La democracia sense femna = Siriza

Acabi de legir que «cal respectar la volontat del pòble», del calam d’un deputat comunista e europèu.

Aital quora lo mesma pòble vòta «Novèla Democracia» grèga, lo quita deputat comunista, Front de gauche donc, donc progressista, non podrà dire parier ; els son progressistas e los autres del grand capital, donc «l’anti-democracia».

Sabi plan qu’en Grècia es pas coma dins mantunes Estats d’Índia, i son 50 % de femna e 50 % d’òme, donc dins un partit progressista, dèu èstre parier, non ? Siriza es notat coma un partit progressista per aquela esquèrra francesa que se sona Front de Gauche. Me diretz lo Front de Gauche es pas melhor sus aquel tèma… ni cap partit francés.

Alara explicatz me aiçò : lo primièr govèrn Soriza-Nacionalista-grec se farà sense femna; explicatz-me. Es progressista aiçò ?

Govèrn Siriza, sense femna ..... Es decepcionant, mas pas estonent, quora s'es bastit lo govèrn grèc, s'esperava una esquèrra majora, mas foguèt sense femna. Alara se parla d'una critica dedins lo partit nacionalista espanhòla d'esquèrra. Lo PSOE es indicat per criticar aiçò ? D'autres diràn quora i son femnas en politica, se díson Lagarde (FMI-UMP), Morano (Deputada UMP-PPE), Alliot-Marie (Deputada UMP-PPE).... que seriá melhor de non las aver agut al poder. e podriái benlèu far la mesma lista al PSf-PRG-UDI-FN.

Es que lo centralisme «democratic» fonciona sense femna  al XXIen sègle ?

Donc segon lo deputat comunista la volontat del pòble grec a creat un govèrn sense 50 % de la representacion umana grèga.

-°-

«Cadun gaita lo mond coma vòl. Aiçò de Podemos a Madrid esistoric, díson. Miladiu ! Soi estat dins maniufestacion plan mai gròssas. Mas bravament mai.»

-°-

Solidaritat internacionalista : souvenir !

1939 es la fin de la guèrra, mai o mens, e per far simple, la fin de la guèrra imperialista e militara franquista ; son pas mercenaris, coma dins l’Èst d’Ucraïna, qu’an ganhat, mas l’armada de la colonia espanhòla del Maròc sul continent europèu que ganha, aquela armada pastada de las idèas que faràn la guèrra d’Argèria aprèp 1945… Es que Catalonha serà l’Argèria d’Espanha pels partit dels imperialistas en Espanha, partit Podemos-PP ?

Mas dedins aquesta guèrra franquista contra republicans, i aviá tanben una guèrra entre republicans. En Euskadi, segur, mai tanben en Catalonha. Dins los «camps de concentration» republicans franceses se faguèt un pauc la diferéncia. Pels Bascos en Pirinèus Atlantics, los Bascos an trobat secors catolics, los catolics qu’èran integristas nascuts al XIXen sègle dins lo republicanisme francés, e que faràn la guèrra a la laïcitat dinca la debuta de la guèrra de 1939 ; donc, l’assimilacion dels camps s’es melhor passat, mai o mens, ailà. A l’Èst dels Pirinèus la causa es estada diferenta, lo republicanisme francés, de tipe Jules Ferry, non podiá acceptar la presa de poder catalan ; donc los republicans catalans se son fait mai discrets, e integrats aviat en Occitània per parlar quasiment la mesma lenga, l’occitan e lo catalan estent semblant a l’epòca (en pratica regulara per l’occitan dins la populacion, e pas encara elonhat d’un sistèma de catalan mediatic e normatiu d’ara) ; ara dins las universitats francesas, gestion autonòma e d’esquèrra nacionalista francesa, se parla sonque dels «Républicains espagnols», s’oblida los republicans qu’an fait Catalonha mai liura, e en gèrra contra lo Franquisme tanben. Pauc de temps aprèp aquesta esquèrra francesa votarà los plens poders a Pétain, e ara pensa sosténer lo regime Putin, l’ortodòxia russa, contra la democracia d’Ucraïna, plurala e complicada coma pertot en Euròpa, mas Estat de dreit collectiu a l’imatge de l’ensemble de l’Union Europèa, fins ara.

Anuèch la quita esquèrra qu’avem coneguda abans 1939, se felicita de l’arribada de Siriza, Siriza qu’acaba de s’associar ambe la dreita independentista grèga, contra una Euròpa dels tecnocratas que la critica es clara, e comprenedoira ; jà debuta una critica del sosten Siriza pel govèrn a Atènas, dins lo ment dels franc-de-còl e militants d’esquèrra en fRança. Mas la quita esquèrra aquesta grèga (Siriza), en companhiá de Linke (ancian partit comunista Èst-alemand), Parti de Gauche (jacobins franceses nacionalistas d’esquèrra), Podemos (intellectual d’esquèrra extrèma de Madrid, anti-republican catalan, e universitaris coneguts de Castilha), es tanben dins lo camp dels mercenaris russes que fan la guèrra en Ucraïna contra una democracia ucraïniana, per la sotmission del pòble tatar a Simferòpol, per los autoritarismes ortodòxes e religioses moscovits, amai del poder ucraïnian democratic, d’un Estat novèl europèu. Aquesta esquèrra imperialista faguèt a Barcelona als «dangieroses» nacionalistas que fasián la guèrra tanben contra lo franquisme ; e an perdut la guèrra, lo Franquisme es supausadament mòrt dins un lièch en 1974 ! Los camps de concentracion republicans franceses an servit de modèl tecnocratic per «reglar lo problèma josiu» dels Pétainistas, amai tanben dels nazis en Alemanha. lo dictator Franco a ganhat contra los republicans catalans, e alara Siriza es sostenguda pel FN en fRança… L’’Argèria francesa es pas luènh.

