arcuèlh

dimarts, de febrer 22, 2011

Lo FrançaisDeSouche nos fa rire nègre, e roge de la sang d’Occitània.

E mai que tot, o benlèu sobretot, la collaboracion universitària qu’i trabalha fòrt ambe l’indignitat francesa en Occitània.

Acabi de recebre un comunicat, qu’es lo tèxte d’una anóncia d’una jornada poëtica, que fariàn pas per desvolopar aquel tipe de poësia e d’actes literaris dels indigènes tranquils.

FdeSouche nos fa rire nègre

L’ideologia francesa de dreita, fins ara, a plan emplegat la semantica «langue d’Oc» per poder installar l’occitan dins los magnifics e republicans ments obtus franceses,  determinar que lo sud e lo nòrd fan un ensemble coërent (la conquèsta militara èra coërenta), Langue d’Oïl al nòrd e Langue d’Oc al sud. E coma l’ensemble es coërent es una metafòra per explicar que las frontièras naturalas, e rendre aital mai pichons territòri «non viable» Euskadi, Catalonha del nòrd (per exemple), son bravament naturalas, alara perqué repotegar ? Perqué demandar un poder en Occitània, perqué ? N’avètz pas pron ambe la decentralizacion ? Es pas polit la decentralizacion ?

Lo romantisme de l’universitat de Montpelhièr es, siá un crimi contra la lenga, siá una inocéncia pervèrsa, o un engatjament politic de long tèrmi. Es de tot biais una manipulacion partesana d’extrèma-esquèrra, Dòna M.F.Verny amaga pas d’èstre del PCF o del FdG, e los afidats professors del entorn universitari aqueste.

Se cal recordar Argèria … al moment que los comunistas d’Argèria s’èran organizats per èstre independentistas, serà lo burèu de París que refusa de reconéisser aquel movement politic, alara qu’èra reconegut pels PC de tot lo planèta.

E alara vos vòli conselhar los dos libres de Alem Surre-Garcia, aqueles vos ajudaràn d’anar mai luènh dins las perversions d’un tipe interior de lingüiscidi professoral universitari, representant de la FELCO.

ImageImage (2)Image (3)Image (4)Image (5)

Alavètz occitanistas, vos cal mesfisar del sistèma universitari, lor sistèma e los diplòmas, plaçat per vos enganar sul terrenh del reviscòl de la lenga OCCITANA.

La «Théocratie Républicaine» vos ajudarà de bastir los vòstres arguments, que vos ajudaràn a rebertar una dignitat occitana que fauta a mantunes e mantunas.

Per la dignitat, vos convidi per commemorar la conquèsta militara francesa, sangnosa e legitimada per una casta de privilegiats franceses, e mantunes afidats.

Montségur 2011B

Car cal pron èstre clar, lo modèl francés es sangnós e discriminatòri (exemple lo festenal de la francofonia a Lemòtges qu’a interdich, en Lemosin, la lenga de Lemosin, l’OCCITAN, pendent mai de vint annadas, e qu’emplega la francofonia dels Africans per donar la pròba del contrari).

Líbia França

dissabte, de febrer 19, 2011

De que servís la diplomacia francesa? Ajudar Marcel Dassault, elegit UMP e grand amic del regime.

1209, son las tropas d’un vassal del rei qu’arríban a las pòrtas del Comtat de Tolosa per envasir las tèrras comtalas, ambe l’accompanhament –en primièr- de las finanças-tropas de Lorrena e Borgonha (qu’an lèu abandonat), puèi de l’ajuda de las decisions economicas papistas. Dins son libre la «théocratie Républicaine», Alem Surre-Garcia explica plan la transmission entre las decisions papistas del Vatican e la France de uèi (libre indispensable). Lo militarisme franc fasiá una debuta granda contra la mai granda poténcia economica del temps, del comèrç entre las doás zònas economicas europèas potentas, Miègterranèa e Mar Baltica e monde gaelic. Las zònas an cambiat, mas lo militarisme francés es sempre viu ; lo podèm legir cada jorn ambe Le Figaro (Dassault), Europe 1 (Lagardère), e lo logistician del militarisme francés, 20 minutes (Bolloré), totes grands amics de la casta UMP-NC al poder actualament en França, al poder encausa de 53 % de colhons qu’an votat per la partidocracia UMP-NC.

La corona d’Angletèrra aviá un pè en Aquitània, lo Sant Empèri germanic n’aviá un al Reiame d’Arle ; la poténcia franca debuta sa politica militarista (veire la mapa presentada sul costat del blòg), aquela politica se perseguís uèi, gràcia a l’industria de la manipulacion del regime de las castas parisencas, Neuilly/Seine uèi. Lo jacobinisme es un militarisme que s’entreten ambe la republica, e la pseudo-democracia dicha francesa, uèi.

MAM e lo clan Ben Ali 010211

Aprèp la venda d’instruments per castigar lo pòble tunisian, MAM es ca(r)gada de representacion comerciala per Marcel Dassault e sos avions de mèrda, que deguna armada del monde ne vòl, al Brasil. Se cakl recordar que cada còp que los mèdias parisencs amics del regime qu’an explicat que la visita de Nicolas Sárközy èra per ganhar un mercat novèl, aurà calgut constar que lo mercat èra de vent, un mirage que passa. Mas la premsa al òrdre aurà lo còrs ben pendut per escriure l’eficacetat del personatge de l’Élysée. L’eficacetat la podèm comparar ambe lo  novèl ambaissador, supausat diplomata, de la casta sarkozista qu’acaba d’arribar a Tunís ; parla arab es excepcional, mas serà tot per las capacitats diplomaticas. Nicolas Sárközy e lo mercat mondial es de vent, un mirage diplomatic e mediatic parisenc.

MAM al Brasil 180211

Segur que MAM prendrà lo TGV, per anar de Sant Joan de Lutz, en Euskadi del nòrd, donc sul camin podrà perlongar sa granda dimenjada de representacion UMP-Dassault, puèi un avion privat per costejar lo Brasil, ambe segurament son amic Patrick Ollier, l’amic dels «democratas» Ben-Alí e Kadhafi, e atanben president de la comission d’un elegit del Parlament per l’amistat francolibiana. Marcel Dassault es lo personatge politic francés que gausa explicar publicament que paga los electors francilians per votar per el, un grand demcorata tanben, donc. La linha politica Ben-Alí-Dassault es l’amistat dels «grands democratas» e de la «granda paret contra l’islamisme» …

Ambe lo dessenh de The Times, particularament installat dins la pagina Opinion del jornal del grope Murdoc, divendres passat, pròba que lo fenomèn de venda d’armas es una causa partatjada per dos ancians grands imperialistas mondials, França e Anglatèrra.

divendres, de febrer 18, 2011

Una letra a Jacques Mézard, lo PRG contra l’occitan

Bonjour,

Bon Dia,

Agur,

Adiussiatz,

Es ambe grand desplaser qu'ai vist, sul blòg de País Nòstre, que lo senador Jacques Mézard refusa de votar per una lei que valoriza lo patrimòni lingüistic de França, los panèus en occitan a l'entrada dels vilatges d'Occitània.

Coma elegit d'Occitània, aquel senador es un maissant representant d'Auvernha, e donc de la populacion d'Occitània. Es que los elegits e las elegidas de Cantal ne tendràn compte per las senatorialas venentas ? L’expèri.

Es tanben una confirmacion del ròtle dobtós del PRG contra la lenga occitana, a París e contra lo país Occitània.

Ben coralament,

------------

Jacques Mezard

Podètz tenben mandar corrièls de protestacion a mh.sanchez@laposte.net es secretari del PRG, Parti Radical de Gauche. Lo partit de JM Baylet… Se l’ipocrisia matava, JM Baylet seriá mòrt.

Identitat sense lenga, e lenga sense identitat

La lei pels panèus en occitan a l’entradas de las vila, es d’aquestes escantilhs de documents votat pel Parlament qu’an una utilitat de talvèra. I a tantas sinhaleticas que –ambe un pauc de pensada sistematica sul tèma- podrián jà èstre en occitan que la question de la lei es justament un element de la campanha electorala de uèi, per las cantonala, al nivèl de la campanha catonala, mediocritat. Çò que m’espanta es que los universitaris en çò nòstre ne fasquèsse un element major de l’illustracion d’esquèrra. Es puslèu la realitat de l’esquèrra, la manièra de nos fa creire … que son capable d’aver d’«initiative» coma l’indica lo filme sul costat de mon blòg.

En Gironda l’esquèrra a pas mestièr de problèma electoral de dreita, es al poder dempuèi …. En Gironda, i a pas de cargat de mission per l’occitan, i a simplament un grope d’elegits que fan de lòbi coma de militants sul terrenh associatiu ; son d’una eficacetat pichona. Mas i a visibilitat e promocion de l’eveniment : doás comunas (2000 ciutadans pas mai) seràn en doás lengas dins un departament de mai de 2 milions d’estatjans…

Mas i a una signaletica qu’a mestièr de l’occitan e del parlanjhe en Gironda :

panèu e sinhaletica dels Conselhs Generals

Cal dire las causas, lo panèu serà segurament renovelat un jorn … e donc, un jorn, quora lo foncionari en plaça de l’installacion dels panèus e de sas comandas, zo faràn : quí pensarà a l’installar en quinta lengas ?

Se cal rassegurar la République française, l’installacion de l’occitan suls panèus melhorarà pas la coneisséncia istorica e geografica dels personals dels oficis de torisme en Occitània. E quitament quora los documents en occitan son prepausats dins los oficis de torisme, lo torista qu’es intelligent –mai que lo personal politic- sap l’excepcionalitat de l’afar, e alara los document damoran gaire de temps a posita… Lo succès dels documents imprimits en occitan es tal, que …. n’i pus a posita dins los oficis de torisme qu’ n’ an gausat prepausar, Carcassona e Tolosa.

E l’occitan se podrà installar pertot, ambe un pauc de volontat politica e administrativa, coma en Catalonha del nòrd, pel Conselh General. A Castèlnaut d’Ari, lo teulat de l’ofici de torisme es bioclimatic, mas l’occitan l’an pas pensat … alara l’ai installat per mostrar a la premsa (premsa qu’a pas publicat ma letra – dins mantunes jorns la publicarai). Còsta res la visibilitat de la sinhaletica en occitéan, còsta simplament de pas daissar la «com» a l’agéncia de comunicacion parisenca, coma a Castèlnaut d’Ari.

quora s'emplega l'occitan còsta res

E malgrat tot, l’idèa arriba pas al cap que l’occitan es pas una «langue régionale», la fauta de quí, senon del personal politica e dels mèdias qu’emplegan la semantica ? La nocion de «lenga regionala» indica de faiçon subdiminala que la lenga es pels indigènes e donc pas pels toristas, malgrat tot es una marca d’identitat, mas pas per l’exterior de páur de desrengar lo sistèma republican, vist que sèm a la basa del sistèma mal emplegat a París, nos podèm pas alara capvirar lo sistèma installat. Alara que lor cal far per aver dreit a la dignitat ?

L’identitat del personal politic es alara de pausar en question.

L’identitat es un vertadièr problèma per las populacions en general, sobretot en Occitània ; perqué ? Perqué avèm sistematicament explicat qu’èrem plan d’accòrd ambe lo sistèma de la sotmission, perqué ? Perqué al poder li devèm la plaça sobre laquala trabalhèm. Un dictador per s’assegurar que tusta plan sobre los manifestants, aumentarà lo sòlde un mes abans las manifestacions ; es lo sistèma Botif en Argèria e pertot al monde que lo sistèma se sap en dangièr.

En dangièr, perqué ? Perqué l’identitat ne faguèt una aisina del dreit e de la sotmission. Nos an explicat Ernest Renan e que cal cantar La Marseillaise, per èstre «bon Français» … per astre, n’i a d’Occitans e d’Occitanas que gauson se dire pas francés, o de vóler parlar sonque pas francés a la maison (coma mon grand-paire abans 1939), o en public per cridar l’identitat mesprezada, dincal moment qu’un mendre respecte se levèsse.

Un panèu en occitan ?

« - excusez-moi, c’est un petit panneau en occitan qui vous gène ? » (legir aiçò ambe un polit accent catalan) dixit  Jordi Savall, la question es estada donada als integristas socialistas al poder a Carcassona, e la taula s’es levada an aqueste moment, en dire res, lo non-res es la responsa dels republicanistas, dels integristas republicans.

Vos podètz imaginar lo problèma de las castas collaboratriças al poder franchimand qu’escana Occitània ; vos podètz imaginar la situacion dels militants qu’an de suportar aiçò… pendent mai d’un centenars d’annadas. Alara se pòdon pausar question d’etiqueta sobre lor identitat, vist l’avuglament del sistèma politic francés en Occitània.

Mantunes se pausan lo problèma d’èstre “languedocien” sense parlar la lenga, o tot simplament en prendre la crotz occitana sense considerar l’importança publica de la lenga (lo sistèma partidocrata e las CCI del ròdol). Mas podèm tanben aver militants qu’an una vision per amassar los ciutadans sobre la basa francofòna per se poder defendre, ambe l’exemple irlandés o ecossés en cap.

Ai agut una conversacion recenta sul tèma. La vaquí  :

nacionalisme amagat -1- nacionalisme amagat -2- nacionalisme francés amagat -3-

La question se pausa tanben al Quebèc … se pòt defendre lo Quebèc en anglés ? Coma los liberals del Quebèc zo vòlon far ? Parier que los republicans irlandeses fins ara, o lo liberals uèi (veire debat e bilhets passats).

La cronica de Le Devoir dona un punt de vista d’un universitari de l’universitat de Laval. Sonque una universitat per ensenhar en francés, e pas sonque la literatura, coma en Occitània.

Novèla dreita e l'identitat quebequesa LeDevoir 170211

Es un pauc lo problèma dels identitaris, que coma per astrada jacobina, son installat uèi pertot coma las prefectoralas… E los identitaris párlan pas gaire occitan o quora s’assájan sobre l’antena de Ràdio Lengadòc, an pas encara comprès la globalitat del problèma, França es un mercat-Estat-nacion factís.

multiculturalisme LeDevoir 180211

dijous, de febrer 17, 2011

Belgica sense govèrn es un modèl per França, la pròba per l’UMP-NC.

sense Govèrn mantunes pensan qu'i auriá pas de Belgica ... mas ambe un govèrn, nosautres avèm pas de politica coërenta per fabricar enèrgias novèlas, per exemple Borloo e sa politica de las eolianas es estadas debutadas e atudadas sul pic ... Sense Govèrn, França podriá segurament fonccionar autanplan melhor que Belgica ? Belgica sense govèrn es un modèl per França ? ÒC !

Belgica e eoliana en Walònia

La politica per las eolianas del govèrn francés es estada criticada, coma incoërenta, pels poders decentralizadors.

Vesèm que quora los poders de Walònia son sufisent, la poltiica per las enèrgia renoveladoira se fabrica naturalament… sense gaire de comission parlamentària o de grand collòqui parisenc sul tèma, sense gloriòla mediatica, e donc sense factura per aiçò, dins los burèus de com, burèu qu’an mestièr de re-inventar la luna e de saber coma lo que paga zo podrà mediatizar, abans d’èstre segur que los dire seràn aplicats, un jorn aprosmat…

Borloo, coma son president, fabrica del vent, e pas simplament ambe la politica per montar eolianas.

Dins un article que se vòl una analisi de la situacion en Belgica per Alexandre Adler, lo creador del concepte de «dictature bienveillante» (dèu èstre Egipte o Tunísia abans las revolucions ), podèm notar mantunas contradiccions. Primierament, l’analisi partís del principi de «grandeur de la France» per aver una viviabilitat d’Estats novèls e independents, dins l’Euròpa occidentala.

249 es lo nombre de jorns, aprèp las darrièras eleccions de l’Estat, que Belgica es sense govèrn central. Mas govèrn central pas encara bastit, vòl pas dire sense govèrns. La decentralizacion es pas las autonomias. Belgica es pas la tecnocracia de la decentralizacion, senon Belgica foncionariá pas sense govèrn perndent 249 jorns.

O podèm dire, avèm un govèrn sarkozista, mas sèm pas segur que fonciona pas coma en Belgica quora vesèm Alliot-Marie a la man-òbra diplomatica e privada, per aprofièichar del viatge.

Le Monde es inquiet

Belgica practica lo sense govèrn dempuèi 249 jorns, e Alexandre Adler explica que Walònia a interès de s’integrar a França ; vist la gestion de la decentralizacion, es pas un bon conselh als amics walons, els qu’auràn tastat l’eficacetat de l’autonomia forçada pels flamands… (per las eolianas per exemple). Podèm afortir que pas un Conselh Regional a pas vist passar los fabricants d’eolianas o de placas fotovoltaïcas per questionar sobre la politica parisenca e jacobina sul tèma ; es una catastròfa politica e aiçò es costós per totes los ciutadans, alara que las causidas politicas son estadas decididas un semestre abans d’èstre abandonadas.

Begica segon Alexandre Adler

L’analisi d’Alexandre Adler partís del principi de dimension minimala per la viabilitat d’un Estat. Quin es la viabilitat de Malta ? San Marino ? Liechtenstein ? Luxemborg e sas bancas de blanquiments d’argent, e de magoilhas financièras sobre l’esquinas dels pòbles vesins ? Mónegue ? Andòrra ? Singapur ? etc. Alexandre Adler es cronicaire del Figaro, i a segurament una rason superiora… qu’a pas a veire ambe sas capacitats d’analisi en geopolitica.

Ara, coma analista, al modèl Alexandre Adler, soi autanplan qualificat : Belgica sense govèrn central es un modèl per França, per l’UMP-NC al govèrn de las reformetas, val melhor pas aver de govèrn que d’aver un govèrn Sárközy, e dire que 53 % an votat per el e sa majoritat.

Jordi Barre es mòrt

JB mòrt

Èireann : lo primièr debat sobre TG4 per las eleccions e sénateur Courteau de Lengadòc

Se cal pausar la question de saber perqué los mèdias internacionals s’interessan sonque al monde arab, alara que lo chòc bancari a debutat ambe l’Irlanda, e que lo còst pel pòble irlandés es estat pron grand. L’objecte d’aquestas eleccions es de saber quin es lo responsable politic, es lo tèma del debat de TG4.

Uèi sembla que los unrests del monde arabe son descributs coma la consequéncia del liberalisme sistemic dels regimes en plaça ; la casta araba en plaça, o sortida, a causit lo liberalisme coma en Irlanda, non ?

Cal notar qu’es estat lo primièr debat televisual fòra de Bailà Àtha Cliath (Dublin pels colonialistas ontologics)… dins una cadena de lenga gaelica (per la cadena en occitan serà dins 50 annadas ?). Es aiçò lo mai estranh, Irlanda es independenta dempuèi 1921, e sonque una television en gaelic es arribat en fin de sègle XIXen, e lo primièr debat es en 2011 ! Avèm un camin de far per Occitània, pel moment avèm pas de television que pensa en Occitània, nimai dins la lenga del país… E lo personal politic es pel moment preste de parlar de l’occitan mas de faiçon compassionala, la pietat lingüistica es actualament la vision politica dels nòstre dirigent de la decentralizacion, senon auriá pas mestièr de dire «volèm veire un sol cap per bastir una politica de subvencions a las associacions», senon la lenga l’emplegariá jà dins totes los servicis al nivèls de las competéncias potencialas, senon … seriàn pas en un sistèma de decentrlaizacion, sistèma autrejat per pietat politica pel jacobinisme sense rason democratica al sistèma.

Sabi pas se lo debat se debanèt en gaelic, sembla la causa clara… car degun n’escriu quicòm. L’escrich sul tèma es dins The Irish Times en lenga originala del debat ? Zo sabi pas donc, mas vaquí l’article en gaelic, al mièg de l’anglés del jornal ; se cal recordar, remembrar que l’anglés es la lenga coloniala, coma lo francés en Occitània.

gaelic al debat en Irlanda TheIrishTimes 170211

Cap jornal occitan, es de dire francofòne o francés difusat en Occitània, es uèi capable d’aver un article en occitan d’aqueste escantilh dins sas paginas.

Segon punt, lo debat es pas estat sobre lo cas de la lenga gaelica, mas suls problèmas de la societat sancièra de Éireann. Es plan una lenga collectiva, lo gaelic d’Irlanda, quitament los que párlan anglés sempre tota la jornada.

gaelic al debat en Irlanda ÒC TheIrishTimes 170211

D’aquel debat, ne podèm mesurar lo camin que damora de far per Occitània, per arribar a la dignitat d’Éireann, e los d’Irlanda nos donaràn una dignitat elonhada, encara, dins mantunes meses, quora fan pujar las demandas pendent las campanhas electorals. Alara Occitània serà encara e encara laissada sul costat del passat gloriós, mas s’esperarà la dignitat. Los Irlandeses an pas esperat que Londres lor donèsse aquesta dignitat, l’an presa. E la prendre, assegura pas tanpauc una dignitat lingüistica normala.

Se d’unes vòlon pas far parallèls entre lo gaelic e l’occitan, zo farai per mantunas rasons :

- a Bordèu, independenta, las poësias europèas se desvolopèt en latin e gaelic, quora l’occitan (a l’epòca disián gascon per una lenga parlada de Lemòtges-Perigòrd al Medòc-Bordèu, dinca Roergue, Gasconha èra pas que territòris dels reis gascons, res de veire ambe los poders ducals d’Aquitània) èra just normalizat, per demanda politica clara.

- en Irlanda, lo gaelic èra la lenga clau de la poetica europèa, a Bordèu, mas per tota l’Euròpa ; çò que serà lo latin vulgar d’Aquitània ambe los Trobadors un sègle aprèp.

- l’occitan èra lenga de comèrç, coma lo gaelic a travèrs de dos sègles de comèrç atlantic.

- lo sistèma politic semblava una democracia grèga del nòrd, coma la vida publica al entorn del Parlament de Bordèu…

- los gascons d’Aquitània sabián aplicar las leis e lo dreits, quora a Lutècia los poders francs existávan pas bric.

Éireann ara

Es per aiçò que ièu de l’Irlanda ne vòli saber mai. E coma los fenestrons regionals fan de localismes teleguidats per la pensada parisenca audiovisuala, podèm pas aver una equipa de television per donar lo punt de vista occitan (avèm pas d’Al Jazeera occitan, ni pel net ni pel satellit), de l’occitan de l’oèst, sobre l’arribada del gaelic dins los debats electorals en Irlanda, Irlanda de uèi, Éireann ara.

La paradòxa es que los Irlandeses an seguit aital una installacion de l’occitan dins los debats politics en Occitània, e nosautres sèm pas capables de seguir çò que fan per desvolopar la dignitat de la diversitat lingüistica en Euròpa, car avèm pas los mèdias que cal per poder expleitar la paraula occitana del sistèma politic de uèi.

Uèi aprenèm que lo grope socialista, lo senador Courteau, es ufanós d’aver fait passar una lei al senat sobre los panèus en occitan. Midi Libre zo escriu en lenga francesa dins sas paginas. En Irlanda, los panèus son en irlandés-gaelic, TheIrishTimes escriu en gaelic per parlar d’un debat ciutadan e public sobre TG4 ; e çaquelà lo public toristic francés i passa vacanças sense èstre desrengat per las localitats escrichas dins la lenga del territòri, nimai pels avions privats de la ministra cargada d’afar de familha ; puèi ailà, es lenga oficiala dempuèi 1921… E çaquelà, la baissa de l’emplec de la lenga, fa pensar que lo gaelic es tanben en dangièr coma l’occitan.

S’una pichonèla lei se dona en orgasme per un senador, sèm bravament mai luènh de las necessitats politicas per l’occitan. Irlanda ne dona lo camin, mas an debutat l’afar del reviscòl lingüistic en 1921 ! Podèm ratrapar lo subjecte politic sobre l’occitan ?

dimecres, de febrer 16, 2011

Illusion républicaine et des marché-État-nations à la française.

O las illusions de Limós – Limoux, o de Le Vigan.

Non, una lenga se salva pas per un quadre legislatiu centralista e jacobin. Lo sol biais de salvar una lenga es de prendre consciéncia qu’avèm quicòm de partatjar e alara nos cal instruments pròpris per las defendre e promòure. L’abséncia d’instruments d’aqueste escantilh es la fauta d’una pensada politica desvolopada a l’universitat de Montpelhièr.

«CECI ME CONFIRME QUE LA SEULE SOLUTION EST DE MODIFIER NOTRE CONSTITUTION EN FAISANT VOTER PAR LE CONGRES LE STATUT DE L'OCCITAN COMME SECONDE LANGUE NATIONALE.»

Aquesta frasa legida sobre un clatussatge de Midi Libre, aprèp un article compassional e orientat, pròba la fauta sancièra de formacion e d’informacion sul tèma. La santa republica centralista francesa seriá la reala solucion als problèmas d’identitat e de lenga que se pausa en Occitània. Soi pas segur que fosquèsse pas l’error pausat per l’occitanisme dempuèi la votacion de la lei deixonne en 1954. Podèm aver illusions positivas ambe las institucions francesas ? Pensi que non. E es pas una lubí militanta, es l’istòria que ne dona la pròba.

Illusion republicana per las lengas IrishIndepedent 150211

Los Occitans e las Occitanas an perdut un luòc per debatre sul tèma, per mantunas rasons ligadas a las associacions que n’aurián poscut èstre lo luòc de parladissa, e que l’an abandonat per aver dreit a subvencions decentralizadas. La partidocracia matava aital l’occitanisme e sas libertats de paraula. E la lei de 1982, de Gaston Defferre èra aitla una aisina pron utile pels centralistas franceses, los sotmetuts volontaris del sistèma parisenc.

Mas se cal pas enganar, lo problèma psiquanalitic, l’ai jà tractat sobre un bilhet del meu blòg, l’an passat al meteis moment o quasiment.

Es sobre la basa de l’ignorança installada per França, bastissèm falçetats de tot escantilh. Una lenga oficiala fariá reviscolar l’occitan, una lenga oficiala … a París ! Quina vergonha, l’occitan oficiala a París ! Coma se los Occitans e las Occitans èran pas capables de se prendre en carga, autonomia (es etimologic); es benlèu lo cas ? Quora lo pòble tunisian se libèra, alara es que lo pòble occitan es capable de veire sas incompeténcias sul camin de la libertat lingüistica. Las incompeténcias se pòdon ensenhar a las universitats, e la paradòxa es que jà l’ensenhament es lo camin de la libertat… zo acceptar pas es un conservatisme, valorizar las incompeténcias politicas dins los corses francofònes de literatura occitana es sucidari, volontariament ?

En Irlanda la lenga es oficiala, e ai jà explicat unes elements utiles per Occitània dins un bilhet precedent. Un autre article vos podrà donar una autra vision.

Illusion republicana per las lengas ML 150211

Se cal questionar en Occitània de la paraula dels professors d’universitats que, auèi, impáusan una idèa vièlha dels rapòrts que devèm aver ambe França, e son administracion d’educacion ; l’occitanisme universitari es mal plaçat, es pas en sciéncias politicas dins las nòstras universitats. Lo productivisme literari montpelherenc d’esquèrra a jamai salvat un pòble (nimai una filiara del dich servici public de l’occitan). L’estalisme coorporatista a jamai donat la libertat, en Euròpa de l’Èst o dins las colomnas de L’Humanité.

d'abord le français LeDevoir 140211fin de las rebaissas

dilluns, de febrer 14, 2011

Èireann : Joves manifestan per la dignitat per la lenga irlandesa

Aquí podètz veire la vídeo de la manifestacion debans lo servici d’Estat en carga de la lenga dempuèi … 1921, l’annada de l’independéncia. Me donarà lo dreit de dire quicòm sul tèma. E refrescar las idèas sobre la politica per una lenga, en Irlanda es idealizat, e francament es pas la panacèa.

Lo futur de la lenga irlandesa TheIrishTimes 140211

Lo debat a la television per la campanha electorala se debaèt aqueste vrespe, mas doás jornadas abans aquel debat, una manifestacion dels joves a portat la lenga irlandesa dins lo debat directament. E lo jornal de referéncia en Irlanda explica ques una clau de las eleccions. O cal plan dire, farà pantaissar los militants per la dignitat lingüistica occitana.

la protestacion es contra l’estratègia del govèrn liberal contra la lenga oficiala d’Irlanda, Èireann. Zo cal plan dire, la situacion oficiala de l’irlandés es bravament melhor que per la  lenga occitana, mas çaquelà i a dificultats, sobretot ambe aquesta vision antiumanista que vòl parlar d’utilitat economica dels ensenhaments per l’economia d’un Estat en recession, per causas dels deutes de las bancas qu’a calgut pagar, e que la politica europèa liberala e liberticida favoriza, aiçí en Irlanda ont la lenga es valorizada, coma en Grècia (França es aprier) es desvolorizat.

Lo futur de la lenga irlandesa TheIrishTimes 140211-

Aital nos podèm questionar se los ensenhaments economics son pron umanistas per èstre encara e encara sostenguts los uèlhs barrats.

En Irlanda, lo subjecte es arribat lèu dins la campanha. Se cal remembrar que François Mitterrand a volgut abandonat lo gaelic d’Irlanda al parlament europèu e coma lenga oficiala. La primièra presidenta del temps aviá la costuma de venir a París en parlar francés dins las conferéncias de premsa. Al moment que François Mitterrand, jacobin de pura soca, francés de pura soca coma agrada al site Internet del meteis escantilh, donèt lo devís al parlament europèu per abandonar «unas lengas oficialas inutilas coma lo gaelic» d’Irlanda, l’utilitarisme lingüistic mata las lengas ; i aguèt protestacions, levat en França. La primièra presidenta d’Irlanda faguèt, d’ara enlà, totas las seunas conferéncias de premsa en anglés a París.

Presenti aquí aquestes dos articles en solidaritat ambe la dignitat per la lenga gaelica d’Irlanda, e son ensenhament digne.

Mas se cal remembrar qu’en situacion facilitada per dintrar lèu dins las campanhas electoralas, lo gaelic d’Irlanda es tanben en dangièr, dangièr de mòrt per utilitarisme lingüistic del mercat mondializat, orquestrat pels amics del mercat mondial, qu’an representant que son estats fòrabandits dels govèrns de Tunísia e Egipte.

Es que l’occitan es dintrat dins la campanha electorala per las cantonalas ? Ne sèm bravament luènh…

Pel moment lo politic parla d’Argèria, Europe Écologie, per exemple ; mas pas realament coma l’estimariái, en emplegar l’occitan de temps en temps… Ai modificat lo cap del comunicat oma un exemple de practica pichonèla de l’occitan, potenciala e francament aisida d’aver ; cal simplament una volontat politica, e saber un pauc de geografia de las províncias, car lo comunicat es escrivut a Paris.

comunicat EE Argèria 140211

Dins lo comunicat parisenc sobre Argèria se parla d’un fum de causas sobre la democracia, mas pas la democracia lingüistica, per l’amazigh per exemple.

