arcuèlh

divendres, de juny 29, 2012

Lo Gavòt amerita d’èstre melhor coneissut

Acabi de recbre un libre fòrt interessant, publicat a Tolosa per l’associacion editriça de la revista lo Gai Saber, es un roman istoric qu’assaja de nos dubrir a la coneissença del Gavòt, son expression lingüistica, e son expression politica ambe la ciutat de Marselha del sègle XVI, la díson independentista e revolucionària.

Portada Capitani de la republica

Vertat l’aviam poscut legir dins un bèl libre istoric d’en Aléssi Dell’Umbria «Histoire universelle de Marseille» (Agone n’es l’editor), lo títol me sembla un pauc fòrt, mas es plan una granda istòria de Marselha (ieu de l’universal, o soi es estat del meu país e se lo meu país sap arcuelhir, es autanplan melhor, mas so farai pas mai universal que çò qu’es en realitat) ; lo libre d’en Alèssi Dell’umbria es un trabalh bèl ; lo libre de Barsòti n’es lo complement ; del tot, los de l’oèst del Ròse an mestièr de saber melhor sobre l’autre parçan de l’Èst d’Occitània (lo mai poplat d’Occitània e cargat d’Istòria polida per la dignitat occitana), es vertat. Se trapa qu’ai debutat l’apreneson de l’occitan ambe Claudi Barsòti dins los programas longasses al moment de Radio Provence, èra la debuta de la liberacion de las ondas FM 1983. D’aquel temps totes ailà se votava pas brica FN !

I soi estat sensibilizat dempuèi Borg-lès-Valença, en debutar l’escota de Martí e legissent lo pichon libre de Jacme Servat sobre las revolucions occitanas d’abans 1789 en Occitània. Jà aviái quasiment tot en cap per melhor saber sobre Occitània. Mas ai pas trapat çò que m’es estat dich recentament sobre lo gavòt, aquò zo devi a una melhora coneissença e unes grands encontres de Niça, una granda ciutat per Occitània tanben, tròp sovent oblidada pels militants occitanistas de l’Oèst, e sobretot pauc respectada.

Lo document que m’a imposat aqueste bilhet es aquel libre de Claudi Barsòti, e sobretot la prefaci :

prefaci del libre de Barsòti ambé punts

Punt 1 – Enric lo quatren, coma uèi sabèm que d’Enric n’i aguèt fòrça en Euròpa, e que la precision es alara necita, me sembla que cal qualificar melhor la causa ; Enric II de Bearn, es tanben Enric III de Navarra, e Henry IV de France. Efectivament es traïdor a las tèrras legala occitana de Navarra, o de Bearn, coma l’aplec de 1792 que se disiá Parlament de Navarra e que votèt los plens poders legals a l’Assemblée Nationale, en setembre coma per Avinhon dins lo Comtat Venaissin. Enric II de Bearn e Enric III de Navarra èra protestant, per aver un reialme mai bèl se faguèt catolic ; pensatz que las causas an cambiat al nivèl politic quora votam pels nòstres representants republicans ? Es al mens lo traïdor de sa maire Joana d’Albret, reina de Navarra, e dels representants legals del Parlament de Navarra. Se cal recordar que se l’expression de Roy de France et de Navarre, es plan una causa legala, e que deuriá pas far rire los occitans de uèi. Aquel Roy de France et de Navarre èra evidentament pas lo rei del reialme francés.

Punt 2 Lo concepte de Reialme francés es puslèu anti-istoric o de la manipulacion pòst-revolucionària. Lo rei dels Francs èra al cap del reialme de París, zòna donada per descendéncia blava (jamai cap Parlament), e la nocion de subjectes del rei èra aquela vigenta abans la revolucion, èra sobmetut al monarc coma la glèisa catolic zo considerava, per qualificar aquel reialme de fille ainée de l’Église. 1789, Sèm devenguts ‘francés’ en devenent per fòrça membre d’una ciutadanetat que nos faguèron nacionalitat, Ernest Renan e Mauruci Barrès, dos grands manipuladors ; sèm/siam franceses per la fòrça del sistèma juridic parisenc e dels vòts de d’unes borgeses qu’an pas vist lo dangièr venir.

Punt 3 Se parla d’un tèxte literari d’en Claudi Barsòti fasent referéncia al sègle XVIen. Al sègle XVIen lo concepte de Reialme d’Espanha èra pas encara imposat pel bonapartisme francés, abans l’arribada dels Franceses los Bascos vivián en patz ambe Madrid. Èra segur lo Reialme de Castilha e d’Aragon, un reialme ambe lo sistèma francés de govèrn e un reialme ambe un Parlament pron bolegadís a Barcelona, e que finançava (encara) la corona d’Aragon, coma pel Ducat d’Aquitània o lo reialme de Navarra. Avèm aquí tres modèls de foncionament semblant ; s’en cal benlèu recordar.

Punt 4 Lo mot Traitesa m’escapa, sona mal a las meunas aurelhas ; sabi pas perqué ; alara soi estat cercat de quin biais mai dolç podèm qualificar los actes del traïdor Henry IV de France … Lo diccionari lengadocian parla tot simplament de traïson ; aquel sona plan per Enric IV de França. E per Marselha ? Bè, non francament sona pas. Marselha es per me, sancierament dins la defensa dels dreits occitans e O CAL REVENDICAR PARIER AL CARLES DE CASAUS, lo bearnés a Marselha.

Punt 5 La nocion de sosdialecte provençal es pel gavòt. Es perqué son de la montanha (mai que tot Alps) que la literatura urbana de Tolosa oblida la dignitat pel Gavòt ? Lo gavòt pausa la question de l'ensems occitan, non pas en teoria, mas en practica en s’enteressar encara als locutors naturals, nos podèm pausar la question de sa plaça, vist que :

  • plan sovent s'i mescla istòria (Estats diferents, França, PACA, Estat de Savòia e Piemont, Région Ròse-Alps, Regione Piemonte, Républica dals escartons, Contea de Niça, vila liura de Mentan de Rocabruna,,,,) istòria generala e de causas de l'istòria locala ambé de realitat d'encuèi (administracion, decentralizacion, departamentalizacion regropament de comunas), e amai s'i mescla la geografia e sobretot la lingüistica (question de la lenga, cal saber se Occitània es una question de lenga, aquò dèu fonciona tanben pels dialectes ; vòl dire devèm una vision non pas istòria mas lingüistica de l'espaci – alara serià coma dire que lo Peirgòrd dins la region Aquitània, coma estent d'Aquitània seriá un sotaparlar del gascon).

  • Las errors d'interpretacion lingüistica l'istòria prepausada es una istòria al mòde francés, que vos disi qu’o cal desfugir ; dins lo nòrd Occitània fauta de la seuna pròpria istòria, ambe una vision pròpria a las populacion e non pas en relais de París ; donc aquí tanben fautam un Alèssi Dall’Umbria per escriure las istòrias de Lemosin, Auvernha, Dalfinat e totes los espacis politics que son estats vius a lÈst de Ròse dins l’ancian dich Sant-Empèri Germanic.,

Donc cal tornar plaçat las pendulas occitanistas de l’Oèst a l’ora, lo provençal es de lengadocian de l'Èst... lo gavòt es un dialecte en se, benlèu un dialecte que pròva de çò que volèm per l’occitan, una dignitat coërenta al nivèl lingüistic ; e lo nom de Provençal es pas integrador del gavòt coma ai poscut o veire sobre una mapa politica de l’Ostal d’Occitània a Tolosa.

