La sindròma d'Estockholm a encara tocat l'occitanisme subvencionat e salariat per França. Aquel article publicat per L'Express, lo jornal lo mai nacionalista e antiregionalista (coma se pòdon dire), es un instrument politic qu'agrada al monde de la sotmission als imperialistas e als esclaus d'aquel regime. Pausar la question del succès politic en çò dels autres, alara que lo camp que ne son, an jamai capitat a respondre a las pichonetonas demandas politicas en 50 ans de practicas a tot nivèl administratiu francés. Es pietadós qu'una minoritat de privilegiats, subvencionats, en Occitània posquèsse pas entendre lo problèma francés en Occitània ; serai pas aquí per los ostracizar, lor daissa lo modèl, lo metòde politic ; es un modèl qu’a provat al fial dels 50 ans que fonciona pas per obténer la dignitat en Occitània.
Descripcion dels protagonistas:
- Reclams ostal d’edicion subvencionada que jamai donarà la paraula a un autre punt de vista que lo punt de viste francés.
- Éric Fraj, professor de l’Éducation Nationale que canta dins las seradas subvencionada pel sistèma de la decentralizacion francesa en Occitània.
- L’Express, setmanièr francés qu’a sonque provat dins sas publicacion sul tèma sa volontat de nosença a Occitània.
- article donat per l’AFP, es parier que L’Express.
D’aquel article podèm veire que l’occitanisme e la dignitat son pas sinonims, amai los mèdias franceses se ne fan resson, la mediocritat de la pensada lor agrada, val melhor aiçò per melhor espotir una nacion sense ciutadanetat. E soi pas segur qu’aquel occitanisme comprenguèsse la diferéncia entre nacion e ciutadanetat, la sciéncia politica se limitarà per els de recebre subvencions (causas que perdona aps de vista, rarament) e d’èstre del bon costat de la padena subvencionala.
Pichon detalh dedins l’article, la fòto causida es una alerta contra un movement politic bearnés, sonat Libertat ; de cap manièra soi del costat politic aquel, mas respecti aquel punt de vista, Libertat, mas o respecti perqué es digne, es un camin çaquelà que vòli pas per Occitània, li fauta argument e realisme politic.
Aquel linha politica Éric-Fraj-+-Associacion-professionala-de-promocion-musicala-+-Édition-Reclams-+-Sergi-Javaloyes-and-Co es aquela dels comunistas e socialistas franceses en Occitània, es l’indignitat occitana ; son un real problèma politic, e son incapables d’organisar un debat –real- a los que ne fan la critica dins las intervencions que fan o dins los libres qu’edítan. Crídan al debat, mas o fugíson. Es una linha politica de l’indignitat, antidemocratic (amb armas inegalas), e sobretot es la linha de quí lo sistèma francés lor a sempre portat granas per ne viure sobre. Imaginatz dins una negociacion entre Catalan e Espanhòl aquel tipe d’actitud, son semblanta a aquela del PSOE-PP-Ciutadanos-UPyD-Podemos en Catalonha actualament, endrona de 30 ans de «democracia» espanhòla en Catalonha.
Es pas novèl, contrariament a çò que pensa lo jornalista de l’AFP. Es un debat qu’acarava Ives Roqueta, François Fontan, Robèrt Lafont, Marcèu Esquieu, Michel Grosclaude, etc. jà farà mai de 40 ans ! Es per aquesta rason que l’entrevista que publicarai lèu de Felip Carbona vos ajudarà de melhor entendre aquela batèsta vièlha qu’amerita de cap manièra d’èstre reviscolada, mas que los tocats de la sindròma d’Estockholm son los primièr a vóler per poder existar. Es aquela extrèma-esquèrra qu’a mestièr de l’extrèma-dreita per existar. Bastèsta sense cap d’interès, levat per los que estíman plan la sotmission a França tal qu’es actualament, irreformabla.
-°-
-°-
Tres setmanas aprèp, responsa d’en Éric Fraj, publicat sus la pagina del Partit de la Nacion Occitana.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada