NON REGIONALISTA, donc d'esperit dubèrt. Democracia, perqué es aital que podèm participar, sense demandar un qualificatiu positiu a la democracia. Occitània, perqué es lo meu país e que cal debutar a trabalhar aquí abans de pensar als autres pòbles, e jà aqueste trabalh es una solidaritat ambe los autres pòbles. Bilhet INDEPENDENT e escrit dempuèi Occitània.
dijous, de novembre 29, 2012
De l’EGALITAT dita republicana, VOLÈM TANBEN.
dilluns, de novembre 26, 2012
Catalonha, lo blòg sobeiranista majoritari
Malgrat totas las enquèstas manipuladas, per Madrid, o per l’argent de grope de premsa monopolistic a Barcelona, podèm n’èstre que content de la resulta. Lo sobeiranisme, lo camin cap a l’independéncia es plural, pòt èstre que melhor.
Lo blòg sobeiranista podrà plaçar lo referèndum d’autodeterminacion en plaça e donc ajudar lo pòble catalana per decidir l’independència o non ; es la democracia qu’i ganharà, enfin !
A la fin de la serada se fabrica 100 dels escrutats :
En debuta de serada se donava :
Es clar que las enquèstas prepausadas son enquèstas que semblan bastidas per orientat los vòts, Lopéz Tena teniá rason, mas sembla que lo nombre de partisipants a la votacion lo faguèt baisar.
Podèm dire alara que la resulta independentista es encara mai bèla, la nacion catalana es per l’autodeterminacion, clarament. Ara cal bastir un referèndum e lo far acceptar per Espanha, ela qu’aurà insajat quitament en importar problèmas, colòmnias o faussetats politicas o de votacions, veire manipulacion de premsa coma s’i n'i aviá pas pron en Catalonha (El Mundo, l’ABC, El País, La Gaceta, sense parlar de las televisions espanhòlas que son difusidas en Catalonha, tot en difusar messorgas de tot escantilh, contra los independentistas – e aquò sembla pas foncionar, malgrat tot) ; puèi los escrutadors son estats importats ambe l’argent de quí ? Un tren e mantunes buses, quí paga ? De mai aqueles escrutadors èran malvolents, malintencionats, per destrusir la democracia catalana, es que l’Union Europèa o pòt daissar far ? Pels escrutins venents caldrà vigilar, e alara perqué non pas installar escrutadors independents, vigiléncias independentas, perqué per demandar als Escosseses, Bascos, Occitans, Còrses, Galleses, Irlandeses, Flamands, etc la vigiléncia perqu’aiçò se posquèsse pas reprodusir.
Senon ara, es clar que lo govèrn del camin cap a l’Estat pròpri serà en companhiá, contrariament a çò qu’indícan los mèdias franceses (reprenent aital la votz de Madrid sense cap independéncia editoriala), la companhiá es bona ERC (independentista), ICV (sobeiranista), CUP (independentista) ; la companhiá es alara clara per una autra politica, aquela que lo PP imposava a Barcelona (coalicion politica d’abans las eleccions). Aiçò o nòta clarament Vilaweb, e mantunes mèdias catalans.
Cal notar que lo camin federalista del PSOE-PSC es pas estat escolhit e la maissanta vision del cònsol de Terrassa desengatja aquel Navarro pel futur d’aquel partit de la somission a Madrid.
Per çò qu’es del PP, es clar qu’a volgut importar en Catalonha, la màfia electoralista de València o Madrid. Es pietadós. Lo sosten per las retalhadas a CiU es estat tanben criticat, e las consequéncias son clara, lo PP cámbia pas gaire dins la massa de vòts en Catalonha.
L’autra susprèsa es la pujada del Ciutadanos, los espanholistas de Catalonha. Podèm dire qu’an poscut capitalizar los vòts dels incompetents sul subjecte, PSOE-PP.
Ai pas oblidat Aran, lo sobeiranisme existís sonque perqué CiU es representat per PNA en Aran. Bausen, Es Bòrda, Vilamòs, e Naut-Aran (Baqueira-Beret), son sobeiranistas. Aran marca al Principat de Catalonha. La situacion politica en Aran es donc plan similara ambe la rèsta d’Occitània. L’espanholita es un pauc coma la republicanita dins la rèsta d’Occitània.
-°-
Comentari sul mèdias franceses, non podèm qu’èstre çaquelà satisfait del resson enòrme qu’aquestas eleccions an per l’Estat francé”s, enfin ! I son estats a Barcelona, enfin. E directament val melhor, quitament per Sandrine Morel.
L’onda mediatica èra anonciada, vist que quitament La Dépêche Libérée du Midi aviá paginat per Catalonha ambe un mandat especial, causa raríssima.
E mantunes autres mèdias faguèron quicòm de pron plan, çaquelà ! E lor cal pas demandar de prendre partit (enfin…), e encara son puslèu estats prèp de la pensada madrilenca.
Ambe un reportatge long, sonat ‘Viva Catalogne’, gaitatz. Òsca Catalonha, Visca Catalunya, Vive Catalogne … la democracia avança.
E Vilaweb es sempre a la punta per gaitar e comparar la premsa de tot mòde.
Midi Libre, Sud-Ouest (res diluns), La Dépêche Libérée du Midi, Le Dauphiné Libéré (“poussée indépendantiste en Catalogne”), Le Progrès (“Les nationalistes reculent face à la gauche indépendantiste”, Le Populaire, Centre Presse, La Montagne, La Provence, Nice Matin (“échec des nationalistes malgré la poussée indépendantiste” a Niça lor caldrà gaitar per Barcelona per aver una informacion balançada !), Le Telegramme (A Brest lor caldrà gaitar directament a Barcelona per aver l’informacion clara), Ouest-France, Libération, Le Monde (“les nationalistes catalans reculent face à la gauche indépendantistes” FELICITACIONS PER l’ARTICLE), Le Figaro (primièr títol, Mathieu de Taillac es tanben lo representant de Radio France), Le Parisien (res anuèch diluns), La Croix (l’istòria de Catalonha en francés, es plan – O CAL FELICITAR !!), La DNA, Corse Matin (res), Le Journal du Pays Basque (res pel moment). Pauc a pauc i botarai totes los ligams. L’AFP a enfin vist que la bandièra pausada suls bancons èra pas la senyera, mas la bandièra estelada ! L’AFP es estada a la basa dels escrich de cada mèdia francés, quitament en Occitània.
Podèm confirmar que los lectors e las lectriças de L’Humanité comprendràn jamai res a çò que se debana en Catalonha, e per cambiar lo monde caldrà legir Le Devoir de Quebèc.
Dins lo meteis camp que L’Humanité, vesèm BFMTV, la tv de la borsa francesa !
Val melhor legir La Clau de Perpinyà en lenga francesa.
iTele aurà pas vist de tension, benlèu es lo fait d’èstre prèp del fuòc e que la redaccion de Perpinyà, tròp prèp de l’autorota, pensan que cal portar los pompièrs jornalistas per atudar lo fuòc vengut del grand sud democratic ?
E puèi cal una felicitacion especiala per La Croix, quora se podrà pas far un article ambe un mandat especial, nimai parlar de las curalhas independentistas, benlèu que se podriá informar ; o faguèron, per l’Istòria de Catalonha. FELICITACIONS.
E donc tanben a Lyon EuroNews.
Per Le Devoir, «l’enjòc politic d’en Artur Mas es perdut, mas los sobeiranistas son majoritaris.» Al Quebèc sábon veire clars e simple. E Le Devoir explica que Catalonha farà escòla… la catalanita, la granda democracia per Catalonha la vòlon tanben al Quebèc…
-°-
Spain Titanic !
dissabte, de novembre 24, 2012
Jean-Luc Mélenchon, o l’encontre europèu
Dijòus passat èri convidat per una deputada europèa ; l’objectiu èra de parlar e far saber que l’occitan èra en perilh, al nivèl internacional ; cal felicitar Catherine Grèze de l’iniciativa, perqué aital avèm poscut monstrar la determinacion de mantunes militants d’Occitània (aqueles de la circonscripcion del dit ‘Sud-Ouest’), als parlamentaris de la comission lenga e cultura minorizadas del Parlament Europèu.
Abans la debuta de la jornada, a las 8 oras 30, èrem totes amassat dins aquela cors interiora de dintrada del Parlament, lo monde fasiá conseisséncia e preparava sa dintrada dins los corredors de la securitat, securitas es germanica al Parlament Europèu…
Avèm finas aurelhas, per parlar mantunas lengas, mas avèm tanben fins uèlh, e avèm remarcat que Jean-Luc Mélenchon que virava luènh del groipe per dintrar per la pòrta oficiala.
Se trapa que Catherine Grèze es estada assabentada de la trajectòria de Jean-Luc Mélenchon, aquí dins la cors e tanben contra las accions politicas claras en favor de las lengas de França. Donc la deputada Catherine Grèze aguèt l’idèa d’anar cercar aviat Jean-Luc Mélenchon per nos lo presentar sense intermediari, e sobretot sense la panoplia de militants comunista per nos convéncre qu’a lo bon discors sobre l’occitan.
Mercés a catherine Grèze per aiçò far ; es clarament aital que los debats deurián èstre fabricat dins los mèdias e dins la societat occitana que volèm.
Coma lo podètz veire las responsa bailada son de l’interès de totes/as … Volèm entendre, e coma podètz l’entendre, i aviá un comentari elonhat aprèp cada frasa de Jean-Luc Mélenchon ; perqué malgrat èstre pron pròche dels militants comunistas que nos fan Fèlix Catan coma una dieu de l’occitanisme politic, las paraula de Jean-Luc Mélenchon son limitada a far saber qu’a res contra las lengas e la pluralitat lingüistica.
Mas concretament, el sap pas coma desvolopar una politica lingüistica, car per rason d’apriòris politics e antigermanics, el a pas cap moment legit la Charte Européenne que nos concernís totes/as. E podèm tanben confirmar que sa paraula a pas cambiat sul fait que sèm nosautres que l’avèm pas comprès. Pensi, aprè^p aquel encontre, que justament l’avèm plan comprès e que las manipulacion de Dòna Marie-Joana Verny a Montpelhièr, son soletas farlabicas politicas d’una militanta pron-ben-plaçada a l’universitat (per quí E per quin objectiu ?), e que la caldrà pus escotar, jamai perqué no portarà a l’objectiu màger de Jean-Luc Mélenchon, un camin mortuari per una lenga, l’occitan.
Del meteis biais, avèm aital confirmat que Jean-Luc Mélenchon serà de cap manièra una ajuda al desvolopament de las sapienças sobre las lengas, malgrat tot çò que pòt pensar la FELCO a Montpelhièr. E del subjecte ne comprendrà jamai res.
Es evident que se la sorga d’informacion de Jean-Luc Mélenchon es limitat a las sapienças militantas montpelhierenca, la causa risca pas d’avançar dins son cap, nimai en legir Le Figaro ! E soi pas segur que L’Humanité (q’aviá pas en man) fosquèsse tanben una bona aisina de promocion d’una politica lingüistica.
Jean-Luc Mélenchon explica : «- Catherine, t’es d’accord avec moi, ce Parlement ne sert à rien, il n’y a pas de débat», aiçò tanben es clar dins lo cap del deputat Jean-Luc Mélenchon ; la question se pausa de saber perqué i èra present uèi per votar aquesta matinada ? Benlèu que la remuneracion del deputat ajuda per poder far campanha per las seuna idèa, e donc contra lo desvolopament d’una politica lingüistica digna (Charte Européenne signada). Cal remarcar tanben qu’es la meteissa argumentacion que l’extrèma-dreita o los liberals anti-europeïsta anglés. Mas en matièra de debat sobre las lengas de França, n’avèm agut de serioses en fRANÇA ? De debat sul subjecte Jean-Luc Mélenchjon ne vòl pas, justament perqué a pas entendut l’usança que se podriá far de la Charte Européenne.
Senon encara un còp avèm poscut verificar qu’en mantièra de partit politic, lo mai utile per l’occitan es pas aquel de votar per Jean-Luc Mélenchon.
L’encontre directe, sense intermediari engatjat, a poscut confirmar que me soi jamai enganat sul subjecte Mélenchon (e las fadas professoralas occitanas) que l’environa.
-°-
dimarts, de novembre 20, 2012
Le Monde : intoxicacion dempuèi Madrid
Lo jornal de bureucratisme francés, republican e donc religiós, de linha editoriala conservatriça centralista francesa, explica la Catalonha e las eleccions sobre una pagina aqueste dimenge. sabi pas se me vos cal parlar d’aiçò sense èstre accusat de catalanita… Lo jornal que cal èstre abonat per recebre cada setmana un setmanièr de publicitat per femna, un jornal que cal crompar de temps en temps coma la pravda e legir entre las linhas.
Espepisèm l’article prepausat, qu’es supausat èstre seriós… Mas que piada aprèp piada pròba que fauta de seriós ; val melhor legir en anglés The Guardian ! Çaquelà la pravda parisenca podriá èstre al nivèl de El Mundo (article recent de calomnias contra Mas), o El Triangle (los editorials), per l’intoxicacion politica.
Primièr la mapa prepausada es aquel del franquisme, res a cambiat per Le Monde, coma per la SNCF (la linha TGV cap a ‘Figueras’). Donc cal informar los parisencs e los madrilencs que la ciutat se nomma LLEIDA !
Aquestes tipes d’actituds fan que los Catalans e las Catalanas son de mai en mai independentistas.
Passèm sobre lo fial de l’article que s’en part normalament, coma es geograficament installat a Madrid, part del punt de vist unic madrilenc.
Mas la finala es un exemple de non coneisséncia de las independéncias recentas en Euròpa : «Or, la région, exclue des marchés, a actuellement pour seule banque Madrid», donc la conclusion explica que totes los Estats novèls europèus an pas agut accès al mercat de las bancas mondialas sense passar per l’anciana capitala coloniala !
Del meteis biais, pensar que l’oposicion a Mas es sonque lo PSOE, o puslèu «l’opposition socialiste», aquò dèu rassegurar la redaccion parisenca, mas es pas la vertat. Dona aiçò çaquelà una idèa de la sorga de l’informacion madrilenca d’aquesta «jornalista».
Es una estupiditat jornalistica que podèm clarament denonciar e que pròba que Sandrine Morel comprendrà jamai res a çò que tractarà coma subjecte d’actualitat un pauc complèxe, çò qu’es pas realament Catalonha amb Espanha. L’aviái jà constatat dins mantunes articles, mas aquí es segur, aquestas li cal cambiar de mestièr e devenir traductriça, benlèu que farà melhor.
dilluns, de novembre 19, 2012
Help ! La catalanita aguda tòca Occitània
Es l’avertioment que tres ciutadans d’Occitània, en fugida per una jornada a París, dijòus passat, an poscut tornar aquela novèla del mètge parisenc, un lengaregionalista breton. Uèi encara un còp la catalanita tòca Occitània ambe una caricatura, aquesta prepausa unas comparasons politicas, d’accions politicas, fintatz quna es la mai democratica, devinhòla :
Es que la Republicanita, que tòca fòrça personal republican francés e los satellits (fòrça satellits en Occitània), es l’enrevèrs de la catalanita. Qu’es aquò la republicanita, la republicanita es un ensemble de simbòls qu’an amassat per explicar que la plutocracia aviá rason abans que lo pòble (aquí es aquel d’Occitània) pensa ; lo pòble èra unic segon la simbolica republicana, coma per la glèisa catolica, le peuple de dieu pensa coma cal perqué es catolic, los autres pensan tòrt ; alara lo pòble republican e sas elitas son similars, son quasiment una religion d’Estat. L’òrdre de las causas es tal que sembla talament a una dictatura republicana, organizada per personatge etiquetat republican, e que la partidocracia protegís de tota pensada tòrta, puèi que sábon cridar a la democracia, coma un metòde quoè que vòl assegurar lo pòble perqué lo pòble non fasquèsse un autre 14 de julhet al entorn de las novèlas bastidas ; lo pòble d’aquesta republica es dangierós e zo sábon.
Alara quora lo pòble catalan a decidit de se prendre en man, per se liberar d’aquesta malautiá republicanitis, se podrà comprendre que los Parisencs e assimilats, fosquèssen pas contents, per non pas espandit l’exemplaritat de la vision democratica de la novèl granda democracia catalana, que serà aital quora serà independenta, mas gaire abans.
Fintatz de quina manièra la democracia se definís en comparason ambe la dictatura :
Bon, alara la catalanita (catalanitis) tòca Occitània, e aquò agrada pas las tocats parisencs de la republicanita (republicanitis).
E çaquelà la catalanita es simplament pensar que los Catalans seràn en melhor companhiá democratica se o fan solet que mal acompanhat pels amics franceses que son a Madrid.
Vesèm çaquelà que la republicanita preferís ajudar lo Madrilenc per non pas organizar un referèndum, per saber çò que lo pòble vòl, que non pas pensar que la democracia serà mai granda se los Catalns se liberan de las estupiditats madrilencas, estupiditats modèrnas que fan un semblant d’aire pòst-franquista a totas las intervencions politicas madrilenca en Catalonha.
Coma dins tot còrs social, avèm evidentament, mantunes ciutadans que se fan remarcar per non pas seguir la marcha de l’elita plutocratica, o fan per se valorizar el-meteis… lo dangièr es de los aver coma un monopòl de la pensada politica occitana, per exemple dins lo comunicat qu’acabi de recebre que confirma que lo pastiment del partit occitan es plan lo partit socialista occitan.
Aquel comunicat confirma que la manifestacion del 30 de març darrièr èra simplament per engraissar l‘argument que lo POC èra utile (causa que mai en mai de monde dobte) ; l’argument pòrta mai-que-tot dins lo mitan redusit dels inocents occitanistas, majoritariament professors, e quora son pas comunistas.
E coma l’explica plan aquel comunicat la centralizacion de las politicas per la lenga occitana seriá la panacèa universala, per la salvacion ; mas quitament aiçò es dobtós. L’argent bailat per l’Estat benlèu que podrà virar aital … Mas desfarà la responsabilitat dels elegits locals (jà pichona sul tèma).
La catalanita es aital un modèl de responsabilitat, es un modèl catalan per la lenga catalana.
Es normal alara que totas las foncionarizacions de la politica lingüistica, en defòra de tot engatjament politic personalizat, fasquèsse la meteissa causa que l’oficializacion del gaëlic d’Irlanda en 1921, un enterrrament de primièra classa per la lenga occitana, en refusar la catalanita, los capolièrs endoctricats per la republicanita, o en patiment terapeutic, seràn los primièrs a portar lo tombèu dins libràs dels bèls que seràn plan polidament editats mas ges legits !
La catalanita –al mens- respecta la volontat del pòble (e ne podèm rire tot parier) ; esperèm encara un partit politic en Occitània que posquèsse de temps en temps, escotar una autra causa que lo microcòsme dels occitanistas, ambe tròp de foncionaris ; la causa es puslèu complicada de promòure.
Catalanita aguda seguida, los apocalipsis del PP, la republicanita es d’aqueste camp :
CiU per informar de tot ! CUP per informar dels alternatius, ERC, ICV, etc.
De l’egalitat republicana, esperèm una lei
Non podèm qu’èstre enrabiat de non èstre respectat, quora la nòstra lenga es pas respectada, o quora una lenga de 11 milions de locutors e locutoriças es pas emplegada, e quora nos infòrma que lo Maltés l’es, ambe bravament mens de locutors e locutriças (e a un endreit que s’i parla anglés mai que maltés!) l’es !
Del meteis biais, quora l’egalitat es cridada per aver un contracte entre personas del meteis sèxe, e que l’egalitat es en Occitània, interpretada per imposar lo sol francés. Sèm alara enrabiat d’un Estat de las desegalitats politicas e legalas, e donc es normal que se posquèsse cremar bandièra d’aquesta republica de la ipocrisia anti-independentista.
E quora escrivi aiçò, soi de cap manièra contra l’expression en maltés de la populacion maltesa, nimai soi pas contra un maridatge –un acte juridic- entre dos ciutadans o doás ciutadanas d’Occitània.
Mas aiçò es per constatar que las prioritats de la republica coloniala francesa, son pas las prioritats de l’una granda democracia que volèm en Catalonha o en Occitània, es per aiçò que pensi que la supausada République dita française me farà sempre vomir. Car la malautiá republicanitis (republicanita en occitan) es una malautiá francesa, qu’es portada pels militants-adas e partesans-anas (de còps elegits o pròches dels governants parisencs, o membre d’un partit del mercat-Estat-nacion parisenc), i a qu’un sol remèdi : la votacion, votar e eliminar, coma per EVIAN : beure e eliminar.
Non podèm considerar las amenaças madrilencas o parisencas coma unas idèas de la democracia, son idèas de l’antidemocracia. Una amenaça parisenca permanenta es : se volètz una lei per l’occitan, e que n’avètz besonh perqué la vòstra lenga es en dangièr malgrat d’èstre un patrimòni de l’umanitat (e sèm compatissent amb aiçò), lo dangièr lo fasent mai bèl perqué sètz independentistas (e donc avètz d’idèa politica que refusèm) e sobretot volètz far foncionar la democracia, la vertadièra, aquela que demanda que la votz del pòble fosquèsse retengut e non pas aquela d’una elita, d’una plutocracia. Aiçò es una amenaça antidemocratica qu’es portada pels foncionaris o elegits o conselhièrs socialistas actualament a l’Elisèu (los autres fan parier), e son bretons, anuèch ! (dementre d’autres), e portada a las nòstras aurelhas per portar la páur politica e frenar las demandas de democracia vertadièra.
Las gesticulacions republicanas per aplicar per las lengas l'egalitat (coma pel maridatge !) son pas acabadas, sobretot que totas las discutidas debútan sempre per castigar l'independentisme de la granda democracia catalana, de las amenaças de copar las subvencions, e de frenar l'argent public cap a un patrimòni en dangièr, l'occitan ; los que fan las leis en França son per l'esclavitud del pòble catalan, e sempre la mòrt de las lengas supausadament concurrentas ; avèm pas acabat ambe l'avuglament d'Estat, de la plutocracia jacobina e bonapartista, socialista o pas ; avèm pas acabat de las amenaças de Madrid o de París. fRANÇA es una puta republicana, es maissant per las putas que elas al mens fan un comèrci qu'als mens las doás parts i son supausats ganhant ; lo jacobinisme parleja per ganhar el....solet, e nos vòl transformar en plega-esquina coma del temps dels reis.
Limitar l’acte politic per l’occitan a la lenga (ambe tota la volontat simpatica que cal), es debutar tanben una mòrt de la lenga, lo pròba la creacion de la republica irlandesa en 1921 ; me sembla que los culturalistas –qu’an acceptat las amenaças, son los primièrs respeonsables de la situacion futura que ne debanarà per Occitània.
divendres, de novembre 16, 2012
Umor regionalista, La Dépêche Libérée
Los qu’an pas qu’a legit La Dépêche dicha del Midi, jornal que foguèt de la democracia*, son estats espandat de la comparason de ièr dins aquel jornal localista e regionalista (es una confirmacion).
Fauta que de legir aquò :
Donc avèm una economia mal balançada per asl filiara, avèm desbalanç regional de l’activitat ; e sabètz quí pòrta la politica inductraial en fRANÇA ? Non, e bè … es l’Estat centralizat que demanda sotmission a las províncias. E devinar quí presenta aqueles chifras, es lo sistèma bonapartista representat en region, lo delegat del rei, perdon del president, lo prefecte. Tot va plan dins los reialme republican francés, aquel territòri e aquela elita qu’an inventat l’excepcion francesa e la religion republicana (ambe papa, tèxte sacrat, glèisa, ecclesia e prèire, mai tanben simbòls).
Es plan evident, aprèp mai de 200 annadas de sotmission politica, las consequéncias territorialas e umanas de l’activitat economica non pòdon èstre qu’objecte de l’umor seccessionista de La Dépêche Libérée dita du Midi. Non pòdon èstre qu’una catastròfa sociala. Mas aiçò La Dépêche Libérée dita du Midi, ne pòrta que cura a Lorda ( un mercat economic pron bèl tanben).
O cal reconéisser, la DDLM, pels intimes, oblida de parlar dels problèmas lingüistics que fòrma la lenga unica e istorica qu’es l’occitan, mas aquò serà per un autre article perqué pel moment, es lo localisme editorial per l’occitan, un article aquí e ailà (dinca las tèrras d’edition la mai extrèma de la DDlM), puèi son de mai en mai nombroses (çò qu’es plan) ; demandam a la DDLM de far un esfòrça e coma los esportiu aurèm la nòstra pagina occitana (en lenga occitana o en lenga imperiala) ; l’occitan a pas encara la seuna pagina dins aquel paperòt editorial, mas quora serà realament liberada, l’ensemble regional(ista) Midi-Pyrénées.
Enfin, i a jà un conselhièr de la nauta valèia d’Aude, qu’explica als jornalistas que «nosautres tanben podèm demandar l’independéncia», vesètz que l’informacion de la DDLM traversa aviat lo país nòstre ! Aquò tanben èra ièr. Se podrà pas dire qu’i a pas un efèit ‘independentisme’ abans lo debat de País Nòstre.
Lo jornal del grope Sud-Ouest, Midi Libre prepara los articles sus las eleccions del 25 de novembre 2012, al Principat de Catalonha. Donc ara, sabèm que de Bodèu a Montpelhièr (e pel moment res en Provènça ambe La Provence, nimai a Niça ambe Nice Matin), encara mens en Gavotina ambe Le Dauphiné Libéré. Del costat Pirinèus La république des Pyrénees pensa…. res ! Del costat Le Populaire e La Montagne tot es calmòt.
Se ne passa de causa en matièra independentisme en Occitània !
* Apondon
dimarts, de novembre 13, 2012
Encara un article nacionalista dins La Dépêche dita del ‘Midi’.
Per un article d’aqueste escantilh, s’èra estat un nacionalista d’extrèma dreita franchimanda, l’article seriá estat publicat dins la pagina Grand Sud, veire pagina politica. Anuèch es en pagina Foish que l’article es publicat.
Mas aquí tot l’article damora dins la compassion nacionalista francesa, sense cercar d’explicacions del costat de l’acte, o puslèu de l’actor ; perqué cremar una bandièra francesa ? Sembla talament pec per La Dépêche du Midi, que podèm assegurar que l’acte es considerat coma un acte d’un falord. Lo jornal meridional del provincialisme francés marca aital un plaçament politic clar, es aquí per èstre lo veïcul del nacionalisme francés.
Conselharai a totes los redactors e jornalistas dels jornals provincialistas en Occitània de legir lo libre de Claude Duneton –qu’es pas sovent considerat coma extremista-, es un libre que parla de la guèrra de 14-18, especialament en Lemosin (donc en Occitània), lo libre se totola «Le Monument»; es particuliarament pietadós que fosquèsse pas obligatòri de legida dins totas las escòlas de jornalismes a Tolosa, Bordèu o Niça, dins totas las escòlas d’Occitània, e dins totas las universitats.
Es un libre qu’explica una actitud d’aqueste escantilh per un ciutadan de Foish, cremar una bandièra francesa se podrà grandament justificar, sobretot del punt de vista occitana, es de dire de l’Arièja. Perqué ? Aprèp 1914, l’Arièja coma tot Occitània, es devenguda tèrra cremada per un sistèma economic francés, per un sistèma politic francés, e per un sistèma lingüistic de destruccion de la lenga occitana.
Ont serètz lo 18 de decembre de 2012 ? Pensi èstre a Foish, per sosténer un patriòta occitan, coma l’espèra pas La Dépêche dita del Midi. Lo redactor L.G. espèra protestacion de la part de las «associations patriotiques», contra aquel gèst supausadament «inédit» dins la departamentala informacion. De que pòdon pensar los Occitans que son nafrats cada jorn pel nacionalisme francés ? A cada commemoracion patriotica francesa en tèrra occitana.
Ambe aquel bilhet mandi las meunas felicitacions.
Los simbòls de la Republica son pas una religion, lo blasfeme es pas encara una règla republicana (la republica es universala) ; una lei d'aqueste escantilh es una lei contra lo pòble (aquí l'occitan), es una lei militarista, bonapartista. Vos convidi totes a manifestar lo 18 a Foish, farai lo meu possible per donar las oras de la manifestacion ; vau a Foish dins los dètz jorns que venon.
Es benlèu un delicte d’opinion e alara serai expulsat per Manuel Valls ? Quí sap ….. ont ?
Jà se ne parla en Bretanha en bais Lengadòc … mas l’informacion a pas encara capitat d’arribar a París. : lo nacionalisme francés es avugle mas pas per tot…
-°-