Amb’renda democratica francesa, lo sistèma partidocrata se paga…

Dobti pas cap de l’eficacetat de mantunes elegits, d’esquèrra o de dreita, que n’i a que son eficaçes segur (çaquelà!), n’i a mantunes que se fan pas una renda republicana sobre la nòstra esquina, verta que zo volètz  creire, perqué ? Perqué mantunes son campion del bèl fara de la renda republicana que rapòrta melhor que la borsa.

Vos coneissi un deputat socialista qu’es devengut lo mai gròs proprietari immobilièr ambe las resorgas vengudas dels emprunts de l’Assemblée Nationale, aquela que s’explica republicana e la vòstra representanta des françaises et français, que fosquèsse de dreita o d’esquèrra, es sempre per far foncionar la renda republicana e per nos esplicar que lo pòble dèu pagar, al singular lo pòble, mas lo faràn de mai en mai gròs per desvolopar aquesta renda, en annexar Mayotte per exemple.

Sabèm que la resulta electorala de Pierre Izard dins lo canton del Lauragués es degut a un trabalh fòrt important dedins lo Conselh General per reglar los problèmas de democracia dedins los seu partits (enbtendut dins una reünion dins lo barri de Bonhoure, Tolosa) e los seus elegits socialistas (per los botar en òrdre de batalha fàcia a una oposicion qu’es gaire clara tanpauc), e tanben per reglar los problèmas ortografics dels emplegats, sul sites Internet o dins la revista mensuala.

Sabiam per la banda, lo cumul dels mandat es pas gaire apreciat dels electors e de las electriças e que malgrat una pression militanta de l’endedins o defòra dels partits republicans, avèm jamai capitat de los treure dels pòstes de cumulards en cap ; l’exemple tipe es, malgrat las bravas dichas de campanha electorala, Pierre Cohen es lo primièr de l’equipa tolzana…

Uèi lo dorsier de L’Expansion, de contrapresentar ambe las doblas paginas de publicitat, d’autopromocion de l’elita electorala tolzana, lo 30 de març passat dins la DDM, explica que podèm comparar Gérard Bapt e Pierre Cohen ; aital podèm considerar que lo primièr aguent pas abandonat son mestièr, es segurament mai coërent ambe las idèas socialistas sul tèma de la reparticion de las resorgas, de las riquessas, de la renda republciana qu’un Pierre Cohen, un cumulard de primièra e d’una eficaetat dobtosa a l’Assemblée Nationale (benlèu qu’i trapa emprunts de bais còst per se fabricar un patrimòni immobilièr?).

Es pas causa risolièra, es pas causa qu’agrada a una populacion occitana que creva de l’inaccion del sistèma administratiu republican francés en Occitània.

Avèm tanben la susprèsa de tornar veire un nom conegut en Lauragués per aver estat recebut pels militants pendent la campanha cantonala, e que normalament deuriá èstre un exemple pels electors vist que los militants an mestièr d’el per los fa melhor votar (veire un bilhet precedent)… pel Front National benlèu ? Gaitatz la pausicion del Cambadelís, bestiòta politica parisenca qu’es quasiment absenta de l’Assemblée Nationale. Son de París e son absent del sistèma politic qusceptible de nos representar, a nosautres lo dich Peuple de fRANCE.

Mas podèm tanben notar que Jack Lang es tanben lo rei de la farça de l’Assemblée Nationale. Cambadelís «rivaliza» d’abséncia ambe un Patrick Balkany, una «referéncia» pel Canard Enchaîné. O un provençal Jean-Louis Bianco, aquel dèu aver fòrt de far per sosténer son amiga presidenta de Poitou-Charanta ?

Se cal felicitar çaquelà del bon resultat d’un deputat parisenc capbaissat en província, Vilanòva d’Òlt, e qu’a remplaçat un rendièr socialista de l’arrondissament, es u ndepuat socialista lo sénher Jérôme Cahuzac ; lo remplaçament es productiu pels republicans, los vertadièrs, los que son pas en cèrca de renda republicana. Jérôme Cahuzac qu’estíma f♫9rça las chifras deuriá gaitar la soma de la renda de mantunes deputats socialistas que son pas rendables quora son elegits de província, o tot simplament de Tolosa a l’Assemblée Nationale.

Atencion lo nòstre Pierre Cohen es pas sul tablèu, mas es puslèu prèp de la fin que de la debuta. Zo veirèm diuns un document adaptat a Tolosa…

Me soi demandat perqué Gérard Bapt e Catherine Lemorton s’èran batuts per èstre sobre la prepausicion de la lei suls panèus en occitan, es benlèu per fa plaser als occitanistas abans las eleccions, o per concórrer a las listas dels documents signats per influenciar lo Parlament dins lo classament de L’Expansion ? Lo diobte es permetut, vist çò qu’encúissan mantunes collègas socialistas en far res ailà.

Nos cal felicitar donc d’aver Catherine Lemorton et Gérard Bapt en cap de classament, caracteristica : an agut de trabalhar fòra del sistèma politic e trabalha encara Gérard Bapt.

Se cal questionar donc perqué son los mens ben plaçar que refúsan tot cambiamzent del sistèma ? Non pas realament, se fabrícan una renda republicana, i a al mens una utilitat per las senatorialas. Se podràn pagar una campanha, coma lo cantonièr Sénher Mirassou qu’a pagat sa campanha, solet, e vist lo pès dels documents distribuats, e l’accident que li a costat un recrutament pagant per empaquetar las envelòpas, es un investiment dels gròs, per un pòste simple de cantonièr, perdon de Conselhièr General per tres annadas….

Se cal questionar perqué l’UMP vòl pas cambiar lo sistèma de resultas dels vòts electorals, es gaire complicat de comprendre : pensan que pòdon n’aver mestièr per damorar en plaça.

Aital vesèm melhor perqué en Anglatèrra vòlon cambiar lo sistèma electoral ; lo jornal The Independent s’engatja per aiçò far. La DDM s’engatjarà pas perqué lo PRG participa d’aquel sistèma qu’engana los pòbles de fRANÇA, la fRANÇA de la renda republicana, la sièta del chabròt es plena.

ÒC VOLÈM DE CAMBIAMENT : primièr la desaparicion de l’eleccion parisenca per nos representar, servís qu’a emplegar las siètas dels elegits, lo contrari donc de la reforma UMP.

 ÒC VOLÈM UN PROGRAMA QUE PREPARA UNA CONSTITUCION PER UNA FEDERACION DE REGIONS OCCITANAS, perqué de París, Sénat e Assemblée Nationale n’avèm lo cofle de l’inutilitat, e de la renda republicana ajudada per la partidocracia. Perqué del sistèma per damorar en plaça, lor cal d’escòla de partidocrata, de foncionaris d’elegits naut-plaçats o campion del cumul dels mandats republicans, las universitats de sciéncias politicas los/las fabrícan.

Ièu aquò m’espanta encara que mantunes europèus o democratas de l’oltra-mar nos prenguèssen encara per çò que sèm pas, sèm pas en democracia.

 

-°-

-°-

Complement de bilhet, Le Canard Enchaîné, una setmana aprèp.

La defensa del francés, al Quebèc, contra las lengas autoctònas ?

Mas lo problèma es sovent que París, per Quebèc, es la referéncia, alara que per nosautres los indigènes de la republica, los istorics, sèm sempre a repotegar contra l’uniformizacion al modèl parisenc, ambe lo patois academista e lenga del rei-president legislador.

Amb la Bastille los Franceses nos an fait creire que podiá portar als pòbles de França ambe la Citoyenneté que díson ; es vertat qu’èrem pus subjectes del rei franc coma en Espanha uèi pels Borbons, mas actors de la legalitat, mas la legalitat es devenguda obligacion etnica e francesa, per la règla escricha sonque dins la lenga del rei-president o dictador (Bonaparte e puèi Napoleon I, e III)… Per fin, serà un imperialisme lingüistic republican, per teoria, puèi es devengut una dictatura borgesa contra los autres pòbles que parlávan pas la lenga del rei-president legislador.

Las lengas autoctònas son estadas alara mesprezadas, perqué èran la majoritat de la populacion. Donc tre la debuta la republica francesa èra una dictatura d’un pòble que parla una lenga contra los autres, la majoritat. Un modèl per Quebèc ?

Lo novèl numèro de Books, un plaser

Soi sempre a criticar la premsa parisenca, mas aqueste còp farai un bilhet pel plaser de confirmar que Books es la revista parisenca que m’agrada lo mai, benlèu perqué parla dels Franceses ambe l’uèlh dels estrangèrs per la minoritat del contengut e per la majoritat del periodic s’elonha del parisianisme costumièr, e aquò fa plaser ambe lo nombrilisme nacionalista qu’environeja LO pòble de fRANÇA.

Ai notat dos pichons elements qu’amerítan d’èstre listat, del darrièr numèro, per òrdre de preséncia dins la revista :

Lo segond es puslèu politic, e se dèu comparar ambe lo libre d’en Alem Surre-Garcia sobre lo tèma de la religion republicana, la teocracia republicana.

Dins los dos darrièrs libres d'Alem Surre-Garcia, en francés, traparètz la pròba que los Franceses creson a la lora santetat de republica. Creson pron clarament aver cambiat lo Vatican en una santa republica, LA république laïque de leurs rêves nationalistes ; ne pòdi donar las pròbas cada jorn (bilhet següent).

Mèstre Jourdain fasiá de la pròsa sense zo saber, la religion republicana es una conceptualizacion religiosa del nacionalisme d’expansion pel «bien» dels pòbles dominats (la renda nacionalista francesa es devenguda un ben pel peuple de France) ; traprètz aiçò dins lo cap de tot ciutadan, testa que se transforma en vigie citoyenne de moment que la diversitat lingüistica gausa levar lo cap.

Lo sol sens amagat a religion es, per els, l’administracion per l’etnia francesa,  religare en latin de glèisa + la color francofòna tal un alibí de duberura d’esperit, una expansion europèa, puèi mondiala, un solaç d’èstre sobre aqueste planèta quicòm de bèl, malgrat la geografia estreita de la lora francofonia.

La Vigie Citoyenne es lo netejament lingüistic en òbra

Durant la guèrra de 1939/45, l’Estat francés de Philippe Pétain a explicat als Franceses que la delacion èra la nòrma. Uèi los Franceses an plan interiorizat aquestas actituds en imposar lor lenga de faiçon violenta, dinca imposar l’idèa qu’es «impolit» de lor escriure dins la vòstra lenga, alara que lo sistèma vos a imposat la lora…

La «Vigie Citoyenne» es un escai nom de Facebook, la femna qu’escriu s’amaga darrièr un escain nom ; podèm benlèu dire qu’es jà una avançada pel combat contra aqueste nacionalisme lingüistic que vòl netejar Facebook de las lengas «dialectalas».

Sobre Facebook, la farça de la Vigie Citoyenne

La Vigie Citoyenne verifica regularament que Facebook escriu «francés pels Francofònes, pels Franceses». «La France aux Français», es lo devís de Jean-Marie e Marine Le Pen. S'aviam mestièr d'una pròba del dangièr dels Franceses.

Aquò arriba sovent que la règla pels Franceses es : cal parlar la meteissa lenga per se comprendre. Es un biais de netejament lingüistic, es una descripcion fachista dels escambis mondials ; e quora se lor explica, son pas contents, brica. Al debut, un article de premsa de Stéphane Thépot, qu'i es per res, puèi .... la discussion s'enverina.

Debuta per una demanda de traduccion, e la demanda se la fa pas als que son en superioritat, non se la fa a lo que parla la lenga mesprezada, minorizada. Lo fòrt, la majoritat, imposa a la minoritat (lingüistica), es la democracia tala que los Franceses l'an acceptada ambe lo bonapartisme, ambe los militars de l'escòla republicana, e las universitats. Es pas brica una excepcion culturala, es la nòrma francesa, levat s'aviái escrich en anglés, aquí, i auriá agut cap problèma, mas lo «dialecte»... l'evolucion es que díson pus o gáusan pus escriure patois, mas la nòrma lingüistica francesa es donc un franquisme, n'avèm la pròba encara aquí, en seguida.

Mas i a un autre causa qu'arriba lèu, se persistatz a escriure dins la vòstra lenga, e que persistatz de respondre a la Vigie, sètz segurament malaut, quina arrigança contra l'«universalisme francés», la «santa republica», la «França» per tot escriure (unes partidas son estadas sortidas çaquelà de l'escambis, sobretot las partidas qu'èran sonque en occitan) ; perqué son persuadits qu'an ganhat lo netejament lingüistic. Darrièra causa, son sempre las femnas qu'an aquel tipe d'actitud extremista francesa, perqué las femnas ?

Lo document es aquí e espèra los vòstres comentaris

Aqueste tipe de Vigie Citoyenne dèu pas entendre çò que diversitat vòl dire, nimai respecte o quitament toleréncia.

E dèu pas comprendre perqué cal lei per defendre aquesta diversitat, los amics de Stéphane Thépot, gaire tanpauc. Son pas gaire democratas donc.

Anè un agach ciutadan, lo punt de vista duradièr del 1er d’abrial, punt de vista del PRG sul nuclear duradièr, coma lo desvolopament del meteis nom, e ligat al punt de vista a prepaus de l’installacion del nuclear a Golfech ; los interèsses particulars faguèron lo punt de vista del seu sampitèrne president, JM Baylet.

-°-

Cronica occitana publicada dins l’Aude, per las Vigie-Citoyennes de Bigòrra o d’endacòm mai, sul net qu’es realament universal, podèm demandar la traduccion en patois parisenc en linha…

Lo «Passa Porta» es de Brussèllas, e l’Istòria Tolzana als Augustins.

Gaitatz aiçò, de Belgica :

Los festenals en Occitània an problèma per portar nom occitan, al nom del festenal de Brussèllas podèm apondre un accent sul Ò, e avèm un títol de festenal occitan; perqué ?

Perqué l’occitan es estat la primièra lenga normalizada, lenga vulgara latinizanta, estandardizada entre 950 e 1050, per decision politica.

E coma a Brussèllas las doás lengas son en gueguerra quaisment oficialament, es lo latin que tòrna, donc un pauc la lenga occitana, sense los accents modèrnes.

Quora los Franceses refúsan la dignitat a la lenga occitana, podèm considerar qu’es un acte contra la latinitat…

Dementre aiçò, TOLOSA descubrís sa primièra exposicion bilingüa, oficiala.

Uèi a Tolosa, la conservatriça del musèu dels Augustins, ambe una exposicion sobre l’istòria de Tolosa, l’a plan entendut : l’occitan es important. Dinca fin de junh 2011, una exposicion dins las doás lengas es disponibla pel grand public, per totes los publics ; un public catalan es esperat, e tanben tot lo pòble occitan; lo public parisenc, lo torisme en general, serà tanben ensenhat, e n’an mestièr (!).

Es realament un eveniment tolzan, ièr de ser se fasiá l’inauguracion oficiala. Mai de 400 personas èran presentas, una inauguracion qu’assegura una promocion de l’exposiion de grand nivèl, ambe un pichon budgecte per desvolopar projectes d’avenidors sobre lo tèma de la recuperacion istorica dels arquius tolzans, e dels grands objectes de l’istòria tolzana ; l’occitan i es pas absent, la conciéncia tusta al còrs tolzan, es novèl, es causa publica novèla, e del servici al pòble occitan ; l’occitan es estat un ciment entre las ciutats qu’an collaborat pels objectes ecclesials presents e descributs, mai tanben reparats amb un atrait bèl per l’òbra passada, pels administradors del musèu.

Lo personal politic èra pauc present a l’inauguracion, es una causa que pausa l’exposicion e qu’ajuda a ne fa la promocion.

I cal anar veire, vos caldrà pas plorar...

Es un exemple se seguir per totes los musèus d’Occitània, pas sonque entre «Nòrd d’Avairon e Sud de Garona»*.

(* es la geografia prepausada per l’exposicion).

Tolosa : la novèla logistica LGV deuriá cambiar fòrças causas ?

Un article pareggut dins Le Soir a Brussèllas explica fòrças causas sobre l’utilitat de las linhas LGV :

- aprosmar los clients dels aeropòrts parisencs per las linhas intercontinentalas

- favorizar lo transpòrts de clientèla d’afar mondializat

- estauviar los sauts de puça dels avions, donc per un transpòrts de mens d’una ora

Alavètz al «Midi», Occitània, de qu’avèm de positiu per la creacion de la LGV cap a París ? ganhar trenta minutas ?

La CGT del ralh, SNCF e nacional-preferentista, explicarà qu’es la debuta de la privatizacion de l’entrepresa d’Estat ; mas l’entrepresa d’Estat es tanben una entrepresa sobre un mercat-Estat-nacion, la CGT tanben… mai lo sindicat SUD totparier, es pas melhor. L’escenari de la «préférence nationale» impausa lo projecte LGV cap a la santa capitala. Mas la realitat de la pausicion mondiala de las necessitats logisticas occitanas pròba qu’i pòt aver una plaça occitana per èstre dignament representats… Mas lo politic e lo sindical son cotria nacionalista parisenc.

Actualament Air France fabrica una navèta entre Blanhac e Roissy, tal que zo fa dempuèi Merinhac, a çò que sabi, i a res de previst de cambiar… vist qu’es pas sonque un saut d epuça. Puèi fabricar unes ramas regularas e periodicas de TGV per 70 personas per rama, ne tornarèm dire quicòm ; lo TGV es una aisina per una casta, es clar. Alara perqué l’esquèrra franchimand es per aquel TGV ‘cortet en temps’ cap a París ? Es clar, perqué son nacionalistas franchimands. Es parier per Montpelhièr.

Podèm tanben gaitar que Brussèllas es al nivèla de populacion l’equivalent de Tolosa, mas lo luòc de poder, es tanben un luòc de lòbis, e de las loras activitats parallèlas, aquelas dels avocats, un personal que paga fòrt per transportar.

Es que cal demandar una creacion d’un Estat occitan ambe capitala Tolosa per obténer aquel tipe de lòbis e d’avocats ?

Dins la lista dels clients potencials pel TGV-LGV_Novèla, i a tot lo nivèl de la dominacion francesa sobre la politica tolzana (e donc lo refús dels Tolzans de se prendre en carga) : – foncionaris de l’Estat centralista francés, - quadres de las entrepresas en província per cercar las informacions a la basa per las tornar al centre del poder de l’entrepresa intallada sul mercat-Estat-nacion, – visita de familha per justament far foncionar la separacion e l’exilh intallat pel sistèma centralista francés, –militants e elegits qu’an de tornar veire las loras basas politicas parisencas, – e l’estiu, lo torisme (pauc).

