Rússia que podèm dire pauc democratics...

Un jornal ne parla Ouest-France .... Que fan los jornals locals de Bordèu (impossible de ne parlar, an una television que la frequéncia es donada pel CSA), nimai los autres mèdias perqué an totes un percentatge dins televisions localas. La linha editoriala es aquela del jornal papièr : fau pas questionar paris, encara mens criticar Paris, nimai donar las dificultar d'èstre contra lo jacobinisme en region Occitània ; la linha editoriala es la meteissa que Putin a Moscó per çò que se parla de las tèrras anexadas recentament.

Mercés al CSA per nos ajudar a poder destriar las televisions de la manipulacion, las parisencas que fan de sos-produccion nòrd-americana e la television russa de l'oligarquia en plaça (un pauc coma los jacobins de las televisions privadas francesas). Sèm plan ajudats per aquel organisme de tria, centralista francés, que pensa que la manipulacion qu'engana los pòbles sotmetuts, es lo sol biais de damorar dins l'informacion mondiala.

Fau pus manifestar per aver una television occitana, fau produsir, fau professionals, fau jornalistas que pensan en Occitània e en lenga occitana, fau trobar finançament !  Questionatz DETZ TV qu'es considerada coma malvesenta per Internet o Orange, testatz!

Doás informacions de la jornada que fan pensar

La primièra es franco-francesa : lo FN se plaça del costat dels trabalhadors ? Contra lo MEDEF ... I a una certitud, lo còdi del trabalh aleugerit es un biais de pensar la politica que reglarà res, levat favorizar l'extremisme, e la precaritat. La precaritat en Espanha es la politica que lo PP pòrta dempuèi 20 ans, resulta multipla ? 1 / la migracion que pobla de competéncia l'Union Europèa e Euròpa en general (los graduats "Espanhòls" an desertat Espanha) e fan concurréncia a las incompeténcias (lingüisticas) de tot escantilh en Euròpa, 2 / lo pòble catalan s'encamina cap a l'independéncia, 3 / una casta de privilegiats govèrna Espanha e se servís del mercat que damora per s'enriquir, del meteis biais que Franco faguèt.

Es aiçò que volèm per fRança ? Un Estat govèrnat per l'extremisme modèl espanhòl ?

Mas l'informacion màger de la jornada la dona lo jornal collaboracionista espanhòl La Vanguardia, dèu èstre segura : L'Estat espanhòl prepara una separacion exprès, aprèp lo MariaNO Rajoy de sempre, es novèla granda (l'Estat espanhòl es eficaç mas sonque per evitar la destruccion, e per perségre dins lo franquisme territorial) ; aquela informacion agradarà pas al deputat europèu del FN e de Perpinyà, segur.

 Lo "GobierNO" es aquí aquel de Madrid ; lo piulet sembla urgent e o es quand se sap l'istòria editoriala de La Vanguardia, lo melhor informat del quite temps del franquisme.

Pas cap mèdia francés ne parla, sembla pas arribat l'informacion dins l'agéncia de manipulacion informativa francesa, l'AFP, ni mai a Reuters.

Al final, serà pas lo pòble de Catalonha que se van separar d'Espanha, mas Espanha que dona la libertat al pòble sotmetut catalan.

Aurèm donc una granda susprèsa lo referèndum del 1er d'octobre, serà simplament la confirmacion que Espanha s'alarga luènh de Barcelona. 

[...] 

e al final una de las novèlas es una faussas novèlas ! Una fake explica un jornalista de Barcelona :

 _°_

Complement d'informacion del jorn per Occitània, es pas una faussa novèla.

 Aran es Occitània e podràn votar lo 1er d'octobre pel referèndum al Principat de Catalonha.

dimecres, d’agost 30, 2017

Gestion Jean-Luc Moudenc : grande braderie

Pel LGV, los elegits tolzans e las elegitdas tolzanas se sont faits avoir ; la fiscalitat dels Tolzans aurà servit a la linha cap a Bordèu alara que l'Estat podiá pas pagar, e la linha contunharà pas a Tolosa, nimai en Iparralde, çò qu'èra inutile. Son talament jacobins que fan fisença al centralisme parisenc per se daissar far sortir lo chec per pagar en plaça de l'Estat ! Quines estúpids. E l'Estat cerntral ne riu, se podrà entendre.

Per amusar la galariá, e los comèrcis locals, es tanben Paris que farga animacions coorporativas e centralistas ; per amusar mai las cornièras, en grand, la majoritat tolzana nos farga dels taures dins las vilas abans de portar la corrída espanhòla, mèfi : mas los ciutadans tolzans an mai de memòria sobre las nosenças de l'afar, mens per la memòria istorica sus la corrída espanhòla que l'afar de nosença tolzana n'es que lo preludi.E mai i aurà
 Per la memòria istorica de la corrída espanhòla, fau costejar lo franquisme...

