arcuèlh

divendres, d’abril 27, 2012

Recebi un fum de comunicats !

Se son engatjats dins la campanha per far votar Nicolas Sarkozy :
L'abbé Denis Coiffet, co-fondateur de la Fraternité sacerdotale Saint-Pierre (FSSP) ; ancien supérieur général du district de France de la FSSP ; aumônier général de Notre-Dame de Chrétienté, association organisatrice du pèlerinage de Pentecôte de Notre-Dame de Paris à Notre-Dame de Chartres
L'abbé Vincent Ribeton, actuel sup...érieur général du district de France de la Fraternité sacerdotale Saint-Pierre (FSSP)
L'abbé Guillaume de Tanoüarn, responsable du Centre Saint-Paul à Paris
Me sembla qu'o cal saber ...
L'integrisme catolic vòta FN (son nacionalistas d’expansion, joves o vièlhs), puèi Nicolas Sarkozy mas per desfaus. Lo comunicat data del 24 d'abrial.
La referéncia es papista, vaticanesca :
« Il ne faut pas oublier que, lorsque les Eglises et les communautés ecclésiales interviennent dans le débat public, en exprimant des réserves ou en rappelant certains principes […] Ces interventions ne visent qu’à éclairer les consciences, en les rendant capables d’agir de manière libre et responsable, conformément aux exigences de la Justice, même si cela peut entrer en conflit avec des situations de pouvoir et d’intérêt personnel. » Benaset XVI. 30 març 2006
Es Benaset que dèu èstre content d’èstre près en referéncia per aquel grope de nacional-expansionista franceses.

Alara de qué ne devèm pensar coma occitan, ambe d'aujòl de la comunautat nacionala occitana que son estats matats per aquestes tipes d'ecclesials papistas e de grope etnic europèu que fabricarà un nacionalisme d’expansion que suportèm ara ?

Son amics dels «Jeunes Nationalistes» que seràn representats per aiçò :

Jeunes nationalistes

Ai pas forçat per trapar l’illustracion, remarcatz lo gost per una referéncia germanica dels temps «bons» que los josius èran prepausats al viatge del darrièr moment de vida ; la pòrta dijuòus de Bordèu ne cambièt de color, e ne cambièt lo cap de Gasconha. Lo grís del document es per evitar de lor far de publicitat. Nicolas Sarkozy i es per res, çaquelà ; farai pas coma los autres extremistas del FdG o L’Humanité que mesclan Nicolas Sarkozy ambe Philippe Pétain.

Mas o cal plan dire, son els que nos prepáusan de descriure l’esquèrra nacionalista francesa, d’amics de pensada parisenca (imperialistas republicans tanben), per de chars militars, made in France (segur) al modèl sovietic per la rason politica, chars qu’arribaràn ‘segur’ sobre las grandas plaças de la santa capitala, lo lendeman del segond torn aprèp la victòria de l’esquèrra en fR-nça ; es dire que son grands responsables politics.

engatjament catolic Sud-Ouest.fr

-°-

aficha breizh en oc Cugnaux

dijous, d’abril 26, 2012

Racisme ontologicament francés

Racisme ontologicament francés, quora soi arribat a Bordèu en 1995, per logar un apartament, ai donat un chèc en occitan : refusat per l"agéncia immobiliària... e coma èri pas que blanc, e que sabiái un pauc las resortas per l'argumentari, ...e que l'epòca èra pas a filmar per Internet, soi estat çaquelà acceptat al cap de dètz jorns ! La França es ontologicament racista, malgrat totas las politicas dichas del 'vivre ensemble'. Gaitatz a Paris, malgrat tot çò qu'ai poscut escriure sobre l'assimilacion de Mayotte per departamentalizacion (e que soi pas d’accòrd) aquela actituda francesa que ne tira pas las consequéncias, fabrica lo títol del bilhet e l’imatge de França al nivèl internacional.

Image

dimarts, d’abril 24, 2012

Tribuna : « L’islamen question » de Wafa Sultan. Ed. H&O.

         Wala Sultan es nascuda en Siria en 1958. En 1979, alara qu’èra estudianta al’universitat de medecina d’Alèp, assistís a l’assassinat d’un de sosprofessors pels Fraires musulmans. Pus tard, coma ginecològa, serà confrontadaal calvari endurat per las femnas musulmanas. Aquestes eveniments la marcaránlongamai e farán trantalhar sa fe. En 1989 capita a s’exilhar als Estats Unitsd’America ont torna estudiar e s’installa lèu coma psiquiatra. Escriu fòrçadins de revistas arabofònas, publicadas mai que mai als EUA. En febrièr de 2006, son entrevista difusida sus Al Jazeera la farà conéisser al monde sancèr.

         Quand Wala Sultan parla de l’islam, sap çò que ditz. Passèt trente uèit ans de savida dins la preson de la societat islamica. Amb son libre ensaja de prevenirlo monde democratic dels perilhs de l’islam. Es pas la primièra democratapassada en Occident qu’ensaja de dobrir los uèlhs als democratas e aparairesdels dreches umans, mas sovent aquestes refusan de legir lors libres. Sensjamai res legir, contunhan de creire que « l’islames una religion coma las autras ». Refusan d’admetre que l’islam espas una religion mas una ideologia fascista (la charià) amb un còdi de lafamilha canonisat, un còdi civil canonisat, un còdi penal canonisat, etc… Totaquò claus dins un libre volgut « sacrat ».La realitat es qu’aqueste libre es una crida al crimi contre l’umanitat que losdemocratas occidentals contunhan de voler, de non pas ignorar, mas dessaupre. Dessaupreson contengut exacte. L’islam tal coma definit dins lo coran e los adites(recuèlh de las dichas e actes del profèta Bafomet e de sos companhs, consideratscoma de principis de governància personala e collectiva pels musulmans) esincompatible amb la democracia e los dreches umans. Tre las annadas 1950 EnMalraux aviá vist se formar l’èrsa islamista e brandit l’esquilla d’alarma. Ja,sens reaccion dels democratas.

         Puslèuque de far un estudi del libre de Wafa Sultan, tan val ne revirar d’unes tròcescausits. Benlèu qu’aquestes balharán als valents la curiositat de ne saupre maisus aqueste islam que tot lo monde crei de conéisser. Ai remarcat que,malurosament, al rebat de tota causa, los que ne sabon lo mens son sempre losque ne parlan lo mai. E mens ne sabon, mai afortisson.

         A la memòria de Maiídà, la meu neboda tantaimada que se suicidèt per escapar a un maridatge infèrnal que li èra estatimpausat dins l’encastre de la lei islamica de la charià. Poguèssa la seuastrada tragica venir una sorga etèrna d’inspiracion per totes los qu’an loprevilègi de viure dins una societat liura. Poguessen totes los -eparticularament totas las- que son someses a la tirania èsser encoratjats amelhor s’informar e a perseverar dins la via de la libertat malgrat la paur elas menaças. Emai delargui una escomesa a los que son secretament favorablesals principis de justícia e de liura expression : poguèssa l’istòria deMaiídà, e la de las nombrosas autras demoradas dins l’ombra, vos balhar locoratge de vos revoltar contra lo biais immoral e injuste de tractar las femnasdins lo monde musulman. Dedicaça a la pagina 7.

         Quand qualqu’un adopta un tipe decomportament particular, gaita dins quina mesura los autres l’acceptan. Sel’encoratjan, o se pel mens emetan pas cap d’objeccion, contunharà. Lo biais comalo monde a capitulat e capitula totjorn de cara als guissals e a la furor delsenfants de l’islam, a grandament enquissat aquestes a cambiar pas d’atituda.Quand los autres servan lo silenci, o piège encara, batan la retirada, loscresents escaufats an l’impression d’aver rason. Pagina 14.

         Aprèp los atemptats del 11 de setembre de 2001, los Estasunians se son demandats : « Perqué nos asiránatal ? »

         Aquí la meuresponsa : « Per çò que los adeptes de l’islam asirán las femnas, eque, quin grope que siague, s’asira las femnas es incapable d’aimar los autres. »

         Las gents cèrcan alavetzde compréner : « Mas per de qué los musulmans asirán tan lasfemnas ? »

         I a pas qu’atal qu’o pòdiexplicar : « Per çò qu’imitan lor dieu. » Pagina 15.

         Dins la màger part de las endevenenças,aprèp qualquas questions, la joventa confessava èsser estada abusadasexualament desempuèi l’enfància per son paire, son fraire, un oncle o un òmeautre de la seu familha. Sovent, la dròlla veniá a pro pena de dintrar dins lapubertat que tombava prens, just pauc de temps aprèp sas primièras lunas.Pagina 36, a prepaus de son trabalh de medecin dins un espital de Siria.

         Cap a la fin de la fèsta, s’annonciava quelo nòvi aniriá dins la sala de las femnas per i venir cèrcar la seu jovaesposa. A pro pena avián ausit aquò que las femnas s’afanavan de recuperar lorvel integral, se tranformant en qualquas minutas en d’objèctes evocant debedocetas dispausadas sus las banquetas d’una rota. Veniá, alavetz, impossiblede las destriar las unas e de las autras. L’espaci de qualquas estonas, lasqu’èran tan polidas que Cheherasada s’enlaidissián al punt de semblar a çò quese pòt pas qualificar autrament que de voidescobilhas umans. Aquesta societatmalauta las a dondadas a cobrir un cós supausadament capable de desvirar losòmes del drech camin. Pagina 38.

         Sa sòrre ainada foguèt maridada a tretzeans, qualques meses abans la despartida de lor paire. Son autra sòrre seguiguètl’annada seguenta, alara qu’èra annadida de onze ans. Pagina 41, a prepausde las sòrres de son marit.

         Lo son de la votz de l’assassin rendentglòria a dieu se mesclava al bruch de la pistoletada. A partir d’aquel temps aisempre, inconscientament, assimilat allàh a la detonacion d’una arma de fuòc ees devengut a mon vejaire un dieu sens nat respècte per la vida umana. D’end’aquí, me soi mesa en quista d’un autre dieu : un dieu que respècte lavida e autreja de valor a cada èsser uman. Pagina 53, a prepaus del’assassinat en plen cors d’un de sos prefessors a l’universitat d’Alèp.

         A n’aquela epòca, las gents èran aclapadasper la paur, la de l’inconegut. Viure dins un desèrt arre permetiá pas depreveire la seguida dels eveniments. En consequéncia, sos estatjants rebobtavançò que carrejariá lo lendeman. De las emocions umanas totas, la paur del’inconegut es l’una de las mai dangèirosas que siague per las capacitatsintellectualas e mentalas d’un individú. Los que ressentisson aquesta emociondevastatritz espròvan un besonh urgentissime de securitat e son incapables deviure l’instant present per çò que son esglasiats per l’idèia d’afrontaraqueste inconegut. Pagina 59, per explicar l’estat psicologic dels Arabesal moment de la creacion de l’islam. Per ela, d’òmes terrorisats per la paurpodián pas que congrear una religion terrorista.

         Quand una persona a paur, asuga son espasa.De fach, las espasas dels Arabes èran sempre talhantas, plan asugadas. Èrantanben nombrosas, aitant dins la realitat que dins lor imaginacion. A tal puntque governavan cada aspècte de lor vida. Es dins aqueste contèxte de paur qu’esnacut l’islam. Apareguèt coma una responsa naturala als besonh psicologiquesdels estatjants del desèrt d’Arabia. Valent a dire lo besonh d’una podença pusfòrta que lo sentiment d’insecuretat que los aviá pres en ostatge. Adoncas ancreat un ògre inspirat per lor imaginacion trebola, un ògre pus poderós que lorpaur, un monstre que lor pòsque balhar la capacitat d’afrontar tot çò que losesglasiava. An aplechar aqueste ògre d’un poder total, puèi li an permés degausir d’aqueste poder per desfisar tot çò que los terrorisava. Pagina 60.

         Los que vivián dins lo desèrt d’Arabia sonpervenguts a suportar lors paurs, pas qu’en utilisant un mecanisme psicologicde defensa universal. An fach en sòrta de congrear un ògre pus poderós de lorspaurs, capable de véncer tot çò que los espaurissiá. Los Arabes an balhatnòunanta nòu noms a lor dieu novèl. Totes aquestes polits qualificatius sonestats manlevats als libres de las religions anterioras a l’islam, dins l’amirad’asseire son poder divenc. Mentretant, d’unes atributs li son estats autrejatsper fin de lo distinguir dels autres dieus. Se torna pas trapar aqueles qualificatiusajèctes a cò de las autras divinitats, mas aquestas qualitats èran identicas alas dels dieus pagans de la peninsula arabica.

         « Lo que pòtnòse » es un dels noms balhat al dieu de l’islam. Qual sap s’es normalqu’un dieu pòsque nòser ? Pr’aquò se tracha d’un atribut que los musulmansan autrejat a lor dieu e que los acapta tanplan de fièrtat coma quand l’apelan« lo fòrça misericordiós » e « lo longanime ». « Lodominator suprème », « lo constrenhant »,« l’imperiós », « lo qu’avilís », « lo noirriguièr »,« lo que fa morir lo viu », « lo fòrça-naut », « lovenjador », « lo susvelhant » : tot aquò son pas quequalificatius qu’an atribuit a lor ògre, puèi que se son apropriats per dire defar pas qu’un amb lor modèle. A cada còp que discutissi de la legitimitat e del’aspècte moral d’aquestes noms amb d’eridits musulmans, ausissi pas queguissals e bramadisses qu’en qualquas minutas transforman la consersa en unagarrolha inutila.Paginas 61 e 62.

         Quand s’ensenha a un mainatge los noms dedieu e qu’òm li ditz qu’es venjedor, constrenhant, imperiós, dominator mastanben noirricièr, qué li avem fach ? Avem contribuit a la ceacion d’unapersona vendicativa, tiranica e autoritariá. (…) Los adeptes veson dins lordieu un ideal e s’esperfòrçan, conscientament o inconscientament, de venir comael e de faire pas mai qu’un amb’el. Quand los convencem que dieu es vendicatiu,justifiquam lo fach qu’eles tanben venguen vindicatius. Aquò’s dins la naturaumana de cèrcar a fusionar amb son ideal. Pagina 63.

         Si un musulman e un non-musulman entretenonuna relacion, volontariament o per necessitat, lo musulman demorarà de longasus la defensiva, prèste a afrontar çò que los elements inconeguts d’aquestarelacion porián li porgir. Los adeptes de l’islam adoptan aquesta posiciondefensiva par çò que crentan l’autre e dobtan de la franquesa de sasintencions. Una tala relacion, per tan prigonda que siague, non pòt jamaievoluir al punt de permetre al musulman de far fisança a l’autre e de l’aimar.Pagina 66 e 67.

         Una razià èra sinonime d’una pauretatrenfortida e de privacions per las victimas, mas de butin e de pilhatge pelsagressors. Puèi, l’islam es arribat per legalisar las raziàs del profèta e desos companhs e disciples. Dobrissètz quin que siague dels libres arabestractant de Bafomet e legirètz d’en d’abòrd lo raconte de las expedicions delprofèta. Caduna d’elas pòrta un nom e es estada menimosament detalhada. Lolector perspicace comprendrà aisidament qu’aquetas razias avián per objectiuprincipal lo raubatòri e lo despartiment del butin. L’islam a temptat dejustificar aquestas raziàs en considerant que semenavan la mòrt al nom de dieu.Paginas 69 e 70. Atal s’explica sens alongui que la propagacion de l’islam esestat e demòra una longa seguida d’invasions e de chaples. Caldriá aver pasjamai dobèrt un libre d’istòria per o saupre pas. Mas es sempre bon de tornarlegir las leiçons de l’istòria quand son pas estadas assimiladas coma cal.

         Existís sus aqueste sicut una paraula atribuidaa Bafomet : « Lo murtièr a drech a son butin », çò que vòldire que quand un musulman tua un non-musulman, es autorisat a lo despolhar.Aqueste adit (paraula de Bafomet) a congreat de divergéncias d’opinions demestlos musulmans. D’unes se demandavan cossí lo murtrièr podiá sol aver drech albutin alara qu’un verset del coran balha l’òrdre de lo despartir en cinc.Pagina 71. Çò qu’es de reténer es que l’islam autorisa d’un biais sacrat losmusulmans a s’enriquir en tuant lo mai de non-musulmans que se pòsque.

         Per ieu, se pòt pas comprene la vertadièranatura de las opinions e del comportament dels islamistas pas qu’en soscant enprigondor a la filosofia de l’envasiment, que s’es solidament enrasigada dinslor esperit. Lo bedovin crentava las raziàs, mas de dependiá tanben per podersubreviure. Puèi, l’islam es arribat e las a canonisadas. Los islamistas delsègle XXIen an sempre paur d’èsser invasits e passan cada instant de lor vida as’aprestar per envasir qualqu’un mai. La filosofia de l’invesiment dicta lorvida, lor comportament, lors relacions e lors decisions. Tre quitar mon país,comprenguèri còpsec que los Estasunians s’adonavan pas al pilhatge, alara quelos expatriats musulmans capitavan pas a pèrdre aquesta costuma. A pro penaqualquas setmanas aprèp mon intallacion als Estats Units d’America, una vesinaaraba me prenguèt far de crompas per m’ajudar a me familharisar amb ma novèlaenvirona. Un còp al supermercat, comencèt de dobrir lo mai de paquets que sepòsque, puèi entreprenguèt de traucar totes los taps de las botelhas de lachmas tanben los cobertons dels topinets de gelarèia e de crèma. Puèi, trauquètun cèrt nombre de paquets de cruscarelas, de mocadors e de spaghetti. Comadesaprovabi lo seu comportament capbord, li cridèri : « Dinà, mas quesiás a far ? »

- Que dieu los maldigue. Nos an panat nòstra tèrra !

