Le grand remplacement, que díson en lenga parisenca .....

«Le Grand remplacement» que díson los nacionalistas d'expansion parisenca, per exemple aquí :

Avèm aquí una expression tradicionala de la dreita francesa, abans o aprèp lo
pétainisme, una tradicion d'oblit de l'istòria de l'assimilacion e conquèsta terroriala parisenca. Mas en Occitània de quin remplaçament suportèm ?

Benlèu que l’extrèma-dreita o la dreita francesa, lo nacionalisme d’esquèrra
o las escòlas istoricas del negacionisme francés, trabalha sus l’oblidança. Lo
grand remplaçament a debutat en Occitània a viure sas datas en Occitània.

Podrètz trapar las datas precisas que son jamai estudiadas ambe precision per l'universitat en Occitània, fan literatura, medievalisme, catarisme, etc.... manièra d'oblidar la realitat d'anuèch.

«Le grand remplacement» se debana en Occitània e sovent i tirèm pas atencion, l'Estat imperialista francés, e la seuna administracion i tròba mèstre en armas, sovent pacificas mas que fan segur l'assimilacion e lo remplaçament ; mas i a pus grèu (veire en seguida) : 

Lo remplaçament francés en Occitània es lingüistic, e se debana pauc a pauc dempuèi que lo pòble a abandonat sa lenga e sa visibilitat, sa dignitat manténguer coma díson en Gasconha.

E l'imperialisme lingüistic francés passa pels mèdias, per exemple, que son los mai escotats -entenduts benlèu- pel pòble d'Occitània. La decentralizacion fabrica pas OCCITANS, mas fabrica una sotmission que l'universitat en lenga occitana o trabalha autanben. L'alienacion occitana se fabrica pertot ont es necite, coma o crei lo nacionalisme de remplaçament francés.

Mas los OCCITANS son talament sotmetuts qu'an fabricat un nacionalisme lingüistic que sembla fòrça en francés, mas tanben en occitan, perqué son pastats del problèma francés que los escanas.

Los OCCITANS son talament sotmetuts que l'exteriorizacion de la lenga occitana, la rendre publica la pensan al modèl comunautarista francés, regionalista francés.

Aital la populacion qu'arriba a causa de l'imperialisme francés, la populacion se transfòrma en Andalós qu'arríban a Barcelona per espanholizar los Catalans, devath lo regime frnaquista, mas lo problèma es que, ni los immigrats de l'imperialisme francés, ni los migrants recents franceses qu'arríban en Occitània, son ensenhats de la vida d'una nacion en dangièr, una nacion dins lo sens antropologic del mot. E clarament la veson pas en public.

Lo franquisme pensava reglar lo «problèma» catalan ambe l'immigracion andalosa per aver enfin una Espanha «una e indivisibla» ; aquela dimension que la republica que díson francesa fabriquèt ambe lo concepte d'Ernest Renan e Maurice Barrès de Nation Française.

Lo nacionalisme francés li agrada pas de saber qu'i a una diferéncia entre la nacion antropologica e la ciutadanetat, lo nacionalisme francés es devengut etnic quora los socialistas franceses an votat l'article 2 de la constitucion, al moment del referèndum de Maastricht, ambe la páur maissanta conselhièra de l'estrangièr qu'es un dangièr per la santa republica parisenca, Sedan es pas oblidat.