Se Espanha deven de mai en mai complicat per la Corrída, l'ideologia centralista espanhòla lo vòl imposar als Catalans. Mas fonciona mal ... nimai als Balears !

Donc lo mercat de la Corrída espanhòla pensa a Occitània, aont la Corrída es una aisina d'assimilacion del nacionalisme francés en Occitània ! Mas sembla que las nosença del preludi, farà pas flòri per la seguida.

Quand fasèm la « grande braderie » dels elegits jacobins a Tolosa ? La pròsa de Mèstre Jourdain sembla al jacobinisme dels elegits e / o elegidas de Tolosa, ne fan sense saber, enfin soi positiu, seriá inocents en politica jacobina ; o vòli pensar, mas dobti.

Lo Parlament Europèu escriu en catalan

S'espèra encara aquò de l'Assemblée Nationale o del Sénat mas podèm pantaissar ... O podèm pantaissar que lo Conselh Regional d'Occitània fasquesse pas sonque votar per un nom en occitan e en catalan, mas qu'empleguèsse las lengas occitana e catalana. O podèm pantaissar que lo Conselh Regional de la Novèla Aquitània empleguèsse la lenga normalizada a Lemòtges -per edicte del Duc d'Aquitània- per valorizar sa politica euroregionala e europèa, podèm pantaissar. O podèm pantaissar que l'identitat d'Auvernhe tanta presada a Lyon, posquèsse un jorn passar lo amrqueting territorial e oblidèsse pas Ardècha e Droma dins l'ensemble occitan de la region de Lyon. Podèm pantaissar qu'un president de PACA passa al delai de la subvencion d'un musèu per enterrar la lenga, e empleguèsse lo provençal en tota dignitat. Çò qu'es vertat pels Conselhs Regionals es vertat pels conselhs d'aglomeracion e per las comunas. Donc quand lo Parlament Europèu saluda en catalan, dona la via de la diversitat lingüistica que fau préner, tanben per l'occitan en Occitània granda.



Bon fau aver d'elegits o d'elegidas que demandèssen que lo Parlament Europèu escriguèsse tanben en occitan, o en aranés ?

Sempre l'occitan serà una pietadosa e compassionala referéncia dels elegits e elegidas d'Occitània; sempre pietadós.
 


L'occitan es lenga d'aquel espaci economic, mas es plaçada sempre per compassion dins lo tirador constitucional del 75-1 de la constitucion francesa, dins lo tirator de l'enbarrament politic jacobin.

Dante Alighieri sabiá de l'occitan qu'èra la clau per despertar la lenga vulgara latina en Toscana, mas anuèit pus digun en fRança sap qu'un vers de referéncia es en lenga occitana, la lenga normalizada per rasons politicas a Lemòtges dins lo Ducat d'Aquitània, a l'egal del latin.

Joan Jaurès sabiá de l'occitan qu'èra la clau latina que nos desperta, a l'imatge d'un prèmi Nobel Frederic Mistral, 1904 jà ! Mas pus digun dels militants d'esquèrra parla d'aiçò, al contrari, a L'Union, País tolzan, l'esquèrra castiga l'unica escòla en lenga occitana, calandreta.

L'UNESCO qu'es a Paris, sap tot aquò, mas accepta de discutir d'un projecte UNESCO per Tolosa sense imposar l'occitan coma lenga de comunciacion, d'una modernitat "clau latina", e aisina per l'Union Europèa...

Rajoy contra l'inquisicion, nosauts europèus, los dinèirs ont van ?

MariaNO Rajoy es contra l'inquisicion dels ciutadans ; çò que dona coma una inqusicion es la volontat dels ciutadans de saber ont van los dinèirs de las fiscalitats, e aiçò se questiona en Espanha, mas tanben en Euròpa, car totas las fiscalitats de cadun dels membres de l'Union Europèa a consequéncias sus l'economia de cada ciutadan. Jean-Claude Junker o podrà assegurar, car en responsabilitat al Luxemborg, aurà plan obrat per aiçò.

Cridar contra l'inquisicion dels ciutadans es coma dire : "daissatz-me corrompre tranquil, mercés" dixit MariaNO Rajoy.

 
MariaNO Rajoy es pas lo modèl polonés, un pauc extremista de la dreita catolica polonesa, mas quasiment; çò d'estranh es que los politicians europèus li piquèssen pas suls dets e li diguèssen pas de se calar e de demissionar, perqué o fan pas ? La rason es simplassa : es question de la majoritat al Parlament Europèu, car sense los elegits del #Brexit, la dreita es pus majoritària per imposar lo desfiscalista luxemborgés Jean-Claude Junker al cap de la comission europèa.


La dreita europèa exista gràcia a la corrupcion del PP e l'inocentàs MariaNO Rajoy, lo grand amic d'un Nicolas Sarkozy ; pareis que sap res de res, e que la melhora defensa es l'ataca ; discors clar al Congrès espanhòl a prepaus del cas de corrupcion dit Gürtel. 

Fau oblidar que lo discors del PP, Albiol, elegit al Parlament de Catalunya, dins un programa en catalan de Catalunya Ràdio, es similar al discors d'Éric Ciotti a Niça ? 

Me sembla important de veire que l'Union Europèa la fabrica la dreita del Parlament Europèu, mas contra la diversitat europèa.

"Emplois aidés" = fin de Calandreta

Los emplecs ajudats que lo govèrn LERM vòl destrusir car costoses per la fiscalitat de l'Estat, son los emplecs qu'ajúdan a desvolopar projectes de Calandreta ; çò que los sindicalismes nacionalistas franceses de l'Éducation Nationale o l'extremisme de France Insoumise a pas capitat de far, la mesura aquela o capitarà. Farga benlèu una politica novèla de "ni dreita ni esquèrra", mas segur turiferària per Calandreta ?

Çò que m'estona es la fauta de comunicacion de Calandreta sul tèma.

I a encara un tèma per protestar per François Bayrou e segur Les Républicains li diràn qu'es el lo giroleta politica ; car aquela politica Les Républicains l'an pensada, mas pas aplicada ; e l'esquèrra coma a L'Union (France Insoumise) dins l'aglomeracion de Tolosa, la pratica cada jorn ; es lo biais "ni dreita ni esquèrra" pels jacobins d'establir lo netejament lingüistic en fRança.

E sembla que sonque los elegits d'oltra-mar son a bolegar ... 

Los emplecs ajudats son pas sonque los emplecs "al nègre" (del sistèma foncionarial), emplecs del sistèma que pòt pagar un emplec sancièr (amb estatut foncionari), de l'Éducation dita Nationale o institucions de la decentralizacion ; es tanben la politica lingüistica que fRança refusa de fargar oficialament !

Lo sistèma jacobin es grandament turiferari per las lengas en França ... que ne pensa l'UNESCO ? Que ne pensa lo Parlament Europèu ? Que ne pensa lo PSf ? Lo PRG ? EELV ? O los elegits que son sortits dels rengs d'aquelas escòlas associativas (laïca, e parentala) e jà mal tractada pel sistèma d'opression lingüistica academica francesa.
_+_
                                     
 _+_

Informèm los elegits e elegidas que viatjan pauc a pè dins las carrièras de la vila mondina

 
Anavi oblidar los « umanistas » @cestrosi (quand es passat a Tolosa, marchava sus l'aiga mas a res cambiat an aquela situacion), e @ECiotti qu'es lo nòstre migrant recent en fRança (annexat en 1870), e nòstre jacobin preferat @saurel2014 que man-òbra dempuèi 2014 per arribar al poder jacobin lo pus naut. E sabi que Alain Juppé, el camina dins la ciutat de Bordèu, i a res de li escriure... E Nicola Beloubet la tolzana qu'a pas de piulet disponible, mas que govèrna ambe LERM.

Traduccion d'un acticle sul finançament de la Societat Civil Catalana

Me sembla important de far saber quin organisme son a trabalhar contra l'independentisme catalan e qui finança ; dins la lista i a Telefónica e RENFE. Una traduccion occitana del tèxte catalan, de l'article de Público sul tèma, data de 2015.
PÚBLICO

MADRID D'ont sortíssson los dinèirs de la "Societat Civil Catalana" ? Es una question de milion. Concretament un milion d'€ (992.672 euros) que l'organizacion anti-sobeiranista a ancaissat en 2014, segon confirma lo balanç financièr recent.



Es la question que tanben assaja de respondre lo jornalista Jordi Borràs dins son libre en catalan 'Desmuntant Societat Civil Catalana' (Edicions Saldonar i pel Grup Barnils), que i fau somar la revista Crítíc dins un reportatge ambe donadas exclusivas sobre l'opacitat ontologica qu'amaga fòrça los comptes de l'organizacion.

Sonque fau un pichonet uelhet al balanç presentat per la "Societat Civil Catalana" per s'adonar que las chifras quadran pas. SCC, s'es bastit ambe la volontat manifesta de combatre lo sobeiranisme e "manténer Catalonha integrada a Espanya", compta amb tot juste 75 sòcis e unes 4.000 collaboradors que se sap aps quantes d'els contribuïscan economicament a l'associacion. No obstant aiçò, los seus finançaments van puntejar lo milions d'€ en 2014.

Dins las donada que facilita l'assiciacion, la quantitat dels sòcis representa un 1,5 % de l'encaissament, 15.000 € al total. Un autre 1,4% s'atribuís a travers las urnas e los luòcs de recaptacion. la rèsta, 963.053 €, lo 97% de las entradas, l'obten l'organizacion a travers de donacions privadas. La SCC, que gasta mai que encaissa, a d'aver de far front al pagament d'un total de 1.084.000 € per las doás grandas manifestacions que van organizar, çò que fabrica despensas en comunicacion e despensas estructuralas.

Qui finança a Societat Civil Catalana?

Dins lo llibre, Jordi Borràs denóncia lo possible finançament per partida d'entreprasas de l'Ibex, que s'amagan aital per non pas recebre la factura en retorn. La quita associacion es compromeda per "garantir la total a confidencialitat de la donacion".

Tal coma l'assenhala Crític, es mai que probable que mantunes quantes d'aquelas aportacions provènon del ceucle entreprenarial que son a la sorga de la fondacion, malgrat tot non i a constància.

Çò de segur que a donat mai de publicitat a la fondacion es lo principal accionaista, Naturhouse, Félix Revuelta, una de las 100 fortunas mai grandas d'Espanha. Com el, aital o explica le quita Revuelta dins un programa de television, i a fòrças entrepresas que donan un sosten a la Societat Civil Catalana mas son damorat discret per non pas pèrdre contacte ambe la Generalitat catalana.

El PP, intermediari
No obstant aiçò, i a fòrça autras actors. Segons l'informacion del digital Las Voces del Pueblo, un dirigent del PP català, Enric Millo, estariá entremièg las entrepresas de l'IBEX e la SCC, ambe l'ajuda del Govèrn espanhòl, per assegurar una injeccion de capital. Segons las fonts revelada pel diari, i auriá Telefónica, qu'auriá 'col·laborat' ambe l'associaicon gràcias a la intermediacion del partit conservador. Segons explica lo jornalista Guillem Martínez a Crític, "aqueles poderoses" accionistas, "representants de bancs e grandas corporacions internacionalas telefònan directament als oficis de direccion del diaris per frenar tota publicacion", segons los interesses d'aquelas entrepresas.

D'un autre costat, tal coma o denóncia Borràs, i a sospicions de tractament de favor per una partida de l'Estat a SCC, e un fait confirmat : Renfe a subvencionat un 50% del prètz del bilhet de tren per 245 personas que son vengudas a l'acte que la SCC aviá organizat a la  Diada de 2014 a Tarragona. Un descompte qu'a supausat un estauvi de 2.744 € per l'associaicon anti-independentista SCC.

Renfe a allegat que lo descompte lo ban far suls critèris generals per o justificar. Non obstant aiçò, cap dels descomptes de l'entrepresa encaissa ambee aquel percentatge. Segons la jornalista  Gemma Aguilera "sonque damora la possibilitat que se tractèsse d'una decision arbitària" lo destinatari èra supausadament pas conegut.

(sèm en 2014) aquel an, lo 11 de setembre, Renfe a denegar a l'Assemblea Nacional Catalana (ANC) la possibilitat de logar trens extra, al prètz corresponent sense descompte, per a persones de fora de Barcelona allegant que non i aviá plaças disponiblas.

Font: La oscura financiación de la asociación antisoberanista de Societat Civil Catalana | Público

dimarts, d’agost 29, 2017

La paur lingüistic dels imperialistas fòrça

La paur lingüistica dels imperialistas o regionalistas d'expansion (Paris o Madrid) fòrça a donar dins lo multilingüisme que los imperialistas an jamai volgut promòure. Fau tornar dire qu'abans 1453, lo bilingüisme èra la règla legala dedins lo Ducat d'Aquitània, latin e lemosin o gascon. Es en 1470, aprèp la patz franca qu'a assassinat mantunas populacions d'Aqitània, e voidat parçans sancièr, que lo francés -lenga del rei- s'imposa a l'Aquitània, ambe l'argument : « lo rei dèu saber las leis de las tèrras de conquèstas », es la meteissa règla republicana que suportèm ara ; res a cambiat dempuèi 1732, e res cambiarà en fRança.
Aital la declaracion catalana de 2017 m'estona gaire, es plan recenta, e forçada pels Espanhòls que fan una crisi psicanalitica e politica car l'espanhòl seriá amenaçat, coma se lo catalan èra pas amenaçat per l'espanhòl de l'Estat centralista, dempuèi l'arribada de la dictatura en 1939, res a gaire cambiat ; alara la declaracion es importanta per las resolucion democratica dels problèmas lingüistics fabricats pels imperialistas o regionalistas d'expansion madrilenca : 

E l'òrdre lingüistic donat, dona pas una valor a las lengas.
L'aranés es l'occitan en Aran (Vielha), aital vesèm que la co-oficialitat frena per l'existéncia d'un Estat, ni la revendicacion per èstre un Estat independent europèu ; serà lo segond còps sul continent europèu que l'occitan es oficial per l'Estat ;  lo primièr es la Prinipautat de Mónego/Mónegue, ambe lo monegasc. L'occitan d'Aran es l'occitan pirenenc de la Val nauta de Garona, Corserans, Varossa e Naut-Comenge.
Fau notar que lo catalan es l'unica lenga oficiala d'Andòrra, aquò frena pas per aver un estatut pel francés e per l'espanhòl, e que lo portugués fosquèsse mai o mens la lenga la mai emplegada de facto pel nombre de migrant portugués dins aquel Estat independent.

