Aquò’s la mapa de las demandas de las òbras, del cavatge industrial, en França (al centre) e dins las periferias, las colonias del jacobinisme, o dins la mar nòstra.
L’Istòria se debana en 2012, aprèp las autorizacions legalas de practicar lo país nòstre, «Un vièlh pagés del naut Carcin se passèja e vei un jovenòme que beu l'aiga d'un riusset, qu’en patz s’en va dempuèi sègles cap a Òlt: "E petit, cal pas tastar aquela aiga, las vacas e los vedèls del prat d'en sus i an cagat dedins! Total i a cercat de gaz de schista, al entorn (malgrat totes los comunicats de protestacion del sistèma politic de la decentralizacion)."
Lo jove li respond : "Monsieur, pourriez-vous vous exprimer en bon français s'il vous plait, je suis Parisien et je ne comprends pas votre patois".
Alavètz lo pagés li respond : "Bois doucement, elle est froide...." »
La tecnocracia parisenca parla lo vièlh patués parisenc (francés) e lo novèl patués londonian (tecnò-anglés) coma al Canadà. E nos faràn engolir las meteissas colòbras, en matièra de desvolopament, o de «projets de futur per notre territoire» (es la novèla semantica, en anglés, futur projects for our territory), e benlèu que finançaràn las glèisas de la republica tanben, per ajudar als budgectes que l’Estat central aurà talhat, e aital se faràn una clientèla coma pel nuclear.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada