Las suspresas del 31 de març 2012

Aprèp lo vòt de la comuna de Tolosa, lo 23 de març passat, avèm uèi aquel vòt de la comunautat d’aglomeracion de Tolosa, quatrena vila de fR-nça ; es donc un eveniment major en matièra de politica per la lenga occitana.

Per manifestar coma cal, i a pas melhor !

Bona manifestacion lo 31 de març, lo dimenge, sobre aquel blòg farai lo resson de totas las manifestacions de l’Estat francés, manifestacion engimbrada per la volontat occitana.

Perqué ? Perqué ganharèm aquesta lei, perqué amadssa sèm/siam fòrt !

Totes diferents, mas totes e totas per la lenga occitana e sa dignitat, per Occitània, un projecte de societat de paratge e comviure, primièr en Euròpa, e pel futur sègle venent.

S’espèra los vòts de Marselha, Bordèu e Niça.

Cogordas Awards 2012, i soi estat !

Èrem mai d’un centenat de ciutadans tolzans per arcuelhir las resultas de la COGORDAS AWARDS, lo primièr prèmi occitan occitan.

Es lo primièr còp en Occitània que l’umor acompanhava una qualitat als castigaires costumièrs de la lenga occitana, o al somriure occitana ; avèm donc vist las resultas, sense cap d’interès per la resulta, mas evidentament per aver una fotografia de las estupiditats planetària, internacionala, francesa, exagonala, provinciala, etc., e per èstre listat per la discreta Acadèmia de las Cogordas, amassada de prestigioses occitans aparaires e salvaires universals de l’umor occitan (pel mens).

Es sonque la Cogordeta Occitana fasguèt participar los Occitans per s’autoqualificar, e bè, nos sèm plan regaudir de la serada independenta, privada (e grandament duberta a la ciutadanetat occitana, e francesa de Tolosa).

Avèm debutat la serada per l’installacion o l’aucupacion d’un luòc discret de la vila, puèi las causas se son grandament desvolopadas, aprèp un aperitiu de Sauterne, coma a minímum la qualitat que se cal per debutar una hèsta a Tolosa !

Cal vertadierament dire que l’organizacion foguèt de granda qualitat, estrambordanta, superba, per un afar que los Occitans e los Occitanistas an pas ges la costuma de far ; serà una primièra que baila aital un grand espèr per l’an 2013.

De la pensada del projecte (aquò farà 4 meses), dinca la serada de ièr e tanben la nuèit e la jornada de uèi (per la fabricacion de la vídeo, e la mesa al public de la serada), podèm dire que l’òbra es estada complicada, e sobretot INDEPENDFENTA, e un collectiu divèrs de mantunas personalitats (grandas !).

Aquí sobre aqueste bilhet apareisserà lèu los ligams per fintar la vídeo e totes reportatges mediatizats sul tèma.

Podètz fintar aquí, la vídeo disponibl& a partir de dissabte 31 de març, jorn de la manifestacion de Tolosa per la lenga occitana.

La question que bolega los neurònes dels Jacobins

Cada cagada qu’un partesan de l’autonomia o de l’independéncia se leva, i a sempre un imperialista que se leva per repotegar sul costat division e espaci estatal novèl pichon e sobretot sense cap valor economica coma Estat independent.

Aital entendèm : «mais ça sera pas viable ! (un Estat independent), e donc vos cal damorar ambe nosautres, sotmetut, es aital la sola solucion «rasonabla».

En règla generala, l’imperialista vei pas que los pichons Estats son estats fabricats per imperialismes, per justament avalizar una conquèsta imperialista e se son jamai demandats de la vitalitat de las estructura establida per la fòrça armada.

Avèm aital, Mónegue, Lichtenstein, Luxemborg, Singapor, Hong Kong, Lesoto, e donc Panamà !

Mas la question es pas de saber de quina manièra un Estat poichon podrà sobreviure economicament, la question es de saber quina etica per la gestion d’aquel Estat pichon ; e la question d’etica politica se pausa tanben pels grands Estats.

Cogordas Awards, enfin un prèmi de qualitat per Occitània !

Nos fautava un pauc d’umor abans la manifestacion del 31 de març. E vaquí ! Mas coma los Occitans (Occitanistas) son en situacions maissantas, manifestaràn… mas darrièr l’umor, i a que la vertat de çò qu’avèm suportat una annada de mai de 800 de repression francesa, 2011.

Es una Acadèmia de Las Cogordas, independenta de tot poder en plaça, quitament aqueles de la decentralizacion.

Mas lo public aurà de votar, per La Cogordetas ; jà s’entend a Tolosa protestacion per non pas votar per totas las serias ; bè, non, «aquò se farà quora serèm independents.» (legit sobre una pagina FB.

Las “Valeurs Républicaines” e lo “vivre ensemble” a Tolosa

L’associacion serà una question pausada per las setmanas que venon ; mas qué i botarèm dedins ? E sobretot qué i botaràn los mèstres jacobins d’Occitània ? O puslèu qué i voldrà pas veire botar dedins ?

Car quora un debat es lançat pels Franceses, es sistematicament l’oblidança que se fa remarcar, un pauc coma l’òrdres de las lengas quora se fabrica una destripcion d’una pancarda dins La Dépêche dicha du Midi o dins Le Figaro; coma se fabrica una distribucion de trac amb ‘Valeurs Républicaines”, coma los Franceses normals en Occitània oblidaràn sistematicament l’occitan dins l’afichatge de las loras activitats, mas gaire sovent l’anglés, e quora son de cultura e lenga diferenta, fan participar lo francés e la lenga araba classica (unicament aquela del Al Còran), o en ebrèu, s’i bota jamai l’occitan coma s’èra lenga d’una comunautat que volèm pas veire tanpauc o que nos pausa las questions que volèm pas listar, etc.

Aquí cadunes dels mots emplegats aurà la seuna importança : – cal èstre dins lo debat, e pas simplament un decoracion de prefectura (coma lo debat sobred l’«Identité Nationale» engimbrada malament per l’administracion comendada per l’UMP), – son plan los jacobins que mánan lo territòri occitan car son els que fan o desfan los budgectes locals, e que nos prepausan una listas de candidats sortits de partits jacobins o pòst-centralistas, que i fan las leis, qu’i decidíscan las orientacions politicas, – las volontats dels jacobins e bonapartistas son sempre talament claras, que segur farèm la descripcion de non-contengut per determinar l’orientacion politica que nos serà impausada, mai o mens violentament.

Dins la lista de las questions, non podèm oblidar que lo sistèma de las familhas fonciona pus e malgrat las imposicion de la fe religiosa, podrèm listar las incapacitats del sistèma administratiu francés en Occitània e la qualitat del personal foncionarial francés en Occitània, mai tanben los actes politics imposats en Occitània, per exemple la causida de son administracion (de la polícia als rensenhaments generals, en passar per l’educacion e sas universitats), l’incapacitat de las premsa o mèdias locals de desvolopar una pensada ontologica a la vila de Tolosa, e donc una capacitat per la populacion de poder trapar luòc de debat que fosquèsse pas luòc esterils prepausats per un institucion francesa de la decentralizacion, podèm listar l’incapacitat d’aver una memòria istorica locala e donc de poder remembrar per exemple que Nicolas sarkozy èra vengut aquí a Tolosa explicar la «bona politica» per la securitat, e d’imposar lo personal (tot aiçò es oblidat), podrèm tanben non pas oblidar que lo debat se dèu debutar al moment que cal, e que sovent, per fòrabandir l’oblidança, debutar lo debat al puslèu, podèm tanben lista las ignoranças de las populacions, ignoranças instrumentalizada e trabalhada pel sistèma d’educacion, per la premsa e pels politics.

Uèi nos pausèm lo problèma coma mestrezar lo contengut sancièr del debat, mestreza aiçò es jà èstre segur que lo debat podrà donar las bonas responsas, e que lo politic podrà agir directament (se pòt, e aiçò dependrà de las institucions localas e las loras capacitats d’èstre actors politics normals, non pas coma lo projecte de Jeran-Luc Mélenchon pòrta).

Per la fotografia de la societat francesa, non podèm alara oblidar lo libre d’Alem Surre-Garcia sobre la «Théocratie Républicaine», lo real problèma francés, una religion d’Estat per non pas pausar las questions, totas las questions, per listar las seriosas de las pichonas a las mai bèlas.

Es clar qu’es mai complicat que de portar una lei suplementària dins un discors de campanha, que, quitament, sabèm pas coma serà mal aplicada pels sistèma francés en Occitània.

Uèi, los filmes de television son pus que la realitat francesa en Occitània : DESPERTÈM-NOS per debatre.

Uèi, arcuelhissèm de populacion de tot caire planetari, de quina manièra los elegits locals faràn una informacion sul passat d’Occitània (abans las loras arribadas), e per saber melhor sobre los indigènas (los Occitans !) e los lors saber-viures, saber conviure quora sabiam viure en libertat de las sotmissions parisencas ? e pas simplament ambe un papièr imprimit aital a la lèsta per un ofici de torisme, es causa que va mai al delai del torisme economic.

La convivència es lo debat, ambe totes los subjectes sobre la taula, totes.

Qui de las comunautats dicha d’immigracion vendràn manifestar per l’occitan lo 31 de març ? Vaquí una question qu’i donèm la responsa en listar las abséncias.

-°-

Jean-Luc Mélenchon vòl reformar ?

Lo centralisme democratic republican francés l’avèm testat dempuèi 200 annadas, Jean-Luc Mélenchon i vòl tornar !

Aquel centralisme es estat lo modèl social e dictatorial de l’Union Sovietica, vist la resulta … en matièra de dictatura del proletariat e de la dictatura mafiosa, ne podèm que pensar qu’es pas lo bon modèl.

Lo modèl francés a servit de basa al sistèma de govèrn d’Hitler, de Stalin, de Mussolini, de Franco, de Pétain. Que volèm, donar lo poder a Jean-Luc Mélenchon ?

Jean-Luc Mélenchon a tractat las Diwan de secta, e se la secta èra lo tip de pensada aquela que prepausa d’elonhar las decisions politicas concreta de la vida de las populacions, de las nacions. La confusion –encara un còp- entre democracia e representacion electiva de las populacions es granda, quitament dins lo sindicalisme, sorga de la pensada politica del FdG.

Cada còp que l’Estat francés e la seuna administracion son pas capables de gerir l’argent public, lo sistèma imperfait de la decentralizacion a donat resultas bonas a tot nivèl, financièr (las regions son pas en deficits contrariament als Estats e administracions centralizadas) e l’accion publica al prèp de las necessitats del terrenh (l’elonhament fabrica administracion e burèu de non pus i entendre, a l’Union Europèa tanben, que vòlon els una politica per regions, puslèu qu’a travers los Estats).

Aquela postura partesana es tanben un dangièr de primièra grandor per totas las institucions que trabálhan actualament ambe l’Euròpa per projectes de desvolopaments economics, e que zo an pas poscut far ambe l’Estat centralista francés.

Encara un còp la FELCO que milita per Jean-Luc Mélenchon es tanben de copar la branca que capita de finançar l’ensenhament de l’occitan a travèrs los Conselhs Regionals, alara que l’administracion francesa emplega l’ensenhament de l’occitan coma valor de regulacion, quora i a pus de moneda es primièr l’occitan que ne patís. Vos conselhi de tornar legir un bilhet recent sul tèma. La FELCO es aital una associacion partesana que milita per una sotmission politica de l’occitanisme al bon vóler del rei-president. Es tanben una organizacion que facilitarà pas lo trabalh debutat en Euskadi, Catalonha, Bretanha o Corsega per aver una sistematizacion dels ensenhaments, pertot.

Mélenchon = centralisme, jacobinisme, nacionalisme, republicanisme, extremisme = fin de Calandreta.

Aiacciu lo 31 de març

Aprèp un encontre del director de l’IEO, Laurent Gosset, e de David Grosclaude, elegit del Partit Occitan (EELV) al Conselh Regional d’Aquitània, un collectiu es estat desvolopat en Corsega per dire tanben que la lenga còrsa amerita una lei. Per ne saber un pauc mai cal aver l’article aquel en man, quitament s’es pas pron.

Aquel article es d’una granda qualitat, es de Corse Matin, es exemplar e un modèl per La Dépêche dicha du Midi e Le Figaro.

Lo collectiu còrsa a çaquelà agut mestièr d’ajuda per desvolopar un pauc mai d’ora que una setmana abans l’afar de AIACCIU. Es una bona causa tanben que l’eveniment de AIACCIU fosquèsse de granda dimension, parier qu’a Perpinyà, Baiona, Kemper, Straßburg, Ennèci, e donc TOLOSA.

Al collectiu local li calguèt melhor mesurar l’importança de la grandor de la manifestacion en AIACCIU, los militants occitanas espèran mai de movement que pel passatge de François Hollande ! A Tolosa, la formacion e l’informacion sobre la manifestacion an debutat un pauc en retard, mas los Occitans son sempre un pauc lentàs tanben, una tradicion de mar que costejèm ; avèm mestièr de las règlas catalanas per aver fabricat a Perpinyà un lipdub que donarà una linha dins lo Guinness dels succès, recòrd ! aquò peta a Perpinyà pel catalan, e pacificament.

A Baiona e Quemper/Kemper, mai conscient de l’interès, la manifestacion serà classica ; parier a Estrasborg / Straßburg los militants an trapat ajuda al prèp de la comuna, coma a Tolosa, e la manifestacion risca tanben de despassar l’interès previst per aiçò fargat. A Montsegur lo carga de la lenga d’Alsàcia aviá qu’un interès grand per aquestas collaboracion de las lengas de fR-nça, fauta pus que los militants de las lengas de La Réunion, Kanaki, Goadelopa, Guiana, Martinica se despertèssen tanben e aital serèm segur qu’una lei serà la primièra votada pel Parlament francés, a l’iniciativa dels militants d’Occitània (e aprèp dirèm que sabèm pas quina valors podèm bailar a la republica parisenca).

L’interès per las lengas es estat tanben despertat aqueste maitin per militant-parents de Calandreta, aqueles an cantat sul mercat de Sant Albin, a las seguidas de mantunes autres mercats de la vila de Tolosa ; los tracs son encara refusatz, mas los pichons de Calandreta son valents e la distribucion a despassat los mila exemplars, sense forçar la clientèla del mercat, per una distribucion qu’a durat 1 oras, per doás oras de cants. Los comerçants de la plaça son tanben estat interessats per plaçar los tracs sobre la botiga moventa…

ANEM ÒC !

La FELCO manda actualament un comunicat de premsa que lo contengut es aquí, e engatjat dins lo sistèma francés d’ensenhament :

difusat per la FELCO : Tous à Toulouse le 31 Mars ! L'occitan à l'Êcole de la République ! Et pas seulement dans le couloir !
- Parce qu'on ne peut pas à la fois afficher pour la galerie l’idée ... que les langues régionales font partie du patrimoine national et leur refuser sur le terrain une vraie place dans l'école publique.
- Parce que l'occitan n'est pas un supplément d'âme, ou un gadget pittoresque pour nostalgiques, encore moins on ne sait quelle lubie communautariste comme se plaisent à le dire certains opposants à la reconnaissance des langues de France, mais une part intégrante de la culture de nos régions, et au-delà une composante à part entière de la culture de la France et de l’Humanité, la langue d’oc constituant notamment une utile passerelle vers les autres langues romanes.
- Parce que ce n'est pas seulement, pour les enfants de nos régions, une porte ouverte sur une meilleure connaissance du milieu dans lequel ils vivent, de son histoire, de son futur, mais aussi une façon d'accéder à une meilleure compréhension et acceptation de la diversité croissante de notre société, bref, une façon de renforcer le lien social
- Pour toutes ces raisons, et dans le cadre général d'une politique dynamique en faveur de l'Education nationale mettant fin aux destructions dont elle a été victime depuis trop d'années, il est urgent de penser enfin la place que les cultures régionales, dont la culture d'oc, doivent tenir dans un projet éducatif global, intégrant les dimensions culturelle, économique et sociétale.
Il est nécessaire et urgent de donner à nos langues, et notamment à l'occitan, le cadre législatif et les moyens indispensables au développement de leur enseignement. C'est pour demander cela que nous marchons aujourd'hui dans les rues de Toulouse.
Et c'est pour cela que nous continuerons demain à revendiquer :
Pour l'occitan à l'École de la République, Anem, Òc !
Nous vous appelons, élus, ; responsables associatifs ou syndicaux, simples citoyens, à signer l'appel à l'adresse : http://anemoc.org/node/140/signatures

Signar la crida en linha / signez l'appel | anemoc.macarel.net

Confirmacion de tendança contra l’occitan : lo Front de Gauche a Tolosa

Lo vòt FdsG es pas estonent, es regular ; aquel bilhet es per informar de la causa e benlèu mai, sobretot per contrabalançar la propaganda de Montpelhièr que regularament, sortida de l’universitat, e que formata los estudiants dempuèi annadas e annadas, assaja de far creire al contrari, se tracha d’una professora d’universitat mai qu’avuglat per la realitat del terrenh e per sa militança a l’esquèrra pauc important lo contengut real dels vòts contra l’occitan, e donc ambe elas, totes los professors que fan encara fisença a la FELCO. Aquesta militant veïcula un ostracisme pro-esquerrista sense equivalent en occitanisme. (per me èstre contra l'occitan, car per èstre la presentacion de la realitat del Fdg, çò que seriá pas bric vertat, e vaquí lo fait, dins lo document junt). Es plan segur que lo militant elegit a Tolosa es pas una excepcion e que lo nombre de militant-elegit del FdG es pron elevat per non pas aver qu’una vision negativa de l’occitan (es de dire la limitar al coorporatisme de l’ensenhament o de l’universitat, alara que lo problèma es tanben las resorgas politicas en regions occitanas), se n’èra una excepcion, seriá de totas las inauguracions coma lo militant-elegit del PCF que participa a totas las inauguracions occitanas de Tolosa, M.Lacaze( que cal felicitar), e que demanda sistematicament d’èstre informar coma pas un elegit de la comuna  La meuna conclusion es clara ; Jean-Luc Mélenchon qu’a jà provat sa desinformacion contra la lenga bretona, non pòt èstre que dins lo camp de l’abstencion de Tolosa, l’abstencion es la mòrt de l’occitan.

Lo MRC es gaire estonant, son ultranacionalista franceses, e iun partit format de francmaçons de primièra tria.

Per l’elegida UMP (es pas novèl tanpauc), es aquela qu’a jà protestat per aver de votar per editar documents de promocion (zo fan pas en anglés), pel musèu de la vila en lenga occitana. Aquesta professora es jà membre d’una universitat qu’emplega l’anglés en contra la lei Toubon sul subjecte, sense que cap prefectura aguèsse castigat lo fait, ni la tolzana, ni la regionala (i a tròp de nivèls jacobins a Tolosa) ; contrariament a la sortida del panèu de Tolosa en occitan ; i a sempre dos pèses doás mesuras per las lengas en fR-nça, e lo FdG coma mantunes militants de l’UMP desvalorízan aital las promessas publicas que se fan aital desrealitats. Lo Nicolas Sarkozy vòl pas de la Carta Europèa de las lengas, e explica qu’es pas contra las lengas en fR-nça (vaquí la pròva clara de sa militanta-ezlegida) ; es un discors pels militants linguistas que sábon l’interès de la lei, coma a Tolosa 1 –facultat de dreit, e qu’espèra que los elegits locals s’empleguèssen a desvolopar una politica lingüistica; la professora UMP explica lo contrari coma l’elegida FdG.

Donc es clar, FdG e UMP, an discors positiu sobre las lengas, mas concretament quand las causas son seriosas, son dins l’abstencion en Occitània. Es vertat qu’es jà una evolucion, lo FN quora èra al Conselh Regional votava sistematicament contra l’occitan, comme M.Myard e Dassault a Paris elegit UMP.

Donc un conselh de ciutadan qu’anari votar pel primièr torn, votar abstencion FdG e UMP, votatz pels autres !

Alara a Tolosa, los Capitols qu’an votat son : UMP-NC (parcialament), MoDem (totes), Les Verts (prepausicion dels Verds, totes), totes los socialisas e radicals.

Lo viure a Tolosa o «vivre ensemble», convivéncia, debuta per una acceptacion sancièra d’una politica per la lenga istorica de Tolosa, l’occitan. L’occitan es la lenga de totes, quitament dels Franceses que venon viure en Occitània, son pas d’aquestes que pensan que cal una extradicion en França a los que vòtan contra l’occitan, quitament se podèm per provocacion e per melhor far entendre lo discors, cridar aital fòrt per dignitat dels aujòls manténguer.

La comunicacion de la votacion da la Carta municipala per l’occitan per la quatrena vila de fR-nça se farà pendent la manifestacion de Tolosa dissabte venent. E un fum de personals politics seràn presents, farèm lo compte precis aquí, e sobretot farèm lo compte de los que son pas venguts.

Cal notar que la meteissa carta es estada adaptada de Perpinyà (majoritat UMP-Unitat Catalana), dètz-e-cinc annadas farà lèu, carta bailejada per Unitat Catalana que lo pòrta-paraula sosten la candidatura de François Bayrou, e carta presentada a las Assisas de la Cultura Occitana en setembre passat en companhiá d’un cargat de mission de la comuna d’Estrasborg, socialistas. Soi faits, pas bric invencions per escriure aquel bilhet.

E coma entendut, farèm las votacions en foncion (per equitat politica e perqué ai un pauc d’etica, me sembla important de notar totes los presents e de promòure l’etica politica de los que son venguts). Lo meu compte serà coma se dèu d’un democrata, imparcial.

-°-

Apondon al nacionalisme republican de Jean-Luc Mélenchon:

Sarkozy son farlabicas politicas de naut nivèl mediatic pels avuglats de totes tips.

Aprenèm aqueste maitin que Nicolas Sarkozy farà votar leis novèlas per la securitat o per aver la patz en vila.

Espèri qu’aqueste còp serà lo darirèr bilhet sul personatge que cumula la talha personala (diguin es perfait) mas cumulat  a la talha de l’eficacetat de sa politica, es pas una question de crisi, es una catastròfa poltiica per la dicha republica parisenca.

1 / cal notar que la campanha de Nicolas Sarkozy, e dels amics e amigas, sembla a las listas de las promessas de François Mitterrand en 1981… e sabèm çò qu’a donat !

La granda diferéncia es que son sempre estada escricha la de François Mitterrand,n e vist la fauta de memòria dels ciutadans, los arquis èran aisida de trapar 5 annadas aprèp. Òr, la limitacion a 5 annadas del mandat del president, a facilitat la fauta de memòria dels ciutadans, socialistas o umpistas, amai dels autres. Pus digun a Tolosa se recòrda de l’afar de tarnac, afar que perseguís çaquelà, e qu’es una pròva d’ineficaetat politica al pus naut de l’Estat ministerial, ineficacetat nommada MAM, la basquesa.

Aquel frenesia de las leis non aplicadas, adobada dempuèi París per un nombre de deputat de granda quantitat, e de senadors privilegiats, farà alara la facultat de las regions de votar las seunas pròprias leis, leis que serián mai aisidas d’aplicar, e sustot mai aisida de contra-rotlar pels ciutadans.

2 / cal pas doblidar sense cambiament de la ConstituTion que lo Sénat es d’esquèrra e que lo sarkozisme, per las leis qu’a pas poscut voitar abans setembre 2011, alara qu’aviá la majoritat pertot pel UMP-NC : la situacion serà mai complicada.

Senon, benlèu que una novèla Assemblée nationale auriá d’eliminar lo Sénat d’esquèrra ; avizat la complicacion e la fauta de respecte de la cinquena constitucion, s’aquò s’avèra necita pel pichon president, e son club de financialistas ajudat d’avocats desfiscalistas.

3 / vist l’incapacitat de sa majoritat d’aplicar las leis qu’an votat, se podrà pausar la question de la capacitat de la majoritat que damorarà dins la plaça sense cambiament dins l’eficacetat. Aital podèm confirmar qu’en matièra de repression lo FN es melhor plaçat.

L’ineficacetat de la polícia locala de Tolosa, vist las leis actuialas, es puslèu lo rebat d’una causida de personal per l’ancian ministre de l’interior, e adobat pel candidat-president, immigrat de la tresana generacion. Alara sobre subjecte sensible es ineficaç, perqué o seriá d’ara enlà, d’unas setmanas aprèp l’eleccion de Pascas 2012.

Enfin per provat l’ineficaetat de l’accion de Nicolas Sarkozy, cal legir lo bilhet següents o la premsa d’esquèrra ambe lo CV de Mahommet Merah, o lo bilhet precedent.

4 / lo darrièr punt es que cada còp que lo grand timonièr umpista a desvolopat una politica, s’es acarada a frens incompeneders de l’administracion d’aplicacion, de moment que la mediatizacion annulava l’efèit de la lei ; lo còst de la mediatizacion de Nicolas Sarkozy, cap partit la mesura en incapacitat de far viure una societat del dreit. Alara la prepausicion de Borloo, l’òme d elas maison als problèmas juridic e los supausat 100.000 €, d’aver una cara sociala a la politica de Sarkozy, fa bravament rire o plorar ! Car sembla qu’aquel sap pas se gaitar sa politica anciana dins un miralh, del meteis escantilh que la de Nicolas sarkozy ; per clavar, sembla fins finala que lo sarkozisme es la cumulacion de las incompeténcias politicas de l’Estat francés, sembla que lo FN sol fariá melhor.

Quina serà las promessas legalas suplementàrias per Nicolas Sarkozy, quina mentida suplementària ?

Tolosa : Nicolas Sarkozy fabrica las catastròfas politicas e umanas.

fR-nça en Occitània es una catastròfa, Nicolas Sarkozy n’es lo revelador politic.

Desfacha del tot securitari de Nicolas Sarkozy e quicòm mai

Avèm viscut una setmana dificila a Tolosa, e aquò quasiment dins totas las botigas se ne parla. Vos escrivi aquí a 900 m de la caserna Perignon, a Tolosa, a dos pas de l’apartament un ficat de tot escantilh dels rensenhaments politicèrs tolzans.

O podèm veire clarament : al fial de las annadas per seguir la politica securitari pregada per l’extrèma-dreita (ambe benlèu rason, mas pels metòde politicièra sense eficacetat), e assajat d’aplicar per un ministre de l’interior, filh d’immigrat ongarés, puèi devengut president de la republica parisenca, jacobina e bonapartista (que lo militarisme e las solucions militaristas son sempre estada la fusta de salvacion dins la mar de las estupiditats ideologicas de dreita).

Quora èra estat de passatge a Tolosa, Nicolas Sarkozy, tal un papagai, repêtèt qe jogar ambe la delenquéncia ajuda pas a resòldre los afars ; Mohamed Merah aviá 14/15 annadas a l’epòca, e soi segur que l’entrainament fotbalistica en companhiá de l’adminbistracion locala auriá cambiat sa vision sobre la societat del castig permanent, vist de París.

Car es plan aiçò la republica francesa : la societat del castig permenent e quora s’apatzima aquí sul continent europèu, nos fabrica colonia departamentalizat per i poder mandar militar, o alara fan guèrra oltra continent asiatic per assegurar d’aucupar lo budgecte militar ; aqelbudgcte frà jamai –5% en annadas de crisi, cal salvar l’industria del ‘fabriqué en France” e los compte dels amics Dassault que son tanben deputats UMP-NC…

Uèi avèm una Marine Le Pen qu’explica que un Mohamed Mareh auriá jamai agut la ‘nationalité’ (los papièrs parisencs), s’èra estat al poder dempuèi 20 annadas. E alara dempuèi 50 annadas, la familha Sarkozy tanpauc ?

E l’autre costat partesan, en perseguissent dins l’error, explícan que cal pas criticar lo RAID e los rensenhaments franceses (e dons la refòrma qe faguèron) ; es aital qu’aprenèm que la via ongaresa de l’interdiccion de la libertat d’expression es la linha politica de l’UMP-NC.

Uèi se pausa clarament de donar totes los mejans a la polícia per poder melhor orquestrat la patz en Occitània, mas segur pas encara ambe lo sistèma centralista francés, tal que zo pensa la majoritat dels electors del partit de François Hollande ; cal anar veire lo modèl vesin, las polícias recentament nascudas e qu’an provat l’eficacetat dins la gestion de las grandas migracions (Euskadi e Catalonha).

Ai pas cap vist dins un sol programa de las presidencialas 2012, un partit explicar que l’Estat francés se deviá reformar al maxímum, per doás rasons : – l’estauvi sobre la dobla poltiica de l’ineficacetat parisenca, – per enfin donar a las regions la rason de l’eficacetat de l’argent public e d’una politica coërenta, prèp dels territòris, e de las realitats (luènh dels partits jacobins).

Car son pas la davala dels ministres, de temps en temps en Lemosin (Afar dicha de Tarnac), o a Tolosa (afar dels Merah), que me farà creire que los desplaçament son pas un còst collectiu e republican sense cap utilitat (los desplaçments en avions que còsta!), se lo sistèma èra estat pensat, non pas coma president, mas coma ministre de l’interior al moment que la decentralizacion, avián mestièr de donar solucions a la mesa en securitat del territòri, causa que l’Estat pòt pas far a còsts rasonables.

E que l’Estat s’assaja d’aucupar de l’internacional, la representacion internacionala ; e me sembla que n’a pron per far jà pron mal !

La critica del RAID o dels rensenhaments d’Estat son criticas de la libertat d’expression dins un Estat democratic, malgrat tot pel moment i sèm dedins aital e sembla que l’avèm encara la libertat d’escriure… Mas aquí es pas lo RAID que cal criticar, es la politica menada per Nicolas Sarkozy coma l’indica tanben Mediapart, e tota la vila de Tolosa quora se parla ambe seriós e libertat d’expression dins totas las botigas de la vila de Tolsoa dempuèi quasiment una setmana.

Lo fautiu de Tolosa es lo sistèma UMP-NC qu’a installat l’insecuritat en vila en pensar que lo centralisme non democratic podriá salvar los siètis de la comuna de Tolosa o d’endacòm mai, e donc en fasent de la baissa politica a cort tèrmi, e non pas ambe un projecte que els disián quitament que volián «France Protège les Français», coma sèran doás causas diferentas ! E coma soi pas francés, mas occitan de ciutadanetat franchimanda, soi oblijat de suportar las estupiditats nacionalistas francesa (UMP-NS, Chevènementistas, FN, etc -  o al nivèl tecnic coma las camèras de securitats), d’aquel nacionalisme d’expansion que d’analisi del conviure a Tolosa n’an una vision policiara e militarista, sonque.

Manifestar : soi dubitatiu e republican.

E coma pòrt un berret et qu’es considerat pels militants del CRIF sobre la plaça del capitòli divendres passat coma un signe exterior qu’a pas mestièr d’èstre present per èstre solidari ; d’aquesta manifestacion que soi perfaitament d’accòrd, i anirai pas.

L’ignorança pòrta a la violéncia. Lo sistèma politic francés fabrica l’ignorança e la violéncia. Lo sistèma francés se podriá dire coma las «valeurs républicaines», s’i aviá pas en las caissas istoricas, dins las bordilhas republicanas e reialas, un fum d’atrocitats republicanas e desvolorizantas, ges valorizadas pels mèdias parisencs e de las succursalas provincialas.

L’òdi e l’extremisme son republicans franceses, n’avèm las pròvas istoricas dempuèi 800 annadas e quitament a Mayotte per la departamentalizacion, tre 2011, dins las escòlas per exemple.

Le Figaro e La Dépêche du Midi manipúlan.

Ièr, malgrat la mòrt del grand Claude Duneton, e lo moment de dòl qu’es sempre decretat sovent, soi estat manifestar. E pensi aver manifestat de tot còr ambe la pensada de Claude Duneton, en seguir aital un libre remembre «Le Monument», per dire que los Occitans son tanben mòrts per pas grand causa, lo nacionalisme d’expansion parisenca. Los mòrts de Tolosa e Montalban an la meteissa caracteristica que los mòrts del monument de Claude Duneton, son pas lo «pur gaulois» idealizar per la manipulacion istorica ensenhada dins las escòlas del nacionalisme francés, escòla que fabrícan de Mohammed Merad, o de redactors a La Dépêche du Midi e del jornal parisenc Le Figaro o dels militants distributors de trac del CRIF, que zo fan ambe parsimònia en oblidar los qu’an un berret sul cap, al moment de la manifestacion tolzana ; la manifestacion tolzana aurà agut una cobertura meditica importanta.

Dins la vida umana d’aqueste planèta lo nacionalisme francés es causa dangierosa, per èstre una revendicacion o pas dels actors de la ciutat ; es talament de la pròsa ideologica republicana de cada jorn, e sobretot dins los mèdias (85% parisenc o provincialistas pels 14,99% que damora) !

Expression del nacionalisme d’expansion parisenca e francesa, «la banderole était en français, ouf»…

Que fosquèsse Le Figaro o La Dépêche du Midi, 2/ francés («ici on parle français», del verbiatge classic nacionalista francés, car sèm en Occitània e l’avèm sempre entendut per eliminar l’occitan, non pas per aver las doás lengas presentas sul territòri), 2 / arab (es la lenga del murtrier, per assajar de «los*» valorizar «car vivèm amb…» es pas luènh de la manipulacion perversa, * ‘los’ es aqueles estrangièrs del dedins, dels dedins de las frontièrers naturalas qu’aviam pensat netejar coma cal), 3 / ebrèu (aqueles aquò farà longtemps que los avèm mestrejat e que «se la bárran en çò nòstre», e aquò fa plaser de los aver dins nòstre camps, plan assimilat a la guèrra lingüistica contra l’occitan, «ils feront le mauvais boulot» coma los harkis un còp èra, 4 / e l’occitan (car los an fabricat la banderòla e que los oblidar, alara que «son pròches del sistèma politic de la decentralizacion», e donc los que págan lo sistèma collectiu e doins de còps mantunas publicitats, los oblidar aquò seriá marcat mal alprèp del sistèma politic, que el n’auriá donat una pichona protestacion …). E donc fáuta mantunas lengas, l’anglés (es la lenga qu’es pausada per melhor matar l’occitan dins lo mètro per exemple màger d’imposicion del sol francés), e lo persan (benlèu per ignorança).

L’òrdre real de la banderòla e mantunes comentaris :

1 / occitan (car es la lenga de Tolosa, e a Tolosa, «es la lenga de totes, los que la párlan o non ; es la lenga antropologica, istorica coma l’indica a l’unanimitat lo Conselh Municipal de Tolosa), 2 / francés (es la lenga oficiala, aquela que pòrta lo poder parisenc e que dona la decentralizacion, 3 / arab e anglés (pel nombre de locutors sul planèta), 4/ l’ebrèu e lo persan (per referéncias istoricas e lo contèxte).

Aprèp aquel tipe de simbolisme jornalistic m’ajuda d’indicar de quina faiçon la premsa de dreita manipula l’opinion, particularament lo jornal de Claude Duneton, per pichona dòsa de cada jorn. Es quitament extra-ordionària que la Pradeta, a la redaccion del jornal de Jean Jaurès (oublidat sul tèma), fosquèsse dins aqueste camp, aquel de la manipulacion simbolic e lingüistica franchimanda e de dreita nacionalista francesa.

I a çaquelà un autre tip de nacionalisme, es l’oblit : Reuters a doblidat la lenga presenta sobre la pancarta.

Quora mèstre Jourdain fasiá de la pròsa sense zo saber, aquestas redaccions fan d’actes de nacionalisme … per èstre generós, sense saber. E aquò es d’autanplan mai clar, que los actors de la banderòla on una nauta conciéncia dels emplecs lingüistics e de l’òrdre de presentacion, notadament de l’occitan quora es sistematicament oblidar malgrat las pressions politicas, e un cambiament pichon sul tèma, e de presa en man recenta.

Conselharai a totes los jornalistas de legir lo libre qu’ai legit en segonda agricòla, en cors de francés, la professora nos conselharà la legida de «parler croquant» de Claude Duneton. Lo libre es dificile d’aver en venda dins las librariá, e degun ne parla dins lo 99% dels mèdias qu’avèm aquí a posita, ni quitament Le Figaro. Sabi qu’es de ges d’importança dins las escòlas de jornalisme de Tolosa, universitària o catolica.

L’urgéncia nacionalista de l’extrèma-dreita maurrassiana francesa

Ièr Minute explicava que caliá pas far de recuperacion ; 36 oras aprèp, avèm ‘saucisse pinard’ que nos explica que lo viure amassa fonciona pas ; logica non ?

Se passèt a 12h36 ! siá 45 minutas aprèp la mòrt de l’extremista ciutadan francés supausat de confession musulmana (es estat mantunes còps expulsat de la mosquèa).

Per l’apèro aprenèm que lo viure ensemble, o comviure èra acabat. Es una ataca contra una comunautat de ciutadans ? un netejament anonciat ?

Lo nacionalisme francés, quitament d’extrèma, pensa sonque en exclusion per bastir una societat. Pas nat questionament sobre la rersulta qu’es aquel extremista d’aver suportat las messorgas del nacionalisme francés, distilats dins las escòlas d’Estat o dicha republicana, res sul subjecte ; la question es : quí dins lo sistèma nacionalista gausarà se questionar sobre la non qualitat del sistèma que fabrica aqueles extremismes.

Digun a l’extrèma-dreita o dins la dreita dels amics de MAM, la basquesa, se pausa la question de las comparason de las accions de la polícia e de l’Estat regalian dins dos afar bravament diferent, mas que lo biais de reagir del sistèma es similar : – l’afar Tarnac e l’extrèma-esquèrra, e – l’afar Merah Mohametr e l’extremisme pseudo-religiós.

Lo lo problèma es pas lo «vivre ensemble», mas lo contengut del «viure francés en Occitània», poer totas las populacions e especialament las que son immigrada recenta o pas en tèrra occitana. La question l’an pausada los poders del Principat de Catalonha, e sembla que, malgrat una importança granda de la preséncia immigranta, la reaccion de la nacion catalana fosquèsse mens violenta que un arganhòl convençut que lo modèl francés de la violéncia es la solucion per son problèma de comunautat desprevilegiada pel sistèma.

La causida de l’extrèma-dreita, per mantunes extremistas dins las futuras eleccions, farà pas la solucion per las nacions de fR-nça, mas portarà encara e encara las dificultats de l’ignorança de l’autre e de las diferéncias e dels respectes del viure ensemble, lo biais de viure occitana en Occitània, per totas las populacions.

Alara podèm confirmar, que malgrat una administracion coloniala de granda dimension, repuiblicana e polciara francesa, per Occitània aquesta administracion d’Estat es mal adaptada al sistèma democratic que necessitèm en, Occitània, a la vida dels ciutadans en Occitània.

Alara, manifestarèm, non pas simplament per una lenga, mas per una societat exemplara e umanista, lo modèl qu’es jamai estat lo de París, nimùai de la segonda partida de la revolucion dichga francesa, mas puslèu los dels nòbles, joglars e trobadors de las sobeiranetats occitanas d’un còpa èra, ambe Parlament d’establiment de leis d’equitat, causa qu’avèm agut a cada endreit que damorava una lesca de çò fR-nça aviá pas destrusit..

Lo tèxte del comunicat a pas cap importança.

Botar lo bordèl politic, una especialitat sarkozista e francesa per ‘capitar’ fR-nça.

Nos podèm questionar a mantunes endreits de la faiçon que lo club sarkozista practica la politica ambe d’emplec semantica d’acarament de las populacions, los unes contra los autres, que fosquèssen en fR-nça o en Occitània.

Avèm aital l’instrumùent màger d’aquesta instrumentalizacion, Le Figaro, proprietat del defuntat Marcel Dassault, e ara de Serge Dassault, tot dos militarista e afidat a l’UMP, RPR, UDR…

Nos podèm tanben questionar de l’intervencion del govèrn israelian dins l’afar de Tolosa en oblidar de parlar de las matanças musulmanas, e en faire aital plaser a los que díson qu’i a privilegiat de moment que son tocats, es justament lo devís de l’agressor… E benlè-u tanben la raiça de l’agression.

Vesèm aital la sorga del problèma, l’acarament de las civilizacions ; es una ideologia promòuguda pels conservadors de totas las pèls. Me sembla tanben qu’es estat objecte d’elògia dins la revisa occitana Lo Lugarn.

Aquela faiçon de foncionar, favoriza aital lo verbiatge del Front National coma zo podrà demostrar Libération ambe las intervencion politica l’ièr.

O cal remembrar, lo FN a sistematicament votat contra tota linha budgetària o mission en favor de l’occitan, estent dins lo camp de mantunes mùilitants-elegits de l’actual FdG.

Lo parcors de violéncia del nacionalisme francés, es un parcors de la mòrt, es aquel practicat a partir de l’inquisicion en Occitània contra los cataras o ‘bons cristians’, per bastir un Estat centralista francés, una dictatura d’una elita europèa… sanctificada pel papista o pel Vatican.

Lo terrorista aquel es pastat e enganat per la solucion republicana de la violéncia per bastir un projecte politic que li auriá agradat. Es lo contrari d’un sistèma politic occitan.

La Dépêche dite du Midi !

Sabi pas s’o cal tornar dire : La Dépêche dicha du Midi es sempre una catastròfa;, mas que se melhora cada annada sul tèma de la promocion de la lenga occitana ; donc damora un esper. Farai donc un comentari punt a punt de l’article paregut e publicat !

Primièr element de progression, la primièra manifestacion aguèt tanben una conferéncia de premsa, sobre la pagina Tolosa del jornal, uèi es sobre la pagina Grand Sud… Donc la redaccion se melhora, e dins las melhoracion i a l’ortografia de Calandreta, lo primièr article qu’aviá una informacion sul tèma aviá escrich Calandreta quatre còps diferents. Donc i a quicòm que se melhora.

«les Occitans» ambe una majuscula me sembla un plaser que los Occitans aurà de prendre ambe grand plaser… Es pas sovent, donc la redaccion se melhora, o es per valorizar çò qu’es escrich aprèp.

Mas l’article es acompanhat d’un panèu de la polemica, una polemica favricada per La dépêche du Midi, un còp èra… mas aiçò es pas indicat dins l’article ; per agradar al tribunal administratiu de Montpelhièr, la comuna de Tolosa aviá decidat d’aver un panèu sobre un pal isolat, gràcia o encausa del prefecte de Tolosa, que pensa diferent, lo panèu aurà degut èstre botat sul meteis panèu que lo francés ; aital l’afar aurà costat al contribuable e m’estona que La Dépêche duducha du Midi aguèsse pas fait encara un article sul tèma.

Podrèm aital prendre vocabulari dins l’article, occitanista e occitanien… mas sabèm pas encara dins quines diccionaris son estats trapats, vist qu’i a pas d’explicacions, e que l’article debuta per Occitans ; alara Occitanien es un mot vièlh emplegat al XIXen sègle en Provènça… Occitanista es de factura novèla, sul modèl d'e comun+ista, social+ista, ecologi+sta, etc. Mas quina son las diferéncias ? Manifestar es benlèu èstre occitan, mas puslèu occitanista, non ? Mas occitanien, ambe sempre una majuscul.

Coma sèm gaire informat sukl tèma de l’occitan a Tolosa, la sitacion de Jean-Charles Valadier sembla interessanta, mas de desvolopar ; lo non-dich fabrica una demanda d’article ! Bon, pensi que l’aurèm jamai dins La Dépêche dicha du Midi.

L’ensemble «langue régionale» respond  en negativa a la redaccion, que sembla èstre entenduda, mas pas compresa per la jornalista : « une langue qui couvre tout de même trente-deux départements et que près de deux millions d’individus», donc pas d’una region ; lo «tout de même» pròva que la jornalista dèu pas conéisser la règla de tres, e donc pas gaire la densitat dels locutors e de las locutriças per km².

«selon ce responsable», se cal francament demandat de quina manièra l’arrogfança jornalistica se permet de poder escriure aiçò ; ela que sap pas comptar ambe una règla de tres.

Segon un clavista regular, e que sap emplegar  l’ordenator, sabi qu’a Lo Còr de la Plana cal un accent sul ò ! e donc sabi emplegar tot lo clavier, la fauta de professionalisme en ordenador de punta segurament …

Los intervenents an agut lo tòrt d’emplegar lo mot, patois, alara es estat sul pic valorizat per la redaccion ! Aquò demostra una certana manièra de veire l’occitan, e de non pas aver d’explicacion sobre son emplec. Zo fau dempuèi mai de set annadas sobre aquel blòg.

Darrièra causa lo còp passat èra Calandreta qu’èra mal entenduda, e compresa ; uèi es Convergéncia Occitana, qu’es devenguda bilingüa, Convergéncia sense l’accent, e Occitanie, per occitan e en lenga francesa. Tornèm explicar, Convergéncia Occitana…

Ai benlèu oblidar d’autres elements : l’article amerita un 5 sobre una escala de 20. La Dépêche duducha du Midi es l’universidad de las estupiditats jornalisticas, «exemplaras» de corrigir per las escòlas tolzanas de jornalisme.

-°-

La cultura es aprèp lo francés, mesclar francés ambe l’anglés, lo patois parisenc donc.

Lo problèma dels jornalistas amb lengas imperialistas

A Montsegur dissabte èra un jornalista de L’Arégeoise que fasiá una remarca desvalorizanta a un elegit per aver emplegat l’occitan. L’Ariégeoise es un mensual de formacion, informacion d’arièja, departament francéxs, e an,cian comtat de Fois. Es un jornalista local que coneis pas la lenga locala ! Lo lenbdeman dins La Dépêche du midi, l’universalitat occitana èra ortografida en lenga espanhòla ; vist que La Dépêche du Midi sap pas encara la diferéncia entre espanhòl e occitan, un pauc coma l’ofici del torisme de Montpelhièr e sa cargada de las estadisticas de las cagadas toristicas de la vila !