Gaitèm una mapa e comprendrèm que lo provençal que se fòrma entre Lunèu e Draguinhan, del Sud d’Iranja dinca Tolon, es quasiment un parlar de la mar e dal val de Ròse, alara la pichona partida de l’espaci occitan aquel la podèm veire aquí :

Mapa lingüistica de la lenga romana anciana e comentaris

Donc es important d’aver del nòstre país pron de sapiença per aver la dignitat sancièra, per viure non pas sonque sobre la lenga, mas tanben sobre unas piadas que podrián èstre nacionalas, o al mens ameritar un dreit pròpri ; es complicat d’aver aiçò perqué avèm gaire d’estudis serioses sul tèma politic e istoric. Pauc a pauc lo lingüistic es mai en mai grand al fial de las creacions de las Escòlas Occitanas, e benlèu de las Acadèmias Occitanas.

Mas o cal plan dire lo Congrès Permanent de la lenga occitana li fauta resorga politica per èstre mai dubert sobre la partida la mai poplada d’Occitània, aquela partida que París sona PACA e qu’a religat al TGV per li èstre melhor assimilada. Ai plan gaitat lo trombinoscòp (non atribuat) de l’APERLOC (ambe un site complicat de trobar) e me sembla aver vist sonque caps ligats a las subvencions que van recebre, ambe una excepcion, Domergue Sumien. Es puslèu interessant de veire que, abans de recebre subvencions, e donc de poder èstre pagat per trabalhar, an jà causit las competéncias lingüisticas, dins un mòde que me sembla fosc, mai o mens.

Pel libre de Claudi Barsòti cal èstre abonat a la revista del Gai Saber, un privilègi ; cal èstre privilegiat, donc, sabi pas se lo libre se podrà crompar en linha o si las librariás l’auràn en man per zo far melhor conéisser ; es grandament pietat perqué es de granda literatura, Claudi Barsòti es al nivèl que cal per recebre mantunas felicitacions, amerita un viatge dins la lenga del país sonat la Gavotina.

dijous, de juny 28, 2012

Nacionalismes regionals, de qué ?

L’inventivitat politica francesa es granda, e sobretot en matièra de sciéncias politicas, en semantica de sciéncia politica, sobretot per legitimar lo nacionalisme d’expansion parisenca, aisinat per la lenga francesa dempuèi que l’expression politica del terroristas franceses Ernest Renan e Maurici Barrès  es estada prèsa en man per totes los partits colonialistas franceses, dins los discorses e dins los conceptes, de la matèrna dinca l’universitat e los mèdias (aquí una revista de qualitat CARTO).

Operacion un, la coberta de CARTO, l'article es publicat ambe una fòto que pròva que son duberts sul monde, e que los 'nationalismes régionaux" son replegaments, evident ! Es dins aquesta evidéncia que portarà la propaganda que podrèm legir dins tres paginas dedins la revista que se vòl scientifica.

Nationalismes régionaux 0

Lo títol es clar, lo nacionalisme francés es pas regional o provincial ; se cal questionar çaquelà de quin espaci planetari lo nacionalisme francés n'es l'expression senon d'una region de la planèta !

Lo nacionalisme basco es dins Euskadi e un pauc dins l’Estat francés ; lo nacionalisme basco es régionaliste… la mapa es clara ; segur que i dèu pas aver elegits en Navarra/Nafarroa !

De mai, es evident que presentada aital la carta catalana, pròva l’argument dels nacionalistas franceses que fan la redaccion d el’article ; vist que divizar en dos Catalonha ambe lo tractat dels Pirinèus es evidentament pas divizar un Estat coma Espanha en vóler l’independéncia ; l’escala de las valors politicas es clara dions l’article lo nacionalisme d’expansion madrilenc o parisenc es legitime, e los autres son regionals, coma las lengas del meteis qualificatiu, e son en granda partida la causa de las division ; e els, los redactors o son evidentament pas, son dubèrt sul monde !

Nationalismes régionaux 1

Nos podèm pausar la question de novèls Estats, o simplament de mai de democracia e de representativitat sul continent europèu ; la manièra de pausar la question dona la vision ideologica de l’article. Las nacions son existentas sonque se an Estat; se parla pas brica d’una violontat d’èstre un element de mai de la democracia en Euròpa, una cadièra a la taula de Brussels, per exemple e per ajudar Brussels a tornar neerlandesa…

Es evident qe la mapa que seguís afortís l’argumentacion de regionalisme ; es una region d’Espanha que pòrta CiU al poder ; mas es pas gaire question de questionar las division regionalistas d’Espanha, es question de donar l’etiqueta del colonialista a los que se ne vòlon sortir ! Al moment de l’Argèria francesa, los democratas èran los Franceses e las divisions departamentalistas…. E ambe l’Estat qe fRANÇA lor a donat una casta argerianista independentistas a fabricat un nacionalisme còpia confòrma del nacionalisme francés ; coma se lo modèl del colonialista deviá forçadament èstre lo modèl del colonizat… Vesèm aital la pauretat dels conceptes nacional-expansionistas franceses.

Nationalismes régionaux 2

Dins lo darrièr document se liga l’independentisme a las rasons economicas, e quitament s’explica que son primièras per las revendicacions. Es amusent de veire que l’idèa de l’independentisme non viable economicament a desaparegut e que l’argument es estat capvirat per explicar que l’afar d’independentisme existariá pas se… las resorgas èran pas pron bèlas.

Vesèm aquí, donc que per Corsega, que çaquelà es listada, l’afar es pas de bon comprendre, e benlèu que l’autor sap explicar que, per fauta de resorga, Corsega podrà pas èstre independenta !

Enfin, de qun biais que se prenguèsse l’afar dels nacionalismes sense Estat, la pensada nacionalista e expansionista francesa aurà problèma de los descriure. E la perversion serà sistematica, per assegurar que val melhor res cambiar. Aquel conformisme politic francés faguèt unas guèrras al Vietnam, Argèria, Madagascar, e contunharà.

Nationalismes régionaux 3

Per clavar, arribèm al «problèma flamenc», perqué aquí questiona la francofonia, es de dire una certana vision expansionista de la lenga coma aisina politica, Ernest Renan e Maurici Barrès an mostrat la via, e an descendents «brilhents».

La fragmentacion de las idèas francesas es inexistenta dempuèi sègles, dempuèi sègles sábon pus tirar consequéncias de las errors passadas, al moment de l’expansion francesa o del replegament sobre basa mens colonialista, al moment que lo concepte de «une et indivisible» fabrica Estats independents sobre la lesca de l’idèa republicana de Dunkirk a Tamanrasset ; quora saurèm que la pensada francesa es coërenta ?

_°_

comparason

Guiana d’America del Sud, colonia d’oltra-mar.

Un eveniment tristàs, la mòrt d’Europèus en America del Sud, me questiona sobre lo colonialisme francés, lo oclonialisme republican francés, aquí o ailà, me sembla plan elonhat de las capacitats republicanas de s’imposar coma èra lo cas al sègle passat e del sègle d’abans, quora fRANÇA se supausava tala la lum del monde republican d’oltra-mar…

Accident militar en Guiana

Al XXIen sègle podèm encara pagar per establir la patz republicana francesa ailà ? Podèm encara pensar que la paz romana es lo modèl francés d’oltra-mar ?

«-Mais que va-t-on faire dans cette galère ?»

La Guiana èra la galèra dels presonièrs europèus franceses, pron elonhat per isolar clarament los presonièrs aqueles del continent europèu, e aital la justícia francesa se faguèt ; uèi es una guianesa qu’es ministre de la justícia, la ròda vira ; es donc clar e tre la debuta un endreit pauc aisit de gerir dempuèi lo centralisme parisenc. E podèm encara pensar qu’i devèm installar las meteissa leis e lenga qu’a París ? Lo Colonialisme francés es pas encara acabat ?

E lo pòble de Guiana, recentament installat o de provenença amerindiana, amerita aps de gerir las seunas pròprias leis ?

Lo pòble de Guiana es pas capable d’aver son biais d’arcuelhir las tropas militaras e industrialas de Koró, solet ?

Que fabrica fRANÇA aquí senon gastar las monedas d’Euròpa per activitats politicas que son sense grandas utilitats pels pòbles europèus, mas d’una utilitat certana per la casta republciana al poder e per sa glòria en diplomacia mondiala.

De mai, aquestas activitats van fabricar mòrts per alongar l’expression del nacionalisme d’expansion parisenca, e donc èstre encara un còp un instrument macabre de l’instrumentacion dels pòbles de fRANÇA per una casta republicana, èra de la sang blava abans.

De quina manièra podèm arrestar lo nacionalisme francés, lo nacionalisme d’expansion parisenca ?

Sul continent europèu la causa debuta d’èstre un gap enòrme del budgecte d’Estat que los Occitans an de pagar ambe «plaser», se ne crèvan pas en realitat, de vertat ?

Cantarèm longamai la cançon provençala del galerian ?

Shell

-°-

silenci legitimista

Pàmias e La Dépêche du Midi nos párlan…

Ai pas sovent l’escasença d’escriure que La Dépêche du Midi nos encanta quora legissèm aiçò :

Nom de carrièra a Pàmias

Ambe pichons mejans dinerièrs, Pàmias avança dins sa signaletica en doás lengas, aquelas emplegadas en Occitània aprèp mai de 2 sègles d’imposicion del sol francés, aprèp un sègle de reala politica de desvolopament del francés, contra l’occitan e sa preséncia publica e istorica mai de 500 farà, un castig real contra la nacion occitana en aplicar una ciutadanetat d’expansion parisenca e d’expansion lingüistica de la lenga del rei, descapcelat e sense lenga a partir de 1791, en aplicar aquesta ciutadanetat repressiva. Uèi pauc a pauc e dins totas las vilas d’Occitània, a l’imatge de Pàmias, l’egalitat republicana s’aplica a la segnaletica, e donc per la lenga occitana.

Alara lo títol de La Dépêche du Midi podrà questionar los que fan pas cas de la nacion expansiva francesa, aquesta nacion-ciutadanetat que mata las lengas, per una rason simpla «il faut bien que tout l monde comprenne la même chose», frasa entenduda jà dimenge passat dins la boca d’un socialista d’Arcaishon ; el fasiá aital una condicion juridica que la lenga s’impausèsse, e una sola donc, perqué refusava coma l’UMP e totes los nacionalisme francés per l’occitan l’idèa que fosquèsse abans lo francés una lenga juridica, dins los For e Costuma occitana lavèm viscut ; e l’ignorança francesa, republicana and companhiá, installèt l’idèa que sola la lenga del rei, en republica, podiá donar de las leis ; uèi aquò farà rire, mas es clar que l’ignorança francesa es intretenguda, es una excepcion francesa perqué l’Union Europèa vòl pas castigar las autoritats francesas per non pas daissar las lengas dels seus Estats en bona sentat politica, e lingüistica.

Es sempre estonant, o puslèu qualifica la republica francesa, de vóler s’imposar ambe la lenga del rei, contra las autras lengas e en las destrusissent ; la qualificacion se podrà aital caracterizar per un esquème :

modèl francés

Lo miracle serà çaquelà impossible, car en luòc e plaça del rei, avèm fabricat una casta republicana al poder sul mercat-Estat-nacion fRANÇA.

E tornarai prepausar als lectors la lectura de Cornelius Castoriadis per plan entendre la diferéncia entre la ciutadanetat e la nacionalitat, la nacionalitat es basada sobre la lenga e la cultura de las populacions, la ciutadanetat es un ensemble coërent legislatiu e podrà èstre dins mantunas lengas tanben, lo còrs legislatiu se dèu d’èstre unic, mas res imposa que fosquèsse pas multilingüe.

Donc ambe la redaccion del títol de La Dépêche du Midi podèm afortir que Pàmias es en avança sul tèma politic aquel. Aquò vòl pas dire tanpauc que Pàmias aplica pas las leis (ambe lenga unica e uniformizatriça), las leis fosquèssen pas aplicadas e votadas per París, lo Parlament.

E i a plan una causa qu’entendi pas en çò de mantunes occitans, es que vòlon pas mesclar lo politic e la pensada politica e la guèrra que fRANÇA fabrica contra l’occitan. Los elements son talament simples d’esclarir, sense èstre separatistas !

Alara per ajudar los elegits a emplegar la lenga coma cal e ambe la dignitat politica que cal :

Acadèmia Occitana

-°-

TVA Estat francés

dimecres, de juny 27, 2012

Autoritat municipala e TOLOSA

Ambe l’arribada de la novèla municipalitat d’esquèrra a Tolosa aviam pensat que l’occitan èra considerat melhor ; las subvencions an aumentat, vertat, e una cargada de mission es estada nommada a mièg temps (èra estat dicha de plen temps, e Pierre Cohen aviá confirmat lo fait del plen temps dins una reünion publica) ; uèi sabèm qu’es una faciada, un biais de subvencionar un tròç de la populacion per crear clients electorals ; zo sabèm perqué l’occitan es pas près al seriós, pas emplegat al nivèl que cal, non pas coma una riquessa de la vila, nimai coma una diversitat lingüistica, mas la volèm realament coma lenga istorica, parlada e demandada (enquèsta del CR en pròva) per la populacion democrata de la vila, e per mantunas personas que son ni extremistas d’esquèrra, ni extremistas de dreita, es de dire ges associablas al nacional-expansionisme francés, al jacobinisme bonapartisme francés.

La manifestacion de Tolosa del 31 de març de 2012 es estada ajudada non pas per l’occitan, mas simplament coma un acte de patriotisme politic, de clientèla que cal potingar. E l’IEO local e federal, e l’organizacion multipolària, o podián gaire remarcar e comunicar, vist que son tenguts per las subvencions publicas. Dins lo debat de diluns passat la manifestacion e l’ajuda a-n aquestas son estats mantunes còps sortits del gabinet per donar un punt positiu a l’accion actuala e la tenguda de las promessas electoralas municipalas.

L’equipa en plaça a installat elegits/idas en carga de la cultura occitana e fan de tal biais de subvencionar lo coorporatisme costumièrs del vòt d’esquèrra, a miníma per far calar lo grope del «lòbi occitanista» abans cada eleccion, sobretot lo primièr torn : los intermitents de l’espectacle e lo sistèma professoral son concernits, e alara nos presentan aiçò coma la politica per l’occitan en convidacion-convocacion (que los militants occitanistas devon distribuar per èstre informat de la linha politica, cap distribucion fòra lo mitan «estrait occitan-ista» es previst per l’administracion, donc cap volontat de debat) dins la «maison de la divesrité» per nos explicar que siam pas sols a demandar subvencions, la leiçon politica (la leiçon coma nente a l’escòla) e donc que cal frenar las demandas (coma se èran sobredimensionadas !). E quora volèm distribuar un document municipal sobre l’occitan, se nos remarca, sul pic, que lo nombre es limitat e que cal justament limitar sa diffusion, mas aiçò se dís pas en reünion ; se dís pas tanpauc en reünion que la cargada de mission a un ròtle frenat ambe la pus granda enèrgia pel seu director de servici de l’administracion ; es de se demandar qui comanda a Tolosa, quora avèm representant, l’administracion frena la loras activitats politicas que deurián cambiar e rendre visible las decisions politicas de campanha electorala. Parlarai pas de l’afar de la signaletica bilingüa qu’a desaparegut per Alsàcia-Lorrena, e qu’èra astrosament e grandament organizada per una decision politica e una entrepresa parisenca de comunicacion…

Los intermitents que se vòlon donaires de leiçons sul tèma de la dubertura d’esperit, en sotalinhar que los occitanistas serián pas duberts (pel mens), deuriá aver al mens lo geniós poetic en mens, e saber qu’existísson ambe l’ajuda de subvencions e non pas gràcia al public (perqué la promocion es mal faita, e las prepausicions musicalas pauc adaptadas a las demandas actualas), e que per etica e morala deurián, al mens, èstre mai coërents, e silencioses sul tèma de la dubertura d’esperit ; Fèlix Castan l’èra al mens, seguísson pas brica lo meteis camin ; lo lecatge de cauçuras es pas una accion sonòra de grand nivèl per un Nissart.

Per çò que concernís lo sistèma professoral, se podrà remarcar qu’efectivament i a una demanda dels professors e de las professoras per dintrar los amusaments musicals dins la sensibilizacion, e ajudar aital l’administracion de listar aiçò coma un grand eveniment per l’ensenhament de l’occitan «generalizat» e aital sortir a l’Assemblée dicha Nationale per s’adobar de las criticas al pus naut nivèl, o per parlar a l’UNESCO sul tèma) ; mas cal remarcar que l’imposicion del francés coma lenga unica, en ostracizar l’occitan, se faguèt pas d’aquesta manièra docetona, mas puslèu per la fòrça republicana, usardiana, ambe de l’autoritat politica nacionalista francesa d’un certan Jules Ferry, criticat per un Joan Jaurès çaquelà (mas pauc entendut vist que sos discorses en occitan son oblidats de totes/as quitament del jornal que i escriviá dedins, oquitament la seuna universitat tolzana que i èra professor) ; e quora escrivi aquò vòl pas dire que soi d’accòrd d’imposar aiçò de la lenga occitana a Tolosa d’aquel biais, per l’occitan ; lo modèl francés per la lenga occitana es pas lo modèl que cal ; mas simplament lo sistèma professoral francés de uèi a una memòria un pauc corteta, quora sap quitament pas çò que se debana a 150 mètres de las loras escòlas en matièra d’ensenhament de la lenga occitana ; fau referéncia un encontre electoral ambe Mme Lafforgues e una ensenhanta de l’escòla de Bonhoure pendent una campanha electorala passada ; Cal plan saber qu’en general los occitanistas an pas mestièr de musicians especialistas (que fosquèsson de Niça o pas) en lecatge de cauçuras per sortir e èstre presents dins lo quartièr …

Mas quora s’explica als elegits que, pauc de causas seriosas de far per esclarir aquestes punts flacs de lor politica, s’es plaçat sul pic dins lo camp extremista, pel representat non pas de la populacion que l’a elegit, mas del representant del camp de la pensada del Front de Gauche, o del socialisme «democrata» ; e per «morala», per «cosmopolitisme», t’enbárran sistematicament dins lo camp de estequit d’esperit, de la fauta de dubertura d’esperit (la critica es ges acceptada, perqué es l’autoritat politica qu’es mesa al mal). La municipalitat de Tolosa es completament d’accòrd ambe los extremistas que faguèron aiçò :

IMG02426-20120626-0949IMG02435-20120626-1042

Avèm pas agut un sol article dins La Dépêche du Midi per explicar lo regret municipal, nimai un article dins los jornals oficials de la vila (es un pauc coma la fòto de la pancarda CONVIVÈNCIA al moment de l’atemptat de Mohammed Merah, la pancarda es inexistenta pel Grand Tolosa que comunica e nimai per Tolosa, alara que tota la premsa int’ernacionala e quitament la DDM l’a represa) ; avèm es espèr de saber quina actitud politica prendràn per reglar l’afar, pas un sol det s’es levat per signalar aiçò ; e çaquelà la redaccion de La Dépêche du Midi es pron aluzerpida per criticar sistematicament una politica de preséncia de l’occitan o del francés parlat aquí o ailà… Sèm donc sense cap reaccion politica del cònsol màger al sicut. Es mai aluzerpit pel rugbí, espòrt grandament occitan (vertat), que per l’occitan e las deterioracions que dèu suportar, coma la dignitat de la vila tanben supòrta.

S’espèra encara un tram en occitan a Blanhac, alara qu’èra dich coma una promessa de campanha, coma la ligason tram per l’aeropòrt. Las associacions occitanistas se cálan perqué recebon subvencions, e que cal non pas las perdre, vist los risques de desaparicion de l’occitan dins la vila, car es clar l’occitan es una lenga viva en dangièr ; lo clientelisme fonciona de bon, e justament es la bona pròva que l’occitan es pas acceptat per la municipalitat actuala de Tolosa, malgrat los polits discorses de faciada, benlèu que coma pel rugbí Pierre Cohen deuriá aquò prendre en man, directament.

La deterioracion dels panèus aqueles auriá demandat una reaccion politica clara ; l’esperèm dempuèi … la data de negratge dels panèus, es impossible de saber lo moment, cap servici municipal o aviá remarcat, cap vesin dels panèus quora n’i a (enquèsta faita) ; aqueles panèus son çaquelà a l’entrada de la ciutat mondina, aquelas dintradas son de las mai frequentadas de la vila, sense cap de dobte. Se trapa que las ai jamai vistas car me desplaçi sonque en tren-velo, car soi ecologista, e apliqui a me çò que pensi de l’existéncia de veïculs automòbils ; esperavi aiçò dels elegits d’esquèrra de Tolosa.

Esperavi un jorn qu’aquesta municipalitat de l’esquèrra francesa fasquèsse parier per l’occitan, que los polits discorses fosquèssen aplicar dins una usança a gratís* de la lenga (* o quasiment, mas quitament aiçò d’a gratís e non coorporatista, es negat per l’equipa en plaça).

E quora escrivi aiçò, sabi que serai, coma zo fasiá l’inquisicion, ostracizat per tot debat o supausat debat dins la vila (los catars an degut fugir d’Occitània franquesida), mas gausi dire, gausi parlar, gausi acabar ambe l’omertà politica d’esquèrra ; l’autoritat de la vila de Pierre Cohen es mesa al mal per mantunes extremistas d’esquèrra o de dreita, e las decisions aficadas per un public occitanista son dins la realitat maltracada per extremistas de sa majoritat ajudats per extremistas defòra sa majoritat e de dreita extrèma, d’un «oustal» que non agrada. Val melhor manifestar dabans la pòrta de l’«Oustal» dels identitaris per aver de sonalhas politicas, que non pas far respectar l’autoritat de la vila, e donc sa signaletica oficiala en lenga occitana.

Se cal recordar que quora lo prefecte regional faguèt una remarca sobre l’installacion isolada dels panèus TOLOSA (justament a la seguida d’un accòrd administratiu de Montpelhièr e en seguida de l’afar de Vilanèva de Magalona), gràcia o encausa d’un article dins La Dépêche Du Midi (que se donava aital d’èstre dins lo camp dels extremistas que pintúrlan en nègre), sul pic lo sistèma politic en plaça per l’autoritat municipala, a reagit. Per aquestes panèus negrits, esperèm las reaccions dempuèi mai de 1, 2, 3, 4, 5, 6 meses (pel mens), e un article dins La Dépêche

I a mantunes autres punts de l’accion municipala que son de remarcar e plaçar dins lo camp de la fauta d’autoritat politica (levat pel rugbí, çaquelà, car la clientèla es gròssa), mas l’occitan es simplament un rebat aisit de veire. Tolosa es pas lo politic que governa, mas l’administracion municipala, e aparentament en mai de 4 annadas, la majoritat actuala a pas encara trapar lo biais de far passar la seuna autoritat dins los servicis ; e l’administracion de Tolosa es nacionalista francesa perqué fauta d’autoritat pels elegits de l’esquèrra, per mantunes (non pas totes cal èstre rigoroses), e perqué los elegits d’esquèrra concernits son d’accòrd ambe lo biais de netejament lingüistic que l’administracion pòrta dedins lo seu còr inquisidor, e facicitat per l’Estat jacobin.

E coma sèm democratas farèm pas viradas de nuèit per pintrar los panèus en lenga imperialista francesa, cresèm a l’autoritat politica, cresèm que los elegits pòdon èstre per tota la populacion coma l’occitan dèu èstre per tota la populacion e non pas per un grope de militants tant polits que fosquèssen, pensam que l’occitan es pas una diversitat de la vila, mas comptarèm lo nombre de jorns per cambiar aiçò, e ne farèm lo cas per las eleccions municipalas venentas.

vila de Tolosa Franz espèra sa placaVila de Tolosa signaletica sense occitanvila de Tolosa sense occitan

-°-

èsser e accions

Publicat mantunes jorns abans, debuta de junh, segur abans la legida del bilhet aquel, dins La Setmana, informat per un abonat (inconegut – soi pas abonat)….

Tolosa entrada mascarada

dimarts, de juny 26, 2012

Mónegue : l’independéncia e la dignitat fabrica Acadèmia dels dialectes.

Recentament un bilhet a fabricat una polemica sobre lo tèma de quí governarà la futura normalizacion de l’occitan ; sembla que las competéncias fosquèssen pas ligadas al fait que tres Conselhs Regionals aguèssen autrejat a un Congrès dich Permanent de la Lenga Occitana [CPLO]. D’aver recebut subvencions (pareis per mantunas activitats, de sorga non verificadas), se son sentits legitimats, l’autolegitimacion seriá estada pron sufisenta per avançar dins lo futur, lo futur del Congrès e de la lenga occitana que pantáissan; Se cal questionar çaquelà de la demanda dels elegits d’aver competéncias, membres del CPLO, dedins las regions administrativas concernidas e sonque, alara que la lenga es parlada de Niça a Sant Junhan, de Guarat a Sant-Pèire, tanben, e tanben en Provènça. I a plan d’observadors a Lyon, mas pel moment págan pas ça sembla.

Mas una autolegitimacion sufís pas, cal una reconeissença internacionala ; e pel moment sonque doás institucions an lo nivèl internacional que cal per èstre jà reconegudas, en Aran per rason de l’engatjament de la Generalitat de Catalonha (estatut internacional) e dins un Estat independent occitanoligure, Mónegue ; es que cal èstre independent per aver dreit d’èstre CPLO e s’autoproclarmar unica normalizador ? Benlèu. Per Mónegue, es una Acadèmia de las Lengas Dialectalas … qu’es legitimada per l’Estat independent. Vesèm aital que, per non pas desrengar l’independéncia de Mónegue, cal pas desrengar la pensada nacionalista francesa en matièra de lenga, lo mot “dialecte” es utile per aiçò.

Mas çaquelà aquesta Acadèmia de las Lengas Dialectalas es tanben d’un nivèl internacional, e podriá èstre una ajuda pel Congrès Permanent per melhorar la seuna autolegitimacion, mas la corsa es jà duberta ! Per Aran sembla jà impossible, vist que lo Conselh d’Aran es jà estat avertit per la cronica tolzana informada.

Acadèmia de las Lengas Romanas

Es que cal demandar l’invasion d’Occitània granda pels sordats de Mónegue per èstre segur d’aver lo concènsus politic sobre la lenga romana occitana, e evitar l’egò politic e lo clientelisme aplicat a la lenga nòstra ?

Per çò qu’es de l’independentisme nissart tanben se traparà lo meteis problèma de legitimitat internacionala, vist que son estats annexats pel sistèma politic bonapartista francés en 1860, violentament e ambe un referèndum manipulat tal que fRANÇA o sap organizar. E aiçò malgrat las subvencions pichonetas recebudas de la comunca de Niça, mas cal notar qu’a Niça pel Centre Cultural Occitan de Niça las subvencions municipalas son encara estequidas ; es l’expression politica de la dreita francesa per non pas aver tot aquel monde ensemble dins una Maion de Nissa per la Lenga Romana, ostal que damora de bastir e de promòure per Niça ; seriá un projecte de demandar per albergar totas las associacions a Niça e per ajudar que se parlèsse, per avançar. Per qué a Niça coma dins lo Sud-Ouest la politica per l’occitan es encara un sopodratge de subvencions mai o mens grand, es gaire una pensada per la dignitat de la lenga nòstra.

Niça subvencions per la lenga

Podrèm pas demandar a l’Acadèmia Nissarda d’imposar una grafia a Occitània Granda, perqué aquí tanben seriá la solucion, installar a Niça una Acadèmia, e imposar per referèndum la lenga dialectala nissarda a l’ensemble occitan, de Niça a Bordèu coma explica l’expression, o de Mónegue cap a Aran.

Dins aquel «combat» podrèm pas aver lIEO dich federal, vist que sembla que la darrièra amassada de l’IEO ailà es estada puslèu calamitosa per donar los bons punts als actors locals, e los castigar per non pas agradar al president de l’IEO federal. Es vertat que fan pas dins la dentèla lo dich federal ! E se pensam que lo Congrès Permanent es pastat de la meteissa garba que l’IEO federal, ai páur que la guèrra de las Acadèmias fosquèsse pas encara enterrada de moment que totes los elegits d’Occitània se prenguèsse clarament en man, sense donar lo ròtle màger a los que recebon las subvencions e los que fan la tria de la qualitat dels dorsiers de demandas de subvencions ; los clientelismes debútan sempre aital, e segur faràn un debat dementre totes los que recebon subvencions per legitimar encara mai. La guèrra de las botigas academicas serà autanplan longa que lo temps que cal per emplenar en «eficacetats» un comèrç associatiu local occitanista ?

Dins aquel contèxte Marçau Girbau a plan rason, e dins aquel contèxte totas las criticas devon arribar del tot, dins un caire independent de tot sistèma. Es que la lenga occitana ne sortirà viva d’aquestas guerrejadonas academicas permanentas ?

Ièu me pausi la question : es que la dignitat lingüistica occitana dèu èstre daissada als letrats e diplomats-universitaris occitans ? Sembla que non se volèm avançar, o alara cal demandar a Mónegue una invasion que fRANÇA acceptèsse ? Avertiment, Aran a pas cap armada, fins ara.

Niktam air

dilluns, de juny 25, 2012

Lo debat de la desfaita tolzana

Uèi es un grand jorn, es lo 800n aniversari de la mòrt del Franc, delegat del Papa e del reietonet de París, lo vassal del reieitonet Simon de Montfòrt, matat per una valorosa femna tolzana. deuriá èstre un jorn perpetual de fèsta tolzana. Per aquel jorn e pensi qu’i an quitament pas pensat, un debat es estat organizat.

los tunèls de la desfacha tolzana

La propaganda a durat mai de 1 oras, e las associacions que recebon lo mai de subvencions son estadas al mícro, tanben al mícro.

Avèm gaire après de causas levat que los Occitans an mestièr de sortir del Getò. Es evident que los Franceses que se parlan entre els, e que son pas informat dels debats aqueles, devon èstre grands umanistas duberts sul monde !

Sempre es la fauta dels pichons dins aquesta societat de colonialistas franceses, los elegits que fosquèssen tolzans e afranquesits, an sempre rason e sobretot son pas aquí per imposar una òbra a l’administracion ; se calquestionar sobre la capacitat dels elegits de plan representar la direccion dins una administracion..

Farai cort e vos pregui d’anar veire mai luènh per aver una idèa de la ràbia que …. en véser las incapacitats dels elegits de portar la dignitat occitana en defòra de l’enclaus paternalista que lo colonialisme li agrada de l’aver.

Farai cort : quora son al poder son los reis de l’enfumatge politic, e sobretot jamai donar l’exemple.

Forcauquier la crotz panada

-°-

egalitat de las lengasÉgalité ou Parité

Pèire Godolin : Darrièr l’aiga vesèm res !

IMG02422-20120625-1435Darrièr l'aiga de l'estatua de Godolin Peire, la populacion se demanda perqué la frasa coneguda es pus valorizada correctament.... Cal un collòqui per aiçò far ?

L'estatua a agut dreit a un netejament, polit netejament e l'aiga es ara fresca, mas la frasa en occitan es encara amagada ?

De qué cal explicar als servicis tecnics per valorizar lo patrimòni lingüistic tolzan ?
Quantes cargats de mission per la
diversité e elegits per aver un momenton de pintura vesedoira sobre l'estatua de Godolin ? Quantes regionalistas caldrà per aiçò far ?

Del meteis biais quant de temps caldrà per escafar las traças de pintura nègra sobre lo panèu de Tolosa a l'entrada de la vila costat Purpan-Blanhac, 7 denièrs ? (aquí mantunes nacionalistas franceses que n’an trobat de pintura nègra)

Peire Goudouli estatua de Tolosa qu'amaga la frasa famosa

Ah Goudouli, TOULOUSO LI PLAI PUS DE MANTENI SOUN LENGATGE BEL.... al renovelament de l’estatua cap valorizacion de la frasa de Godolin es estada prevista ; còsta car un pòt de pintura ? E doás oras per un emplegat de la vila ?

Occitan lenga d’Occitània, sonque ?

Una lenga un país

Lo modèl francés de la lenga unica, la lenga que totes devon saber per las leis, per imposar las leis d’un sistèma dich republican e qu’èra reial abans; es un sistèma que pensa que lo cap del poder dèu s’imposar al pòble e non pas lo poder, l’administracion, s’adaptar a las populacions. Es lo modèl democratic contra lo modèl francéxs.

Dins un Estat francés que l’espaci de poder demesissiá al fial de l’istòria militarista e de las desfaitas, la lenga èra imposada pendent l’expansion e al revèrs aprèp las desfaitas, perqué l’Estat militarista francés deviá aver bons soldats per guerrejar pertot. Donc lo modèl francés es un modèl qu’explica «une langue un pays», e se mescla aital la lenga comuna e la lenga unica.

Mas es que lo modèl francés dèu èstre lo modèl occitan ?

Es de dire «En Occitània avèm una identitat e la nòstra lenga es l’occitan» unicament ; o com pel Ducat d’Aquitània, aont se parlava fòrça lo gascon, una lenga venguda de la transformacion del latin, lo Duc a agut de pensar que valiá mlhor la normalizar per poder l’emplegar dins los documents administratiu al meteis nivèl que lo latin oficial. Aital lo Duc pensava que caliá s’adaptar a las populacion, e non pas al revèrs, ensenhar lo latin a las populacions. E donc en Aquitània dinca l’arribada dels Francs, 1453, e 1470 per l’imposicion del sol francés, aviam una societat juridica que se podiá pensar en doás lengas. La règla occitana es pas aquela d’un país, una lenga.

Mas es que l’emplec del mot «país» dèu perségre dins la confusion ambe l’Estat o las autoritats localas de la decentralizacion per exemple ?

Lo Ducat d’Aquitània èra un Ducat que foncionava coma los futurs Etats modèrnes que lo nacionalisme a teorizar lo foncionament a partir de la fin del XVen sègle. Lo mot Estat implica mantunas formacions administrativas e gestion del país ; lo país pòt èstre aiçò mas talament d’autras causas mai foscas e pauc clara per poder escriure en sciéncias politicas.

Lo reialme d’Arle tot parier.

Lo sol país que foncionava coma una dictatura amb sang blava, es fRANÇA, e la paradòxa es qu’es aquela que dona leiçons de sciéncias politiocas e de filosofias politicas, e totparier lo modèl per escanar Occitània uèi. L’emplec del mot «país», es aital dins l’Estat francés un pauc una engana pecs d’Occitans, un pauc coma l’emplec del mot «patois».

Puèi, una lenga qu’es establida sonque dins un Estat autoproclamat per aquesta lenga, es pensar que los torns son natres, e que los locutorse las locutriças d’aquesta lenga existísson pas al entorn ? Alara avèm Wallònia e Genèbre que se parla pas francés ? Donc l’idèa que la lenga es clavada dins un ensemble que se sona «país» o «Estat» es un pauc oblidar que se cal adaptar a las populacions e non pas a las realitats descrivudas pels poders politics o que los poders politics vòlon imposar als autres, que lo «país» fosquèssen pichon, grand o bèl ! Que lo «país» fosquèsse administrat, escolarizat, militar o virtual.

Vauclusa : L’extremisme nacionalista francés a una cara clara.

Lo nacionalisme francés de la dreita populara es caracterizat pel refús de las causas de la resisténcia contra l'extrèma-dreita petainista (reciclatge) ; aital podèm plan dire qu'es la novèla extrèma-dreita en Vauclus.... Son nacionalistas e expansionistas franceses en Occitània.

interdiccion

Son los meteisses qu'an cremat los libres... al poder al mens sauriàn quin es lo problèma e podriàn pas simplament cantar un cant de resistent, podriàn resistir a las estupiditats politicas nacionalistas francesas (?).

Mas nos podèm çaquelà questionar sus quin tipe de nacionalisme es aquel ; vist que son aquí per imposar una restruccion a las expressions politicas, e zo fan devath la bandièra francesa en cantar La Marseillaise e siam en Provènça (e alara los que son supausats contrar aquel discors nos impáusan atanben La Marseillaise e la bandièra francesa en Occitània). Donc es plan un nacionalisme d’expansion parisenca, e la cara de l’'extrema-dreita es clara. Es dins aquel meteis parçan que se posquèt veire militant extremista catolic contra una òbra del musèu d’Avinhon...

Uèi es clar, e soi pas estonat, avèm en Occitània una extrèma-dreita virulenta, extrèma-dreita que trapa dins lo FN una expression public que l’ajuda a pensar imposar a totas las populacions son punt de vista e qu’es prèste de prendre los mejans violents per interdire las autras expressions politicas.

Es que cal manifestar contra els ? Es que cal ajudar a la violéncia ? Es que lor cal far d’autras publicitats ? Pensi que non. Jà aiçò emplenarà pron fòrt dins un debat, se i a debat ; car se cal pausar clarament la question de la potencialitat d’aver debats contradictòris sul subjecte, vist que lo nacionalisme aquel es justament sonque una extrèma del nacionalisme francés, e jamai trapa polemista de bon nivèl en fàcia ; i a una autra extrèma de l’autre costat e lo nacionalisme s’exprimís a 100 % dins lo sistèma dich republican francés, quasiment a 100 % dempuèi 2 sègles de potencialas eleccions dichas democraticas.

diumenge, de juny 24, 2012

La fabrica, la polemica, e las pressions de tot caire.

E podèm pensar que l’occitan se fabricarà ambe una clara volontat de non pas decretar la libertat d’expresson, de la refusar devath lo pretèxte que los professors autodeclarats competents sols an lo dreit de pensar la lenga e lo seu biais de foncionar, perqué seriá adobat pel sistèma politic de la decentralizacion, e per mantunes egòs vièlhs e qu’ai agut de practicar de prèp ; mantunes pensan que la libertat d’expression existís dins un Estat quora els an lo dreit de dire la lora, o an lo dreit de la donar a tala o tala persona que lor agrada. Malastrosament ai pròvat que la libertat d’expression en Occitània es limitada pel mantunes cacics, sovent autolegitimats per un sistèma academic legitimista e franchimands.

tropas de guèrras

Lo pingpòng de la polemica fabrica una societat democratica modèrna. La polemica lingüistica e politica es dintrada en Occitània dijòus passat, enfin !

Polemica

Dins lo sistèma occitanista la pensada unica es la règla (o regreti), e la pensada comuna sembla fautar a los qu’an pas la dignitat de la lenga al cap, mas vesèm puslèu l’interès partidari d’aver rason dins la civilizacion culturala de l’aver (la subvencion).