Jean-Luc Moudenc empresona Tolosa dins un futur fosc

Lo contengut d'una politica se jutja sovent per son eficacetat e donc pels projectes capitats de sortir o en via de sortir, tres ans aprèp, podèm questionar, non ? Per exemple la còlha del Jean-Luc Moudenc aviá preferit lo projecte de musica classica per la preson Sant Miquèl, abandonada per l'Estat e una urbanitat que seriá la clau de desvolopament pel barri aquel. S'espèra encara una lesca del projecte, e benlèu que las amistat lo transformaràn en projecte immobilièr a sorga financièra clara, mas per quí ?
Se trapa que Convergència Occitana que farga la gestion dels bastiments de l'Ostal d'Occitània (n'i a dos), aviá un projecte plan complit e quasiment finançat per las ajudas de tot escantilh e qu'estauviava a Tolosa un finançament pesuc (bon, non?). En causir un autre projecte de musica classica transformat en musèu de la resisténcia fàcia a l'aucupacion nazi (ajudat pel sistèma politic identitari francés de 1939/45 qu'èra naissut dedins l'Action Française), pesuc pel budgecte de la comuna, avèm donc una fòto setembre 2017 (3 ans aprèp la campanha electorala e lo desvolopament de la promessa que dona aquò ; e coma lo budgecte i èra pas condamnava a la fòto següenta en fin d'agost 2017 :

Dins lo projecte de la Convergència Occitana, i aviá una idèa d'un projecte transpirenèu, un projecte europèu, un projecte de dimension capitalistica de Tolosa ; es estat refusat e los militants se son calats. Dedins aquel projecte i aviá l'idèa que l'Istòria d'Occitània, a Tolosa, aviá una importança per l'integracion de totas las populacions. Es sonque quand s'encontra las populacions migrantas a Tolosa que se trapa lo voide de la sapiença sus Tolosa qu'agrada  als poders jacobins e reials en plaça.
Sembla que Francis Grass, encarga de fòrças causas, aguèsse pas trobat d'esponsòrt o mecenat per la cultura e donc per la musica classica e per aquel projecte de cultura aplicada a un barri sense aver questionat los ciutadans del barris.
Lo projecte de la Convergència Occitana aviá questionat los ciutadans del barri. Dins un barri que la joventut e la migracion es importanta, lo fait de promòure una coneisséncia de las sapienças d'Occitània (Istòria, canta, dança, teatre, etc.) a una importança sociala qu'es estada refusada per la municipalitat de dreita de Tolosa.

Martin Malvy a indicat sovent l'importança de saber l'Istòria d'Occitània ; vertat al moment del projecte lo nom de la novèla region estimat pels elegits Les Républicains èra lo pietadós « Languedoc » ; fabricava aital una pròva de mai de la necessitat de donar una leiçon d'Istòria de Tolosa e d'Occitània a totes los elegits qu'an votat aital dins l'aglomeracion tolzana. Los elegits Les Républicains an confondut Occitània e Lengadòc, e la zòna fiscala reiala (l'estimat reialisme del cònsol màger de Tolosa, fauta de sapiença sul tèma en Lengadòc) èra lo Lengadòc, mas pas la Bigòrra, ni Armanhac, ni Carcin, ni Albigés, ni Roergue, ni Comenge e Varossa, ni Comtat de Fois, ni encara mebs la Cerdanha, Conflent e Rosselhon... la faut a de sapiença de Les Républicains es granda, politicament o sábon fargar en musica per enganar per las eleccions. Ai j à publicat sus aquel blòg la mapa clara de l'espandiment del Lengadòc, es pietadós que fosquèsse pas difusat dementre los conselhièrs regionals d'Occitània, Occitània administrativa francesa de 2017.

Quin ròtle auriá agut un establiment per la promocion digne de la cultura e de la sapiença occitana a Tolosa ? Exemple encara en Catalonha :
Fau notar las datas de la fin dels poders autonòmes en Occitània ; la debuta èra en Auvernhe quand lo Ducat d'Aquitània a perdut la guèrra ambe la maison de fRança, e que la glèisa catolica prenguèt lo poder en Auvernhe, per establir la patz.