Pel moment, soi dins cap camp, levat aquel dels pòbles que se vòlon liberar dels imperialismes que faguèron las guèrras en Euròpa, lo problèma que sèm al meteis nivèl, e qu’aquò vira del meteis biais qu’en 1939.

L’etnisme lingüistic es encara un còp un problèma, e ara sul continent europèu, en Ucraïna, gausi pus publicar las mapas que fan los lingüistas sul tèma d’Ucraïna.

La ròda vira e sembla que sèm tornat a 1939, crisi economica en mai.

Son los meteisses economistas, ajudats per las matematicas avançadas, que fan que la natura es devenguda un degrà maximal d’ajustament per l’umanitat. Quí arrestarà lo ceucle visiós ?

La sindròma d’Estockholm a encara tocat.

La sindròma d'Estockholm a encara tocat l'occitanisme subvencionat e salariat per França. Aquel article publicat per L'Express, lo jornal lo mai nacionalista e antiregionalista (coma se pòdon dire), es un instrument politic qu'agrada al monde de la sotmission als imperialistas e als esclaus d'aquel regime. Pausar la question del succès politic en çò dels autres, alara que lo camp que ne son, an jamai capitat a respondre a las pichonetonas demandas politicas en 50 ans de practicas a tot nivèl administratiu francés. Es pietadós qu'una minoritat de privilegiats, subvencionats, en Occitània posquèsse pas entendre lo problèma francés en Occitània ; serai pas aquí per los ostracizar, lor daissa lo modèl, lo metòde politic ; es un modèl qu’a provat al fial dels 50 ans que fonciona pas per obténer la dignitat en Occitània.

Descripcion dels protagonistas:

- Reclams ostal d’edicion subvencionada que jamai donarà la paraula a un autre punt de vista que lo punt de viste francés.

- Éric Fraj, professor de l’Éducation Nationale que canta dins las seradas subvencionada pel sistèma de la decentralizacion francesa en Occitània.

- L’Express, setmanièr francés qu’a sonque provat dins sas publicacion sul tèma sa volontat de nosença a Occitània.

- article donat per l’AFP, es parier que L’Express.

D’aquel article podèm veire que l’occitanisme e la dignitat son pas sinonims, amai los mèdias franceses se ne fan resson, la mediocritat de la pensada lor agrada, val melhor aiçò per melhor espotir una nacion sense ciutadanetat. E soi pas segur qu’aquel occitanisme comprenguèsse la diferéncia entre nacion e ciutadanetat, la sciéncia politica se limitarà per els de recebre subvencions (causas que perdona aps de vista, rarament) e d’èstre del bon costat de la padena subvencionala.

Pichon detalh dedins l’article, la fòto causida es una alerta contra un movement politic bearnés, sonat Libertat ; de cap manièra soi del costat politic aquel, mas respecti aquel punt de vista, Libertat, mas o respecti perqué es digne, es un camin çaquelà que vòli pas per Occitània, li fauta argument e realisme politic.

Aquel linha politica Éric-Fraj-+-Associacion-professionala-de-promocion-musicala-+-Édition-Reclams-+-Sergi-Javaloyes-and-Co es aquela dels comunistas e socialistas franceses en Occitània, es l’indignitat occitana ; son un real problèma politic, e son incapables d’organisar un debat –real- a los que ne fan la critica dins las intervencions que fan o dins los libres qu’edítan. Crídan al debat, mas o fugíson. Es una linha politica de l’indignitat, antidemocratic (amb armas inegalas), e sobretot es la linha de quí lo sistèma francés lor a sempre portat granas per ne viure sobre. Imaginatz dins una negociacion entre Catalan e Espanhòl aquel tipe d’actitud, son semblanta a aquela del PSOE-PP-Ciutadanos-UPyD-Podemos en Catalonha actualament, endrona de 30 ans de «democracia» espanhòla en Catalonha.

Es pas novèl, contrariament a çò que pensa lo jornalista de l’AFP. Es un debat qu’acarava Ives Roqueta, François Fontan, Robèrt Lafont, Marcèu Esquieu, Michel Grosclaude, etc. jà farà mai de 40 ans ! Es per aquesta rason que l’entrevista que publicarai lèu de Felip Carbona vos ajudarà de melhor entendre aquela batèsta vièlha qu’amerita de cap manièra d’èstre reviscolada, mas que los tocats de la sindròma d’Estockholm son los primièr a vóler per poder existar. Es aquela extrèma-esquèrra qu’a mestièr de l’extrèma-dreita per existar. Bastèsta sense cap d’interès, levat per los que estíman plan la sotmission a França tal qu’es actualament, irreformabla.

-°-

-°-

Tres setmanas aprèp, responsa d’en Éric Fraj, publicat sus la pagina del Partit de la Nacion Occitana.

Dobtosa semantica de la santa fRança

Un jorn l'Estat francés serà logica en parlar d'antropologia e de juridic, separadament, ne farà una diferenciacion clara e digna, un jorn, podèm pantaissar ; Segon la doxa République française, al CNRS coma endacòm mai (Universitat, escòla, prefectura, etc.), «en France il n'y a qu'une nation» (definicion de Ernest Renan e Maurice Barrès, La Terreur d'aprèp 1792), tot ciutadan que pensa diferent es ostracizat, desfar de l'airial universitari e de l'escòla del sant regime, mas la Santa République française edita amb une semantica especiala per dire la mesma causa, es de dire que França es faita de mantunas nacions e d'una ciutadanetat, levat per la Nouvelle Calédonie..... Gaitatz la mapa produsida per un ministèri francés ; gaitatz una mapa de la manipulacion ideologica francesa, exprimida pel CNRS :

Alara cal saber destriar per melhor entendre fRança.

Cal saber tanben descodar la seuna istòria, en oblidar las manipulacions istoricas de la santa Éducation Nationale. Etiquetada Éducation, mas que totes explícan que fan un ensenhament… Etiqueda Nationale, mas que totes explícan coma ciutadana.

La semantica de la santa République française est un real problèma de manipulacion politica.

E per destriar tot aiçò, lo libre d’en Cornelius Castoriadis «de la Cité et des loi» vos podrà ajudar ; es pus disponible en venda, ara. Per exemple a partir d’aquesta pagina :

Se Cornelius Castoriadis èra mai sovent legit pels ciutadans de totas las colors lingüisticas, o las colors de pèl, benlèu que fRança seriá mai suportabla.

De las disgràcias casticas europèas

Las castas europèas son pas CHARLIEsmatica.

I aguèt eleccions en Grècia que son pensadas coma una revelacion per l’esquèrra anticapitalista en França. Jà que els, vòlon lo mesme biais de far cambiar l’Estat –pensat coma unitat de solidaritat basica-, Estat que fosquèsse disctatorial o jacobin.

#‎Marcaespaña‬ = pòstfranquisme. Digun o sabiá en Occitània, lo PP a tanben sa revista satirica, se sona La Razón, mas tanben a còps El Mundo, El País, La Cope, LaVanguardia etc. Mas ai jamai vist militants del PP portar un panèu per dire ‪#‎SoyLaRazón‬ coma se portava un ‪#‎JeSuisCharlie‬ . Totes los mèdias mondials an mostrat la massa del pòble d'Atènas qu'escota lo cap de partit de Siriza. Totes levat la satira del PP. E lo discors interior es d’aquel nivèl de mediocritat, o simplament en Espanha de sosten a las Bàrcenaladas. Çaquelà los Grècs me semblan sul pic simpatics, perqué ? Perqué ai gaitat la revista satirica del PP a Madrid, sonque la portada bastarà :

Lo PP es la finestra PPE, UMP al Parlament Europèu, es lo sosten clar del truands luxemborgés al cap de la comission. O es lo cap del FMI, Christine Lagarde, anciana militanta e ministre UMP que pensa que l’Aràbia Soadita a fait fòrça causa per las femnas (aiçò sense rire, sense satira, a Davòs, dins un fòrum mondial de la finança, en çò dels banquièrs que lor sembla agradar tanben la satira – o sabèm pas).

De costat casta europeïsta avèm los UMP-UDI-PSf-PRG dedins l’Estat francés. Mas lo mai ipocrit es estat legit del costat socialista, e totes/as a egalitat, la farai République française, pas simplament l’exemple que mostrarai, pensi a Éric Andrieu, deputat europèu de la circonscripcion Sud-Ouest.

Pierre Minnaert explica  aquò fòrt plan ; «Se resumissèm las informacions de la serada :

1 – Se donarà coma estranha la desaparicion (NDLT dels mèdias) del president recentament elegit de l’UMP coma de la quita UMP.

2 – Lo PS que refusava, aquò farà 2 ans, de recebre Tsipras e que anuèch donava dins lo "je suis Syriza" a assegurat tota la serada ambe brilhença lo ròtle del comic al servici e nos faguèt pro rire» (NDLT, son al poder a Paris, o cal pas oblidar).

Apondon de Jacme Delmas : rire nègre ! Lo nègre esclau del sistèma de la casata socialista e UMP en França, formada dins las escòlas de LA sciéncia politica jacobina. Lo pASOK e la Nouvelle Democratie de Grècia an fait crevar la democracia grega, en emplegar los similars sistèmas politics per conservar lo poder, l'autoreproduccion castica, autoreproduccion ajudada en fRança per las escòlas de sciéncias politicas.

Podèm tanben apondre que totas las recuperacions grècas son un pauc problematicas.

E Jordi Escudé de recordar :

Himne Homèric XXVIII, traduït per Joan Maragall.

Pal·las Atenea, la dea gloriosa, començo a cantar:
de cor implacable, la sapientíssima, la d'ulls esplendents,
verge venerada, total fortalesa, escut de ciutats,
la que Zeus el pròvid, de sa testa augusta, infantà tot sol,
ja tota vestida d'una resplendent armadura d'or,
amb gran meravella de tots els eterns. Sortí impetuosa
de cap immortal, i, davant de Zeus, qui porta l'ègida,
alçava la llança punxant: del salt i de la terrible
força que portava la dels ulls brillants, tremolà l'Olimpos,
retrunyí la terra horrorosament i el mar, al voltant,
revolt aixecava ses ones purpúries, en fúria vessant-se
les salades aigües entorn: el brillant fill d'Hiperió
deturà una estona sos lleugers cavalls, fins que ella, la verge
Pal·las Atenea, de damunt els membres del cos immortal
se tragué les armes divines, i Zeus en fou tot joiós.

Ara doncs, O filla de Zeus!, qui porta l'ègida, Salut!

Jo vull recordar-me de tu i d'altre cant.

Farai pas dins lo liric, dins lo romatic, dins las letras, vòli simplament indicar que las eleccions fan pas tot, e sobretot quora sola l’administracion govèrna sense lo politic dempuèi annadas e annadas. Donc sola una cambiament radical d’administracion, e regularament, fabrica un cambiament que los pòbles vòlon.