Abans 1981, l’occitanisme èra al som, puèi los socialistas an cresegut que tot èra ganhat e avèm pus vist passar lo tren de la dignitat, en Occitània, o un pauc dins lo carretor de la diversité française. La France plurielle se disiá dins un libre qu’èra escrich non pas per l’autor mençonat sobre la primièra pagina, mas d’unes militants occitanistas. Uèi suportèm las consequéncias de las flaquesas de l’occitanisme d’aquel temps, del temps d’abans suportèm la fauta de saber sul tèma, la fauta d’existéncia d’una Occitània que podriá existior sense subvencions, e sense pression politica franchimanda ; la formacion en istòria de l’occitanisme modèrne es una flaquessa de l’ensenhament universitari de uèi. Perqué cal destriar la bona grana, o supausadament, grana que cal ensenhar, e autopromòure, e la grana maissanta que cal oblidar ? La retorica dels universitaris ( un grand estile de la manipulacion politica francesa en Occitània) o dels saberuts associatius son quasiment un biais de netejament de la pensada occitana autonòma del mièg sègle passat.

Tanben dins aquesta polemica, Marçau Girbau es lo catalan de servici ; es plan utile per tal de non pas préner sas responsabilitats e fabricar de l’anticatalinisme de bais nivèl (se cal recordar una intervencion occitana al Parlament de Catalonha, qu’amerita çaquelà d’èstre mençonada per sa mediocritat intellectuala, mas al contrari bèl per son jòc manipulador politic), coma se mantunas associacions occitanistas que uèi avián pas mestièrs dels Catalans del CAOC per sobreviure (es un exemple e podrai parlar del fracàs de l’Eurocongrès que se voliá sonque universitari, o del fracàs supausat dels escambis escolars que son pas pron fòrt devèrs Catalonha), uèi. Es pietat que las formacions universitàrias oblidèssen de dire tot l’occitanisme, sense ostracisme ideologic, e aital foncionar en donar benediccion papista dins un sistèma francament e grandament manipulador.

E donc, comprèni perfaitament l’Acadèmia Occitana, e sa volontat d’avançar independentament cap a la dignitat occitana, e la libertat d’expression. De qué sembla que mantunes militants a pseudò, aquestes volguèssen parlar e cridassar, per benlèu esperar la retirada (com fan mantunes de costuma) per aver la libertat de pensar ? La repression ideologica e las pressions contra la libertat d’expression son pas lo bon camin per la dignitat nacionala occitana, nimai per una ciutadanetat francesa de grand nivèl. Benlèu que mantunes/as lor caldriá tornar legir los classics de la filosofia sul tèma, e prendre risques dins lo mestièr d’ensenhaires, lo risc de desplaire o desagradar als elegits diches magnifics representants en Conselhs Regionals, d’aquí o d’ailà.

Es normal per una lenga, que d’unes elegits manipulèssen los dorsiers de demanda de subvencion per afovorizar los amics, los amics que vòlon editar aisinas de la lenga occitana ?

caritat

Per clavar, soi pas membre de cap capèla, e es una revendicacion primièra dempuèi qu’ai puslèu l’impression que l’occitanisme se mata a còps d’egò pòst-electoralista (socializats o socializant), e que las personas de las polemicas son pas sovent las que fan escriure los comentaris, comentaris que son un dreit d’expression legitime, e mai lo bilhet de Marçau Girbau. E benlèu que coma membre de cap capèla, me donariái lo dreit de non polemicar ? Pel moment çò que sabi, es que soi encara e encara privat de luòcs per la polemica (e dempuèi bèl briu), e de debat per l’ensemble de la societat occitana (locutriça o pas), donc i a aquel blòg dempuèi mai de dètz annadas.

Cal demandar a Marçau Girbau d’escriure mai sovent sul tèma e sobretot de donar pendent son temps liure una descripcion de totas las capelòtas associativistas occitanistas, fòra l’universitat o dedins lo sistèma de la pensada adobada pel sistèma professoral socialista, de gauche. Es una causa que fauta la critica, que díson los letrats, quora se parla de la literatura que ne faguèran la causida … La darrièra, per la rota de l’occitanisme devengut oficial per adobament decentralizador : «Marçau Girbau seriá manipulat», ah bon ?

L’Acadèmia Occitana aurà sempre dreit a ma consideracion, e serà presenta sobre aqueste blòg, sul costat dreit de l’ecran. E patrofièichi d’aqueste bilhet per dire tota la meuna consideracion positiva per aquel projecte editorial per la lenga occitana, sul net e lèu sus papièr, o cal esperar ambe los maxímums d’ajudas possiblas de la nacion occitana.

excomunicacion

O per una question de poder d’influéncia politica ?

dimarts, de juny 19, 2012

Tolosa : perqué un debat suplementari sobre la diversitat ?

A Tolosa se parla fòrça mas concretament, que se fan lo monde que son elegits o foncioanris en carga de la dinamica lingüistica e culturala tolzana, talament presada dins las reünions politicas o las peticions ? La realitat tolzana es occitana per totes/as o pas ? sèm un suplement d’anma o un decorum de mai ? O quicòm de mai ?

lo mandrat francés

Vaquí un corrièl qu’acabi de mandar :

Concretament, es per faire qué ?
Perqué sempre los meteisses interlocutors, de qué vòl dire ?
Accions : quand ? quora se veiràs concretament, sul terrenh ?

- multiplicar per 3 o 4 las escòlas d'Estat en lenga occitana...
- multiplicar per 5 o 6 las escòlas Calandretas....
- comunicar en occitan pel servici de la comuna e del grand Tolosa.... aquò vòl dire que cal sortir del servici cultural.
- promòure d'autras exposicions en lenga occitana.... I a volontat administrativa, que cal ajudar, sul terrenh, dins los burèus.
- ajudar la creacion d'estanquets ambe d'animacions en occitan.... aquò vòl dire un desvolopament economic per la comuna que pensa a l'occitan.
- crear programas de ràdios en lenga occitana.... Una TOLOSA INFORMACION en lenga occitana ? E passar de l'amatorisme associatiu al professionalisme clar.
- crear un programa de television sus Toulouse TV.... Aquí tanben i a volontat, mas fauta finanças.
- ajudar las associacions de bessonatges d'emplegar l'occitan.....
- ajudar las associacions d'emplegar l'occitan dins la lora comunicacion.....
- favorizar la comunicacion en occitan dels clubs de rugbí e fótbol de Tolosa, e autres espòrts tolzans..... Una jornada del Rugbí oficiala sense occitan deuriá pas existir.
- ajudar lo Grand Tolosa de comunicar en occitan, per la com oficiala e per la revista....
- quand lo tram en occitan a Blanhac ?....
Enfin, me sembla qu'i a pron de monde per aver d'autras idèas, de foncionaris e de competéncias, mas l'ACCION ES PUS URGENTA QUE LAS PARLADISSAS que s'acában fins finala per una sola causa : unas subvencions per crear la "diversitat" dins los espectacles de la vila. SE PÒT FAR UNA POLITICA PER L'OCCITAN EN ESTAUVIAR MONEDA PUBLICA, mas per aiçò far, cal mens de parladissas e mai d'accions, mai de politic, mai de visitas d'occitanistas dins los servicis -o volontariat remunerat- dins los burèus de la comuna de Tolosa, o de totas las comunas del Grand Tolosa.
Senon lo bastiment de la carrièra aquela, se podrà segurament visitar per saber de quina manièra la "diversitat" es pensada ? Car pel moment pensar que l'occitan es un element mai de la "dicha diversitat" es -per me- una error de concepte de la comuna de Tolosa. De quina manièra cal explicar que l'occitan es de TOTES/AS e pas sonque una color de la dicha diversitat !

diversitat e laïcitat

De qu’es aquela republica qu’es laïca, del pòble, e qu’a jamai portat la lenga del pòble tolzan ? De q’es aquesta republica que parla de “diversitat” mas que mescla la diversitat ambe lo nombre de subvencion que dona a la cultura per multiplicar los espectacles, e la multiplicitat de las prepausaicions forana a la realitat del pòble ?

