arcuèlh

divendres, de desembre 30, 2011

L’usança dels «Identitaires» pudís l’UMP-länder o la pensada del Hauts-de-Seine…

A los que sabián pas de qué serviscan «Les Identitaires», sembla ara mai clar ; es una aisina per ajudar las redaccions a poder manipular l’opinion, quines fosquèssen los subjectes. Aital los politicians de l’UMP o del NC o del PRG-PSF, an pas cap mestièr de prendre pausicion sul tèma pausat per «Les Identitaires» o per totes los extremismes nacionalistas franceses, e la vida de l’inocéncia politiciana contunha en patz bonapartinum.

Lògo eleccions 2012 2

Mas abans de determinar lo contengut de l’article del JDD, se cal pausar un pauc la linha editoriala del jornal que prepausa l’article e lo potencial de nosença que portarà l’article, per favorizar lo candidat privilegiat. Per saber per quí votarà lo JDD cal legir la portada Internet :

Portada JDD somriure del jornal

En matièra d’abséncia podèm èstre estonat que lo JDD sapiguèsse jà quines candidats auràn las 500 signaturas, e quitament de pensar que Frédéric Nihous –CPNT- aurà pas las signaturas, per exemple. Mas podèm tanben gaire oblidar que «Le Parti de la France» (extrèma-dreita) es tanben dins la corsa… E soi segur que ne podrèm trapar d’autres partits a l’esquèrra nacionalista francesa, Le Parti des Travailleurs, per exemple. Pel moment ai pas encara vist una lista de la quantitat de signturas dels candidats en cerca de las 500 signaturas. Es normal. Alara perqué aver decidat jà la lista ? Quí dona l’informacion al JDD de la lista finala de las candidaturas ?

La causa es dicha, lo JDD sembla rotlar pel conservatisme al sistèma del bipartisme francés ; lor agrada pas los que vòlon cambiar de taula democratica. Lo JDD es un jornal conservador, distribuat lo dimenge a Tolosa en companhiá de La Dépêche du Midi. Podèm tanben considerar que la causida d’aver pas de clucas per Eva Joly –un simbòl de campanha- es tanben un punt de vista politic, vist que la cristiana de servici ela pòrta clucas ! Lo JDD li agrada tanben la paraula de Chevènement, ambe la fòto causida ne podèm èstre assegurat. Veirèm lèu se la causida de la lista de fòtos serà la bona, la prescripcion seguida pels electors ?

Anèm ara al tèxte prepausat :

article JDD sobre Los Identitaires

Lo JDD es ajudat per la publicitat d’un grand de l’immobilièr francés ; es present pertot ont i a problèmas immobilièrs.

Lo tèxte es particularament interessant per saber lo nivèl de manipulacion que portarà la premsa parisenca en general pendent aquelas eleccions. Se cal recordar donc que lo JDD es lo meteis grope industrial que la ràdio Europe 1 e que lo seu pdg a clarament sostengut l’UMP e la candidatura de Nabot Ier per las eleccions passadas ; es ligat a mantunes mercats d’Estat, e particularament militars.

La redaccion es interessanta per integrat Nissa Rebela dins un sistèma dels «Identitaires» (la redactriça dèu saber legir las paginas Internet, èstre sul terrenh sembla pas son problèma) ; «Les Identitaires» son en general provincialistas tipe Maurràs,e ancians militants o elegits prèp del FN, simpatisants mas regionalistas (* caldrà explicar la diferéncia entre regionalista e los autres movements politics en region que son pas regionalistas, coma lo redactor del bilhet aquel ?), coma l’avèm poscut verificar dins mantunes articles publicats dins la premsa provincialista al moment de pichons regropaments los meses passats, dins luòcs de reünion public (aquò faguèt sovent d’ondas politicas dins los vilatges concernits). Podèm alara confirmar que lo FN a «netejat» los elements provincialistas del movement nacional-expansionista francés. La fauta de sabers en sciéncias politicas (fòra las parisencas) sembla èstre lo rebat de l’article.