Lo lògo de PODEMOS es aquel, se mantunes l’an pas en cap :

#‎Syriza‬ es Grècia. E jà se veson responsa en Espanha, una e indivisbla. Jà se díson los descendents ideologics en fRança.

Mas PODEMOS en Espanha pensa coma lo PP o lo PSOE quora se tracta de cambiar l’administracion espanhòla en Catalonha (interiora e exteriora), per aver un Estat independent, ligat a la realitat democratica catalana.

La radicalitat passa per sortir de poder als centres qu’an provat qu’èran pas capables de governar ; lo centralisme espanhòl, francés, etc. an provat que lo centralisme sap pas quitament fabricar una Union Europèa amb lo pòble. o sábon far mas sonque ambe una casta modèl bonapartista francés, las prefectoralas que suportèm en fRança, l’Union Europèa l’a installada en Grècia, se sonava la tròïka.

Basica immoralitat republicana francesa

Se canta La Marseillaise, de brandís bandièra parisenca e reiala, per assegurar una sotmission al minimalista republican francés. L’oligarquia al poder s’amaga darrièr los simbòls republican per amagar l’apropriacion de las taxas per las bastesons d’una casta partisana, un còp UMP-RPR-UDR, un còp socialista (PSf-PCf-PRG). Dempuèi 1981, cadun son torn minja l’argent dels pòbles de fRança, e se trufa de la libertat d’expression, e dels dreits lingüistics ; los pòbles sotmetuts son mai aisits d’enganar.

A Tolosa, quora la manifestacion darrièra a daissat al grand rond los elegits sul costat, per anar sul monument de la resisténcia, los manifestants an avançat mai aviat. Los elegits alargats an aital poscut cantar un cant, e determinar que son plan amainagats per la République française. Se son confirmats, coma se parla de la confirmacion a la glèisa catolica.

Evidentament, d’unes diràn qu’es Valeurs Actuelles, e donc la dreita que tusta sus l’esquèrra, mas se cal pas encara, es parier per la dreita, cadun son torn, qu’èra abans 1981, cadun lo torn de la dreita.

Dementre aiçò, aprenèm anuèch que Jean-Pierre Bel, supausat representant de las collectivitats al Sénat e qu’a perdut la cadièra del Sénat, es nommat … «représentant de l’Élysée dans les Caraïbes».

Se remembrar l’avianença associativa e politica del POC d’o botar en debuta de manifestacion per l’occitan, a Tolosa un còp èra, mas en plena campanha electorala, per assegurar un bon caminament d’un dreit République française per las lengas de fRança. Résulta : RES ! coma sempre ambe l’Estat francés e sa representativitat d’Occitània que sola sap cantar los imnes enganadors dins la manifestacion de Tolosa.

Ara, Jean-Pierre Bel podrà –a gratís- susvelhar los dangieroses e socialistas independentistas de las Caraïbas.... e serà remunerat per saber melhor de quina manièra lo mercat fonciona, i trapar un trauc remunerator. L'Estat francés es un mercat-Estat-nacion.

Aquò me recòrda un «grand socialiste», que díson, qu’«escriguèt» un libre que se sonèt «La France Plurielle», aquel deputat de nom bravament occitan (lo caminaire ex-SNCF Christian Laurissergue), representant del pòble d’Agen, aprèp aver perdut lo pòst d’elegit es devengut actor de la «citoyenneté» dins los burèus del departament de Gironda (benlèu a gratís). Alprèp del president del departament, ajudava a la linha politica jacobina, ailà, en tota discretuda (edr!). Aital, un grope de Catalans en visita en Gironda aguèt una demanda costumièra, èstre arcuelhit pels elegits de Gironda e en lenga occitana ; l’associacion –lo CAOC- a trobat un elegit per donar un discors en occitan, e gràcia als associatius de Gironda; lo diluns abans la recepcion, aquel elegit se faguèt ausir : «- Nous sommes en République française, ici on parle français», lo devís que deviá èstre tot en occitan, vist que lo public a quí s’adreiçava l’entendiá melhor, e pas brica lo francés, lo discors foguèt bilingüe, per èstre un dialògue ambe un jacobin de tria, a mancat d’èstre tot en … francés.

Se cal recordar que Bordèu es pro simbolic per l’occitan emplegat dignament, notadament pendent los moments politics fòrts que la Révolution français fabricava los Dreits de l’Òme e que l’occitan èra emplegat per la traduccion. Èran abans la Terreur, abans 1792.

Son aqueles tipes de personatges que devon lo salari a la santa République française que son personatges de grand dangièr pels pòbles sotmetuts car inocents del fait republican francés, un grand dangièr per la democracia en Occitània.

Se cal recordar que l’article 2 que determina l’etnisme republican francés dins una constitucion que faguèt sense, fins a 1992, l’article 2 es estat votat gràcia als socialistas que preparavan, en 1992, una magnifica lei per l’occitan que vegèt jamai la lutz d’una mendra dignitat qu’auriá poscut èstre un estudi parlamentari. E escrivi pas una demanda de multiculturalisme al modèl canadenc, mas simplament un biais diferent de respecte de las lengas parladas pels pòbles que son totes ciutadans, e pas simplament los que son a París per pensar lo jacobinisme, una pensada unica modèl reial ancian.

Creire, extremar, interpretar, sebelir

Baissa fòrma coma díson en literatura dessenhada : m'agrada pas quand, per grimaça, lèva la coèta per bicar.