Mantunes occitanistas presents an installat l’afar coma una costuma tradicionala dels jornalistas franceses, nacionalistas o provincialistas ; tot semblava normal e tipicament francés (la reconeisséncia d’un jornalista franchimand seriá basada al nivèl de las incompeténcias lingüisticas) ; la descripcion èra coma una causa tradicionala en Occitània.

Lo document ers sortir de la pagina prepausada uèi per Libération, dobla pagina sobre l’independentisme escocés.

Dins l’article junt podèm aver la pròva que l’afar es sistematica dins tota l’Euròpa que los elegits gáusan emplegar la lenga locala maltractada. Tot parier sabi que los jornalistas madrilenc an agut problèma per s’adaptar a las necessitat de la politica lingüistica, le revenga es estada que «los Catalans impausan lor lenga, es pas polit» escampilhat pertot en Euròpa per donar una maissanta imatge a los que fan simplament una defensa de l’emplec lingüistic per n’aver la dignitat.

Uèi es important de notar que lo recrutament dins las escòlas de jornalisme se fa pas sobre la coneisséncia de mantunas lengas, la riquessas dels sabers, riquessas del saber practicar lengas adaptadas a la cobertura d’una informacion luènh dels estereòtips.

Dins l’intervencion del First Minister d’Escòcia i a tanben lo fait qu’escòcia es un Estat plurilingüe, ambe l’anglés, lo scòt e lo gaelic, un modèl qu’es luènh d’èstre lo cas dels Estats imperialistas (fR-nça, Espanha, Reialme-Unit, Alemanha, Itàlia). Alara los jornalisats internacionals li fan pagar ambe qualificatiu desvalorizant, de la critica d’una intoleréncia ambe las ignoranças imperialistas.

-°-

FN = ‘Pur Gaulois’, se sentísson tocat ?

Vaquí un comunicat que farà parlar. Lo FN e sos militants avián fòrça sovent explicat lo dangièr de l’integrisme islamica, es causa vertadièra.

Los integrisme d’extrèma-dreita son estats installats en plaça tolzana, per tacita autorizacion republicana ; mantunas manifestacion, benlèu lo melhor mejan per los promòure, an poscut explicar lo problèma del desvolopament e instrumentalizacion d’extrèma-dreita de l’actualitat ; lo problèma es qu’en fR-nça l’instumentalizacion se fabrica a la dreita o a l’esquèrra del rei ! L’instrumentalizacion fabrica jamai una societat de tranquillitat pel pòble d’Occitània, jamai perqué las referéncias son encara parisencas.

Alara, dins l’afar de Tolosa, las evidéncias politicas de las victimas fan plaçar las evidéncias politicas de las criticas contra l’integrisme islamic, mas l’integrisme islamic viu dins un sistèma francés, coma ai poscut l’explicar un bilhet passat jà.

Pareis que cal, segon minute, non pas instrumentalizar l’afar ; Minute es dins lo camp FN :

Vesèm que lo FN instrumentaliza una analisi considerada coma faussa dels partisans nacionalistas franceses o considerats coma «pas bon francés» per s’excusar alprèp del FN.

Mas realament, lo problèma es plan lo sistèma d’administracion centralista d’Occitània, UMP-NC actualament, mas serà pas melhor ambe lo FN, o lo PSf… Perqué ? Elonhat del terrenh, aurà calgut una caserna de polícia davalada de parís aprèp l’atemptat del Licèu de Bèlmont, e los elegits de la decentralizacion sense cap mejan d’accions rapidas e eficaça (un revòlver per un policièr municipal es pauc de causa per la tranquillitat que cal en Occitània), fan que per decidar realament eficaçament un ministre dèu damorar a Tolosa, e un avion dèu èstre botat a la disposicion de l’albergat de L’Élysée e son staff ; se cal alra pausar la question de l’interès de l’administracion prefectorala, senon per susvelhar mal la populacion sotmetuda d’Occitània, e bailar la tranquillitat al monarc republican que davala de temps en temps en tèrra sotmesa.

Coma l’ai poscut escriure jà, l’important es d’aver una polícia autonòma en Occitània e un poder vertadièr en region occitana, es un projecte pron plan elonhat de las realitats FN, un projecte recentralizador. Encara un còp, lo modèl l’avèm a la pòrta, en debutar per la Val d’Aran e lo Principat de Catalonha, l’autonomia d’Euskadi o de Galícia… Mas aiçò l’avuglament nacionalista francés es sancièr, dins totes los camps partesans del jacobinisme francés.

Occitània es en dòl, mas dèu pensar l’avenidor, las solucion francesa per Occitània son pas las bonas per la tranquillitat de la populacion.

Lo 18 d’abrial de 1815 i aguèt una batalha a Tolosa, batalha perduda ; èra en nom dels Napoleon en plaça al poder parisenc, e que lo Bonapartse aquel èra pus emperador dempuèi un jorn, aviá abdicar ! A Tolosa cal fabricar batalha aprèp las batalhas ; es temps de reprendre lo poder per poder èstre al punt de l’actualitat.

Tot integrisme es dangierós

Anèm viure encara un còp, una presentacion de l’angelitat de la civilizacion francesa, que sa primièra arma serà l’eficacetat per arrestar un integrista politic d’oficina islamica, que sa facultat es enòrma per assimilar totas las comunautat de moment que fan allegéncia al sistèma nacionalista francés (jà entendèm Marine Le Pen, Guéant, Sarkozy, Chevènement).

Lo nacionalisme francés es republican, es un integrisme car los dos pilars son, un, lo silenci quora i a un problèma (l’excepcion, francesa es l’ignorança, o la fabricacion del silenci), e dos, la violéncia per n’acabar ambe la paraula diferenta, la paraula discordanta.

Aquel maitin nos baila l’informacion qu’un integrista es en via d’arrestacion; aital l’integrisme seriá sonque el.

La santetat politica seriá aital bailada sonque a los que fan l’arrestacion possibla, a los que son sus plaça per assegurar lo servici aprèpvenda politica, per los que se fan sants al mièg dels integrismes.

S’i a plan un pensada occitana, occitanista, es aquela qu’es la resulta de las repressions integristas francas puèi francesas en Occitània, alara que la civilizacion aviá trapat aquí, al país, un niu umanista agradiu e que portava una autra via per l’umanitat que la resolucion de las discrodanças politicas per las violéncias, pel papisme, per la tropas, per las inquisicions.

Pastat de l’Afganistan o del Paquistan, l’integrista arrestat a pensat anar ailà per aver los metòdes e las armas de la violéncia que suportava aquí, en decidar que la violéncia ne podiá fenir ambe una violéncia contrapausada. Las sapienças istoricas occitanas sobre las violéncias suportadas en Occitània per ‘bons cristians’ o catares, puèi pels protestants (e catolics), pels jansenistas en Occitània, son elements qu’an desapareguts de l’istòria de l’integrisme francés, de las escòlas e dels ensenhaments, perqué li, al nacionalisme francés, pausa un problèma sobre las paraulas d’illusion que pòrta e que fabrica una pensada de violéncia religiosa (contra l’umanitat) o violéncia politica (‘pur gaulois’) contra la diversitat ontologica e antropoligica de l’Estat actual francés, mas tanben d’un Estat que s’es jamai volgut reformar quora èra possible per evitar las sangnosas guèrras del Vietnam o d’Argèria, mai tanben de Madagascar o d’Africa colonialas.

Los protestants occitans son tanben estats integristas e sabèm que l’integrisme protestant o catolic salva pas lo pòble occitan de sa sobrevida ; lo pòble occitan sobreviu ambe sa lenga, perqué sa lenga pòrta sapienças collectivas e sabers conviure, e sabèm jà çò qu’un parlament pòt èstre per èstre democratic, l’avèm agut abans fR-nça ; se cal pausar la question, mas a París pas aquí, perqué a jamai foncionat a la santa capitala republicana francesa. La podèm pausar als ciutadans parisencs, e podèm pausar la question als partesans locals, perqué n’en vòlon pas de democracia en Occitània, de democràcia occitana ?

Una lenga es essenciala per la vida umana, pel biais de viure ensemble, mas l’orquestracion politica de la lenga francesa es arribada ambe la segonda partida dicha La Terror de la revolucion francesa, alara que fins ara èra puslèu la talvera de la vida politica. Uèi suportam un integrisme politic francés per aver creat un nacionalisme d’expansion sobre la basa lingüistica –lingüisticament dobtosa- de la lenga dicha de la nation, per èstre estat la lenga del rei, Vilers-Cotterêt !

Per imposar aquesta lenga, totes los mejans son estats bons, perqué l’armada aviá mestièr d’èstre compresa dins la lenga del rei ; mantunes an donar legitimar l’afar per la compreneson d elas leis, mas las leis se pòdon tradusir e los locutors pòdon tanben apréner a legir la lenga del rei. Lo sistèma a pas cambiat, perqué avèm vist que la departamentalizacion de Mayotte portava tanben lo netejament lingüistic coma una necessitat departamentalista. de facto la violéncia es estada e es una règla francesa de uèi.

Dins aquel sistèmla de violéncia republicana, institucionala, bonapartista, non podèm gaire s’estonar que un ciutadan que supòrta l’afar posquèsse aver enveja de prendre lo meteis mejan per donar leiçon al collectiu dich democratic que li imposa de cambiar sense contra partida identitara, sense èstre vivent dins lo collectiu. Mas lo problèma d’una religion que capita d’èstre uèi mai considerada, es de trapar una plaça dins los istorics de totes los gropes que an trapat una plaça al fial dels temps, longs sovent…

I alara doás solucions : – dintrar a part sancièr dins lo sistè_ma de pensada francesa (e se far mai integrista que los reis, Jean-Luc Mélenchon n’es un exemple), – o tombar dins las solucion que nos pòdon venir de l’exterior, mas es recuolar la resolucion del problèma, sobretot dins una societat conservatriça que vòl pas parlar del subjecte.

E la tresena via e la mai complicada, es la via de l’occitanisme, aquela que los ‘bons cristians’ aviá jà portada a l’umanitat, e que l’integrisme francés a volgut matat dins l’uòu; malastrosament a Tolosa, l’istòria d’Occitània es pas ensnehada, alara suportèm las incompeténcias parisencas que nos impausa sos prob;lèma e sa faiçon de crear problèma de societat, problèmas politics de tot escantilh.

Uèi Tolosa es en dòl, mas la Tolosa occitana non se pòt calara perqué avèm una autra via de prepausar que la violéncia francesa o dels integrismes per la gestion autonòma de París de la vida de cada jorn. Defendre la preséncia de l’occitan es simplament una faiçon de duèrbe un camin, e lo camin de la dignitat occitana serà long car es pas la violéncia dins los caps.

Perqué l’aficha aquesta es en occitan, perqué pensi que l’aver en francés es una autra violéncia, es lo modèl francés per Tolosa, son los problèmas que suportam, uèi.

L’aficha aquesta en francés es aver pas encara comprès que l’occitan  e sa revendicacion s’en va plan al delai de la lenga, es un biais de conviure dins juna societat que dèu tornar a las raiças istoricas del país tolzan, convivéncia e paratge.

La manifestacion del 31 de març es alara una clau de la presa de consciéncia qu’una autra via politica es possibla, non pas la toleréncia republicana francesa, la toleréncia laïca, nimai lo comunautarisme republican de l’UMP, ni l’intrumentalizacion socialistas de las «diversités», mas un sistèma de foncionament occitan, talament similar a çò que Catalonha acaba de fabricar, e prepausa al planèta, donc a Occitània.

La pèrda de temps es lo camin OC-BI e FELCO, ambe l’administracion afidada a l’Estat jacobin.

A cada moment de la creacion d’aquesta escòla, lo camin causit per OC-BI e donc la FELCO es aquel que trapa dificultats ambe lo sistèma francés e nacionalista d’ensenhament ; capborruts an pas jamai cambiat d’avejaire. E soi segur que los parents son capables de comprendre un autre messatge, se lor es prepausat, plan segur.

Nos podèm clarament questionar sul ròtle de las associacions aquelas per enganar lo pòble d’Occitània, los parents per presegre aital de parlar e negociar, perdre son temps, ambe un sistèma que vòl francament pas de l’occitan e de son ensenhament. La primièra pròva es la causida d’ensenhament qu’es pas normala, per equitat orari, causa qu’es una ‘exception française’ per non pas semblar a totes los sistèmas provats coma mai eficaçes en Euròpa, per coorporatisme e conservatisme professoral, contra lo mamot Éducation dicha nationale.

Lo problèma es clarament politic, e la fauta de sapienças politicas dels militants del Partit Occitan en Òlt-e-Garona qu’a fabricat lo problèma aquel. E Òc, OC-BI es lo Partit Occitan, e la FELCO es manipulada pel Front de Gauche ! Dins los dos cases es un sistèma que plaça lo politic abans l’acte civic, e non pas lo politic dins l’acte civic, dins l’acte nacional per melhorar la ciutadanetat francesa.

En cas manièra lo sistèma jornalistic podrà comprendre perqué son pas que d’inocents sul tèma ; e son aital manipulats per un coorporatisme professoral dins l’occitanisme, tròp nombroses son los professors dins l’occitanisme.

Sabètz la diferéncia entre la pedagogia e lo marqueting ? Sabètz la diferéncia entre una escòla d’Estat e una creacion d’entrepresa ? sabètz la diferéncia entre la nacion e la ciutadanetat ? Sabètz la diferéncia entre Calandreta e Escòla de ‘service public’ ? Sabètz perqué i a pas de diferéncia entre lo sevici public e lo servici public per l’ensenhament de l’occitan per l’administracion francesa ? Sabètz entre dignitat democratica e sotmission coloniala republicana ?

Remembratz-nos de tot !

Quina que fosquèssen la religion, los ciutadans del planèta, nascut o pas en Occitània, son sempre estats planvenguts al país occitan.

Lo problèma es que la gestion del nòstre país es pas en mans dels Occitans e de las Occitanas, que fosquèssen josiva, musulmana, protestanta, catolica o agnostica ; sèm despossedit de la gestion del nòstre pròpri espaci, territòri e devèm suportar los dictats del nacionalisme d’expansion parisenca, e los ‘pur gaulois’ que ne fan la formacion en desvolopar l’ignorança d’Occitània dins las escòlas d’Estat.

Mantunes mèdias parisencs pensan qu’es pas lo moment de ne parlar; vos pòdi assegurar que lo ròtle dels mèdias parisencs o provincialistas es justament de non poder parlar dels afars occitans, totes los afars quitament l’envasion francesa de las idèas e extremismes, republicanas o pas.

François Bayrou farà una intervencion minimala e criticabla en favor de l’occitan a Tolosa, un dissabte al ser, una jornalista de France 3 fabrica un reportatge que ne parla quitament pas dins lo jornal del lendeman… Los mèdias parisencs son aquí per destrusir la lenga, son accent, sa cultura e lo país nòstre. Dins los programa de France 3 l’occitan es fòrabandit lkevat lo programa d’apartheid sonat Viure al País, un programa obtengut per la manifestacion, la fòrça de la manifestacion.