- E fas aquò per ensajar de la recuperar ?

- Ensagi de lor far de mal ! Siás encara novèla aicí. Pòdes passaber que lo proprietari d’aqueste supermercat es un josiu.

         Aquò data d’un quinzenatd’annadas, alara que veniái d’arribar als Estats Units d’Amarica, mas son depracticas que malurosament se perpetuan. Pagina 74. L’autora balha aquí un exemple d’antisemitismevisceral a cò de la màger part dels bafometans. Un antisemitisme preconisat pelcoran, contrariament a çò que planes ignorants pòdon pensar.

         Lo divendres, totas las activitats de lavila s’arrestavan. Los òmes se n’anavan dins las mosquèas quand veniá l’ora dela pregària, mentre que las femnas demoravan tampadas dins los ostalses amblors mainatges, escotant, ça que la, lo presic d’en de la fenèstra e del balet.(…) Ma maire evaluava los orators en foncion de lor veeméncia, del volume delor votz e del grà d’emocion que podián difusir. Fasiá lo laus per d’unes e lacritica per d’autres. Èra esmeravilhada pels guissals mentre que ieu los aviáien òdi. Ai degut revòlvre aquel problèma soleta e ai causit de fugir l’environaislamica e sa cultura dels bramadisses e de l’invasiment. Paginas 75 e 76.

         Dins lo monde musulman, la paur se retròba,plan solide, entrò dins lo biais qu’an los òmes de tractar las femnas. Son las primièrasvictimas de lor comportament ignòble e asirós. Pagina 77.

         Dins l’islam, l’espós possedís la seu femnadel meteis biais que possedís los mòbles del seu ostal. Pagina 84. Faquatòrze sègles qu’aquò dura tot simplament per çò que son de recomandacions ed’òrdres portats sul coran e suls adites.

         Segon lo profèta Bafomet, la pregaira d’unòme es interrompuda se un gos o una femna passa prèp d’el. Dins una societatconvencida d’aquò, dire que la femna es l’origina, aquò’s pas causa aisida perun escrivan (a prepaus del libre « Woman is the origen » del’autora Nawal El Saadavi). La doctora ElSaadavi visquèt dins la meteissa societat que ieu : una societat que creinon soncament que las femnas son impuras, mas que considèra qu’un individú quedespartís pas aqueste vejaire es un infidèl que s’amerita la mòrt. Pagina88.

         Ai pogut ganhar la fisança de las femnas enlor expremissent la meu compassion. Alavetz, me revelèron d’unes secrets quegeneralament s’emportan a la tomba. Planas èran estadas violadas pels òmes delor familha, sovent per lor quiti paire. Las joventas celibatàrias que setrapavan prens a la seguida d’un viòl èran assassinadas tanlèu que sedescobrissiá lor estat. D’aqueste biais se netejava la vergonha e s’evitaval’escandòl. Qualquescòps, l’assassin e lo violaire fasián pas qu’un. Aquestaregion èra famosa per la produccion de las pomas. Atanben, s’impoisonavavolontariament cèrtas victimas amb los pesticidis utilisats per la cultura delspomièrs. Sul l’acte de decès se podiá legir « mòrta de mòrt naturala ».Pagina 94.

         Vesiái pas perqué mos collègas pretendiánque la societat estasuniana èra decadenta, alara qu’avián pas jamai mes los pèsals Estat Units d’America. S’aqueste país tan immoral, alavetz, per de quétantes Sirians fasián coa dabans son ambaissada ? Pagina 96.

         Tanlèu tornar a l’ostal, ai acabat unarticle qu’aviái començat a redigir qualques jorns pus lèu. L’ai concluit ambaquestes mots : « Nòstre frofèta Bafomet ditz : « Ensenhatzla pregària als enfants tre l’edat de sèt ans e se reguitnan, castigatz-lostanlèu qu’aurán dètz ans ». Ai pas res a far amb un profèta qu’ordòna a unpaire de batre son filh de dètz ans per l’obligar a pregar dieu ! »Pagina 104.

         Mon espós partiguèt als Estats Unitsd’America un an e mièg abans ieu. Quand despausèri una demnada de passapòrtpels mainatges nòstres, l’agent del servici de l’immigracion refusèt d’estudiarlos dorsièrs jol pretèxte que, segon la lei islamica, èri pas la tutritz legalade mos enfants e qu’èra a lor paire de despausar aquesta demanda. Sortiguèri demon saquet de man la procuracion que mon marit aviá facha establir alprèp delas autoritats competentas e que m’autorisava legalament de dispausar de sonargent, de sos bens e de sos afars. Malgrat aquò l’agent la me tornèt enexplicant : Aquò’s una procuracion e non pas una ordonància de tutela.Aquò vos balha lo drech de dispausar de sos bens, mas avètz pas la tutela desos mainatges.

- Mas son tanben mos enfants, Monsenh.

- Una femna es pas la tutritz de sos enfants. Comprenètz ?

         (…) Femna medecinreconeguda e respectada, me consideravan pas capabla d’èsser la tutritz de mosmainatges, mentre qu’un ivronhassa desprovesit de morala (un parent de son marit qu’èraestada obligada d’anar quèrre) aviá lodrech d’èsser mon tutor e lo de mos enfants. Paginas 111 e 112.

         Lo coran ditz : « Avètz dins lomessatgièr d’allàh un agrègi modèle » (33:21). Lo profèta esposèt Aïchàqu’aviá sièis ans e el cinquanta. Lo maridatge foguèt consomit quand ladrolleta agèt nòu ans. (…) La costuma islamica accòrda pas cap de valor al’enfància. L’enfant aparten a son paire. A lo drech de ne dispausar coma d’unben quin que siague. Pagina 121 e 112. Per l’islam la pedofilia es pas uncrimi, mas deu èsser lo « modèle ». Pas estonant dins aquestascondicions que d’uèi encara, dins d’unes paises d’Islamia, d’unas drolletas dedètz ans siaguen maridada. Atal cossí pedofilia e viols son legalisats per lacharià.

         Es ditz que Bafomet se roncèt sus ladrolleta de nòu ans tanlèu que li foguèt fisada. Abans d’èsser realamentprèstas per se maridar, las femnas an besonh d’aténher un cèrt estadi demaduretat fisica, intellectuala e emocionala. En causa de l’istòria d’aquesteviòl, l’islam lor refusa lo dreh d’aténher aqueste estadi. Refusa a lasmusulmanas lo drech de se maridar en tant qu’èsser uman racional. Pagina125.

         Quand se discutís de l’esclabissadura tocanta la plaça de la femna dins lo monde musulman, los aparaires de la chariàprotèstan, assegurant que l’islam respècta las femnas, mas que d’unes adeptesinterpretan mal lo coran e la tradicion profetica. Ai pasmens unaquestion : Aquestes quites fidèles an tanben mal interpretat l’atituda quelo profèta adoptèt, al debanar de la seu vida, drech a drech de las femnas? Ontson los versets del coran o las tradicions profeticas permetent de demesir lolorditge d’aqueste comportament ? Existisson pas ! Cossí se poriávéser quicòm mai qu’un viòl dins lo maridatge d’un òme de cinquanta ans amb unadrolleta que n’a pas que sièis, emai se foguèt pas consumit que tres ans pustard ? Existissís pas nada responsa a n’aquesta question. Pagina 128.

         Un òme musulman se vei pas qu’a travèrs laseu capacitat a téner d’argent e d’espèrma. Per çò qu’es de la musulmana, seconsidèra unicament coma un incubator d’aqueste espèrma e un mòble crompat person marit. Sol, l’òme decidís del moment ont prendrà possession d’aquesteobjècte e i despausarà son fotre, impausant atal una relacion ont lossentiments umans an pas cap ni plaça, nimai valor. (…) Las relacions que sonpas fondadas sul respècte dels sentiments de l’autre pòdon pas balhar naissençaa una generacion equilibrada sul plan mental, esperital e emocional. Una femnaes un èsser uman amb un esperit, una anma e de sentiments. Pagina 132. EsWafa Sultan qu’o ditz e qu’o escrich. Qual sap s’ela tanben serà assassinada perun fanatic musulman coma o foguèt lo Paure Théo Van Gogh lo 2 de novembre de2004 a Amsterdam ?

         Pendent de sègles lo monde ignorèt lacatastròfa umana que representa l’estatut de la femna dins los paisesmusulmans. Ara, es a pagar lo prètz de la seu indiferéncia. Una femna oprimidae somesa non pòt balhar naissença a un òme equilibrat sul plan mental eemocional. La musulmana invisibla es estada e demòra la galina que coa los uòusdel terrorrisme e lor balha pro calor per lor permetre d’espelir. Pagina137.