Fau notar las datas çaquelà importantas de 1453 / 1470 la conquèsta de l'Aquitània ducala e del Parlament d'Aquitània e dels jurats qu'aprovavan las leis. 
Fau notar las datas importantas de 1870 quand lo referèndum del pichon filh del traïdor republican còrse faguèt una parodia de consultacion per restacar internacionalament la Comtea de Niça a fRança, Estat imperialista, e destrusir la maison de Savòia, un Estat independent dempuèi lo tractat de Wien.

Fau notar que fRança es pas etèrna (coma l'explica l'Action Française e una de las secta maçonica francesa), fRança se farguèt de conquèstas sempre violentas, o de violacion dels dreits dels pòbles ; lo jacobinisme n'a fabricat un fantasme istoric, Jules Ferry se ne serviguèt per intoxicar la pensada istorica dels pòbles sotmetuts. Fau oblidar aquela mapa de 1732 ? Quand l'accion francesa èra una accion per un dictator al cap de l'Estat, e una de las rasons de las multiplas revòltas en Occitània abans la pichona susmauta parisenca coma una Bastille qu'èra voida, e jà voidat pel dictator-rei al poder.
Sabèm ambe los capítols actuals que la collaboracion ambe lo regime jacobin es pas acabada, nimai lo regionalisme d'expansion parisenca que pudís per las accions realas o reialas, o las non accions.

La coneisséncia de la sapiença es utila pels elegits de la decentralizacion per los rendre mens collaboradors al sistèma tòrt plaçat pels jacobins en Occitània, e que lor agrada fòrça car fabrica lo clientelisme ontologic a la santa republica parisenca. Mas tanben per integrar totas las migracions creadas fins ara pel colonialisme republican francés, puèi pels migrants futurs que vendràn ambe los consequéncias de las guèrras mondialas (e lo trading dels amics de Les Républicains en region parisenca) e de las crisis climaticas (que sonque un Donald T. amic dels extremistas bancs nega).

I a urgéncia car, pel moment, se sap que l'economia d'Occitània avança mai aviat que l'economia parisenca, e donc sèrèm portat a recebre mai de migracion ; o fau pensar coma del temps de Franco que la migracion andalosa èra emplegada per destrusir la vida publica del catalan a Barcelona ? La perversion jacobina dels elegits actuals de Tolosa es de dimension franquista o reialista (aprèp la mòrt al lièch del dictator) ?

I a urgéncia, fau pas far coma pel mètro aver 10 ans de retard a la dubertura de la linha A... del temps de la meteissa majoritat administrativa e politica de Tolosa.

La preson de Sant Miquèl arriba a un nivèl d'abandon de l'Estat que farga una responsabilitat dels elegits de Tolosa ; sembla que n'en fosquèssen pas capables. L'elccion d'aquel còlha sembla èstre una error electorala dels Tolzans, mas l'autra majoritat valiá gaire melhor.

dilluns, d’agost 28, 2017

Musèu Soulages e tantes autres....

Nòstres elegits nos fan glòria d'aver bastit musèus d'art modèrne, tot en destrusir la cultura locala (els e la pensada jacobina), en oblidar la modernitat de l'occitan dins la signaletica per exemple, o dins una modèrnitat qu'es la jòia de l'art modèrne catalan.

Me soi sempre demandat : perqué los jacobins fan tantes despensas publicas per l'art modèrne ? E perqué n'en fan pas tant per una lenga amenaçada, l'occitan ? De que ne pensa l'UNESCO ?


Quand l'Estat central en boga dels elegits Les Républicains nos parla de las despensas grassas de las collectivitats localas, nos parlan jamai dels musèus d'art modèrne, mas sempre dels trens regionals.... Perqué ? Benlèu que Les Républicains tanben an una idèa de l'usança fosca que provòca aquel tipe de projecte budgetivòre ?

Un ancian* socialista president del Conselh Regional nos a bastir del costat de Fijac un musèu d'art modèrne (* sabi pus s'es socialista o pas) ; un autre ancian socialista (ara a LERM per èstre segur d'èstre elegit deputat), nos a bastit un Musèu Soulages tot en destrusir L'Estivada (manifestacion que foncionava tot l'estiu) ; e al meteis temps l'occitan es pas present cada jorn a Rodés.

De qué servís l'art modèrne subvencionat. En 1954, George Steiner ne dona una explicacion que me fan clara las causas.

[p39] de « Langage et silence » edicions Seuil, 1954.