Aquesta clientèla es ligada al sistèma centralista francés, la clientèla tolzana prendrà la veitura, ara, per anar a Barcelona-Prat, es la meteissa distança entre Lyon e París. La logistica de l’ensemble d’aquesta clientèla es pas ligada a la reduccion del temps de percors de trenta minutas, sobre las 5 oras actualament necita per èstre de Tolosa centra a París centre, actiu per trabalhar aprèp un desplaçament.

Es pas brica la populaicon que transpòrta dempuèi Brussèllas.

Alara quí a mestièr de la LGV ?

La SNCF ? Per melhorar sos compte ? Es pas èla qu’es a la fabrica d’aiçò. Al contra, i traparà concurrent, ambe la dubertura de silhons novèls pel ralh entre Tolosa e París. La concurréncia es plan, quora se sap lo centralisme democratic del servici d’Estat SNCF, servici contra lo pòble occitan e sas necessitats logisticas modèrnas.

RFF ? Benlèu tanben … per l’entrepresa es negar lo deficit dedins grand projecte d’Estat per amagar las subvencionita d’Estat centralista per far sobreviure l’estructura. La practica es la meteissa per las subvencions sobre las linhas novèlas pels TER, ambe una acceptacion clara dels politics de la decentrlaizacion de daissar lo poder a RFF per la, gestion d’aiçò. La decentralizacion es pas l’autonomia, e donc la volontat de decidir aquí e pas brica dins los burèus parisencs, RFF es una entrepresa parisenca d’Estat, entrepresa que s’amaga d'arrièr l’idèa de servici public, coma sempre dempuèi d’anada del centralisme francés suportat per Occitània.

E podèm afortir aiçò, perqué RFF a jamai prepausat un projecte tant car per ligar Tolosa a Barcelona Prat, alara que lo còst seriá bravament mens car e long per sa fabricacion.

RFF, SNCF, Air France fan foncionar lo centralisme economic del mercat-Estat-nacion, França, e los elegits de la decentralizacion collabòra per far pagar las populacions occitanas*, gràcia o encausa de l’illusion de la decentralizacion de 1982. (* los Conselhs Regionals de Centre e Iscla-de-França son jamai estats questionat per finançar aquesta linha novèla, los Conselhs Regionals de País de l’Edge, Peitieu-Charanta an refuzat de pagar ; donc son los electors e las electriças d’Occitània –Aquitània, Lemosin, Miègdia-Pirinèus- que seràn poncionats per pagar la decision al profièich unic e parisenc, per la lora logistica, sonque.

La lor logistica es evident qu’a mestièr dels saber-fars occitans, per transportar los quadres a París, e aital trabalhar per perseguir lo foncionament del nacional-expansionisme parisenc.

Dins l’article lo jornalista, un vertadièr, pas coma la DDM, plaça son dobte sobre l’interès d’aquestes TGV, en escrivent : « la compagnie française “décole” de la gare du midi» ; la vergueta per décole, es una assegurança del dobte comercial d’aquesta linha directe a l’aeropòrt de Roissy, vist in situ ; ai lo meteis dobte ambe la LGV cap a Roissy-París, e que devrèm pagar en Occitània, sols o quasiment (l’Estat a previst sonque 20 a 25 % del finançament).

Per conclusion, se la moneda dels Occitans e de las Occitanas es necita pel servici public, non pas lo servici d’Estat, seriá d’o emplegar per melhorar las relacions de Tolosa, bordèu o Montpelhièr ambe lo planèta del comèrç mondial, non pas per cercar una estapa suplmeentària (Roissy-Paris) ; los investiments son de segur prioritaris per dos tipes de logistica : intèrna occitana (Merinhac-Blanhac, Lemòtges-Blanhac, Montpelhièr-Marselha, Marselha-Niça, Pau-Lorda-Blanhac, Vielha-Blanhac) e ambe los aeropòrts transcontinentals los mai prèp per las capitalas occitanas (Bilbo, Barcelona, Niça). La logistica dels transpòrts transcontinentals necita dempuèi Tolosa, e donc la ligason de LGV entre Blanhac e Merinhac es lo sol biais d’èstre present al nivèl mondial, mai podèm tanben assegurar que las prioritats serián d’eliminar los sauts de puças tal zo fan a Air France entre Brussèllas e Roissy… Donc Tolosa, cap a Barcelona, cap a Marselha, cap a Niça, cap a Bilbo. – e non pas demesir de 30 minutas una relacion que pòrta jà 5 oras, Roissy/Tolosa via Bordèu ! Los clients intercontinentals se trúfan de passar per París-Roissy o Barcelona-Prat, alara… La LGV favoriza lo centralisme francés contra los investiments regionals sul meteis tèma (pagar aital es una causida nacional-expansiosta francesa, es un acte politic grèu); e lo tèma es clar, es melhorar la vida de la populacion locala (e tot se podrà pas pagar, cal causir las prioritats). La LGV es coma sempre pels projectes franceses, un cotèl sobre l’esquina occitana, contra son pòble, e amai devon explicar : « - mèstre es polit lo vòstre TGV-LGV, ne volèm mai encara e encara, arrh arrhh», ES DE SODOMASOQUISME POLITIC o/e SADOMASOQUISME POLITIC.

«Discours de la soumission volontaire» La Boétie, de legir de faiçon indispensabla per entendre milhor perqué París nos engana cada còp de mai en mai, e la partidocracia jòga ambe París, quora perdràn ?

Un jorn… benlèu serèm mens solidaris ambe lo centralisme parisenc, farà de ben al país occitan.

Brussèllas : l’UMP-NC fabrica una gestion d’Estat centralista.

Es lo moment dels poders de la decentralizacion de pensar a s’installar correctament a Brussèllas, l’Estat-UMP-NC vendrà los ostals ailà. Dòna Lagarda aviza la moneda de l’Estat e considèra son patrimòni tròp bèl. Coma se dèu èstre una consideracion plan pensada, devèm pensar que l’èra dempuèi longtemps, aital… Quí n’aprofieichava republicanament ?

Las regions occitanas fáutan d’un luòc digne de representacion… per modernizar lor preséncia internacionala, e la responsabilitat politica europèa.

Thalís sufirà per portar l’UMP a Brussèllas. Es plan clar qu’aquestes bastiments pels parisencs son de paucas utilitats, mas que l’aguèssen pas remarcat abans ? Sembla que la geografia fosquèsse pas lo fòrt de los que govèrnan a París.