Imaginatz que fosquèsse dins de partit qu’an a fotre de l’occitan ? A l’UMP-NC, FdG, PCF, PSF, PRG, NPA, LO, FN, MoDem, etc. per obligacion legala … coma en Irlanda. E çaquelà en Irlanda, i a problèmas lingüisticd de dignitat e d’egalitat de tractament lingüistic ! (malgrat totas las leis europèas votadas al Parlament Europèu)

Vos ai jà fait part de l’informacion segon qué los conservadors èran segurament los melhors catigaires de las politicas lingüisticas, es lo cas irlandés enacara, mas tanben al Quebèc.

contra lei 101 Quebèc LeDevoir 070211

Lo mai paradoxal es que lo Partit Quebequés èra mai prèp del partit gaulista que l’esquèrra francesa. Se pòt entendre quora de Gaula cridèt Vive le Québec libre, mas es sonque faciada politica, la santa ipocrisia francesa, de religion republicana. L’esquèrra parisenca d’auèi es un pauc favorabla, e sul meteis modèl, per èstre dins l’oposicion. Car cal èstre clar, serà pas una lei (del Parlament) per aver pichonèls panèus que serà sufisenta… per salvar un emplec public e digne de la lenga istorica d’Occitània.

Lo Partit Quebequés a çaquelà près una virada ecologista que segurament pòt agradar melhor als miliants d’Europe Écologie , melhor que los militants dels PSF-PCF-PRG. Lo sistèma electoral es çaquelà al modèl francés, e governar es pas aisit per unes pichonèls partits ecologistas e independentistas ; car cal èstre clar, mai i a de mercat-Estat-nacion sul planèta, mens bon es per la finança (la concentracion de las borsa nos n’en fa la pròba), e melhor per l’emplec. Lo sistèma electoral nòrd american ajuda pas a la diversitat de las representacions, nimai a la dignitat dels pòbles nòrd-americans.

MAM, Fillon, Sárközy : los VRP per las dictaturas

Me sembla que ne cal parlar, mai fòrt, cal escriure un bilhet per la novèla tahrir…. d’Internet.

Se cal recordar que la responsa èra pas bona, mas agressiva a l’Assemblée Nationale, gaitatz la fòto. Lo biais de responsa de MAM a jamai cambiat, es pas lo primièr còp que sas responsas son agressivas quora es maltractada per sas accions politicas coma ministre. Cada endreit ont es estada ministre, a donat responsa d’aqueste escantilh, solament aital.

MAM e lo clan Ben Ali 010211

Sud-Ouest s’es simplament questionat. MAM es una clienta… e çaquelà las pròbas i èran.

Las responsas de MAM son sempre malbiassudas, o puslèu esperant qu’arribèssen al bon moment, per manipular los mèdias e emplenar las linhas del Figaro o de France Soir, Europe 1, RTL, BFMtv, L’Express, veire de Le Parisien, los amics de la premsa ; e alara, arríban sistematicament en retard per rapòrt a la seuna actualitat ; l’istòria mentís pas, quora es sabuda ; sabuda a l’ora devèn dangierosa politicament. Ben Alí zo sabiá, el qu’a blocat l’expression de la premsa.

MAM, Fillon, Ollier, Sárközy son los diplomatas oficials e republicans de las joiosas dictaturas dels Estats páures del planèta. es que los cal recebre, ara … vist que son acostumats de las dictaturas qu’an una tendéncia a demandar ara la democracia de faiçon radicala e pacifica, en eliminar los poders castics que los an recebuts.

MAM-Ollier párton en Tunísia, Ben Alís es «dégagé».

Fillon s’en va en Egipte, Mobàrak es «outed» ; François Fillon a un mal de cap dempuèi que Le Canard Enchaîné a revelat l’afar.

Govèrn decòla clarament

Sárkösy es passat al Marròc, se prevei una manifestacion pel 20 de febrièr al Marròc… lo camin que Argèria sembla aver près dempuèi dissabte. los regimes plotocratics e dictatorials an segurament interès de mesurar a dos còps la recepcion dels amics de l’Oèst-parisenc, de la plaça Vendôme… de las locacions de jets privats.

l'ora fauta ambe LeDevoir MAM Afars estrangièrs Tunísia 100211

Coma manipular los pòbles de França, una comission (parlamentària) e un sondatge (publicat al pus lèu possible pel Figaro, l’amic del poder), e l’afar es enterrat… e encara melhor aprèp una intervencion televisuala TF1izada, e lo lendeman valorizada per la manipulacion oficiala de las estacions parisencas de ràdios, pels expèrts autoproclamats pel sistèma.

Mas s’aquò fa la jòios dels amics politics de França, se trúfan de nosautres, páures estúpids pòbles de França, mas de moment, lo ministre dels afars forans de la republica federala alemanda èra a Tunís, dissabte passat, uèi es lo cargat de la politica dels afars forans de l’Union Europèa. Benlèu qu’i cal mandat lo ministre de l’agricultura de la republica jacobina francesa, o de l’interior ?

Se cal recordar que lo pichon qu’es al cap de G-20 es Nicolas Sárközy, l’avocat-agéncia-de-viatge de Neuilly/Seine.

UMP-NC Hypocrisies for Holidays AJE 090211

L’imatge de França èrta pas bona, ara es sa diplomacia qu’es tocada ; e sembla que an donat un fren a tota l’expression d’aiçò dins los mèdias parisencs. An dich la òla sul fait. La manipulacion es talament clara. Mas me semblaz important de veire que la diplomacia francesa es clarament tocada, èra l’òrt del president ; es lo borbièr del president ara, es el que l’a volgut aital.

MAM e Fillon pòdon pas demissionar, car Nicolas Sárközy a tanben viatjat sul budgecte d’autres Estats de la region sud de la mar nòstra. Mas nos podèm questionar tanben sobre las vacanças dins l’Estat francés, vist las mesuras de seguritat qu’an la costuma de prendre per totes los desplaçaments. Las mesuras de securitat sembla fòrça a las mesuras presa per interdire las manifestacions dissabte en Argièr. L’exportacion per Tunísia es estada tardiva, per Argèria èra jà faita ; e lo material de repression es europèu.

MAM, Ollier, Fillon e Sárközy son pus lo VRP ideal per las entrepresas francesas per l’exportacion. Bolloré –el qu’es implantat fört en Africa- zo auriá degut preveire quora a arcuelhit sul seu iòt personal en Mar Nòstra, suls costats de Malta, lo diluns de son eleccion de vòstra president UMP-NC.

«d’abord le français» se crida a Quebèc, sembla que l’afar lingüistica fosquèsse tanben mal partida per la francofonia, suls camins de sosten a las dictaturas, e lo concèrt dels Estats de la Mar Nòstra, talament presat per Nicolas Sárközy e los socialistas catalans, mal biaissuda fins ara, sembla enterrada dincal aprosmat president jacobin francés. Es que podèm pas veire se los poders de las regions costièras de la Mar Nòstra podriá pas prendre lo relai diplomatic de las incompeténcias jacobinas ?

E benlèu plaçar lo francés en segonda zòna diplomatica.

ALGERIE Bouteflikéont partètz en vacanças 

Collaboracion : - Non, non, pas en Dordonha !

Independentistas perigordins : – sí, sí en Perigòrd !! Nos volèm liberar, tanben.

E de sorgas diplomaticas francesas, donc segur de segur, podèm afortir que ….

MAM demanda a l'UNESCO que la cosina basca dintrèsse al patrimòni mondial de l'umanitat diplomatica

cosina basca

Una maniera per èla de far oblidar los seus errors ambé las «ancianas» colonias, dichas d’oltra-mar, e las colonias dedins-mar e d’oltra-mar departamentalizadas, sul continent europèu, al sud del sant Estat centralista francés, Lemosin per exemple. D’autres Internautas, m’an explicat qu’èra a donar sorgas seguras e donc diplomaticas francesas, per una banda d’extremistas d’esquèrra dins las espicariás arabas de l’Iscla-de-França a l’Auvernhat de servici al govèrn UMP-NC, per frenar lo desvolopament economic e ajudar Conforama per sortir benefici per la familha Trebalsi e sa retirada forçada en Aràbia Saodita (un Estat que lo còst de la vida es important, pels retirats, vist que los nòstres europèus i van pas ostalejar ambe las pensions pichonas).

dissabte, de febrer 12, 2011

Uèi dissabte 12, manifestacions en Argèria e repression encara.

Dinca quand la repression dels Estats serà lo sol mejan de governar la populacion ? Vos donarai totas las informacions aquí per solidaritat ambe los pòbles d’Argèria per saber que son devenguts los arrestats per aver volgut manifestar-marchar pacificament dins mantunas ciutats argerianas.

Radio Kalima infòrma de las manifestacions a Marselha, mai de 2000 personas, mai tanben Oran, mai de 1.000 personas, Argièr, mai de 1.000 joves. Lo site Internet de la presidéncia de la Republica Argeriana es estat blocat.

L’estacion alemanda Deustche Welle, radio News, prepausa en primièr títol las informacions sobre Argèria. Se parla de las manifestacions e las loras repressions, parier per France 24. Mas sembla que lo silenci fosquèsse la règla, ara, al desk parisenc de la supausada democracia francesa, MAM es muda. François Fillon prepara benlèu vacanças en Dordonha o en Creusa, Cantal o Nauta-Provença, quin es lo país occitan lo mai perdut per las castas francesas, e lo mens de risc diplomatic ?

repression en argèra DW 120211

La contagion sembla erreversibla, pauc a pauc lo sistèma de las dictaturas ajudadas pel sistèma banquièr mondialista tomba, las capitalas europèas son inquietas ; los intellectuals –els qu’an votat per l’Òc a la constitucion europèa- son muds. Especialament del costat de Moscó, se vei ambe RT.com. Avèm que de gaitat RT.com (en anglés) per èstre assegurat que las informacions son pas bona per las castas al poder.

Contra quí podrà repotegar ? L’integrisme religiós de las novèlas democracias arabas ? Quí podràn castigar ? L’essencialisme arabe e musulman ? Lo dangièr musulman es mòrt ambe l’arribada dels pòbles tunisian e egipcian dins las carrièras.

Tunísia e Egipte son pas las tempèstas perfaitas, i a agut mòrts, zo cal pas oblidar ; mòrts deguts a una casata al poder, mai que tot al poder economic, que en França podèm localizar mai o mens del costat oèst parisenc, La Défense e los entorns.

Flags_of_Democracy

E puèi sul continent nòstre, quí podràn trapar coma alibí per explicar que lo sistèma partidocrata fonciona pus ? Los immigrats arabes ? Los musulmans ? Ben Laden ? Nos avizarèm lèu que lo poder iranian a páur del pòble autanplan que lo poder UMP-NC actual ambe sas visitas en província autanplan sosvelhada per esquadrons de politicièrs que la manifestacion d’Argièr. Ben Laden arrenga plan lo sistèma militarista e industrial francés, Ben Laden es estat lo melhor comercial de sistèma militaro-industrial, es estat fabricat per un sistèma nobilièr saodic, oligarquia d’un ancian temps ?

Lo sistèma economic de las plaças vendôme sul monde sancièr son a man de càder… quitament lo poder chinés a plan entendut lo messatge de Tunísia e Egipte. L’inquietud ebrèva es tanben de notar, els que se volián sol a èstre democratic dins la region, e que, ambe un sistèma militarista copiat sul sistèma francés, aviá un govèrn ambe d’integristas josius al cap (e que cap govèrn central europèu cridicava). Los arguments de Ben Laden son a man de tombar, un autre monde es alara possible.

Ara, avèm la lista dels Estats que la politica occidentala es pas bona : Síria, Jordània, Aràbia Saodita, Bahrein, Liban, Iemèn, Etiòpia, Sodan, Niger, Mauritània, Paquistan, Afganistan, Iran, Iraq, Israël, Gaza-Palestina, Líbia, Marròc, e Argèria ; per l’Orient Mejan e los Estats-satellits.

Europèus e Europèanas, Turquia, Tunísia e Egipte nos donarà leiçons de diplomacia per desvolopar las democracias sul planèta.

Uèi, i a un Estat que prendrà de fòrça, es un Estat democratic, es Turquia, clarament. Avèm perdut Turquia per dintrar dins l’Union Europèa, farà plaser a mantunes.