« Malgrat que fasca que cortejar lo subjecte, me sembla evident que la fugida de l'autoritat e del reng del lengatge verbal jòga un ròtle gròs dins l'istòria e lo caractèr de l'art modèrne. Dins la pintura e l'escultura, lo realisme au biais lo mai prigond -la representacion de çò que fasèm coma una imitacion de la realitat- es d'aquel periòde que lo legatge es al centre de la vida, de l'intelligéncia e de totes los senses. Un païsatge, una natura mòrta, un portrait, una allegéncia, la pintura de qué l'eveniment istoric o legendària son de las representacions en colors, volums e texturas, de las realitats exprimablas en mots. Se podrà faire un comentari sus una òbra d'art. La tela o l'estatua an un títol que las costeja de la compreneson verbala. Disèm : aquò's lo portrait d'un òme al casc d'aur ; o d'un autre biais, veicí lo Grand Canal o Trelutz ; o encara veicí un portrait de Dafné cambiada a laurièr. Dins cada cas quitament abans d'aver gaitar l'òbra, los mot fan un biais especific del grafic. Es fòra del dobte qu'aquel equivalent es mens vivent e revelador que la pintura de Rambrandt o de Canaletto, o de l'estatua de Canova quitament. Mas i a una relacion bèla. L'artista e l'aimador parlan del monde similar, malgrat que l'artista diguèsse de las causas mai prigondas e mai revelatriças de la pensada.
Es precisament contra un tal balanç o corncordància verbala que l'art modèrne s'es rebelhat. Es perqué la pintura del XVIIIen e del XIXen sègles sembla èstre una illustracion de conceptes verbals – un èime dins un libre de lectura- que lo pòst-impressionnisme cortava ambe los mots.
Van Gogh declara que la pintura pintura non pas çò que se vei mas çò que sentissèm. Çò que se vei pòt èstre transposat en mots ; Çò que sentissèm benlèu al delai o al deçai del lengatge. Lo podèm pas exprimir sense que dins l'idiòme especific de la color e de l'organizacion espaciala. L'art non objectiu et abstract fòrabandís la mendra possibilitat d'equivalent lingüistic. La tela e l'esculptura fugísson los títols ; an una etiqueta « Noir et Blancs n°5 », nègre et blancs numèro cinc, o « Formes blanches », fòrmas blancas, o « Compositions 85 », composicion ueitanta cinc. Quora i a un títol tal fòrça telas de De Kooning, lo títol sovent es una mistificacion, es pas destinat a significar mas per decorar o per desorientar, e l'òbra quitament a pas cap subjecte que se posquèsse donar un comentari verbal. La donada que Lassaw dona dels bronzats sòudats e torçuts « Nuages de Magellan », nívols de Magellan, es pas una referéncia, le « Chef », lo capolièr, de Frantz Klin es pas qu'un revolum de pintura. Ren de çò que ne podriam díser, auriá pas de ligams ambe lo lengatge corrent. Los pastís de colors, los embolhs del fial de fèrre o los agregats de ferralhas se fan referents sens qu'a els.
Quora se camínan cap a nosauts, ambe enèrgia emauventa subta e evidentament fabrica en çò dels comuns una responsa cinetica.
Mantunas fòrmas de Brancusine de Arp nos encamina dins las vias que fan els dins lo movement. Las « Feuilles de Weehawken », fuèlhas de Weehawken, de De Kooning fòra-establísson del lengatge e semblan jogar directament ambe las nòtras terminasons neurònicas. Mas lo mai sovent, l'òbra abstracta pòta sens que plaser elementari de la decoracion. Una granda partida de l'òbra de Jackson Pollock es sens qu'un papièr pintrat enluzissent. E dins la majoritat dels cas l'expressionisme abstract e de l'art non objectiu comunícan pas ren. L'òbra damora mida e nos assaja de cridar quicòm o una mena de baragoïn inuman. Me questioni se los artistas e critics futurs van pas considerar ambe mesprètz destimborlat çò que, ambe trivialitat e pretencion, emplena anuèit las galariás.

Colors, volums e texturas, de las realitats exprimablas en mots. Se podrà faire un comentari sus una òbra d'art. La tela o l'estatua an un títol que las costeja de la compreneson verbala. Disèm : aquò's lo portrait d'un òme al casc d'aur ; o d'un autre biais, veicí lo Grand Canal o Trelutz ; o encara veicí un portrait de Dafné cambiada a laurièr. Dins cada cas quitament abans d'aver gaitar l'òbra, los mot fan un biais especific del grafic. Es fòra del dobte qu'aquel equivalent es mens vivent e revelador que la pintura de Rambrandt o de Canaletto, o de l'estatua de Canova quitament. Mas i a una relacion bèla. L'artista e l'aimador parlan del monde similar, malgrat que l'artista diguèsse de las causas mai prigondas e mai revelatriças de la pensada.
Es precisament contra un tal balanç o corncordància verbala que l'art modèrne s'es rebelhat. Es perqué la pintura del XVIIIen e del XIXen sègles sembla èstre una illustracion de conceptes verbals – un èime dins un libre de lectura- que lo pòst-impressionnisme cortava ambe los mots.
Van Gogh declara que la pintura pintura non pas çò que se vei mas çò que sentissèm. Çò que se vei pòt èstre transposat en mots ; Çò que sentissèm benlèu al delai o al deçai del lengatge. Lo podèm pas exprimir sense que dins l'idiòme especific de la color e de l'organizacion espaciala. L'art non objectiu et abstract fòrabandís la mendra possibilitat d'equivalent lingüistic. La tela e l'esculptura fugísson los títols ; an una etiqueta « Noir et Blancs n°5 », nègre et blancs numèro cinc, o « Formes blanches », fòrmas blancas, o « Compositions 85 », composicion ueitanta cinc. Quora i a un títol tal fòrça telas de De Kooning, lo títol sovent es una mistificacion, es pas destinat a significar mas per decorar o per desorientar, e l'òbra quitament a pas cap subjecte que se posquèsse donar un comentari verbal. La donada que Lassaw dona dels bronzats sòudats e torçuts « Nuages de Magellan », nívols de Magellan, es pas una referéncia, le « Chef », lo capolièr, de Frantz Klin es pas qu'un revolum de pintura. Ren de çò que ne podriam díser, auriá pas de ligams ambe lo lengatge corrent. Los pastís de colors, los embolhs del fial de fèrre o los agregats de ferralhas se fan referents sens qu'a els.
Quora se camínan cap a nosauts, ambe enèrgia emauventa subta e evidentament fabrica en çò dels comuns una responsa cinetica.
Mantunas fòrmas de Brancusine de Arp nos encamina dins las vias que fan els dins lo movement. Las « Feuilles de Weehawken », fuèlhas de Weehawken, de De Kooning fòra-establísson del lengatge e semblan jogar directament ambe las nòtras terminasons neurònicas. Mas lo mai sovent, l'òbra abstracta pòta sens que plaser elementari de la decoracion. Una granda partida de l'òbra de Jackson Pollock es sens qu'un papièr pintrat enluzissent. E dins la majoritat dels cas l'expressionisme abstract e de l'art non objectiu comunícan pas ren. L'òbra damora mida e nos assaja de cridar quicòm o una mena de baragoïn inuman. Me questioni se los artistas e critics futurs van pas considerar ambe mesprètz destimborlat çò que, ambe trivialitat e pretencion, emplena anuèit las galariás.[p 41].

Fau indicar que George Steiner regreta l'abandon de la rigor en matièra de lengatge dins totas las expressions modèrnas, e sembla que, escrit en 1954, lo libre es encara d'actualitat, o quitament son istoriecitat ajuda a melhor entendre lo XXIen sègle, ambe lo camin d'avèm percoregut dempuèi.

Fau indicar que en oblidar lo lengatge ambe los mots, los pòbles del monde an trobat d'autres lengatges sense mots, las matematicas per exemple, o l'art abstract.

Ai pensat a Ben que dintra dins sas òbras, l'escrit, e quitament qu'a gausat escriure en occitan, sonque per Tolosa çaquelà, a Niça lo nissard es a la talvera. E per l'exportacion jamai l'occitan per Ben, domatge sobretot quand las exposicions son en fRança, las « 7 fermes » plan conegudas de l'ancian regime reial.


L'obscuritat de la creacion d'un Soulages assegura als elegits de la decentralizacion una capacitat « d'étonner la galerie » e donar coma païsan los qu'i entendon res ; George Steiner ambe aquel libre dona una lutz novèla a l'engana que representa l'art en mans dels elegits de la decentralizacion. 

Es una mena de tèrra cramada davant las tropas del imperial còrse Buonaparte Napoleone en Bielorússia. Puèi la Beresína, aquela famosa batalha qu'a arrestat las folias d'un dictator devengut francés aprèp aver traït la republica de Corsega, un pauc coma Enric III de Navarra o Enric II de Bearn a traït sa maire, Joana d'Albret, en devenir Henry IV de France. Los territòris sotmetuts a fRança an sempre agut traïdors de tria. Soulages, de son biais, a trobat finanças per traïr Occitània, gràcia als elegits en plaça.


Malastrosament, los musèus d'art modèrne dels elegits de la decentralizacion son pas en via de destruccion per beresina de la pensada politica, ni del torisme inocentàs ; ne sèm luènh, George Steiner explica pas perqué.

Marselha : farai cort anuòch

Faudrà un jorn condamnar la gestion dels jacobins (o la collaboracion als jacobins) de las urbanitats d'Occitània ? Vist sa "qualitat", la condamnacion es segura. Es que los ciutadans d'Occitània n'an una reala assegurança ? Dobti.

  Lo ligam.