Fòrma istorica e sefarada : m'agrada pas d'aver un grope d'Europèus (coma disèm anuèch) que percaçat per un integrisme iberic e vaticanesc, castilhan, son devenguts pro-poder que los arcuelhavan (a París, a Constantinòpol, o endacòm mai), sense lo sentit critic necessari per tota societat umanista.

M'agrada pas la violéncia, quora ganha una batalha, e destrusís un pòble perqué viu sul territòri conquistat, coma per exemple los mercenaris francs aprèp 1453 (dinca 1470), mercenaris que destrusiràn lo país de Bordèu, e forçaràn pauc aprèp l'administracion fòrabandida de crear lo comèrci que se faguèt triangular... e destructor de l'umanitat. Mas i a un fum d’autres exemples modèrnes, del XXIen sègle.

Lo dominò de tot acte uman es jamai pensat pels extremistas, encara mens per las idèas o interpretacions tòrtas dels libres devenguts sants, o de las constitucions pensadas per l'arrogança d'una representacion que se pensa santa perqué elegida.

M'agrada pas quand, per politica umana, lèva lo sionista acte tal un patriòte act, o que canta La Marseillaise per agradar a la religion République Française e sa diplomacia tòrta.

Lo Mauvais Goût Politique es una causa que fabrica l'imperialisme lingüistic (per èstre benlèu un pauc pacific), pòt virar en violéncia politica, sangnosa (e pas sonque dins l’imne), destructor de la sapiença umana e donc de l'umanitat, tot en trapar collaborators (tal qu'o disiam de Pétain a l’ajuda del poder nazi en fRrança), collaborators de tot escantilh. Oblidar lo dangièr dels Estats expansionistas territorials, o de las teorias que fan de la lenga parlada un territòri per un pòble civic, es oblidar que l'umanitat es en dangièr per las accions dels òmes.

Soi triste de veire que los ciutadans de l'Estat francés se fasquèssen sebelir en Israël, per donar rason a un integrisme novèl josiu israëlian en còpia al sistèma francés, o a d’ancian integrisme politic d’extrèma-dreita europèa. La pensada josiva es universala quora es desterritorializada (legir George Steiner), quora lo territòri li pega, li pega un sistèma francés de pensar, l'illusion que l'Estat es salvador e lo pòble de l'Estat opressor es unic (se parla de Le Peuple de France dins Libération, jornal dit d’esquèrra), coma un dieu dins las glèisas ancianas. La religion que se crei administracion (etimologicament o es, vertat), perqué un rei, un president o un mòllah, un prèire o avesque, li a donat la sanctificacion, una religion devendrà dangierosa. Fan pas d'especificitat religiosa, pas brica.

I a tanben las religions amagadas, quora lo politic fabrica sa religion (Egipte anciana, Grècia anciana, França modèrna), non podèm que se mesfisar del tot.

Quand la religion se revelha coma una perlingueta matadoira de l'umanitat e malgrat los tèxtes, e las quitas interpretacions, i a un dangièr per l'umanitat. En junh 1992, es un pichon vòt a l'unanimitat parisenca que lo francés es dintrat coma una religion lingüistica dins una constitucion republicana francesa, article 2 ; constitucion francesa que viviá sense fins a 1992 ; lo verme nacionalista èra dins la frucha supausada polida de la Révolution française, que abans 1792, semblava pensar a totas las lengas emplegadas dedins l'Estat. En Occitània, aprèp 1848, es l'esquèrra, republicanista, qu'emplega la lenga occitana per convéncer lo pòble, per l'enganar encara, còp sec amb lo poder parisenc. Quora una glèisa cámbia de politica coma de camisa, se cal mesfisar de la glèisa quitament se fosquèsse etiquetada République o lo poder al pòble (etimologicament), tanben etiquetada Laïque o lo còrs del pòble en lenga grèca anciana.

M'agrada quand, per pensada liura, la religion dona libres, clergats, mas que son contes e locutors forçats dementre plan d'autres contes (sense locutors determinats), de non pas ges interpretar a la letra, mas que pòdon aucupar un temps dinca cambiar de contes lo mai sovent possible. La libertat es per totes/as, la libertat de legir e creire tot, mas quora me vòlon imposar una via de lectura unica, soi l'enemic del fosc, de la pensada unica, soi per la multiplicitat de las pensadas, es l’umanitat.

Lo Libre fabricarà mosquèas, temples, sinagògues, glèisas e catedralas, mai tanben imnes sanguinaris e bandièras per fabricar frontièras pels militars emplegar, alara enluòc, se traparà un endreit apropriat pel desvolopament sancièr de la pensada fabricada al mièg dels libres d'una granda bibliotèca.

«Que sòi pas era immaculada concepcion !» La frasa inscrita sus una cauna de Lorda, perqué Filadelfa de Gèrda a degut montar un peticion contra lo curat local que refusava de l'inscrire en occitan sus l’entrada ; èra encara a la fin del XIXen sègle, l'integrisme religiós catolic existava e se revelhèt a la debuta de las annadas 1970 ambe una reaccion del curat de Paris Lustiger contra lo dreit de parlar contra las letras de la glèisa papista. Se cal mesfisar de totas las plutocracias que fan del Libre o constitucion (constitution, constitución) la resolucion dels problèmas de l'umanitat, que fosquèsse religion, o simplament los libres de colors dels integrismes politics, amai de las constitucions faitas per matar los pòbles, lo dreit o libertat d'opinion dels pòbles.

La sapiença dels ancians es tanben una causa que cal pas oblidar. Pel maridatge mon grand-pair per dintrar dins la glèisa catolica, a imposat « vòli plan dintrar aquí, mas alara aprèp a l'ostal se parlarà pas francés», èrem en 1939, mon grand paire a viscut e entendut parlar de 14/18, visquèt clarament 39/45, e la guèrra del Vietnam, Madagascar, Argèria, dinca 1969, mon grand-paire a imposat l'occitan coma lenga de la familha, coma lenga de la dignitat, per non pas oblidar los crimis extremistas franceses dins lo vilatge que la bòrda èra. La sapiença dels aujòls se dèu pas oblidar. L’occitan èra per el, la lenga del pòble, la lenga de la sapiença populara, la lenga de la libertat, lo francés èra/es lo contrari. Es pas estat enterrat a la Val d’Aran (pas encara autonòme e de lenga oficiala occitana), ni dins lo Principat de Mónego (èran pas encara conscients que lo monegasc èra de l’occitan oriental) !

-°-

Je suis été au(x) Bal(s) des Hypocrites*

Aquel francés en títol es volontari. es aital que los occitanofònes an agut la constuma pendent 50 ans de parlar la lenga imperiala de Paris, lo patois parisenc. E per la referéncia Intenret, me sembla important tanben de notar #jesuischarlie car ai manifestat per …. la libertat d’opinion e d’expression, non pas per daissar en plaça politicians incompetents.

Me soi calat fins ara, mas ara n’i a pro.

En començar per aquela idèa estupida e diplomatica que crear una manifestacion pels dictators de tot escantilh a París, isolat «del pòble» coma o remarca l’esquèrra espanhòla dins un pòst que vos doni un tròç acompanhat de comentaris en francés e occitan per assegurar un bilingüisme que pareis que fauta sus aquel blòg, pels fenhassas lingüisticas de Franceses.

Puèi dins las convidacions dels artistas en costuma tradicional de la diplomacia avugada, e avuglanta pels mèdias legitimistas (que Charlie Hebdo n’en èra pas, tot en seguir una linha editoriala que m’agradava pas).

Donc vaquí la lista establida per un Internauta que ne faut una traduccion, perqué la colèra es granda, d’aver estat talament manipulat.

Philippe Stalinère escriu, el l’Alsacian o escriu en francés : Ai participat a-n aquela manifestacion istorica mas denonci las convidacions dels caps-d’Estat que son enemics de la libertat d’expression : Dubrissèm los uèlhs.

-Lo primièr ministre espanhòl Mariano Rajoy, que lo govèrn acaba de far passar la Ley Mordaza, una lei qu’impausa mantunas restriccions istoricas dins lo dreit de manifestar (NDLT, es pas sonque veire l’illustracion en seguida). –Lo ministre dels afars estrangièrs Lavrov de Russia, Estat qu’a condamnat un jornalista l’an darrièr per «insulta a un membre del govèrn» e fait assassinar mantunes jornalistas coma Anna Politkovskaïa pels servicis secrets. -L'ancian president francés Nicolas Sarkozy, que faguèt panar los computers al Jornal Le Monde e de Mediapart, e assegurar panar los enregistraments dels jornalistas  (les fadettes) qu’enquestavan sus l’afar ambe la justícia. –Lo ministre dels afars estrangièrs egipcian qu’a fait detenir lo jornalista Shawkan pendent 500 jorns. –Lo rei Abdallah de Jordania, que l’an passat faguèt condamnar un jornalista palestinian a 15 ans de preson amb òbras forçadas (NDLT pas paginas d’escrituras). –Lo primièr ministre turc Dayutoglu, Estat qu’empresona lo mai de jornalistas sus la planèta. –Lo primièr ministre israëlian, de dreita extrèma, Benjamin Netanyahu qu’a orquestrat l’assassinat de 17 jornalistas de Gazà l’an passat. – Lo ministre dels afars estrangièrs argerians Lamamra, regime qu’a detengut lo jornalista Abdessami Abdelhai pendent 15 meses sense cap motiu. –Lo ministre dels afars dels Emirats Arabes Units, que, en 2013, a redusit al silenci un jornalista pendent 1 mes de paur de revelacions. –Lo primièr ministre Jomaa, que presentament garda enbarrat lo blogaire Yassine Ayan per 3 ans de preson per «difamacion envèrs l’armada». – los primièrs ministres de Georgia e Bulgària, Estat que detenon una soma impressionanta d’atacas e de castigs dits «passage à tabac» de jornalistas, en mai dels assassinats. – lo procuror general dels Estat-Units d’America, que la polícia de Ferguson a recentament agressat e detengut reporters del Washington Post e que mantenon lo jornalista engatjat  Mumia Abu-Jamal darrièr las barras dempuèi 1982 (NDLT per se limitar a-n aiçò). – Lo primièr ministre Samaras de Grècia, que la polícia anti-susmautas a bastut e nafrat 2 jornalistas dins las manifestacions de junh passat. –Lo secretari general de l’OTAN, qu’a sempre pas estat jutjat per aver deliberament bombardat e matat 16 jornalistas sèrbes en 1999. –Lo president Keita del Mali, que los jornalistas son radiats de moment que se fan calamièrs del non-respecte dels dreits de l’òme. –Lo ministre dels afars estrangièrs de Bahrein, segond Estat qu’enbarra lo mai de jornalistas per ciutadan al monde, en mai de la tortura. – Lo Sheikh Mohamed Ben Hamad Ben Khalifa al Thani del Qatar, qu’a enbarrat un poèta pendent 15 ans per aver escrit lo "poème du Jasmin" (NDLT la traduccion en occitan es esperada). – lo president palestinian Mahmoud Abbas, qu’a fait enbarrar mantunes jornalistas per l’aver «insultat» en 2013. – Lo primièr ministre slovène Cerar, qu’a fait condamnar un blogaire a 6 meses de preson per «difamacion» en 2013. – Enda Kenny, primièra ministre d’Irlanda que lo «Blasfèm» es considerat coma una «infracion criminala». – le ministre polonés Kopazc, qu’a lançat un campanha destructriça contra un setmanièr per aver enregistrat conversacions que fan la critica del regime polonés. – Lo primièr ministre anglés David Cameron, que las autoritats an destrusit mantunes documents obtenguts pel jornal The Guardian e amenaçat de far jogar la justícia per lo condamnar. – Lo primièr ministre ongarés Orbán, l’autocrata que Amnisty International explica qu’a «acabat amb la premsa liura en Ongaria».

La lista serà mai longa segurament, ne fauta.

Se cal francament demandar quí a volgut aquesta organizacion merdica que desvalorizar lo crit de Libertat dels pòbles de França, senon l’oligarquia francesa en plaça ?

E n’i encara que vòlon cantar La Marseillaise ?

Ara, serà normal que lo castig tornarà sus l’administracion e diplomacia francesa qu’a organizat aquò, mai tanben caldrà veire de quina manièra lo FN e l’extrèma esquèrra recuperaràn totas aquestas informacions ; los ajudarà segurament !

Farai simplàs : SOI CHARLIE

#jesuischarlie - La libertat d’expression politica non podrà èstre ligat a las maissantas intepretacions pseudò-religiosas. Caldrà pas oblidar que la libertat exista dins una societat ontologicament e republicament violenta segon lo modèl francés, la polícia a un ròtle que podrà èstre important.

Se cal mesfisar de la religion republicana francesa, tanben ; non podrà èstre un modèl per tota la societat.

A Tolosa, la commemoracion de ièr es estada un moment per recordar que lo dreit de ciutat, dreit roman, es estat imposat pel pòble en 1189, pel pòble al Comte de Lengadòc, Duc de Narbona e Marqués de Provença. Caldrà pas oblidar que Occitània englòba pas brica Catalonha del nòrd, Roergue, Albigés, Carcin, Armanhac, Bigòrra e Comenge, Corserans, comtat de Fois….

Soi estat manifestar a Tolosa, dimècres de ser, 18h00 ; ai sortit aquela fòto, e mantunas autras ; avèm eplenat la plaça del capitòli. Granda manifestacion cridada a 16h00 per 18h00.

Aquò se cap gaire del costat de la gestion decentralizada francesa, es domatge. Mas se manifesta ancara coma Franceses, ambe l’idèa que sonque fRança desliura, çò qu’es una error istorica de las grandas. Se manifestèt plaça del capitòli, dijòus 12h00, al meteis moment que lo Conselh Regional de Tolosa :

Manifestacion anuèch, 14h30, a Tolosa, plaça del capitòli, prèp de l’estacion Joan Jaurès – Bernard Marís èra de Murèth per la precision qu’acabi d’entendre.

Potinga jacobina es la decentralizacion

La decentralizacion es una DELEGACION DE PODER pro aprigondida per ajudar los militants dels partits franceses a aver un programa e per devenir foncionari territorial aisidament, per costejar los bons burèus. Vaquí perqué la dita «réforme territoriale» m’interessa pas brica, ni mai los pseudò-debats sul tèma de la dimension geografica, lo nom de la region o lo nom de la capitala d’una region administrativa francesa en Occitània. E quora ladministracion regionala es faita de militant politica sense programa politic, se trapa que per l’occitan es complicat d’aver una politica que costèsse pas a tota la populacion, amai que minjèsse temps als militants associatius per assajar de convéncer.

Aqueles debats son prepausats per nos far perdre lo temps (una tradicion per la decentralizacion en Occitània), a un moment que la quita universitat, o las facultats de dreits o las associacions occitanistas son incapablas de portar un debat real sus la politica en region occitana, sul tèma POLITIC ; debats portats ambe coma basa d’estudis serioses politics, socials e economics sul tèma (oblidar la literatura).

Coma debutèt la decentralizacion, tot aquò dona plan a entendre perqué se faguèt ; èra simplament per facilitar l’aplicacion politica de la volontat d’un baron local, Defferre a marselha, contra un sistèma electoral que el provèt la seuna ineficacetat per aver una representativitat que valoriza las identitats (economica, politica e sociala – oblidar la literatura, mas tornarà mai tard) de las regions administrativas francesas aital fargada de Paris abans 1969, per incampetents parisencs.

Quand un Martin Malvy parlava de sa region administrativa francesa, el l’ancian jornalista devengut candidat e elegit socialista, el l’ancian adobat pel sistèma ministerial francés, trobava l’argument aquel per explicar la complexitat de l’enjòc de gestion administratiu d’un espaci «grand coma lo Benelux» ; e donc o caliá pendre en compte a París o Brussèllas ; mas çaquelà pauc a pauc, lo jacobin a comprès l’interès del «regionalisme» francés, de l’administracion per d’elegits elegits (sovent gaire representatius, la partidocracia francesa representa pus tota la populacion vist lo nivèl d’abstencion) ; los real regionalista en Occitània, son los que son estats elegits per la gestion administrativa de las regions determinadas per París. Ara es un afogat de la novèla mai granda region perqué lo poder parisenc es de la mesma color politica qu’el.

Lo pacte de Cotlluire se faguèt en Catalonha del nòrd, segurament per assegurar que Perpinyà fosquèsse pas oblidat, coma quand Montpelhièr manava … E soi segur que lo centralisme tolzan serà benlèu mens bon per Perpinyà, mas aital elonhat, ajudarà al reviscòl del sentiment d’autonomia que cal per préner un real poder en nom de la populacion catalana (?).

Lo pacte aquel, explica plan que van regular una administracion, en bona ententa socialista … cal esperar que l’occitan ne patiguèsse pas, vist que las administracions son lo principal problèma que desvolopar una politica per l’occitan, una politica e non pas una subvencionita. E donc l’ententa socialista serà segurament presentada pels vòts tolzan d’en Martin Malvy aquesta setmana, ne cal pas dobtar.

La region “Juste et grande” es Auvernhe, e çaquelà los socialistas son d’accòrd per èstre assimilat a Lyon. Mas jà del costat de las subvencions ambe la Republica de Genève-Ginèbra las dents politicas fan saber que la granda region amerita una autra negociacion, es de dire mens d’ajuda per montar projectes trans-frontalièrs. Per un republican ginebrian, una granda region aital, es quasiment un Estat. es oblidar que la «reforma territoriala», modèl del jacobin Manolito Valse, es pas brica aiçò ; serà una granda region ambe los mejans de la decentralizacion, caldrà aver pietat pels ciutadans !

Del costat dels PACAlians sembla que l’afar es entenduda, faràn pas una gròssa region ambe Corsega. Mas lo FN podriá èstre contengut coma lo darrièr còp.

La creacion de la region granda de Montpelhièr-Tolosa, que d’unes vòlon dire “Languedoc” en oblidar Catalonha, sembla que l’union forçada parisenca (jacobina modèl del pseudò-catalan Manolito Valse) es teleguidada per un espèr, elonhar lo FN del poder a Montpelhièr.

La region de Bordèu se faguèt car la famosa region centre pensada de París a Bordèu a pas agradat a un fum de monde…. Bordèu Bordèu a retrobat sa centralitat logistica e anciana coma ai jà poscut l’escriure dins un bilhet en 2014. Cal esperar que perdrà pas sas pichonetas subvencions per las lengas occitana e basca.

Enfin la decentralizacion es una engana francesa, la pichoneta reformeta territoriala cambiarà res a l’afar. Car la votz dels pòbles occitan, basco, o catalan serà pas encara respectada.

Le grand remplacement, que díson en lenga parisenca .....

«Le Grand remplacement» que díson los nacionalistas d'expansion parisenca, per exemple aquí :

Avèm aquí una expression tradicionala de la dreita francesa, abans o aprèp lo
pétainisme, una tradicion d'oblit de l'istòria de l'assimilacion e conquèsta terroriala parisenca. Mas en Occitània de quin remplaçament suportèm ?

Benlèu que l’extrèma-dreita o la dreita francesa, lo nacionalisme d’esquèrra
o las escòlas istoricas del negacionisme francés, trabalha sus l’oblidança. Lo
grand remplaçament a debutat en Occitània a viure sas datas en Occitània.

Podrètz trapar las datas precisas que son jamai estudiadas ambe precision per l'universitat en Occitània, fan literatura, medievalisme, catarisme, etc.... manièra d'oblidar la realitat d'anuèch.

«Le grand remplacement» se debana en Occitània e sovent i tirèm pas atencion, l'Estat imperialista francés, e la seuna administracion i tròba mèstre en armas, sovent pacificas mas que fan segur l'assimilacion e lo remplaçament ; mas i a pus grèu (veire en seguida) : 

Lo remplaçament francés en Occitània es lingüistic, e se debana pauc a pauc dempuèi que lo pòble a abandonat sa lenga e sa visibilitat, sa dignitat manténguer coma díson en Gasconha.

E l'imperialisme lingüistic francés passa pels mèdias, per exemple, que son los mai escotats -entenduts benlèu- pel pòble d'Occitània. La decentralizacion fabrica pas OCCITANS, mas fabrica una sotmission que l'universitat en lenga occitana o trabalha autanben. L'alienacion occitana se fabrica pertot ont es necite, coma o crei lo nacionalisme de remplaçament francés.

Mas los OCCITANS son talament sotmetuts qu'an fabricat un nacionalisme lingüistic que sembla fòrça en francés, mas tanben en occitan, perqué son pastats del problèma francés que los escanas.

Los OCCITANS son talament sotmetuts que l'exteriorizacion de la lenga occitana, la rendre publica la pensan al modèl comunautarista francés, regionalista francés.

Aital la populacion qu'arriba a causa de l'imperialisme francés, la populacion se transfòrma en Andalós qu'arríban a Barcelona per espanholizar los Catalans, devath lo regime frnaquista, mas lo problèma es que, ni los immigrats de l'imperialisme francés, ni los migrants recents franceses qu'arríban en Occitània, son ensenhats de la vida d'una nacion en dangièr, una nacion dins lo sens antropologic del mot. E clarament la veson pas en public.

Lo franquisme pensava reglar lo «problèma» catalan ambe l'immigracion andalosa per aver enfin una Espanha «una e indivisibla» ; aquela dimension que la republica que díson francesa fabriquèt ambe lo concepte d'Ernest Renan e Maurice Barrès de Nation Française.

Lo nacionalisme francés li agrada pas de saber qu'i a una diferéncia entre la nacion antropologica e la ciutadanetat, lo nacionalisme francés es devengut etnic quora los socialistas franceses an votat l'article 2 de la constitucion, al moment del referèndum de Maastricht, ambe la páur maissanta conselhièra de l'estrangièr qu'es un dangièr per la santa republica parisenca, Sedan es pas oblidat.