National Geographic pensa, tal los Franceses de tot sègle, tòrt !

Vaquí un document d'una redaccion qu'a pas encara pensat a l'emplec del mot, nacion e sas definicions ; car, vos podètz imaginar qu'en parlar de Marselha/Marsilha/Marsiho ne fauta una, una de nacion dins la longa lista ; aquel tèxte que se vòl dubert fonciona çaquel...à dins lo sistèma de pensada nacional-expansionista francesa, coma se la nacion francesa èra acabada, «pron plan bastida e arcuelhenta», «fenida» donc, e alara se cal mesurar los que venon de l'exterior e sonque ! Car lo foran es a l'exterior, es l'estrangièr de las «frontières naturelles» ; quora un grope de musica occitana «canta la nacion occitana, la nacion trobador [...]», los redactors aqueles dins National Geographic de març 2012, version francesa, non pòdon entendre sense que de mai que lo discors del FN-UMP-NC sul tèma mas en version La Marseillaise, PCF-FdG, o Felco-OCBI !

Avèm dins aquel numèro de National Geographic la meteissa error de presentacion de mapa ; l’aviái jà notat dins un article recent, del mes de genièr de 2012.

La pensada jacobina fabrica una pensada per Estat, e las seunas estadisticas pròprias, e sonque ! quitament per las migracions … Donc podètz fintar encara un còp la meuna critica de Midi Libre, sul tèma.

Se cal recordar çaquelà que l’Union Europèa a sortit estadisticas per region… mas la pensada de la recèrca francesa, esquerrista, se refusa d’o veire ; e las dreitas extrèmas francesas n’aprofièichan ; sobretot se la redaccion es donada a jornalista de La Marseillaise ! Son los meteisses que nos vòlon far creire que Jean-Luc Mélenchon es lo bon camin per Occitània, «alara sèm salvats», coma quora lo messi dich de l’escainom de Jèsus Crist es arribat sus planèta, o quasiment !! I sembla aver un abans JC coma un abans JLM…

Dins las 145 nacionalitats (antropologicas vist pels Franceses colonialistas), i a sempre una fauta, aquel del país nòstre, fautèm dins la lora pensada ; o podètz nommar coma volètz, Provènça, Occitània de l’Èst  de Ròse o Marsilha-Ais… E podètz tanben pensar que los territòris aqueles existavan abans l’arribada dels sants esperits republicans parisencs ; L’error es la meteissa : es una error sampiterna e francesa, d’aquela pensada francesa colonialista, d‘aquela pensada jacobina pòst revolucion de la terror de 1792, tal que Cornelius Castoriadis l’aviá poscut descriure dins las conferéncias de l’EHESS. Es la meteissa pensada que pendent la guèrra d’Argèria coma a poscut zo remarcar un istorian anglosaxon dins un libre recentament publicat ; es la meteissa pensada que faguèt que lo PCF refusèt de reconéisser lo PC argerian.

Coma se l’istòria de las maissandissa franchimanda èra pas pron longa per n’aver un recòrd pron bèl.

Quora soi estat dins un òtel de Marselha, me recòrdi aver explicat a un migrat de la guèrra d’Argèria, que Niça es mens francesa que Argèria, 1859, Argèria èra francesa, coloniala, mas de l’Estat colonial e republican francés ! Alara que Niça zo serà encausa d’un referèndum tòrt en 1860, sonque !

L’Istòria aquela, Istòria d’Occitània en Provènça dicha francesa (dempuèi René Ier), es evidentament coneguda de digun, dedins los caps e esperits de la populacion dels migrants per fòrça educativas de las maissantissas francesas e republicanas en Mar Nòstra, encara mens de los que se vòlon los crozats de la puretat francesa en Provènça, de color politica blava, e que pensa que lo colonialisme pòrta la santetat de la pensada francesa al bon endreit per los embucar coma cal.

E dins aquel article NG es evident que la mesura es clara : i a la França republicana que pensa coma cal, e lo FN que pensa tòrt ; i podrètz pas jamai trapar que son sul meteis batèu nacional-expansionista francés per nos enganar, immigrats o indigènes… de Provènça, Auvernhe, Niça, Dalfinat, Lemosin, Gasconha o quitament Lengadòc.

-°-

Quina candidatura per las eleccions francesas ?…

Dins los mèdias franceses podèm clarament veire la critica del sistèma rus que frena al nombre de candidaturas. France Culture ne parlarà divendres venent segur…

E coma cal damorar dins los frens electorals e alara dins la meteissa color…

Mas que podèm pensar del nòstre sistèma electoral ? Es un sistèma partidocrata que frena las candidaturas ambe projectes diverses, per èstre pas aqueles dels partits installats. Le Pen parlava del sistèma, es clarament un sistèma que d’auto-alimenta per nos causir los representants dins los rengs dels militants, e non pas dins los rengs dels ciutadans classics e qu’an un trabalh o pas ; e cada còp, lo sistèma li dona la rason, a l’extrmisme qu’a dreit a la paraula mediatica, perqué lo sistèma bonapartista e son sistèma mediatic son un pauc coma los motons dins un prat clau, quora una passa se dubrís, i a sempre unes motons nègres per poder sortir, mas la majoritat damora aquí per votar ambe lo sistèma e violar la diversitat de las expressions politicas. E aiçò zo escrivi ara, mas zo ai sempre escrich dempuèi 1996.

Ai recebut aquel document que me sembla çaquelà important de far saber. Un candidat de dreita qu’a refusat los tractats europèus que son estats installats pel Estats centralistas dins l’Union Europèa, ambe una vision lèu d’èstre la garantia de la vida politica duberta en Occitània…

Donc quora vesi un moton nègre que vòl espelir, soi puslèu interessat, quasiment solidari ! Mas una question damora : quina utilitat per Occitània ? Mas la question es tanben la causa del sistèma…

Lo sistèma estent clavat per las autras eleccions, podèm tanben pensar que lo sistèma s’es protegit per l’eleccion del seus novèls bonapartes.

La longa tradicion non-constitucionala del ‘pòble’ faiçon fR-nça.

Aquí es un pichon tèxte de la dimenjada sul tèma de la longa tradicion del 'pòble' d'un sola garba.

Al Missouri, la devisa es Salus populi suprema lex esta. E pasmens, nosautres en Euròpa parlèm del pòble estanisian o nòrd-american (en doblidar sovent lo Canadà). pendent totas las campanhas electoralas dels Estats-Units-d'America del Nòrd, los candidats se vòlon tanben representant del pòble estanisian per aver la man sobre los afars federalistas.
Dins los biaises de far grope o comunautat, la glèisa catolica parla tanben del pòble catolic o lo pòble de dieu, que se li parlèt la lenga oficiala del Vatican dinca Vatican II: tot aquò explica de faiçon positiva que los autres zo son pas de dieu e alara segur se podrà explicar las excomunicacions o inquisicions, un netejament religiós segon lo mòde vaticanesc; los integrismes musulmas o protestants de uèi son de la meteissa garba; e quoa lo pòble se pensa a l'unica, a l'uniformitat, a la sola manièra d'o pensar, avèm siá un etnisme d'expansion, siá un nacionalisme o republicanisme al mòde francés
Se cal recordar que la formula es sortida dels moments romans del tèxte De legibus de Cicéron (3, 3, 8); l'autor explica la necessitat qu'i aviá de nommar dos magistrats, «de poder reial, que se podrián sonar preire, jutges o consuls», perqué aurián «prioritat, justícia e conselh» e que per els «lo salut del pòble seriá la lei suprema», Ollis salus populi suprema lex esto.
Benlèu tirat de una de las Dotze leis, la sentença es encara famosa e es sovent donada dins las deliberacions oficialas, dins los discorses letrats o dins la propaganda partidocrata.
Perqué ? Perqué la lei de Roma es coma la lei de tot imperialisme, la lei es pus emplegada per despartir los ciutadans, mas per despartir los subjectes de la lei, o lo dreit n'es devengut una arma de combat politic.
Quora un candidat per 2012 a las presidencialas emplega «lo pòble» o puslèu «le peuple» en doblidar las autras lengas de fR-nça, es un biais d'exprimir non pas una comunautat de destin republican, del bastion parisenc per la lei establida, mas las sotmissions dels pòbles de l'Estat centralista francés devath la lei unica de «le peuple» dels parisencs o dels afidats, nòstre novèls ciutadans de Roma.
lo concepte es aital reprès per mantunes escrivan politicament engatjat de mantunes regimes d'Euròpa occidentala : lo fach apareis del XVIIen sègle, al moment de l'establiment dels novèls empèris europèus. Aital F.Bacon (Essays, Of Jubication); Th.H.Hobbes (The Element of Law Natural ans Politic, 28, 1); B.Philipp von Chemnitz (Dissertio de ratione status in imperio nostro Romano-Germanico, 5,15) e per clavar Locke, que, en 1689, ne faguèt l'epitafe del seu Second Treatise of Civil Governement.
Se cal recordar que las leis èran votadas en Aquitània abans l'arribada dels Franceses, 1453; se cal recordar que los Jurats del Parlament de Bordèu fasián la lei, e que lo budgecte del Duc èra votat annadierament.
Los novèls impèris europèus arribavn aprèp la destruccion d'aquesta Aquitània modelica.
Es lo moment qu'un sol òme non podiá pus menar l'empèri novèl, impèri en basteson sul continent e qu'èran clarament realitat oltra-mar ; alara per aver l'empèri, e lo mercat junt, caliá trapar conceptye politic per justificar las conquèstas e las sotmissions dels pòbles vençuts.
Quora «La France protège les Français» (entendut a Marselha en 2012 pendent la campanha), es pensar la lei fòra los subjectes de la lei, e los subjectes son alara docils, se son plan segur dintrats dins l'unitat pensada a París.
lo 24 de febrièr de 1881, dins un discors prononciat per Bismark, lo ocncepte serà reviscolat per preparar unes tempses fosques que faràn, acarat als autres, las guèrras del sègle passat.
2012, lo teatre electoral de fR-nça als Franceses pròva que las idèas del nacionalisme d'expansion parisenca son generalizadas, cap candidat farà un pas cap a la patz europèa.
Podèm tanben reviscolar un article de Stalin spobre Plekhanov publicat dins la «pravda» del 4 de genièr de 1918, e per Robert Louis Stevenson, a la debuta de Catriona e dins la segonda partida de David Balfour. L'un e l'autre auràn daissat piadas antidemocraticas de longas linhas scolasticas.

La responsa de l'occitanisme dèu èstre clar.
Es plan de dire que lo pòble occitan a dreit de viure dins aquel camp poirrit de l'Estat bonapartista francés, mas la semantica francesa nos embarrar dins un sistèma de pensada e mantunes conceptes ; devèm trapar d’autres camins en suplement.

-°-

Fuelheton : perqué Jean-Luc Mélenchon es un candidat dangierós pels pòbles de fR-nça, visita en Corsega, uèi. E la critica arriba pas de cap endreit que seriá poscut determinar coma de dreita tipe lombardista ! Cal èstre clar, Mélenchon es de nacionalism francés d’expansion parisenca, es pas melhor que los candidats FN, UMP-NC o mantunes candidats socialistas o radicals.

La dignitat de la revendicacion occitana

En partent del constat que …

E tant qu'avèm pas de poders legislatius pels Conselhs Regionals (una constitucion en realitats, car sufís pas de destrusir per bastir un programa, enlevar los departaments) en Occitània, aurèm d'esperar de París. Quina demanda fasèm als elegits, als candidats, a-n aqueste nivèl. En Bretanha, i a jà una campanha per demandar poders en Region Bretanha per la politica lingüistica, i a jà reûnion publica sul tèma (e son pas aquestas sampitèrne aplec per aver un programa comun de l’occitanisme ; jovenòta la pensada politica occitana a mestièr de dirigisme).

Pel moment, l’occitanisme es aucupat a la manifestacion del 31 de amrç, per la lenga, coma eslògan a miníma : anèm per la lenga occitana. Mas concretament, qué fasèm quora aurèm sempre un Estat que vòl pas legalizar las lengas ? E sobretot l’emplec public pels territòris concernits, e donc en egalitat sobre aquel territòri ambe la lenga francesa. I a plan una intencion d’egalitat pels dreits socials, mas i a pas d’egalitat pensat per las lengas, òbra umana per esséncia, e element de concertum social.

Pel moment ne sèm a far la constatacion los partits majoritaris UMP e PSf-PRG an jamai fait lo trabalh sul tèma, quitament aprigondir la decentralizacion ne parla pas. S’espèra un trabalh al nivèl de l’Estat francés que posquèsse sortir una lei de desvolopament a egalitat de las lengas. Nicolas Sarkozy a plan rason d’indicar que la signatura de la Carta Europèa es pas una necessitat, mas una lei es encara esperada al prèp del regime republican parisenc.

E coma avèm pas gaire vist la lenga occitana aparéisser dins un emplec digne dins las comunas occitanas de Bordèu, Brageirac, Agen, Montalban, Besièrs, Pàmias, Baiona (es l’excepcion gràcias a las pressions bascas), Avinhon, Marselha, Tolon, Niça, etc. Donc dins la practica, l’occitéan es absent de la pensada e practica UMP-NC de las ciutats occitanas, del meteis biais al Conselh General de Corrèza (François Hollande n’es president).

Donc devèm donar la constatacion que lo volèm veire sortir del pòste de president [Fillon, l’a nommat, per dire non a una lei per l’occitan] e volèm una novèla majoritat, ambe lo mens possible de socialistas e radicals per la novèla Assemblée dicha Nationale. S’espèra del Senat esquerrista, un gèste, malgrat avèm un occitan al cap esperèm un signe per las populacions de lenga occitana. Un autre exemple a esquèrra, se dirà pas pron plan qu’un pòrta-paraula un nommat Kader Arif, refusat coma candidat per sa seccion socialista e çaquelà candidat socialista e radical per junh 2012 en Lauragués (tèrra asservida al vòt socialista), e qu’a jà provat sa capacitat de terrorizacion dels militants pro-lenga-occitanas, es pas lo planvengut coma deputat a París, pas planvengut per sosténer la lenga occitana e una lei que volèm.

Sobre aquel tèma las candidaturas UMP e NICOLAS SARKOZY, ni mai lo PSf e François Hollande son pas la fR-nça que trabalha per l’egalitat de las lengas e la dignitat per la lenga occitana, que segon una addicion lingüistica UNESCO es a man de crevar.

 

E los Occitans e las Occitanas son bravas bèstias.

Vesi pas d’autres camins per l’occitanisme de uèi.

Jà, acabi de recebre una critica sobre la carta postala aquela : «- perqué ? Sès devengut francés ?» es a prepaus del cap de la novèla pagina F-B ... Bè, non, «-je bouffe du Français», mastegar de Francés (etnicament pur, constitucionalament ideal, republican segur, laïc e a gratís pre ideal, arrogant e segur d’el a l’exportacion, «pur gaulois», o simplament de pensada francesa, etc.), mastegar de Francés es per transformar la pasta en quicòm de digestible per la democracia, pel continent europèu, mai normal. Es benlèu una utopia, mas me damora pas granda illusion suls autres camins de l'occitanisme (los qu’ai poscut costejar o legir dins l’Istòria nòstra), alara mastegui, que mastegarai.

Sobre totes los mòdes, ai pas cap sentiment positiu sul tèma.

Èstre abans d’aver la subvencion …

Mai de cogordas a dreita qu’a esquèrra, als extrèmas de tot caire ? Non simplament, en cèrca de dignitat per Occitània, un camin de presa en carga.

es tròp simpla tot parier de se determinar gràcias als extremistas nacionalistas franceses, es non vóler se gaitar dins un miralh ; l’extremisme en Occitània es imposar l’esperit francés al país nòstre (volontariament o pas, car de Mèstre Jourdain de l’occitanisme, plega-esquina per fR-nça, n’avèm un fum dedins los rengs occitans, e de còps la cara es puslèu d’extremistas occitans o pas ; quí a pas entendut un Occitan explicar : «-mais on est qu’en même Français!»).

Bè, o cal tornar dire : SOI PAS FRANCÉS, e vòti !

E la bandièra podrà pas èstre amagada; prqué sèm pas fièr de la bandièra, mas qu’es lo ligam qu’avèm per la dignitat e l’unitat (ambe l’estèla plan segur).

Contrariament a çò que pensan los elegits socialistas, ecologistas, UMPistas, NC, MoDem, Radicals, FdG, o los animators de RF o de la RF, installar lo sistèma de Mosèla-Alsàcia dins lo demorat de fR-nça es pas imposar a un sistèma mai bèl çò que ven del pichon ; es installar pauc a pauc, region per region lo sistèma Mosèla-Alsàcia a las autras regions (parli de securitat sociala non deficitària, per exemple), es devolopar un sistèma plural per l'Estat centralista francés, una revolucion. Es non botar los uòus dins la meteissa biaça.
Lo problèma francés es lo meteis per las abséncias de politica lingüistica que, fabricada e modèrna las caldrà installar en region.

Mas per zo far aital, cal èstre pas francés, per debutar un quicòm en tota dignitat e cal saber votar, sovent a recuolon, mas cal votar per un autre modèl. Cal èstr’e seriós e cal saber mostrar un camin que rassegurarà las populacions, que jà amb fR-nça n’an pron ambe la politica de la páur quotidiana, setmanièra, mesadièra, bimesadièra, semestriala, annadièra, quinquenala, septenala, detzenala, etc.

perqué OCBI e FELCO prepáusan una endrona per l’occitan e son ensenhament

Se cal recordar que Peire Boissière, lo stalin de l’occitanisme en Òlt-e-Garona (President del Partit Occitan del departament, president de l’EOE, president de l’IEO47, e membre de l’ACPA, la persona referent per EELV Bordèu en Aquitània !), a presentat lo projecte de Pena d’Agenés, coma la creacion d’una Calandreta (es devengut açò que l’Estat vòl barrar)…  Lo ròtle de Peire Boissièra e l’Eliana Lamothe (una amiga del Partit Occitan) son estats sempre de donar l’occitanisme al segnal politic socialista – Eliana Lamothe es la sòrre d’una ancian conselhièr municipal socialista de Pena d’Agenés. L’Escòla de Pena d’Agenés es estada dubèrta gràcia a la volontat d’una anciana socialista, Gisèle Graf, èra consolessa de Pena d’Agenés, al moment de la creacion de la classa bilingüa de Pena d’Agenés s’èra alargada del PSf.

Es benlèu mai complicat al nivèl financièr de debutar una Calandreta, mas es segur que cinc o sièis ans aprèp clavarà pas, se lo contèxte es clarament lo meteis qu’a Pena d’Agenés : i a una demanda dels parents e i a professors competents.

Quora es pas una pòrta que se barra per corporatisme professoral, coma a Puèglaurenç en 2012, l’ensenhament dins las escòlas d’Estat  (dicha Écoles publiques modèl Jules Ferry mas pas lo modèl Jules Ferry germanic de Colomiers) pòt semblar una bona causa. Mas contrariament, desgalha lo temps dels parents e desgalha lo temps dels militants, perqué ? Cal se batre de contunh ambe l’administracion per préner al seriós l’ensnehament de l’occitan e la filiara. Plan segur es un biais coma un autre de valorizar un «trabalh partesan» de tip Partit Occitan en Òlt-e-Garona.

Es per aquela rason que signarai jamai de peticion per duèrbe una classa dins lo sistèma d’Estat d’ensenhament, classa per l’occitan. Aprèp es tanben una question d’endoctrinament nacionalista francés, e de fauta de sapiença politica de l’occitanisme dins lo Partit Occitan e dins la FELCO.

Considèri que la FELCO (que practica l’ostracisme politic per ensenhar sonque los estudiants en universitat, en practicar una seleccion d’esquèrra), e OCBI en enganar los parents e los elegits, son doás associacions malfesentas per la dignitat de la lenga occitana.

Es evident que cambiar aquel ostracisme es una prioritat per la dignitat de l’occitan, e per reviscolar la lenga ensenhada e un desvolopament segur de la lenga, per arténher los 30 % d’escolarizat en occitan. Ambe OCBI e la FELCO actuala, i arribarèm jamai.

De mai la FELCO dins la campanha practica la manipulaicon electorala per far votar Jean-Luc Mélenchon. Dins las presas de pausicions de Jean-Luc Mélenchon (inventor de 4 lengas en Bretanha, es dire sas capacitats intellectualas sul tèma) es evident que li cal un sistèma d’ensenhament de las lengas tal que lo sistèma fonciona actualament ; es de dire un sistèma que prepara l’occitan al cementèri. E donc, quora vei arribar d’arganhòls talament estupids, per lo sosténer dins aquesta via, podrà sonque fabricar la vídeo que podèm aver en linha. Aquesta vídeo es una manipulaicon coma se l’occitanisme aviá pas jamai agut de memòria istorica !

Lo malastre es que OCBI es menat per la pòrtaparaula del Partit Occitan el Òlt-e-Garona ; e donc aquí, cal èstre clar, lo Partit Occitan que se vòl la clau de l’occitanisme politic auriá de balejar dins los rengs, per non pas favorizar la mòrt programada per l’administracion francesa de l’occitan.

Per clavar, l’occitanisme es una fabrica d’esquerrisme avugle, alara … lo futur serà nègre per la lenga occitana.

Alan Stivell crida a manifestar lo 31 de març 2012.

Primièra responsa als “encoratjaments” a manifestacion venguts de Marselha dins lo discors del candidat-president Nicolas Sarkozy, e de l’abséncia reala de politica dels elegits UMp-NC en fR-nça.

Alan Stivell crida a manifestar .

Nos podèm que nos associar.

-°-

Perqué cal pas votar UMp o NC ?

• X : pensatz que las promessas válon contractes ambe los socialistas, CAP 21, PRG, EELV ... Ièu cresi que los qu'an fait quicòm per ma lenga ; e pel moment sabèm çò que François Bayrou a fait per l'occitan e lo breton al nivèl de l’Estat central.

• X le problème est maintenant les candidatures UMp et NC en Bretagne ou Occitanie, que faut-il en faire ? Leur expliquer que l'indépendance est la seule voie qu'ils proposent pour avoir un droit pour nos langues ?

• Y :  l'extrème appelle l'extrême ...mais tu peux traduire ton premier commentaire ?

• X :les promesses ne rapportent guère qu'à ceux qui y croient, peut-être ça nous rend plus optimiste.

Es una escambi Internet entre un Breton e un Occitan, en seguida de la priesentacion d’un tròç del discors d’un candidat UMp-NC de l’eleccion 2012.

«cette dérive ruinerait des siècles d’efforts et de sacrifices pour construire l’État» Aquesta partida del discors es puslèu lo rebat d’un fum de problèma de sapiença dins los caps dels redactors. L’oficialitat del francés, escrich dins la ConstituTion data de … 1992 ! E es gràcia al vòt del parlament socialista… La confusion entre lenga es Estat es totala, es de creire que un Estat = una lenga ! Es la version etnista de l’Estat, la version Ernest Renan e Maurici Barrès, las referéncia sampitèrna de l’Estat francés de totas las colors politicas.

Ambe la deriva de l’escrich aquel podèm clarament escriure qu’i a un problèma de sabers dins las elitas partesanas franchimandas ; l’excepcion francesa es l’ignorança, es causa aital confirmada.

Los sacrificis per l’Estat centralizat son jamai estats demandats a l’elita dels ignorants que governan fR-nça, mas puslèu als Occitans que an fabricat involontariament, las listas dels monuments als mòrts per las dichas «frontières naturelles», de las guèrras colonialas e republicana o bonapartistas, per èstre negats dins las loras identitats e las loras manièras de viure lo planèta, los lors país occitan. Aqueles discorses son aqueles dels comunautarismes elitaris franceses, aqueles que governan un militarisme europèu, aqueles que condámnan al fial de l’expansion las populacions que pensan pas parier ; aquò serà al fial de l’istòria franchimanda oblidada mantunes chaples de granda dimension (Aquitània e Lengadòc) ;

lo sacrifici es jamai estat per las elitas parisencas, jamai.

L’UMp-NC es aital lo rebat de l’aisina partesana contra lo pòble de lenga occitana, contra la vida, contra l’amor, contra la convivéncia, contra la poësia, contra las sciéncias, contra la filosofia, contra la laïcitat, contra totes los sabers umanistas, per la guèrra e lo militarisme francés. FR-nça es aital confirmada coma un dangièr per aquel planèta e per l’Union Europèa.

Lo problèma –ara- serà d’explicar als candidats UMp-NC que la candidatura en Occitània es pus d’actualitat ; espèri çaquelà que l’afar serà clara tanben per voidar l’UMp e lo NC de Corsega, Elsàcia, Bretnaha, Euskadi, Catalonha del nòrd, Savòia, Flandras, Martinica, Goadelopa, Mayotte, Réunion, Kabaki, Polinèsia.

Podètz aital clarament comprendre perqué votarai pus per l’UMp-NC. es qu’ai jamai votat per els ? Bè dins los 53 % èri pas l ocòp passat, coma l’avètz segurament comprès al fial d’aquel blòg.

La constatacion del discors podriá èstre mesprezada se las municipalitats UMp-NC èran remarcablas per çò que concernís la politica lingüistica pre l’occitan ; ni a Niça (encara lo mai piège ont la lenga ambe lo poder UMp se creva), ni a Brageirac, ni a Agen, ni a Arcaishpn, ni a Bordèu, ni en Avinhon, ni a Besièrs, ni a Lavaur, ni a Tolon, ni a Pàmias, ni a Arles (puta aquí es socialista!), ni a Montalban, avèm gaire vist un estranbòrd per una politica lingüistica occitana que podriá espelir per contrabalançar las critica contra las leis europèas.

suplement :

L’informacion difusada en Alsàcia, far un buzz aquí tanben. Mas en Occitània, los elegits e las elegidas NC o UMp son puslèu sense un sol escrich sul tèma ; e lo MoDem-PSf-PRG-FdG-EELV-Partit-Occitan gausa pas puntar la contradiccion.

Tecnocracia mediatica e agents de campanha de François Hollande

Sèm en 2012, e podèm legir aquò dins un setmanari francés :

Passèm sobre la PROtitud de l’afar, lo títol me sembla un pauc engatjat…

Avèm un sistèma politic que sap jogar del mediatic, perqué mantunes electors se básan sobre lo superficial per votar !

Alara se lo mediatic emplena las aula coma cal per far nombre, alara que lo tecnocratic de campanha ajuda a l’installacion, a la performança mediatica, que podèm pensar del contengut ?

Quinas son las causas que fan que podèm aver fisença als paperòts, polidament escriches, e que son estats distribuats pertot a l’Estat centralistas francés dins totes los mercat dimenge ?

Quora tot es faus dins una campanha electorala ? De qué podèm aver coma inquietud per la pòst-campanha ?

Ièu me pensi encara a Robèrt Lafont explicar sa visita a François Mitterrand lo 13 de mai de 1981, e qu’es tornat la cara tristassa. Avèm encara memòria, non ?

E tornèm explicar : François Hollande es president del Conselh Generau de Corrèza, e i a pas cap politica per l’occitan dins aquela institucion, contrariament al Conselh Regional de Lemosin. Mas en Lemosin, i a tres Conselhs Generals, e tres oblits per la lenga occitana…

Es un messatge als militants socialistas :

S’espèra las politicas de signaletica en Occitània, pels Conselhs Generals, coma en Bretanha… S’espèra pas una lei a París, mas de la practica de terrenh e pas simplament per la simbolica. Quí es en carga de las institucions aquelas ? Senon las direccio ndepartamentalas de las rotas ! Donc los Conselhs Generals. Pels socialistas en Occitàna avèm pas cap politica sobre la senhaletica occitana, cap.

S’espèra una visibilitat dins als aglomeracion d’Occitània, a carcassona s’espèra u ncargat de mission, coma prometut aprèp una manifestacion de las grandas… e non pas una «médaille d’Occitanie» per emplenar una campanha de François Hollande. Aquestas visibilitat es debutada a Montpelhièr, esperèm mai aquí tanben. Esperèm lo tramvia en occitan a Montpelhièr a la dubertura de las novèlas linhas…

Non lo fenomèn dels Conselhs Generals socialistas absent per l’occitan es quasiment generalizat en Occitània. Perqué ? Perqué lo Parti Socialiste français es luènh d’aver comprès çò qu’es una politica lingüistica ! es luènh d’èstre la fabricacion d’una clientèla en donar subvencion, en crear una politica culturala de l’aver cultural. Es question de visibilitat de la lenga occitana e de fabricar instruments per aquestas visibilitat.

Benlèu que cal generalizar la politica per l’occitan e benlèu que François Hollande fariá plan de visitar la Dordonha o lo Peirigòrd, car totes los socialistas an una vision plan diferenta per l’occitan ; alara volèm causas claras e aiçò fauta a François Hollande per sa campanha, los staff se servici zo deuriá saber ; benlèu que lor cal dire mai fòrt per non pas damorar sobre lo superficial, sobre lo mediatic.

La tecnocracia pòst-militanta socialista zo sembla oblidar.

Zebda e la promocion en lenga franquista a Barcelona

Zebda es un grope musical tolzan qu’a un engatjament clar ambe la municipalitat actuala ; acában de sortir un novèl CD e donc son a virar pertot en Euròpa. Se podrà aital recordar Zebda que canta Lluís Llach, l’Estaca, dins una sala de Barcelona, abans d’èstre elegit a la comuna socialista de Tolosa. Mas sembla qu’an pas prevengut los organizadors de Barcelona que cal melhor, per eficacetat economica, promòure un concèrt a Barcelona dins la lenga de l’endreit, aital avèm aiçò :

Zebda pròva  aital l’assimilacion a la pensada francesa que pensa que per l’emplec de las lengas, tot se fabrica naturalament… e donc qu’es pas important d’explicar als organizadors barcelonins que val melhor far la promocion dins la lenga catalana que dins la lenga del franquisme a Barcelona.

La municipalitat actuala tolzana farà pas coma Montpelhièr, se promòure en anglés, mas ne sèm pas luènh quora refúsan l’emplec oficial de la lenga occitana per promòure las activitats municipalas, e non pas especialament per far plaser als militants e las revendicacions o participar aital a una futura manifestacion.

Se cal realament pausar la question : de qu’an servit las assisas de la cultura occitana, senon ajudar a passar una annadas en far creire que…

Nos podèm aital questionar, un elegit membre del grope Zebda de qué comprendrà de la pichoneta politica de la comuna de Tolosa per evitar la mòrt de la lenga occitana, de qu’as poscut pensar de las assisas de la cultura occitana, aquelas qu’i a pas participar e que se farà lo rei del respecte de la diversitat de la cultura.

Segur que dèu aver l’idèa dels Franceses –que son pas criticables sul punt aquel, perqué o son pas edr! – l’idèa dels Franceses es que los Occitans son comunautaristas, e que vòlon imposar l’occitan a totes. Es benlèu al revèrs, volèm pas una lenga per una elita de minja-subvencions, mas una lenga d’identitat per totes e per totas, e perqué pas coma lo catalan actual per las operacions comercialas, un concèrt a Barcelona !

Mai de 95 % de la populacion de Barcelona comprendrà la lenga catalana, la lenga de l’antifranquisme.

Emplegar l’espanhòl a Barcelona es una error marqueting de primièra linha.

I a encara qu’an un dobte lingüistic … Alara per protestar Radio Pica a donc una ierarquizacion de las lengas, per informacion d’un problèma democratic a Barcelona :

-°-

Un fenomèn fisic grèu es d’actualitat en fR-nça.

Dins un sistèma clau, e quora los electrons son mai nombroses, i a problèmas de contactes, ia friccions, alèrgias, dificultats de vesinats. Aital en Occitània, la densitat de polícia d’Estat es tròp importanta, alara quora sortiscan de las casernas, van dançar e minjar, en autòs nèvas e sense capòta, per far los «bardòs»… prèp de Montpelhièr sobre la sortida de la platja, aont la dreita a installat la botiga per far cagar Frêche.

Quora la densitat dels òrdres del pas de Guéant o de l'Auvernhat de servici interior Hortefeu es important per la classa gandarmesca de descansar, e pensar a d’autres problèmas : trapar una femna per l’ostal.

Alara a Montpelhièr, vist qu’i a un parcatge per las veituras de ‘bardò’, van a La Côte ! Vos pòdi confirmar qu’i a pas cap serci ide transpòrts collectius per anar aquí, es justament sobre las rotas per van al pargue d’exposicion dempuèi lo centre de Montpelhièr.

La batalha a la recerca de femnas debuta, mas quora l’alcòol asaiga la dança, i a problèmòts ; quora son oficièrs d’aucupacion d’Occitània e representant de l’Estat francés, los electrons fabrícan problemàs. I aurà pas problèmas sobre las rotas dels retorns de veïcul a ‘bardò’, non i a privilègis, a La Côte coma sobre la rota. Es la tradicion d’aucupacion d’Occitània.

Nos podèm pausar la question se la polícia a mestièr d’èstre gerada per l’Estat central, l’ai jà fait sobre aquel blòg, mas l’informacion aquela me tòrna a pensar que cal un sistèma autonòme de gestion d’Occitània, un sistèma constitucional e democratic, donc ambe una polícia etica comprèsa e OCCITANA.

Lo sol pas de dança que me sembla important per Occitània, es un pas de tres que pòrta la polícia francesa a la pòrta de sortida d’Occitània, e la creacion d’una etica Occitana per la polícia, e pas simplament per emplegar la lenga del país coma se demanda al Principat de Catalonha.

La nocion de pichon Estat pels centralistas de France Inter

Dins un programa d’istòria de France Inter, ai poscut entendre qu’èra de mòda de vóler l’independéncia pels «pichons païses». I a sempre l’abivalença del mot ‘país’ per indicar lo «regionalisme» que sepausa aquela idèa… Es alara una expression de la perversion centralista e jacobina, a l’imatge de Mèstre Jourdain que fasiá de pròsa, fan aital de nacionalisme d’expansion pels «grands» païses, los colonialistas, e quitament republicans.

E donc coma cada còp qu’entendi estupiditats d’aquel escantilh, estupiditats qu’an jamai dreit a un dreit de responsa, mandi una letra… al productor. La vaquí en traduccion occitana :

Títol del corrièl :

«l'époque des petits pays», «l’epòca dels pichons païses» seriá tornada ...
Per: "Jean Lebrun (France Inter) la Marche du Siècle"

 

Adishatz,

Agur,

Bon Dia,

Aont tenètz aquestas informacions e de quí ?

Lo Princep de Mónegue, lo Duc de Luxemborg, lo Princep de Liechtenstein, lo Senescal de San Marino, lo Roy de l'Élysée o de Neuilly/Seine ? Lo Papa del Vatican ? Lo govern de Singapour ? etc.

De quí se trúfan los que díson aiçò quora s’emplegan per dire que Catalonha, Euskadi o Escòssia serián mantunes «pichons païses» e qu’aquò seriá una novèla mòda ?

La dimension d'Escòssia, o de la Catalonha válon plan Malta, Lituània, Estònia, Letònia... o quitament Belgica !

Plan coralament,

Renault e la lenga alemanda

Gròßa question !

Sabèm, cars Internautas, que l’installacion de Renault al Marròc aurà consequéncias logisticas per Occitània. Mas de qué podèm pensar coma consequéncias de l’emplec de l’alemand per Renault dins sas publicitats parisencas ? Ai essajat ambe un esquèma manipulat de vos indicar lo camin :

En alemand, es de gloto-alemand que pròva que los capolièrs del marqueting de Renault an agut problèma en alemand, una realitat gaire excepcionala francesa :

En occitan ? Quora ?

Ah, lo modèl alemand !

E mantunes ignorants franceses, e çaquelà curioses, se pausaràn la question : perqué tantes parallèls entre l’occitan e l’alemand ? Coma la lingüistica es pas ensnehada quitament a l’universitat (unicament en francés totun !), nos podèm questionar, aurèm pas la responsa clara d’un Francés.

-°-

J’ai testé le Front de Gauche

La causa es titolada en francés, perqué lo netejament lingüistic francés es clarament assumit per l’esquèrra francesa de uèi.

Joan Guericola es estat resistent chaminaire en Provènça, e tanben cap redactor de Renaissance Vaucluse; tot aquò plan a esquèrra dincal moment que …

«Soi estat a una reünion del Front de Gauche.», Joan Guericola m’a mandat lo tèxte que podrètz aital legir. Es utile per mantunas rasons, tòrna confirmar que la dicha esquèrra francesa es pas brica encarga de la nacion occitana e es puslèu en carga de sa destruccion. Aquò vòl pas dire que la dreita o l’extrèma-dreita es melhora ! E alara legiguèri la letra següenta, coma un element de mai dins las campanhas electoralas que non podèm aver perqué es fRANÇA que jòga a las eleccions dichas democraticas en Occitània :

Enrabiat, el me conta qu’es impossible de mandar uèi una letra (e una letra qu’arribarà al destinatari), dins son vilatge de naissença, perqué la pòsta refusa la distribucion de l’adreiça notada en occitan, e perqué l’elegida d’esquèrra, l’elegida màger, refusa de botar en plaça una politica de visibilitat de la lenga occitana en Provènça. L’adreça es a la carrièra màger del vilatge !

Aprèp aver agut lo dreit de legir lo document, la responsa de la sala es estat : « mais vous êtes français…», es la meuna version de «francés per fòrça», es un pauc coma se lo mètge li aviá donat de scianure. Mas sètz francés, coma s’èra una gloriòla d’o èstre ; lo nacionalisme francés es pietadós sobretot quora es dins la bnoca de ciutadans que se díson d’esquèrra e que fan de nacionalisme francés sense saber.

M’agradariá de listar totes los ciutadans del planèta nòstre e que se díson Occitans o Occitanas e qu’an gausat se far entendre dins una reünion publica politica de la campanha 2012

Lo mai pietadós es lo papièr qu’a juntat a la letra :

Quí a la solucion per «comment se faire entendre ? Ambe una esquèrra que t’indica plan que per t’exprimir te cal parlar la lenga del rei, la lenga d’un edicte de Villers-Cotterêt, un autre regime e del regime de la nacion expansionista parisenca en Occitània, regime qu’es supausat èstre republican ?

Aquesta esquèrra es menada poer majoritariament professors del sistèma de netejament lingüistic francés.

E serà la meteissa esquèrra que t’indicarà qu’aiçò es nacionalisme, de defendre la lenga que parlas e qu’a potat dempuèi 84 annadas ! Qué podèm pensar d’aquesta esquèrra que sap pas se gaitar dins un ‘bon’ miralh que fosquèsse pas universitari ?

Al reveire sul site, per d’autres bilhets que fosquèsse pas lo rebat de la sotmission al poder nacional-expansionista parisenc, mas l’expression d’una dignitat pel país.

L’esquèrra val pas melhor que lo pas de Guéant, d’unes còps qu’i son… realitats politicas d’anuèch en Occitània, malgrat totas las manipulacions d’un gropeton d’esquèrra entre Montpelhièr e Marselha (ensenhament e premsa).

Artur Mas entrevistat dins Le Monde

Aqueste maitin explicavi als elegits PSf que la prepausicion de reformetonas èra pas al nivèl de çò que caliá per l’Estat centralista francés ; veire mon bilhet següent ; soi pas dins las redaccions parisencas, mas al maitin, Le Monde publicava una entrevista d’Artur Mas sul subjecte.

Se podrà plan dire que lo nivèl de responsabilitat per rapòrt a las regions occitanas e la fauta de poder es mai granda del costat d’Artur Mas que del costat dels socialistas en Occitània.

Veirèm se los jornals provincialistas d’Occitània ne faràn lo resson, els que fan sistematicament lo resson quora l’article es publicat dins Le Monde e quora concernís las loras zònas de difusion. Veirèm se La Dépêche du Midi es capable de ne tirar quicòm, parier pel Midi Libre, L’Indépendant, La Marseillaise, La Provence, Nice Matin, Le Dauphiné, Le Petit Bleu, La Montagne, Le Populaire, Centre presse, La République, l’Écho du centre, Dordogne Libre,  etc.

Alain Rousset, LGV, fRANÇA e reformetonas per Aquitània…

Me soi sempre pausat la question perqué i a un programa politica per l’Estat francés, e bè … vaquí una idèa de camin. Las necessitats del terrenh, es de dire, las necessitats dels pòbles de l’Estat centralista francés, son jamai la primièra rason d’una linha sobre un projecte politic, per exemple a la presidenciala 2012.

Lo comunicat d’Alain Rousset e dels socialistas d’Aquitània es plasent de legir :

Avèm la LGV que l’Estat centralista francés pòt pus finançar, e los politicians en gaitar los lors budgectes n’en pòdon pus tanpauc, de saber far la gestion rasonabla d’un Estat ges al modèl francés o grèc. Avèm donc un endrona fabricada pel sistèma de la decentralizacion, decentrlaizacion que data de 1982 ! Se cal recordar que la decentralizacion es estada montada, non pas pels besonhs dels pòbles sotmetuts en Provènça, mas perqué Defferre aviá problèmas ambe l’Estat central. Lo projecte François Hollande es la resulta similara del punt de vista de l’ARF presidida per Alain Rousset e Martin Malvy, mas vesèm pas brica que reformetas per s’adobar ambe un sistèma de poder centralizat que lor agrada tot parier, tot parier per facilitar l’accession al poder….

Alain Rousset las mans dins lo teissut economic d’Aquitània, a plan vist çaquelà que caliá prendre lo poder d’Estat per desvolopar una reala politica en region seuna… mas de qu’es economia, sense la politica d’ensenhament  e las relacions ambe las autras regions europèas ? E puèi, Alain Rousset a pas encara vist que las finanças de la LGV anava lo blocar per finançar d’autras causas se l’Estat refusa de li donar, compassion politica, la moneda que li cal per desvolopar d’Aquitània ; l’Estat central es mens refredit per desvolopar un grand periferic per l’Iscla-de-fRANÇA, e per cgar sobre lo poder local de París. Es que serà diferent ambe los socialistas a totes los poders ? Nos podèm questionar quora sabèm la resulta de la democracia en Occitània :

E lo programa 2012 de François Hollande per la decentralizacion :

Leugièr, non ?

Ambe lo projecte socialistas sèm segur de far de pichon pas per las regions ; òr, son pas aquestes passòts que nos cal ! La crisi demanda projectes politics de granda diimension, e non pas per destrusir lo país occitan ambe una linha LGV. Lo moment es de donar totes los mejans politics e financièrs a als autoritats de la decentralizacion per far viure lo país Aquitània, o Occitània sancièra.

A la vitessa que los socialistas nos prepáusan d’accelerar la decentralizacion, m’avèm per un sègle per reglar lo problèma de las fautas jacobinas d’Estat, e per poder reglar los problèmas dels pòbles sotmetuts en fRANÇA…

Alain Rousset prega lo sistèma de plan lo vóler escotar per la politica economica en region, mas de que son las politicas economias, sense politicas educativas, sense politicas logisticas e d’infra-estructuras ecologicament responsablas, sense las politicas lingüisticas, sense aver una dignitat occitana retrobada ?

Ai pas encara demandat lo restacament d’Aquitània a Euskadi, o Catalonha, mas lèu serà lo melhor mejan per aver una politica democratica coërenta aquí, al país nòstre, e non pas de la decentralizacion pels pòbles sotmetuts dels Pirinèus e de las Alps, per aver reformetona que se fabrica una linha dins un programa presidencial cada dètz annadas.

Oblidavi quicòm : lo PP vòl traversar los Pirinèus al mièg ambe una linha de granda vitessa e quí pagarà de l’autre costat ?

-°-

L’Indép: Cal èstre astrològue per saber ?

1 / L’Indépendant o lo dépendent de la lenga del rei-president parisenc.

Una informacion sobre los problèmas lingüistics pareguda dins L’Indépendant ; cal pas èstre astrològue per saber qu’es una manipulacion ; lo paperòt privincialista explica aital que cal pas imposar lo catalan dins las escòlas ; prequé L’Indépendant a pas cap memòria del fait, o bne vòl pas aver, qu’es lo francés qu’es estat imposat per la fòrça del castig dins las escòlas de Perpinyà… Li cal recordar que la vision que L’Indépendant pòrta es alara aquela del nacionalisme francés, lo nacionalisme d’expansion parisenca, es de dire una vision colonialista en tèrra catalana, que la resulta n’es un vòt massiu FN.

Escriure en francés aquela informacion dins un pichon recanton del jornal es puslèu una accion politica de provocacion frontista.

2 / E donc coma L’Indépendant es oblidós de l’istòria lingüistica del país de Perpinyà, li podèm rescalfar las aurelhas : il est interdit de parler breton et de cracher par terre, o la version catalana pintrada dins uns escòla dicha republicana (la fòto l’an segur dins los arquius) e puslèu d’Estat qu’esplicava la règla del castig en aver parlat catalan e non pas la santa lei del poder en plaça, la lenga legitimista. Car sembla que L’Indépendant aguèsse oblidat d’escupir sobre las règlas francesas, l’excepcion francesa es l’ignorança, coma per exemple La Croix Bayard que vos explica que cal «vivre ensemble» en parlar la lenga dels colonialistas, «aquò’s melhor» seguit d’un «en fRANCE on parle français», un castig de mai !…

Mas aquò de l’afar de Flandras, la cal pas daissar passar tanpauc ; cal castigar modèl pedagogic francés qu’a imposat lo monolingüisme dins un Estat que la democracia s’en va mai aviat que l’intelligéncia de las elitas tòrne als caps republicans. Lo modèl francés es aquel del castig d elas populacions, un modèl de fugir, un modèl militarista, per practica e per istòria, per civilizacion francesa.

A L’Indépendant podèm dire : «toutes les civilisations ne se valent pas» e espèri que li agrdarà de veire que sabèm tanben far de passes de Guéant !

Alara a L’Indépendant li podèm conselhar de debutar d’apréner a comptar en lenga catalana o occitana :

Serà una bona debuta, un pòble, un dreit d’autodeterminacion, Woodrow Wilson, 1918 ! Un pòble una libertat de parlar sa lenga e un dreit pròpri, LIBERTAT !