Non l’occitan es pas la lenga de la diversitat, ni la lenga istorica de Tolosa ; l’occitan es la lenga latina de Tolosa qu’ajudarà mehor a Tolosa de se plaçar dins l’ensemble latina, a res de veire amber lo concepte francés de ‘langue de la diversité” o la “langue régionale”, una diversitat de l’Estat.

I a una foncionari encarga de l’occitan a Tolosa perqué son ròtle es pas pron clar per desvolopar la preséncia de l’occitan pertot dins als activitat de la comuna de Tolosa ? Quin acte politic mai fòrt fauta per liberar las seunas accions ? Quí frena la mquina administrativa occitana a Tolosa ? Se lo cap de servici es pas lo bon, la cal cambiar de servici, se lo cònsol es pas d’acc♫9rd caldrà cambiar de majoritat a las eleccions venentas, etc…

Cal arrestar las parladissas ambe las meteissas personas e anar cap a l’accion clara e ciutadana per la lenga tolzana, l’occitan PUNT.

Còr de Toilosa en occitanmanifestem nos

Res de veire, e encara qué ?

engambiMoussu T e Lei Jovents

Lo sistèma es de cambiar, de quina manièra ?

Es lo sistèma faraonica francés que cal destrusir, car destrusir es cambiar, es tornar bastir de nòu.

ceratges

Qu’es aquò lo sistèma francés, es una tecnocracia dicha republicana qu’impausa als pòbles çò que cal pensar e far, e aiçò data pas del non respecte del referèndum contra la constitucion europèa.

Aquela expression als pòbles se dèu atribuar aquí als pòbles sotmetuts de l’Estat dich republican francés. Occitània es bravament concernida, vist que supòrta grandament las errors estratègicas d’aquesta casta parisenca que governa fRANÇA. Suportèm per exemple l’extremisme dels immigrats pès-nègres que lo nacional-expansionisme francés a fabricat en Argèria dicha francesa justament, un pauc coma Occitània es dicha «du midi de la fRANCE» o «du grand sud».

Mas vesèm dins l’actualitat, un autre fenomèn similar que arriba, la LGV.

Image (2)

Dins aquel article s’explica de coma una casta s’es plaçat al cap de totes los projectes nacionalista franceses, perqué ? perqué se son fabricat d’ostal de formacion a la lora dimension, e que son encara dins un sistèma que del pòble, dels pòbles, coma lo rei un còp èra, n’a ren a bodre. Alara sortit del luòc de formacion parisenca, s’escámbian los pòstes que lo mercat-Estat-nacion fRANÇA ne pòrta la remunaracion.

Encara un còp un libre sobre la tecnocracia francesa explicava aquò bravament plan dins las annadas 1990, e alara res a cambiat ! Donc es plan aiçò que cal, tot destrusir per tornar bastir per cadun dels pòbles de fRANÇA.

La multiplicacion dels pans extremistas

En Provènça arriba d’unes elegits de dreita nacional-expansionistas francesas, ambe una expression particulara del collaboracionisme marselhés ; ajudat localament pels immigrants venguts de l’Argèria francesa d’abans 1962, la fac de dreit parisenca arriba en Occitània.

Mas es la fauta de quí e de qué ?

A non vóler daissar parlar l’extrèma-dreita nacional-expansionista parisenca, aquela se multiplica, aquela se plaça ont lo sistèma parisenc de las eleccions an daissat vièlha caronha èstre elegidas pendent trenta o 25 ans… Quora la partidocracia nacional-expansionista francesa prepausa qu’adobar un sistèma centralista francés, pel renovelament damora pus que los extrèmas per s’exprimir sobre l’esquina de quí ? Senon del pòble que supòrta aquel nacional-expansionisme francés, aquel qu’es frenat dins lo desvolopament d’una identitat d’arcuelh a l’imatge de Catalonha..

Avèm ambe aquela cançoneta de Massilia Sound System de bon e de maissant contra aquel sistèma partidocrata francés en Occitània.

Car pel moment lo metòde de l’ostracisme fonciona pas, manifestar per emplenar doás colona del jornal provincialista local fonciona pas.

Maréchal Le Pen Carpentras

Aquò sembla regaudir Le Monde, que aital que farà un espaurugal politic per daissar lo sistèma en plaça. Le Monde ne farà dos articles, una pagina, per deputats elegits en Occitània. es una manièra de festejar l’arribada del nacionalisme francés en tèrra de Maurràs ; lor agrada es evident que lo temps de Le Temps sembla tornat !

Se cal pausar la question d’aquel editorialisme de premsa parisenca que dels dos candidats independentistas martiniqués ne parla gaire, e encara mens de los qu’an despassar los 30 % en Corsega ! E parlèm pas del paure autonomista qu’arriba en Bretanha…

O tòrni mandar a l’article precedent sul tèma de l’ignorança republicana installada per un sistèma educatiu coorporatista, o aquel de la meuna oposicion a totas las manifestacions extremistas fàcia a l’extremisme dins la meteissa cassòla nacionalista francesa, tot aquò tanben fabrica lo FN (coma s’aviam pas près resorgas dins l’istòria de la dicha Argèria francesa, ni lo FN, ni l’extremisme nacionalista francés d’esquèrra o de dreita !) ; tot aquò fabrica las idèas nacional-expansionistas francesas en Occitània ; sobre las tèrras cremadas fàcia a Napoleon los Russes tsaristas an fabricat lo stalinisme, e la revolucion de 1917… Es aquò que l’extremisme d’esquèrra sembla necessitar per Occitània.

Dins una situacion quasiment similara, en Catalonha del nòrd, se vei que l’Ariégeois Aliot a de mal de pujar del costat de Perpinyà. Mas aquò durarà dinca quand ? Dinca l’arribada del FN a perpinyà, la comuna ? Aquí un FN d’Ariège impausariá l’òrdre lingüistic nacional-expansionista francés de la lenga uinica, l’òrdre imposat per totas las colors del nacional-expansionisme francés, que la guèrra fosquèsse perduda, las idèas republicanas maltractadas, o l’edifici politic parisenc en roïna ?

De mentre aiçò avèm una redaccion parisenca de Le Monde que baila lo miralh d’un autre legitimisme francés per Occitània, que cal damorar al sistèma ante. Es evident qu’après la lgida de l’article de Collard a Vauvert non podèm qu’èstre regauidir d’aquesta linha editoriala.

Collard elegit a Vauvert

Aquò es segur la vertat, mas sempre ambe la pravda cal trapar lo bon biais d’interpretacion de Le Monde – Le Temps ; es obligatòria de crompa e cal legir entre las linhas, o puslèu aquí legir çò qu’es pas dich, o escrich, per melhor entendre la situacion. es aiçò per aver article aital, cal mandar un jornalista pariosenc, e li sobretot pas daissar lo temps de saber sobre l’environa e sobretot pas brica sobre l’environa sociala, culturala e identitària.

Deserperada l’esquèrra me manda messatges per prendre pausicions, per demandar ajudas, alara cal legir Cornelius Castoriadis sobre la representativitat del sistèma francés d’eleccions. Dins «de la cité et des lois», podèm trapar un esclariment de la manièra que la representativitat francesa fonciona, de cap manièra pòt èstre l’occitana, nimai occitana. Es entre las paginas 113 e las paginas 125 del libre aquel, editat en 1998, jà. Las causas simpla fabrícan los extremismes franceses, lo complèxe es Occitània, es la democracia, e aquela se pòt passejar sense bandièra.

bandièra francesa per la campanha 2012 reralitat colonialista

Apondon

Gaston Domergue

Lo Gard a sempre mandat extremistas de bona procedéncia republicana, per matar los pòbles de fRANÇA. Lo Gard sembla un departament un pauc complicat, bravament abans l’arribada dels pè-nègres.