Avèm perdut tanben l’alibí dels arabes que nos vòlon envasir, argument dels extremistas catolics e del FN (populisme de dreita europèa).

Un autre monde es possible, e de Tunís-Cartage a Alexandria-Caire-Suez, los camins son pas estats tants longs, e son pas passats per Davòs en CH o per Dakar en Senegal. Son en mans dels pacifics pòbles, de l’umanitat contra las «frontièras naturalas» de las ideologias de replegament sobre se ; las caretas del carnaval politic occident son tombadas.

Mapa de De Standaard 020211

divendres, de febrer 11, 2011

Qu’es aquò la democracia ?

Mantunes m’an fait remarcar qu’èra pretenciós de pensar installar la democracia en Occitània.

Lo bilhet aqueste es per els.

Mas serà tanben utile a totes qu’an un dobte sul sistèma democratic, aqueles que li dónan un qualificatiu, coma «participativa» per exemple. Me soi sempre questionat sul tèma ; de qu’es la democracia non-participativa  ? Qué faràn los qu’an pas un pòble que vòl pas participar dins aquel tipe de «democracia participativa». Alexandre Adler parla de «dictatura planvolenta»…

I a urgéncia de ne parla, ambe çò que se debana en Tunísia e Egipte. E als consequéncias pantaissadas del costat imperialistas, qu’avèm poscut aisit dins los discorses antiumanistas dels dirigents europèus (los Estatsfils), e la partidocracia (nascuda dels mal-estats dels Estats ambe frontières naturelles).

Thucydile Cornelius Castoriadis

Lo gèrme e lo kratos, pensada sobre la creacion politica a Atènas, per Claudia Moatti, me sembla donar una pòrta de sortida per la pensada occitana.

«Per Castoriadis, la democracia ateniana pòt pas èstre elevada en modèl : indúser de l’ensemble d’aqueles fenomèns un concepte unic seriá far bon mercat de sa temporalitat e de la ierarquia dels elements que ne fan partits ; e amai se pòt indúser d’un fait una nòrma ? Se tracha pas nimai per el de considerar l’experiéncia ateniana coma lo genèsi de la democracia, que podriàn en seguida estudiar lo devenir mai o mens bolegat e bordelic. Luènh d’una istòria de las idèas o d’un vision genealogica, totas doás marcadas per un perseguisme intolerador, Castoriadis vei dins la democracia ateniana abans de tot un gèrme, una origina, auriá dich Walter Benjamin, non gaire al sens que seriá fondatriça, mas al sens que foguèt la manifestacion originala d’un Idèa, al encòp inscricha ‘dins lo devenir e lo declinar(3)’, e sempre actual. gaire l'i maina çò que, d’aquela realitat, nos es realament accessibla. castoriadis amana las sorgas per çò que dí1son a un moment dich, per fin de ne tirar çò que pòt èstre utile a la pensada e l’accion politicas actualas; ‘[…] aquela Atènas, tal qu’es pensada per Tucidile dins l’Orason funèstra, foguèt inventada e pantaissada per el, un Atenian que sabèm qu’a viscut entre 460 e 400 mai o mens, aquela Atènas-quí a un sens que nos pòt parlar encara auèi’

A la diferéncia del paradigmatic que propausa imitacion e reproduccion, lo germinal reberta mantunas possibilitats que de còps se realízan, de còps damóran a l’estat virtual, de còps son doblidats, mas sempre tòrna, al fial del sègles, cada còps dins la singularitat : ‘Volèm fa nòstra paradigmes, modèls, e n’en avèm pas a imitar Atènas. Mas vaquí ; podèm benlèu far quicòm d’aquestes gèrmes, alara que podèm dificilament far quicòm de la politica dels emperaires Tang, quines que fosquèssen endacòm lo son interès istoric o socioligic, l’art remarcable qu’a florit pendent aquel periòde, etc. Gèrme en un primièr sens : en tant uqu’indici de possibilitat’ (p.180)

Clarament, la singularitat d’Atènas, per rapòrt a las autras vilas que fan títol de democracia, la seuna bizarrariá, mai atanben sa crisi qu’a la fin del Ven sègle, tot aquò ajuda de comprendre las potencialitats que pòrta l’idèa democratica.

D’aquelas particularitat ateniana, las sorgas testimònhan grandament? castoriadis auriá poscut atanben rebertar que, dins lo discors de Periclès, Tucudile parla non pas de democracia, mas de ‘aquel regime que se li dona lo nom de democracia’, tal se cerquiam de gardar en Atènas lo seu caractèr excepcional (II, 37). Al luòc de redusir l’experiéncia politica de sa ciutat a una categoria generala e a un regime tipe, Tucidile la pensa dins son extension especifica. E Castoriadis li encamina lo pas. l’autonomia ateniana es, se podriá dire, una òbra que reberta de la democracia, tal Hamlet es una òbra que reberta de la tragedia teatrala, sense qu’a els sols li recobríscan totas las possibilitats democraticas e tragicas. Se la dèu pas donc cercar a copiar, mas se ne pòt tocar l’interès pels tempses nòstres, ambe la condicion de prene atanben en compte, tal un rebors, la falhida de las nòstras experiéncias – aquela de la representacion notadament; ‘m’ai mancat matar per vos explicar, tornar e tornar, que parli pas de Grècia tal un modèl mas tal un gèrme, que nos pòt far veire çò qu’es l’exercici del poder per la collectivitat èla-meteissa, sense istòrias a dormir dreit tal la representacion, e en tota consciéncia del fait qu’es responsable del pròpri sòrt’ (p.223-224).»

Me sembla que lo paragrafa ajuda a entendre l’interès important del libre.

-°-

Tèèras de Changes

-°-

Umor per la «democracia» republicana francesa, centralista e jacobina.

casta al poder

Mas ara, decidèm de demandar als pòbles en liberacions democraticas, de los gardar totes e totas!

-°-

(3) Origina du drame barroque allemand, Paris, Flamarion, 1984. « L’origina, malgrat que fosquèsse una categoria clarament istorica, a pas çaquelà res de veire ambe lo genèsi de las causas. L’origina designa pas lo devenir de çò qu’es nascut, mas plan çò qu’es en camin de nàisser dins lo devenir e lo declinar» (p.43).