         Se son vistas relegadas a l’estatut d’animald’interior pels òmes. Pagina 137. A prepaus de las femnas engolidas pelfascisme musulman.

         Imaginem a quin punt la femna deu èssersomesa per creire l’adit seguent : « Se de sang, de mèca o de poireveniá a rajar de son nas, un òme a lo drech d’esperar de son esposa que lolèque per lo netejar ». Imaginatz una segonda la vanitat d’un òme que creique son dieu li a conferit una plaça talament caporala que la seu esposa li deulecar lo lorditge que s’escampa de son nas. Pagina 139.

         Cossí una femna poriá refusar de se cobrirlo cap quand crei que dieu la va penjar per las tetas, li far dindrar de fuòcper la boca e lo far tornar sortir per l’anus ? Se poirà pas desliurar delvel tant que serà pas desliurada de la paur. Pagina 149.

         Perqué los paises occidentals permetan alsmusulmans que vivon sus lor territòri de se pretendre moderats quands’exprimisson dins de lengas occidentalas e condamnan pas las opinionsradicalas qu’adoptan quand s’adreiçan al monde islamic dins lor lengamairala ? Pagina 153.

         Totas las institucions dels paises musulmansson apevadas sus de relacions de possession e d’opression. La societat musulmanaes estada tre la debuta una societat d’esclavatgistas e l’es demorada. Perqu’un cercaire o un militant dels dreches umans siá convencit d’aquò, basta pasper el que d’anar viure dins una societat islamica. Pagina 156.

         Quand una persona parla siaudament a unmusulman, es presa per qualqu’un de feble. Pagina 158.

         Lo mot « tuar » e sos derivatsapareisson al mens vint e cinc còps al debanar d’aquesta sorata que fa pas locinquantenat de panina. (…) L’estile lingüistic que predomina dins losensenhaments islamiques contribuís a l’espelida d’una personalitat negativa eportada a la violéncia. (…) Perqué los enfants del monde arabe deurián èsserabeurats a n’aquesta asirança e atal gastar las annadas pus polidas de lor vidaamb de pensadas de murtre e de vengança ? Pagina 170. A prepaus de lasorata titolada « la vaca »,siá la 2 :1-286.

         Dins lo monde arabe, lo relòtge s’esarrestat e lo calendièr s’es palficat al sègle VIIen de l’èra nòstra. Los musulmansan tot perdut e se pòdon pas mai identificar a res, a l’excepcion delsensenhaments alsquals s’acrancan de mai en mai. Pagina 176.

         Los musulmans an seguits eissorbament losensenhaments de Bafomet per paur de sentir la lama de l’espasa contra lorgarganta. Pagina 203.

         Un amic musulman me contèt una galejadaqu’illustra fòrça plan lo concèpte islamic del ganh e de la pèrdia :« Dieu se passeja e tomba sus un Estasinian qu’es a se plorar. Quand lidemanda çò que se passa, l’Estasunian li explica que son vesin a una veiturassae qu’el n’a pas. Dieu li demanda çò que poriá far per el. L’Estasunian lirespond que vòl, el tanben, una veiturassa. Dieu exauça la demanda e tornaprene sa passejada. Un pauc pus luènh crosa un Francés que sanglota. Li demandaçò que va pas e aqueste de li explicar que son vesin a un ostal e qu’el n’apas. Quand dieu li demanda çò que poriá far, lo Francés reclama un ostalidentic a lo de son vesin. Aquò fach, dieu s’en torna caminar. Gaire pus luènhvei un Arabe enlagremat e l’interròga subre la natura de son problèma. El’Arabe d’explicar que son vesin a un camèl e qu’el n’a pas. Quand dieu lidemanda cossí lo poriá ajudar, aqueste li respond : « Tua lo camèl demon vesin ! ». Pagina 125 e 126. Urosament qu’aquesta galejada esestada contada a Wafa Sultan per un musulman. Benlèu qu’aquò m’evitarà depassar per un racista. Mas i a res de mens solide…

         Pensi aver donat prones estraches del libre per ne rendre compte. Per los que nevoldriá saupre mai sus l’islam teni a lor dispausicion trenta quatre presentacions de libre sul sicut. Totas en occitan, plan solide.

                                                                                 Sèrgi Viaule.

 

« L’islamen question » de Wafa Sultan. Ed. H&O. Despaus : octobre de 2011. 236 paginas.

dissabte, d’abril 21, 2012

Enèrgia, ecologia e environament son estats oblidats per l’eleccion 2012.

Çaquelà, lo mensual Science&Vie nos recòrda a la realitat :

portada Sciences&Vie mai 2012

E çaquelà la meteissa novèla de la penuria de petròli encoratja l’independentisme escossés, per bailar resorgas novèlas per la futura independéncia, mai cara serà la resorga, melhoras seràn las finanças del novèl Estat escossés:

petròli The Telegraph 210412

La penuria farà pujar los prètz e donc forçarà de cambiar de sistèma de desplaçament, sistèma que serà estauviador d’enèrgia, e donc se pausarà largament la relocalizacion de las produccions agricòlas, donc l’existéncia de tèrras agricòlas de granda qualitat prèp dels mercats de consomacion, de las urbanitats ; se los sistèmas urbanismtics installats pel productivisme comercial an pas l’idèa d’emplegar las tèrras agriocòlas per la manipulacion economica e financièra.

Lo mensual francés dona las chifras pel petròli e las realitats :

Petròli Sciences&Vie Mai 2012

Se lo petròli es la cara de l’actualitat, i a çaquelà dins lo dorsier mantunes autras penurias que son previstas ; donc se pausa clarament la question del productivisme ambe las tecnicas actualas.

Ambe La Tribune de divendres, nos podèm questionar… sobretot se daissèm lo sistèma politic actual gerir fR-nça tal que lo centralisme l’a installat fins ara. Es encara un programa de France Culture que l’explica ambe lo problèma de las novèlas linhas TGV.

AHT EZ contra la LGV

Esperèm que lo programa serà explicat als elegits socialistas e MoDem, mai tanben als militants, per melhor comprendre los enjòcs politics d’una politica ecologista, de nos minjar las tèrras agricòlas per projecte que son del sol interès de Madrid e París ; lo tren del ric, es tanbe los trens dels centralistas, los jacobins an sempre fabricat mercats sobre l’esquina dels pòbles sotmetuts. Senon, manifestarèm.

divendres, d’abril 20, 2012

Conjugason francesa : NS vòta pel futur

Lo cap redactor de Le Figaro, un certan Mougeotte, a plaçat aquela frasa en primièra pagina :

sarkozy

L’objectiu del messatge oficial es de far páur pel vòt Hollande, e de la futura aligança ; aquò’s rassegura donc.

Mas concretament l’emplec del futur, es una assegurança pel futur, per l’avenidor ; donc Sarkozy serà pus president al segond torn, serà pas un sondatge que l’aurà dich, mas la primièra pagina de Le Figaro, lo divendres abans lo primièr torn.

Cal notar que pendent aquesta campanha, lo jornal del militant-elegit UMP Dassault, e que lo cap redactor es l’ancian de TF1 Mougeotte, aurà titolat a mai de 80 % del temps ambe la páur de l’arribada de François Hollande e dels chars de las finanças mondialistas lo lendeman de l’eleccion del socialista, en França.

Nos podèm alara questionar d’aquel futur per l’entrevista de lo lor candidat, coma L’Humanité entrevista Mélenchon, Le Figaro entrevista Sarkozy, mas aquel futur… dins lo titol e en primièra pagina !

dijous, d’abril 19, 2012

La democracia ambe la republica dicha francesa, isolacionista o duberta…

Zo podèm legir ambe l’istòria, Savòia e Niça an degut suportar en 1860, suportar la violéncia dels militars franceses, per votar coma cal. En 1918, seràn los republicans de Lotarengia, ambe los chaples contra la republica sociala que se voliá una paret entre França e Alemanha, per evitar una novèla guèrra. Puèi arriba 1945, argèria, Vienam, Madagascar, Kanaki… (per damorar dions lo sègle XIXen, al moment qu’èran supausats èstre democratas e republicans) ; sense parlar de las manipulacions o enganaments organizats per enrotlar la soldatesca per se batre per aquel sistèma poirrit francés, o per li far pagar los monuments de la vergonha d’èstre estat matats per la gloriòla nacionalista francesa, e sas organizacions administrativas e militaristas, o coorporatistas.

illusion republicana francesa

L’exemplaritat democratica de França me sembla melhora dins la lordera de l’Istòria d’Occitània e amerita totas las vòstras reclamas per contrabalançar la manipulacion de las escòlas oficialas, del coorporatisme professoral nacionalista, oblidar los monuments que nos an fait pagar, per frenar l’imposicion de la television e de las estacions parisencas, per oblidar la recèrca formatizada a las pensadas religiosas e republicanistas, etc.