Es lo moment pels poders de la decentralizacion de se questionar sobre la nocion de «kulturé françAIse», lo FN vos gaita … e l’uMp prepara la plaça pel FN a París.

fRANCE : La culture peut-elle être française ? Quand le fait de se qualifier de français(e) soit limité à avoir des papiers d’identité républicaine.

Anè, per far cultura republicanista franchimanda, devèm votar dimenge ?

Corsica Libera crida per far tombar Porto Veccio dels mans dels Franceses, dels mans del nacionalisme d’expansion francesa. Esperèm la novèla bona.

Vist en Provènça :

-°-

E quora lo politic, la partidocracia, lo sistèma dels partits de foncionaris al govèrn, s’engana, coma a l’Estat francés, cal fabricar la compassion e solidaritat entre los pòbles.

Cantonalas : quin projecte per Occitània ?

A desfaut del sistèma parisenc de gestion d’Occitània, de qué podèm imatginar ?

Un elector del Nouvel Obs explica que val melhor destrusir los pòstes d’elegits parisencs que los pòstes de foncionari de l’Estat centralizat. Es una pista.

Vist que la reforma aquesta es impossibla de fabricar ambe lo sistèma de partidocracia qu’avèm, similar al RCD en Tunísia, lo partit-administracion, partits de cámbia de temps en temps, entre los blaus e los ròses, per l’Estat centrlaizat e jacobin franchimand.

Sabèm tanben que l’administracion (ambe los foncionaris pro-UMP-NC o pro-PSF-PRG) se carga de far la promocion dels pichonèls partits de moment que son pas legitimats per els.

Sabèm tanben que l’esquèrra es «grandament» unida … un exemple dins mon canton, dona una pròba a l’assersion precedenta, del foncionariat republican que se vòl representant del pòble pron inocent per votar per els. (es dins lo meteis canton) Es un canton que quasiment totes los candidats èran foncionaris de l’establiment franchimand e nacionalista.

Per recuperar lo sistèma de vòts installat per aquesta republica dels foncionaris (UMP e PSF), avèm la «santa e meravilhosa» candidata UMP, antimultilingüisme europèu que vòta ambe lo FN al Parlament europèu, dèla qu’a trapat una etiqueta superba, en mai de las etiquetas costumièras jà bilhetejadas sul blòg (color verda necita, reialament), etiqueta de la setmana passada, que s’oblidarà segurament aprèp dimenge, per tornar sortir per utilitarisme partidocrata :

Per la candidata que vòta ambe lo FN al parlament europèu, es puslèu dificile de recuperar l’etiqueta de la candidata ecologista (vertadiera aquela), malgrat los polits (orto)grafismes verds ; perqué èra pas simplament ecologista, èra sostengut pel Partit Occitan, causa que dèu pas èstre accessible als uèlhs de la candidata contra lo multilingüisme europèu.

La deputada europèa se convida a participar a la cosina electoralista e partidocrata republicana franchimanda en Occitània, qu’amerita tota la meuna desconsideracion. E se li donaviam un bilhet d’avion de retorn definitiu per Brussèllas e Estrasborg, e que li diguèssen NE NOUS DÉRANGEZ PLUS, mercés ? Per aplicar un projecte politic contra multilingüista… (se sap pas encara sobre la basa de quina lenga, las susprèsa son d’avertir).

Per las eleccion bonapartista e cantonala, cal anar veire se la democracia es pas melhora endacòm mai, aplegat e solidari ambe los autres Estats que practícan la proporcionala, per aver una representativitat qu’es pas la partidocracia dels foncionaris en plaça, coma ambe lo RCD dins la Tunísia del Ben Alí. La proporcionala aurà tanben un efecte sobre l’eficacetat de l’eleccion e dels elegits locals. Digun ne dís quicòm dins las gazetas parisencas.

De Veyrac es la primièra candidata europèa qu’estimi utile de daissar dins un Parlament lo pus luènh possible de Tolosa, en contradiccion clara ambe lo tèxte del lector del Nouvel Obs.

Mas lo problèma del FN e del sindicalisme nacional-expansionista parisenc es encara pausat per una candidatura a Rieus-Volvèstre, un canton conegut en Nauta-Garona per èstre un luòc d’abitatge bèl dels foncionaris d’Estat que trabálhan a Tolosa.

Lo problèma del FN me semblava ligat a l’OAS, e l’extrèma-dreita ultra-catolica, mas un candidat m’a fait cambiar d’avejaire, mas confirmar d’autras candidaturas de la «Douce France», pels «Français de souche», los del nòrd francofònes.

Ara, es insolit per la DDM, es un puèg qu’es de l’extrèma-dreita… es benlèu aiçò qu’es supausat èstre insolit per la DDM.

Montaigne : letra a la revista BOOKS

Montaigne, philosophie gascon et non français.

( es un tèxte qu’ai jà redigit en occitan, vaquí mantunas annadas sobre un blòg ! )

Adishatz,

Agur,

Bonjour,

Je comprends que les Français, citoyens de France et nationaliste expansioniste, puissent assimiler tout texte en langue du roi, comme Français, au sens de citoyen.

1453, les Turcs arrivent à Bizance et les Francs, ou plutôt les hommes du centralisme royal capétien, et leurs mercenaires arrivent à Bordeaux avec trois années de massacres après la bataille de Castillon, 1453. La bataille fut perdue, et les Français post révolutionnaire le fête tous les étés, une honte historique qu'il nomme reconstitution, et qui est plutôt une manipulation national-expansioniste française.

1453, le général Balabot, Balbot pour les Anglais, était rémunéré par le Parlement d'Aquitaine. C’est l'arrivée du pouvoir royal franc, les futurs Français, qui ont détruit un système politique ; ce dernier avait créé un système respectant un certain type de vie collective, juridique, sûrement pas celle que l'on décrit dans les textes historiques français pour le moyen-âge, ou le haut moyen-âge. Ce parlement contrôlait le budget du Duc, contrairement au Parlement actuel pour l'Élysée, et avait indiqué son refus de recevoir le Duc comme représentant du roi d'Angleterre, puis comme le représentant du Roi franc, quelques moments historiques avant... Tout ceci a été oublié.

Quand Montaigne écrit, il avait encore cette mémoire de la dignité publique et politique d'Aquitaine, du Duché, de son Parlement, un moindre mal après l'installation des Francs et de leur système dictatorial parisien. Montaigne écrit alors en français, en langue du roi ; elle avait trouvé un visage plus digne, à l'image de la langue des Trobadors, normée par la volonté de Ducs d'Aquitaine, langue normée à Limoges entre 950 et 1050. Montaigne aurait pu écrire en occitan, pourquoi écrivit-il en français ? Il y a deux raisons : - il fallait écrire dans la langue du roi, pour être compris d'eux, et surtout de la caste au pouvoir à cette époque. C'est l'objet du choix des protestants à la même époque. Pourquoi écrirait-on en français pour expliquer aux américains du nord qui parlent majoritairement anglo-américain ? Non, on publie en anglais, la raison est linguistique.... Le français était alors la langue commune politique, comme le latin dans le Duché d'Aquitaine, avant l'arrivée du pouvoir parisien. - La notion de "Français" telle qu'elle a été bâti à la révolution française par Ernest Renan et Maurice Barrès ne fait pas de Montaigne un français, ou le bon en arrière historique détermine que les habitants des grottes du Périgord actuel étaient aussi français, bien poilu et non-vêtu. Ça fait rire, et pourquoi non pour Bayle ? Montaigne ? Montesquieu ? La Boétie ? Les Francophones de Confédération Helvétique et de Wallonie sont-ils citoyens français au sens de la Révolution française de 1792 ? Il faut les prévenir, ils vont aimer. Enfin...

Maintenant, écrire en langue du roi, en langue d'oïl, fait-il de Montaigne un auteur français, au sens ou on l'entend en science politique au XIX, XX et XXI ième siècle, par nationalisme assimilationiste ?

Dans le Duché d'Aquitaine, on parlait de population gasconne, le bilinguisme était clair, latin et gascon ; ce qui n'est pas réellement le dialecte parlé dans tout le Duché de l'époque... Le dialecte de Bordèu (nom officiel publié en 1450 sur les cartes de la ville, et encore disponible au musée de Blanquefort/Blancahòrt), Bordeaux, donnât alors un nom à l'identité historique, et au qualificatif du philosophe, gascon. Le dialecte limousin était bien sûr la grande majorité des locuteurs, et le languedocien deviendra celui de l'Agenais après son annexion à Toulouse/Tolosa.

Le texte de Montaigne n'est pas un texte francophile, il est une explication donnée aux Français modernes, de leurs erreurs politiques suite à la destruction du Duché d'Aquitaine, et le grand oublie du conquérant devenu nationaliste et expansioniste ; Aquitaine était cette république au modèle italien, avant le concept même de République en Royaume de France et de Navarre.

Je conteste donc cette catégorie et le titre de l’article anglais traduit, pour cet article de amrs sur les blogueurs anglais.

Bien cordialement,

-°-

Las declaracions pronuclearistas fan de l’emplec duradièr !

Es una chança, non ?

Lo punt de vista PRG e socialista sul nuclear es duradièr, es lo meteis que l’UMP-NC e FN. Es lo meteis dempuèi trenta annadas, çò que pròba al mens que son conservadors autanplan que l’UMP-NC. Se cal questionar perqué ?

Ja sabèm que son nacional-expansionistas, e que, per far viure París, an mestièr de mestrejar lo poder central, lor cal enèrgia e mestreza sa fabricacion, per pagar l’estructura de mercenaris que trabálhan per els.

Sabi lèu que nos excplicarà qu’es creador d’emplecs, clars, vesèm qu’es vertat (es de l’UMOR e soi EDR aquí), ara ; e pas sonque mercenariat...

Un autre avantatge del nuclear, es creador d'emplec duradièr (enfin de trabalh !), enfin pas per los que i trabálhan, los obrièrs, los que fan l’obratge, l’òbra, la man-d’òbra es pas concernida, brica; NON, sonque per las entrepresas coma Bouygues-TF1-LCI que i trabálhan per vendre beton, e man d'òbra non sindicalizada e tranquilla, per anar joiosament cap a la mòrt segura, e ben segur, mal pagada.

Science&Vie explica aiçò clarament, lo nuclear es pas dangierós, ne podèm èstre assegurats, rassegurats.

Science&Vie explica que’es «Tchernòbil la catastròfa sense fin», traduccion : es l’emplec a vida per las entrepresas qu’auràn aital una còta borsièra granda, e de longa vida. Pels emplegats, es una òbra sociala, caritatisme de la casta pronucleara, segurament, e donc mal pagada çaquelà. Lo PRG e los socialista son solidaris, sempre lo social en primièr. Vesi pas d’autras rasons per èstre pronuclear e de faiçon duradièra, PRG-PSF es lo nuclear duradièr, «sense fin».

Aquel dessenh de Tchernòbil es d’una certana manièra de l’art tecnologic, una causa duradièra : Three Miles Islands, Tchernòbil, Fukushima, e encara sabèm pas tot, vist que son talament transparents per las informacions que, ièu, mai ne fan declaracions rassegurantas publicas sobre las cadenas d’Estat, mai lo mal Estat se vei dins la multiplicacion de la intervencion television del servici public pel pronuclearisme.

Science&Vie fabrica de la sciéncia, e donc podriàn pensar que son liure de poder exprimir un punt de vista balançat. Mas l’informacio nde Science&Vie es tanben manipulacion.

Per qué ?

Cal veire un subjecte annèxe al nuclear, mas sancierament dins las causidas de la consomacion fòrta d’enèrgia non renoveladoira. «Perqué lo Gaz de Sistre dividís França», rassegura e assaja d’explicar lo mensual… ah ! Mas quí es dividit ? Pas la populacion sus plaça, sul terraire occitan an manifestat contra pertot ? Alara de quí párlan donc ? Senon dels capitalistas del mercat-Estat-nacion França, lo jacobinisme viu sobre nòstra esquina, lo poder es jacobin, participa a la destruccion dels païsatges e dels territòris occitans sotmetuts. Los reis an creat un mercat-Estat-nacion, qu’i an trapat los seus conceptes en 1791, puèi lo capitlaisme e la tecnoestructura o casta al poder i a trapat una activitat economica e enriquidoira –individualament, sense clar projecte collectiu (pauc nos impòrta los dísers dels republicanistas, farlabica enganadoira).

Soi abonat a Science&Vie, e aprèp entendrai lo lòbi dels pronuclears explicar que sèm pas pron aisinats per comprendre la sciéncia, e donc las nanotecnologias, e lo nuclear, e la recèrca del gaz de sistre lèu.

Mas es la pròba qu’al mens que se gaiti TF1 o que legisca Science&Vie podèm tanben aver un uèlh critic sobre lo scientisme generalizat del sistèma jacobin franchimand, associat uèi a la mondializacion pel seu pròpri interès de casta. Ièu me questióni pas perqué ; mas sabi que mantunes me diràn : perqué ? Es benlèu perqué soi encara los pès sus tèrra, e que lo fait d’èstre occitan es una causa qu’ajuda a èstre mens manipulat, politicament e scientificament ? Soi ni emplegat del servici d’Estat, nimai de Bouygues, aiçò tanben ajuda.

Cal remarcar tanben que Bouygues auriá autanplan interès a la recèrca del gaz de sistre que las òbras de la centrala de Tchernòbil, lo beton se podrà plaçar pertot, amai de las autorotas privatizadas recentament; alara LCI es important per manipular lo sistèma politic. Bouygues aurà interès de fòrças causas, coma Mitsubishi Motors per la veitura electrica, es un sistèma que cal destrusir se la populacion umana, la nacion occitana, vòl pas tornar a la dictatura capitalista, benlèu piège que lo republicanisme francés, que n’es sonque una estapa per una melhora sotmission d’Occitània.

Cara Electricitat FRANÇAISE !

Acabi de recebre una publicitat ; aquela dona l’enveja…de crompar de l’electricitat. Es fantastic quora se sap que l’electricitat es de basa unica nucleara dins l’Estat francés, e que tres accidents nuclears dempuèi trenta annadas nos an explicat un «retour d’expérience» que cal abandonar l’electricitat a basa nucleara. Alara qué far ?

Es un document cartonat, segurament fabricat en Lemosin per informar d’una promocion. Per astre es tanben un document utile, un calendrièr que se podrà plaçar sobre una taula… Es engenhós.

Mas çaquelà, “Drive Earth” … L’electricitat de Fukushima es al moment en tren de menar la tèrra ambe lo nívol de las irradiacions.

100 % electricité es la grarantia de l’abséncia de descreissença de la consomacion d’electricitat, e de perségre los 85 % de l’enèrgia electrica venguda del nuclear, coma l’estima la casta al poder.

Mitsubishi Motors es una marca japonesa que dèu mancar de peça per fabricar aquesta automòbil ? Son fantastics aquestes Japoneses, son coma la casta pronucleara francesa : avugles.

The Mitsubishi Motors drive earth to a durable & secure nuclear frenchie death…

Mandadissa postala : que cal dire a aquel qu’a vendut mon adreiça perqué soi abonat a una revista parisenca, es de dire la revista Books; dempuèi que soi abonat ai jamai tant recebut revistas de tot escantilh. E la pollucion del papier es pus portat per las entrepresas de distribucion gratís de la publicitat, mas per letra de La Poste, afar dich oficial de l’Estat francés.

Amai, 100 % electrica per una automòbil es la garantia de la perseguida del tap de circulacion sobre las rocadas, e de la pollucion dels automòbils dins las ciutats que son de mai en mai grandas en Occitània, principalement (granda e urbanizanta sul campèstre coma l’explica un article de la premsa parisenca recentament).

Ièr èra lo jorn D del passatge de l’irradiacion, lo tot Tolosa èra de sortida ambe lo solelh franc present; pas una plaça èra pas emplenada pels joves Tolzanas, o per las jovas Tolzanas, per jogar liurament pendent mai de doás o tres oras, ambe la grand que susvelha ; segur que l’iòde dèu aver encara un avantage pels Tolzans e per las Tolzanas (devon encara creire la publicitat del sègle passat - veire lo Canard Enchaîné sul tèma, publicat en seguida), son sempre un pauc en retard los ciutadans mondins (non ?). Aital ai poscut verificar que lo messatge d’alarmisme ecologista passava pas (e çaquelà fòrça criticat dins los mèdias als òrdres del mercat-Estat-nacion). Ai trapat una explicacion sobre lo blòg aqueste (publicat en seguida), qu’es estat publicat per Télérama ; podrèm pas dire qu’es un jornal d’extremistas ; Lo numèro d’aqueste setmana es pron realista sul tèma.

Avèm aital la beatitud de la prems aparisenca sobre la premsa oficiala ; La beatitud aqueste assegura e confirma que :

TV París mentís, TV París es franchimand.

Aqueste tipe de publicitat es dangierós, publicitat modèrna e per la pòsta oficiala, per la collectivitat occitana, per la nacion occitana, es que serà interdicha ? Avèm pas lo poder legislatiu per zo far.

Pel “rayon santé” (taulet sentat) l’avèm pus en venda dins lo mercat-Estat-nacion francés. Es la pròba que se podrà reformar, es un espèr… per la reformar : a calgut çaquelà una guèrra mondiala. Mas Nicolas Sárközy Nagy de Bósca trabalha fòrt, ambe l’ajuda del lòbi pronuclear politic, FN-UMP-NC-PRG-PSF-PCF-LO, etc ; lo gascon Alain Juppé ajuda fòrça aquel nacional-expansionisme, e ambe las seunas grandas qualitats.

E al mièg de tot aiçò, coma en 1213, una Tolzana se pausa una question d’existéncia : « coma fan las cigalas per cantar tant fòrt ?» soi quasiment segur qu’i aurà lèu un facebook per criticar las cigalas qu’estíflan tròp fòrt a Tolosa, benlèu encausas ne son las irradiacions ambe l’iòde nucleara qu’es passada ièr ?

China : la «justícia» es l’inumanitat d’un expansionisme, una repression.

Lo modèl de l’expansionisme chinés es lo modèl francés de govèrn pel «ben», la «felicitat», del territòri (lo pòble es oblidat), es aital que nos zo vèndon.

Totes los mejans son bons per evitar las reformas, per ajudar l’expansionisme del poder central, la pena de mòrt fa partit d’aqueste arsenal militarista, dins las fichas de la supausada «justícia». Lo dreit l’amana lo poder central, e lo dreit mata autanplan segur que l’armada (mercenari o cridats al nom del diu al poder, republican o pas) o lo militarisme (venda e usança de las armas, sempre sense frontièras aiçò).

Dins un sistèma sense cap vergonha, lo mòrt deven un terrenh d’usança medicala, un mercat tanben.

Lo mercat-Estat-nacion es lo dangièr sul planèta. O sabiam tanben per aver volgut bastir una Union Europèa que vòl la patz sul continent, la desfacha dels mercat-Estat-nacion, e per aver suportat totas las loras guèrras per manténer futilas «frontières naturelles», frontièras dels militarismes europèus.

Tolosa : un carton d’invitacion que fa plaser de veire

Es un carton qu’agrada al meu grand-paire, vos pòdi assegurar d’aiçò. El que refusèt que lo prefecte li donèsse la medalha de la resisténcia en public, en 1947… Mon grand-paire resistèt, primièr de parlar francés a l’ostal, 1937, puèi al regime de l’«État français» de Pétain, puèi refusèt de prendre una carta d’un partit politic francés alara qu’èra militant MRP abans... Mon grand-paire li agradariá çò que se debana en Tunísia.

Vos podètz pas imatginar quines tempses, moments e periòdes de galerian aurà calgut per aver aqueste carton d'invitacion aital, tot simplàs, e darrièr i a una exposicion en doás lengas, simplament, la lenga forçada de Tolosa (lo francés) e la lenga istorica, l’occitan (e aiçò se podrà pas plaçar al meteis nivèla que lo latin o las lengas dels ibèrs, nimai del grèc ancian). Lo mètro en occitan i aurà ajudat grandament.
1 / aurà calgut voidar del pòst l'ancian director nacionalista francés, qu'es ara al tribunal administratiu de Montpelhièr, e que castiga Vilanòva de Magalona… ambe lo succès que sabèm per l’occitan e sa dignitat, lo cal felicitar (edr). Li cal contunhar de castigar al maxímum possible, es lo «bon terroir» (se vòl se far remarcar pel FN e totes sos amics nacionalistas d’expansion que son pas sonque dins aqueste camp FN).
2 / aurà calgut pensar que l'exposicion es de tornar far (modernizar)... e donc que l'occitan s'i dèu integrar, NATURALAMENT car es la lenga de totes los Tolzans. Tot renovelament dins la ciutat de Tolosa a potencialament lo còrs per daissar plaça normala a l’occitan, lenga istorica e de totes/as, normala en foncion de la repression en plaça. S’espèra ara una exposicion de «L’Abattoir», luòc d’art contemporanèu, en lenga occitana tanben, per un artista indonesian o argentin, o quebequés o rus… o s’espèra una peça de teatre presentada pendent 10 jorns ambe lo panèu de promocion en occitan e francés… S’espèra d’autras iniciativas per aver l’occitan de comunicacion que devèm promòure per totes/as, dels Tolzans e Tolzanas, mas tanben per arcuelhier a Tolosa los migrants e las migrantas, mai tanben los toristas e industrials.
3 / aurà calgut que qualqu'un fòra del sistèma foncionarial lor expliquèsse (es pas oficial la politica lingüistica. L’informacion sobre çò qu’es la politica lingüistica passa empiricament per l’Ostal d’Occitània, res de mai. Fan una òbra granda.
4 / aurà calgut una acceptacion politica al pus naut nivèl, la preséncia dels ecologista es indispensable a Tolosa, per aver gausar imposar al sistèma una causa que sábon interiorizat pel sistèma coma una vergonha. Quora entendi una socialista –uèi candidata dins mon canton (54.000 votants)- m’explica que comprend l’occitan mas que zo parla pas, avèm aquí tota la vergonha que s’exprima a mon aurelha, en privat…
5 / puèi a calgut tradusir (e soi pas segur que lo trabalh fosquèsse pagat, mas an aqueste nivèla de necessitat...), es benlèu lo fach lo mens complicat.
6 / ara cal visita e comentaris sul tèma, lo maxímum possible. Es una exposcion al centre de Tolosa, es pas una exposicion de la lenga occitana exposada endefòra coma lo filme 'le bistor du coin' remandar a Labèja... Serà segurament lo fach lo mens complicat, perqué es al còr de la ciutat. Labèja pel cinèma es forçar lo public tolzan d’èstre deslocalizat dins un endreit desastrós al nivèl logistic dels desplaçaments individuals.

Amics e amigas d’Occitània : «c’est difficile » coma l’explícan las vídeos sul costat de mon blòg, 7 tranches de cambajon biiiarnés que cal gaitar pauc a pauc, perqué far pujar la colèra contra lo sistèma politica republican e francés, aquel que fabrica l’ignorança en Occitània, la deculturacion, del fren de la transmission dels sabers occitans (plaçi lo mot nissart aquí tanben, perqué son tanben dins la mesma galèra, ambe los Bretons, los Basco, los Catalans, los Còrses, los Savosians, los Alsacians, los Picards, los Martiniqueses, los Goadelopeans, los Guianeses, etc.), e de saber viure sobre un terrador modèrne d’aqueste país occitan. Nos podèm regaudir que pauc a pauc, las causas cambièssen. Malastrosament avèm pas que l’Ostal d’Occitània e un budgecte flac e pichonèl per i arribar.

Mas cal brandir la bandièra, e pas simplament en teissut, la cal brandir la lenga !

Bandir la lenga necessita de la saber pron plan ortografiar per mostrar lo camin bon, per la dignitat lingüistica. E aquesta ortografia es estada establida quasiment oficialament pel Ducat d’Aquitània, entre 950 e 1050 a l’abadiá de Lemòtges, zo cal pas oblidar, perqué lo bastiment es estat destrusit per la «Révolution française», i a pas d’astrada inocenta.

Per clavar, doás causas an pas poscut èstre en occitan dins la ciutat de Tolosa e ambe una oficialitat que regreti d’èstre pas pron fòrta :

1 / uèi sabèm que de personal del sistèma comunal an páuc de l’emplec de l’occitan, an freant aital una promocion de l’avenguda Alsàcia e Lorrena en occitan.

2 / la politica de placa de la ciutat es estada arrestada, aital lo canton 1 de Tolosa es pas sancierament acabat, ambe placa pertot ont me cal ensenhar lo camin, per me e pel torisme (perqué soi pas regionalista e que soi pas pel replegament sobre me, en emplegar dignament l’occitan – l’occitan es pas una «langue régionale», mercés d’o tornar notar.

Pauc a pauc, mas «c’est difficile».

Car sèm pas una «langue régionale», vesètz aquí dins quina region d’identitat occitan se plaça… e an los meteisses problèmas per ortografiar dignament.