Non, republica es pas sinonim de democracia, en França es plan lo contrari. Es la republica qu’a fabricat los primièrs camps de concentracion en Occitània, los primièrs endoctrinaments, los primièrs desfialats al modèl musolinian, los coorporatismes sindicals e las destruccions culturalas organizadas e planificadas pel sistèma dich educatiu ; abans èra la conquèsta franca, reiala e papista, que farà los primièrs chaples etnics, en Lengadòc o Aquitània, mai tanben en Provènça.

La politica d’expansion internacionala a jamai agut mestièr d’un ministèri, grand o pichon, es ontologica al sistèma francés, dangierós per l’umanitat.

Ne son encara d’Occitans e d’Occitanas pron sotmetuts, e alara que van per carrièras o mítings ambe la bandièra francesa, quina vergonha ; n’i a encara que cántan un imne sanguinari, vergonha. Ne son encara que comprenon pas perqué la revendicacion d’èstre francés, me fa vomitar.

Alara, la premsa franco-anglesa de París nos porgís una question en primièra pagina dins la lenga d’Oïl, aquela de l’impèri republican :

portada Books.fr

La chifra UN es plan un resumit de la causida francesa per Occitània, UN es lo mèstre francés per Occitània, isolat dich nacional.

comunicat de premsa Martin Malvy contra l'Estat UMPinegalitat parisenca

Per l’AZAWAD, per la democracia !

Jean-Claude Woillet pòrta ambe un bilhet sobre lo seu blòg lengadocian, la marca del nacionalisme francés, d’un conservatise bèl, republican e bonapartista, una tradicion jamai castiga pel sistèma politic actual en Occitània ; èstre legitimista es la marca dels Franceses de la recèrca, es normal : quí los paga ? Es aital que comprènon pas perqué la recèrca son jamai a la seguida dels besonhs dels pòbles, mas en recèrca dels besonhs de damorança sampitèrna de las castas als poders centralistas, reial o republican, bonapartista o colonialista.

Aital la geografia francesa –donaira de leiçon per l’Africa francofòna- es legitimista e religiosament ligada a las sonçainas de las «frontières naturelles», e donc per extension de «l’intégrité territoriale» (argumenbt 14/18 per far la guèrra as las principautats germanicas) mas aquí pels Estats africans fabricats pel sistèma pòst-colonial europèu, lo perseguit per la Françafrica, sistèma d’ajuda dinerièra pels partits centralistas franceses.

complexitat

E alara las frontièras pòst-colonialas francesas son mai legitimas que las frontièras de las ciutadanetats novèlas ? Las ciutadanetats novèlas s’acáran a sistèma politic installat e copiat de las errors francesas sul tèma (Al Mali coma en Argèria, o Líbia, Còsta-d’Ivòria, o Nigèria, Cameron, RDC, etc) , nosautres occitans del XXIen sègles las suportèm uèi, mas los nòstres aujòls las auràn de suportar 800 annadas ? Occitània patís d’aquesta pensada nacionalista francesa, expansionista per la favor d’una casta (sempre en compassion per nosautres, mas que aital nos vòl pas pèrdre, o assimilar, o donc far calar), que lo títol pòt cambiar al fial dels regimes mas que lo foncionament es sempre similar.

L'AZAWAD a parlat d'un ESTAT plurinacional, ambe una ciutadanetat clara.

Es encara un còp lo modèl francés, aquel del Mali pòst-colonial militarista (tip bonapartista), contra un autre modèl de la liura-autodeterminacion dels pòbles, la democracia, e la libertat d’èstre en tota dignitat, coma lor agrada e non pas coma son estats pensats.

memòrias istoricas leugièras

Alara per Africa, avèm la páur nacionalista francesa del aboçinatge de la ciutadanetat, coma se els, an jamais favorizat los pichons Estats coma Mónegue, Liechtenstein, l’Isclas dicha anglo-normandas, Luxemborg, Singapor, Panamà, etc.

Sèm alara dins la páur del Grand Orient de france, la páur de França contra sas lengas, mas aplicat a Mali, o a totes los joves Estats pòst-colonials europèus. E se las division èran la patz per Africa, o quitament se un biçon aquí adicionat ambe un autre de l’autre coistat de las frontièras pòst-colonialas podriá pas fabricar un autra dimension per una nacion divisada, sobre basa de patz e de tranquillitats politicas (causas que podèm pas dire qu’es estat ni en Africa, ni en Euròpa pels sègles passats).

dividir per regnar

Nos cal recordar que la tèrra dels Bascos, o dels catalans es estada clarament dividida en dos, per las favor d’Espanha e de França ; los Occitans son estats dividits entre Itàlia e Espanha, pel plaser de l’existéncia d’una exagònita autodeclarat republicanament perfait. Mas aquò dels cercaires-geografes franchimands coma Jean-Claude Woillet ne vesèm pas gaire per ne parlar, es normal ; qui paga la recèrca francesa, senon los prelevaments d’argent francés sobre las produyccions bascas, catalanas, o occitanas ?

800 annadas en Occitània

La lana d’Occitània es emplegada, mai que tot, contra Occitània, mas tanben per valorizar lo colonialisme francofòne en Africa, e bastir una logistica politica dels conceptes franceses contra la diversitat democratica d’aquel planèta.

Los pòst-ècolonialismes francés e anglés auràn destrusit l’empèri Austro-Ongarés, mai tanben l’empèri otoman (problèma de la siria de uèi, e del Kurde de uèi tanben). Los sols impèris qu’an pas degut suportar la destruccion son anglés e francés, los gròsses productors d’armas europèas.

Me sembla qu’enlòc de pensar conservatisme politic sul tèma, francés o anglés, se cal questionar puslèu de quina manièra ajudarà los pòbles a produsir de faiçon utile per l’umanitat (mens d’armas o d’industria de l’armament coma en fR-nça, e mens de militants-industrials UMP-NC donc – Lagardère, Dassault, AREVA), e pauc impòrta la fòrma administrativa, sovent associat a la militara ; perqué l’administracion se podriá pas pensar sense militarisme ?

Se cal alara pausar la question de la sapiença francesa suls tèmas, quina legitimitat pòdon aver quora un Estat militarista francés finança las recèrcas que ne fan mòstra dins los mèdias franceses, dins los escriches livresques, dins las Académies de totes escantilhs de la francofonia, etc.,  contra las volontats de las nacions e dels pòbles pacifics africans o europèus ?

L’ASAWAD es donc plenament un problèma politic per Occitània tanben, perqué fR-nça es un problèma per Occitània, ne soi solidari !

resulta francesa per Occitàniaendrona del francés

-°-

Complements :

Toareg ARA

dimarts, d’abril 17, 2012

Jean-Luc Mélenchon :lo dobte contunha

Quora un subjecte desrenga, lo non dich es lo mai clar per entendre melhor la persona : aital, aquel diluns avèm poscut entendre (sense que fosquèsse relevat pel Bourdin) ! Bourdin parlava de l’occitan al singular, e Jean-Luc Mélenchon respond «[Les langues occitanes] elles ont une racines latines qui….» sobre RMC Info (escotatz lo son en ligam); es en docina la version reala de la pensada de Jean-Luc Mélenchon, e tanben la pensada de la dreita nacionalista francesa (Myard, Dupont-Aignan, Debré (2), Fillon, Le Pen, Guaino, Guéant, Sarkozy, etc.), dels jacobins e militaristas franceses ; aquí jogarà sul fait qu’i son mantunas lengas de França concernidas, zo farà alprèp dels militants-professors de Montpelhièr segurament o dels cantaires de tot fial, o per enganar lo pòble occitan e assegurar los lors vòts per dimenge venent ; aquela version la sabèm, dividir per regnar, e quora sèm unit, nos farèm etiquetat de comunautarista, tot es bon coma argument per destrusir Occitània, e los locutors e las locutriças.

RMC presidencialas 2012

Escotatz aquí l’enregistrament (es cortet), picatz.

Nos regaudissèm gaire de tornar publicar un tèxte publicat pel Grand Orient de France sul tèma e per s’assegurar la concordància ambe las idèas del senador Jean-Luc Mélenchon sul tèma. Sabèm que lo Grand Orient de France es segurament lo grope de lobistas los mai nacionalistas e expansioniostas de França, e la recuperacion de la dreita es aital clara, recuperacion que fabrica lo sindicalisme francés, la CGT per exemple.

Grand Orient 1Grand Orient 2Grand Orient 3Grand Orient 4

Alara per respondre a tot aiçò e per esclarir lo ments dels ciutadans d’Occitània (partida granda de l’Estat francés, e partida granda d’Occitània sancièra), Sèrgi a demandat de far circular lo tèxte francés següent, un tèxte clar e argumentat ; L’Agaça l’a publicat, es en francés : picatz aquí.

Lo tèxte devolgut per Jean-Luc Mélenchon, mas val tanben per totes los nacionalistas franceses, aquel nacionalisme d’expansion lingüistica qu’a agut mestièr d’integrar la lenga parisenca, lenga del rei, sonque dempuèi  junh 1992, per agradar als Chevenementistas, e per frenar un tèxte europèu sobre una armonizacion de las règlas europèas. Lo tèxte es tanben normal d’o mandar a un Diupont-Aignan sul tèma, e sos militants tolzans per exemple.

Escrivi aquestas linhas, tot es estant un votaire contra lo tractat europèu aquel, dins lo referèndum qu’es jamai estat respectat per als autoritats europèas e las autoritats nacional-expansionistas francesas, un dangièr clar per la democracia, per aver un modèl bonapartista de gestion de l’Estat ; un modèl qu’explica que «França protegís los Franceses», coma s’i aviá una diferéncia entre l’Estat, la cauquilha (las frontièras dichas naturalas), e lo contengut, los ciutadans, las nacions de França.

-°-

aficha de revendicacion tolzana

Quora se va dins un musèu tolzan, de grand renom, se pòt plan veire que la politica per un emplec de l’occitan freqüent a Tolosa fautava d’idèas simplas de desvolopamùent pauc car, coma per exemple editar un document en occitan, document istoric sobre la pintura d’una aula de visita museala, causa que correspond a una pagina rècto-vèrso plastificada en tres o quatre exemplars, per poder prendre en man e agradar als toristas latins.

Quora escrivi aqueste bilhet, o pòdi confirmar clarament, votarai Bayrou, car ambe el es pas question de promessas tip 1981, del darrièr efèit politic pendent la manifestacion o de cambiament de darrièra minuta ; la realitat de sos actes per l’occitan son sense cap de dobte, sense cap de dobte, perqué son jà estats faits, e son en practica lo lindal de la primièra pichona politica socialista al Conselh Regional d’Aquitània. Mon punt de vista es ligat a l’occitan e la manièra que se vei la dicha decentralizacion, lo sol sistèma melhorat que nos podrà far passar a un autre sistèma de ben-estar per Occitània, e donc per tot l’Estat francés, la maison comuna, la casa comuna o l’ostal legal comun.

avèm un candidat Bayrou

Quora disi que lo vòt aquel es lo bon, es pas per desnegar que las prepausicions de EELV son pas las bonas sul subjectes, nimai las volotnats localas de defendre l’occitan (Martin Malvy per exemple) ; es clar que son mai vesedoiras que pel MoDem e los candidats per las legislativas ; mas lo passat de F.Bayrou dona e amerita tot lo meu interès pel futur e sul subjecte.

dijous, d’abril 12, 2012

A l'escota de France Culture, dissabte d'abrial 2012

France Culture favela culturala

1 / Lo programa entre 08h e 9h00

a / dins lo programa sobre la fabricacion de l'informacion, cap question sobre las influéncias politicas dels cercaires ; çaquelà un salari francés baila los agrement per èstre cercaire en França ambe totes los desviaments politics classics, i a pas cap independéncia a prepaus de l'informacion que fosquèsse jornalisticas o del trabalh dels cercaires franceses en Africa.

b / dins lo jornal de nòu ora, e malgrat las declaracion del representant de l'AZAWAD en França, la redaccion dels jornalistas de France Culture perseguís de dire 'lo movement amazigh', alara que lo representant a plan explicat que la declaracion d'independéncia concerniva totas las etnica del nòrd, dins un AZAWAD multicultural.

Me sembla que los dos apondons son ligats. Es la pròva que l'informacion de Radio France es orientada, volontariament o pas ; aquò vòl pas dire qu'es pas utile d'aver al cap, per determinar dins quin contèxte las presas de pausicions politicas francesas se fan ; dins quin contèxte Org&Com en la boca del sénher Blot, s'organiza la sotmission de las produccions occitanas.

2 / programa entre 09h e 10h

Totas las culturas son egalas ?

«Las grandas questions son enjòcs de talvera [campanha electorala], mas amerita d'i tornar», cal tornar a la declaracion de Claude Guéant, «il y a des comportements.... contrairement à la pensée de gauche... toutes les cultures ne sont pas égales».

L'ignorança francesa en sciéncias umanas es fondamentala, dins l'Estat francés, fondamentala per asolir la sotmission de la pensada en Occitània.

La question es pausada per anar dins lo sens de la qualitat d’extremisme d’esquèrra de la frasa e per valorizar la diferenciacion de las cultura, per explicar que lo frnacés damora una solucion superiora, «ouf, sèm salvats !».

Nos podèm çaquelà questionar sobre la qualitat de la pensada francesa, en saber qu’es sonque per valorizar lo colonialisme republican francés.

3 / France Bleu Aquitaine difusa un programa sobre un grope bearnés de cançons, Ardalh... Una excepcion culturala francesa en Occitània, una estal millenària qu'es tanben passada dins lo cèl d'Aquitània, e los astronautas son pas jamai prevenguts.

De qu’es universal en ‘République Française’ ? Pas grand’causa.

I creson a las « valeurs républicaines » o al messatge « universel » qu'es portat per fR-nça, e sa supausada «République française» …

Mélenchon France24

La «modestia nacionalista» èra de retorn dijòus passat a Tolosa, ambe un míting del nivèl bèl, en ipocrisia e antileberalisme ; lo verbiatge d’ATTAC èra a la man-òbra.

Se parlèt evidentament del mentidèr Nicolas Sarkozy, e i a pas melhor qualificador que lo qu'es autanplan mentidèr, l'esquèrra trotskista de l'Estat jacobin francés ; quin melhor instrument per arribar a imposar als pòbles de fR-nça la votz unenca de la pensada unica, que l'Estat bonapartista francés ; jà a las 17 oras se podiá jà veire que mantunes sindicalistas que se díson defenseires de l'occitan, èran en pòste per arcuelhir l'onda de nacionalistas francesas d’esquèrra. O negarà, mas zon fan inocentament, coma Mèstre Jourdaion fasiá de pròsa.

La comuna aviá jà explicat als militants de la lenga occitana, Anem Òc, que l'endreit èra per securitat limitat a 15.000 manifestants, èrem mai e digun a pas vist res coma dificultats ; alara m'imagini que lor an degut dire als legitimistas de l'esquèrra francesa ? Doás possibilitats : - an pas respectat la republica, e los representants de l'Estat jacobin francés, es de dire las autoritats comunalas, - o la causa lor es pas estada indicada, e alara podèm clarament dire qu'i a una lei per l'esquèrra (los clients, los amics), que la dèvon pas respectar, e i a una lei pels Occitans e occitanistas per frenar totas las activitats dichas subversivas, tal «bon temps» de la Terror, Ernest Renan e Maurici Barrès. Quí parla de l'egalitat republicana ?

Uèi s'acaba lo resson de l'extremisme d'esquèrra francesa a Tolosa, aquela esquèrra expansionista, e n'avèm agut la confirmacion quora s'indica que «La France es universelle, […] jusqu'en Kanaki e Polynésie » ; aquò recòrda lo «polit temps» de la tresena republica, o la quatrena republica (ambe un ministèri de l'esquèrra, nommat François Mitterrand.) d'aquel temps de l'egalitat republicana, egalitat qu'aviá dos tipes de ciutadans, la primièra e la segonda classa (tal dins lo tren del servici d'Estat nommat SNCF), los Europèus o considerats aital, e los autres, los musulmans (encara que la collaboracion amazigh podiá èsser plaçat dins lo camp de la collaboracion, per ignorança, e benlèu dins lo primièr camp, dincal moment de la fugida de la morala militarista francesa a la prima 1962).

D'unes locutors vièlhs de lenga occitana an gausat pensar lo moment istoric, benlèu, un pauc coma lo primièr míting d'Hitler a München ; mas quora sabèm la resulta... prenèm páur dinca quitament pensar que votar Nicolas Sarkozy devèm la sola solucion per tornar a la patz sociala. Avèm çaquelà una fotografia politica que sembla mantunes jorns abans l'arribada del Front Populaire... mas sèm en 2012.

Al meteis moment la coordinacion Anem Òc preparava un comunicat per determinar al prèp de la premsa sa non responsabilitat per las barralhas entre ciutadans d'extrèma-dreita e ciutadans d'extrèma-esquèrra, l'un e l'autre aguent la valorizacion aisida en obténer un afrontament, que ne resulta un ferit, subjecte del rei d'Espanha, e sembla èstre un Catalans.

Dins lo cas de l'extremisme que cal far ? Èstre partesan e sosténer la batesta entre les extremismes, èstre fòra jòc ? Puèi èstre accuzat per cada costat de sosténer l'oposion extrèma en fàcia ? Dins aquel pichon jòc politician franchimand, sabèm a qué podrà menar a Occitània, l'avèm testat aprèp la guèrra de 14/18, que los nacionalismes a frontièras dichas naturalas, lo nacional dels monuments militaristas pagats per la populacion francesa, aqueles plasers prefectoralistas e militaristas, e aqueles de la tresena republica qu'anavan de Dunkirk a Tamanrasset, lo pantais de Jean-Luc Mélenchon pel XXIen sègle e de mantunes extremistas de tot caire, pel productivisme republican e sindicalista. Es evident que la situacion sembla talament a las annadas 1930 (nos fauta çaquelà un enemic exterior alprèp de las frontièras) … avem una pròva de mai que lo sistèma politic francés es un sistèma qu'enbarra a las absurditats passadas, dins un replegament sampitèrne, sense donar a la mendra escasença una resulta positiva pel pòble o la nacion occitana e l'administracion bonapartista francesa ne jòga, fai tirar Marius dinca l'afrontament ontologic o extèrne.

La politica del sarkozisme a portat als extrèmas una fòrça qu'Occitània ne patirà encara mai.

De qu’es universal en ‘République française” ?

- L’ensenhament a gratís m’a dich un jorn un cercaire-professor d’universitat, e elector nacionalista francés d’esquèrra, car filh de pè-nègre ; en oblidar que lo ‘a gratís’ l’an donat per melhor matar los pòbles de fR-nça dins las guèrras per las colonias o las «frontières naturelles», per ajudar las ierarquias de l’armada francesa (ela que perdiá tròp las guèrras per non pas poder donar los òrdre dins la lenga del bais-pòble de trufions) ;

- los dreits de l’Òmes pendent la revolucion dicha francesa (ma s’oblida que son estats tradusits en 7 autras lengas, e que dempuèi las illusions dichas revolucionàrias son estadas enterradas pels nacional-expansionisme parisenc) ;

- las rotas dins las colonias (es oblidar qu’èra una aisina per panar oficiala e «de bon dreit» republican las riquessas dels territòris conquesits) ;

- la recèrca industriala (es oblidar que la recèrca industriala existariá pas sense projectes militaristas franceses, etc.) ;

- lo fialat de las LGV (lo TGV es un projecte que valoriza sonque en estela lo centralisme francés, parisenc), etc.

La lista es talament longa, que nos podèm questionar sobre aquesta volontat de determinar universala de l’Estat francés, senon es legitimar son expansionisme, son nacionalisme d’Ernest Renan o Maurice Barrès, e donc la sotmission dels pòbles que s’en vòlon desliurar, en accòrd ambe la Charta de l’ONU o de l’anciana societat de las nacions (justament es un projecte dels nacionalistas franceses del FN, s’en sortir de als Cartas de l’ONU)… en accòrd ambe la volontat de destrusir Austro-Ongarés, un impèri que se podiá èstre amenaçant contra Anglatèrra e fR-nça, en servar los imperialismes republican o reial del continent europèu sul planèta… La paradòxa es talament bèla, que non la podèm oblidar.

Se cal realament questionar : quina son las valors republicas francesas que amerítan d’èstre valorizadas pel planèta, pels pòbles del monde, e que son pas jà estadas mesprezadas per las autoritats meteissas del centralisme francés, per totes los regimes que s’i son establits ? E de quina manièra los podèm far fisença pel futur ? Ai pas encara trapat un camin de la fisença politica francesa, e soi dedins lo sistèma jacobin qu’escana lo pòble occitan, soi dedins per fòrça militara e administrativa ; la Française des Jeux damora benlèu l’unica solucion per l’avenir d’Occitània, quitament dins lo cap en fòrma de clesca sec, lo cap de mantunes creadors musicals occitans (Org&Com ne fabrica la promocion).

clientélisme républicain

Las endronas liberalas en Espanha

Lo fait politic dels liberals espanhòls (Madrilencs) se podriá resumir per l’expression catalana «el negoci d'en Robert amb les cabres» (expression del jorn del site La RodaDelsMots.com). Uèi es çò qu’explica un economista sobre l’antena de France Culture.

enjòcs internacionals

L’econimista Xavier Timbeau, director del departement Analisi e prevision de l'Observatoire français des conjonctures économiques (OFCE) explica los dos scenarii economics per Espanha, dins los dos cases la sortida de l’€ es anonciada.

Dins lo meteis programa, l’economista installa los deficits de las autonomias coma portat per una fiscalitat sobre l’economia faussa del bastiment, unic projecte economic per mantunas regions autonòmas, sense designar realament s’i a diferéncias entre las autonomias, la causa impòrta gaire per el. La caussa la mai importanta es lo deficit de l’Estat central, son las causidas liberalas de l’Estat central, «gestion dels liberals». L’economista aquel es pas un brilhent esquerrista del Front de Gauche o d’ATTAC, ni un amic dels sindicalistas-partesans del NPA.

Podèm çaquelà notar que los uòus economics installats dins la meteissa selha, fan los problèmas pel futur, que lo sistèma fosquèsse liberal o pas.

Se lo cas èra clar per l’economia espanhòla, es clar donc per l’economia espanhòla, se podrà questionar dins quina mesura lo fenomèn non podriá tocar fR-nça ? E donc Occitània. De tot biais, se l’afar se farà vertat, tocarà Occitània, per separar encara un còp Catalonha d’Occitània per causidas economicas que son politicament engatjadas e de l’Estat central madrilenc, e las vias prepausadas per l’Union Europèa en matièra economica. Lo concènsus politic central es tanben de politica, contrariament a çò que pensa lo gavidaire de Org&Com per negar relacions melhoras e mai nombrosas entre Occitània e Catalonha, relacions que fosquèssen pas las seunas particulara e donc contra-rolada per un jacobin de primièra borra (cal notar son nom, Blot se sona), en refusar d’ajudar un projecte cultural de la Convergéncia Occitana de Tolosa (qu’es pas un partit politic). Car tot çò que tòca los Estats centralistas son causidas politicas que suportam sense realament n’aver lo dreit de poder reformar al nòstre mòde. Las causidas politicas del centralisme madrilenc e parisenc podraràn a l’independentisme, es la question que páusan uèi totes los independentistas, sense realament trapar la pòrta de sortida. La crisi de sortida de l’€ ajudarà segurament a trobar la pòrta ? Pel Sénher Blot tanben ? Fins finala podrèm aver una politica liberala que se resumirà en un realitat, la tèrra cremada, la politica russa fàcia a las tropa de Napoleon, lo daissa-far del mercat (PP, PSOE, PSf-PRG, UMP-NC), lo daissar-far dels centralistas (un exemple, Sénher Blot de Org&Com), portarà a l’endrona politica per Catalonha e Occitània, car tot es politic, lo supausat liberalisme economic coma lo cultural.

Lo brilhent economista parisenc explica donc l’urgéncia de la separacion de Catalonha (Principat) de la resta d’Espanha, una urgéncia que Occitània dèu de mai en mai sentir coma una pòrta de sortida per damorar dins una Euroregion mai al delai del sistèma cultural prepausat fins ara ; la pensada es tanben valabla per la CTP. Se cal recordar que lo Principat de Catalonha es productor de riquessa que son pas sonque dins la meteissa selha… Se cal recordar qu’Occitània sap produsir riquessas tanben !

enjòcs internacionals chifras

Holanda, cal notar qu’es Païses Bassses, e pas sonque la província de Holanda.

dimarts, d’abril 10, 2012

Les Identitaires : an problèmas d’identitat o de nacionalisme parisenc.

L’extrèma-esquèrra se vòl pausicionar contra, e donc lo nacionalisme-provincialisme francés li an creat los «Identitaires», associacion politica que trapa pron de moneda per s’installar pertot en Occitània dempuèi mantunes meses, e pas cap jornalista per verificar d’ont arriba la moneda, extranh non, movement politica nacionalista que son valorizats aital a cada manifestacion de l’esquèrra antifachista en Occitània ; e la pravada locala zo sap plan, que ne fabrica una fuelheton dempuèi la manifestacion del 31 de març, una mena de responsa politica engatjada d’aquela premsa de mèrda.

pensarEn luòc de se batre contra els per las idèas e destrusir los conceptes colonialistas o nacionalistas d’expansion parisenca, donc la lista dels arguments fáutan pas, fan batesta de carrièra (o ajúdan la premsa de fabricar articles), e donc per la carrièra es l’acte violent, ambe las consequéncias que se dèvon mesurar, ferits o damn contra ciutadans, castig contra los qu’an manifestat pacificament (es pas un comunicat del organizadors que podrà ajudar a desmanipular l’afar); puèi nos mandan una peticion, que pel moment non sabi se podrà petassar lo problèma del ciutadan tocat, ni mai ajuda a la DDM de non pus manipular. Aquesta fauta de responsabilitat politica, me sembla bravament antidemocratica, me sembla bravament occitana e basco.

Lo FN n’es bravament content, aital podrà qualificar ambe pròva reala, l’objectiu de l’esquèrra (de l’occitanisme epr extension), èstre contra l’expression –quitament minoritari- d’una votz nacionalista francesa, assimilacionista, en Occitània. Parlarà o puslèu desparlarà sobre l’occitanisme en lo qualificar, d’excludent contrariament als dires politics diches a Montsegur e las basas claras de l’occitanisme. Mas en politica e en manipulacion, tot es permetut.

Los socialistas, els tanben, i traparà una resorga, per triar los militants per èstre bravament d’esquèrra, prèste de se far cartigar per l’extrèma-dreita (que diràn pas nacionalista francesa perqué zo son tanben), segur donc, e aital podràn s’aucupar d’un servici de la decentralizacion en tota securitat politica.

I a segur un ensemble de ciutadans qu’i traparà pas jamai un contengut a-n aquel afar, sense que per èstre mai castigat per un sistèma politic francés o un autre, es de dire los sistèmas politics del jacobninisme francés.

E per rassegurar los nacionalistas franceses, els pensan que los «identitaires», per lor nom «pláçan la bona question» (frasa entenduda dins la boca d’un supòrt a Marine Le Pen), mas en díser que benlèu an pas la bona responsa, la bona rresponsa seriá lo FN, aquò se sona recuperacion. Es un pauc aiçò qu’ai entendut en 1995, al moment d’una eleccion regionala en Gironda de la boca d’un avocat del FN.

Del meteis biais, l’esquèrra francesa plaça una dialectica dins l’occitanisme, que podrà jamai una pensada autonòma per Occitània. Pensar primièr per nosauts, es primièr pensar coma occitan, e non pas coma afidats al sistèma francés de pensada ; las raiças de la pensada occitana son pas dins l’endrona de las pensadas francesas, ni mai lo voide de la pensada francesa sobre Occitània.

Alara personalament, en tant qu’Occitan, ai pas cap problèma d’identitat, parli la lenga (m’a calgut un esfòrç particular), e soi de cultura occitana (aquò es sovent natural dins una familha qu’a servat las raiças del país Agenés), e sabi plan far la diferéncia entre èstre occitan e aver un sistèma politic a posite, qu’es un sistèma que preparar a la destruccion de mon identitat occitana, en vóler m’imposar un sistèma legal qu’espas sonque lo rebat de la pensada unica parisenca, de las collaboracions politicas autanplan.

 

Los sols a aver problèmas d’identitat, son plan los que son sovent autoproclamats ‘purs gaulois’, dins una granda tradicion IIIena republica istorica. Mas lo nacionalisme francés se podrà benlèu melhor lo jorn que serà mens expansionista… a dreita o a esquèrra.

De mai, coma soi del planèta, e que èstre occitan, non pòt èstre que èstre del planèta, las identitats culturalas son forçadament pluralas, páuc impòrta l’endreit sul planèta e l’istòria del troçet de planèta, es causa universala (se capiti d’oblidar las «frontières naturelles» del sistèma politic assimilacionista francés e que coma lo can estima plan pissar sobre las talveras per poder existir, escupir es tanben una excepcion francesa, per existir) ; mas aquesta seria d’influéncias d’identitat culturala, serà pas mestrejada, se la basa es pas plan coneguda (l’Estat i trabalha per las destrusir, e lo mercat d’Estat e mondializat l’ajuda), se ma lenga, portaira de cultura e tanben de vida (pauc impòrta las causidas personalas), es pas respectada pels autres, de las autras, pauc impòrta la provenéncia, e l’imposicion politica.

carnet de campanha

Provincialisme o regionalisme : aquí es nani !

Ni l’un ni l’autre, serà un projecte politic digne per Occitània. Es una granda confusion istorica francesa que bastís un pantais per Occitània, e donc una granda páur contra Occitània e sa dignitat. Es plan clar, l’occitanisme es pas brica un provincialisme, nimai un regionalisme, ni d’extrèma dreita, ni d’extrèma esquèrra (ni d’esquèrra, ni de dreita, ni a dreit, ni a esquèrra del rei-president).

mapas amassadas França

Los delegats mandats als «États généraux» dubert lo 5 de mai de 1789, oltrapássan aviat los poders que lor son donats per la lei reiala, e alara se far «Assemblée constituante», puèi «Assemblée nationale constituante». Car pas oblidar las doás partidas de la dicha Révolution Française. Al final lo Rei dels Francs aurà pas poscut frenar l’abolicion dels privilègis dins la nuèit del 4 d’agost, l’egalitat legala dels ciutadans èra establida, puèi d’adoptar lo 26 d’agost una «Déclaration des droits de l’homme et du citoyen» que serà tradusida en 7 lengas del meteis novèl Estat ciutadan ambe mantunas nacionalistats. Es d’aquel periòdi primièr que la mapa de França designa un Estat de departaments, per eliminar la mapa anciana de las generalitats, zòna de prelevament de las talhas reialas, que amassa en generalitat èra la sorga principala del foncionament de l’Estat central, aprèp totas las demandas reialas (guèrra o castèl, o diplomacia). Aprèp un assag de monarquia constitucionala, la novèla institucion serà nommada «la République» en setembre de 1792, e lo rei, lo cap d’Estat ancian modèl, Loís XVI acuzat de traïr l’Estat novèl, es guilotinat lo 21 de genièr de 1793. La dicha novèla «France révolutionnaire» partirà suls camins de las guèrra e de las execusions dincal moment dictatorial que se snarà «Directoire» en 1795 ; la lenga es pensada unica e sola lenga per la lei a partir de 1792. Lo primièr 14 de julh serà aquel de la Federacion, lo segond serà la «Fête Nationale» (ambe bandièra e imne unic), dempuèi i a la problèma de l’Estat dich jacobin, mas los Montagnards èran pas mlhors.

Aquesta dicha République serà la primièra, puèi lo directoire portarà la guèrra en Euròpa, puèi fabricarà un dictador vengut de Corsega aprèp aver traït la «Republica» de Paoli en Corsega.

La segonda republica francesa portarà un autre Napoleon al cap d’Estat. La tresena republica serà l’establiment final del sistèma electoral (pels òmes unicament dinca 1945) coma seleccion de las elitas parisencas, e lo centralisme s’installèt sense téner compte de las regions, o ancianas províncias. I a jamai agut de dignitat democratica ambe l’ancian o lo nivèl regime en plaça, ni per las províncias, ni per las regions (arribada ambe De Gaule en 1969). Lo sistèma de la decentralizacion es justa una potinga politica qu’es pas democratica.

Es pas lo primièr còp que lo nacionalisme d’expansion parisenca assaja de manipulaciuon de las mapas, un exemple :

mapa corrigida

E i a pas sonque las mapas que son manipuladas per l’«Histoire de France», aquí una carta postala :

mapa del revisionisme francés sobre l'istòria d'Occitània

Dins lo sistèma francés de formacion e d’educacion, i a pas sonque la ierarquia de l’administracion qu’es un problèma al moment de las refòrmas e de còps lo professorat jacobin d’esquèrra (FELCO de Montpelhièr), i a tanben lo contengut de l’istòria presentada, es una manipulacion permamenta, de las pichonas escòlas dinca l’universitat, aquelas que bárran lo mai sovent los uèlhs de faiçon oficiala, per negar Occitània e sa dignitat nacionala !

mapa de l'ancian regime 2mapa Estat francés pendent la revolucion de 1792mapa Estat francés continental europèumapa dels blasons de l'ancian regime

Tota peticion que prepausa d’associar las mapas que vesètz aquí, es una peticion qu’a pas encara comprès que lo provincialisme (lo regime reial), o lo regionalisme (lo regime republican de la decentralizacion) son pas un projecte de l’occitanisme moderne.

Las províncias dichas “Généralité” èran aquí per cruvar la moneda per pagar l’Estat reial, installar graciosament unes privilègis per una casta, l’Estat èra centralista. Las regions dichas de la ‘décentralisation” son aquí per la gestion autrejada per un Estat incapable d’o far de faiçon seriosa, dempuèi París. Los privilègis donats a una casta èra lo dreit de cruvar moneda, e de temps e en temps d’o tornar al rei pels besonhs personals o de l’Estat quora lo govèrn o sabiá prepausar.

Un projecte digne per Occitània es d’aver institucions pròprias, e que lo finançament fosquèsse pas per ajudar París de nos enganar melhor. Lo títol del novèl regime per Occitània impòrta gaire, mas soi segur qu’es ni de provincialisme clerical franc, ni del regionalisme enartic decentralizador republican.

François Hollande