Donc fasèm los comptes, avèm tres movements d’ultra-dreita nacionalista francesa (aquò París zo sap malgrat las oblidanças de l’article) : FN, Parti de la France, Les Identitaires. E avèm una premsa parisenca que fabrica l’amalgama per ajudar lo candidat de la casta nacional-expansionista de Neuilly/Seine. Mas l’extrèma-nacional-expansionisme francés es pas una exclusivitat de la dreita, l’avèm tanben a l’esquèrra, ambe Chevènement e Mélenchon. Donc podèm confirmar per 2012, seràn las eleccions, mas una brava mèrda in fRANÇA, una «tradition et valeur française» segon François Fillon, l’Angevin que traparà tanben un niu d’eleccions prèp dels Hauts-de-Seine, dins la santa capitala.

promocion del jacobinisme francés 

* en patués parisenca novèl, l’aficha explica : daissa lo meu pòble partir… una comèdia francesa ; la podèm considerar coma trista, trista comèdia electorala franchimanda. Mas la redactriça dona aquí tanben un triste article.

dimecres, de desembre 28, 2011

A la naissença d’Argèria, la talvera s’escota perqué parla…

Dins un programa de France Culture, se parla d’una populacion dicha europèa pels nacionalistas musulman argerian o europèu integrista republican. Mas la talvera en Argèria èra tanben una populacion per l’independéncia, favorable a deslargar fRANÇA sobr elo costat nòr de la mar nòstra, mas pas brica musulmana. Lo FLNA a fabricat un nacionalisme per aver l’independéncia, èra estreitament ligat a l’integrisme musulman (contra lo MPA per exemple), o a un dreit d’Estat ligat a la religion mulsulmana e las seunas interpretacions del moment (1963) [sabèm que las interpretacions religiosas son estadas sempre objectes de guèrra en Occitània, e qui supòrta ? Lo pòble occitan dempuèi sègles).

Portada Fabrique de l'Histoire decembre 2011

Podrèm aital melhor entendre mantunas pensadas politicas francesas de uèi, e sobretot l’extrèma-dreita francesa, quitament l’extrèma-esquèrra natinacionalista basca o còrsa, o occitana, o bretona, etc. Podrèm tanben melhor entendre aquesta faiçon de valorizar lo cristianisme catolic per desvolopar una pensada politica per la ciutadanetat francesa en Occitània. De mai, se podrà tanben melhor entendre las resisténcias al nacionalisme occitan per mantunas populacions occitanistas. Lo miralh sobr ela talvera de l’Argèria independentista dona una vision mai clara del païsatge politic francés en Occitània, es tanben un biais de melhor entendre las reaccions de las comunautats josivas o autras a l’arrobada de l’occitan dins un sistèma francés qu’a considerat que l’occitan èra netejat e que ne caliá pus parlar.

Es donc un programa fòrt utile : «es sobre la talvera qu’avèm la vertat» segon Pau Froment.

D’escotar en linha aquí.

E alara podrèm considerar que la Guèrra d’Argèria es pas encara acabada dins l’Estat francés. Sobretot quora un president de fRANÇA explica : «tu aimes la France ou tu la quittes»… sona coma una responsa al nacionalisme argerian, ultramusulman, que expliquèt als europèus o considerats aital «t’agrada l’Argèria que fasèm o la daissas». Recordèm nos lo document que circulava la primièra annada de la seuna eleccion :

La f rance le Quitte 2

Lo fenomèn aurà encara consequéncias sobre las eleccions venentas, e sobre tot aprèp l’arribada dels partits musulmanistas en Tunísia, Marròc e Egipte ; i son en Argèria jà. Sense cap de dobte. Es donc un programa fòrt utile.

dimarts, de desembre 20, 2011

S’adobar ambe las diferéncias religiosas, dins una escòla de la vila de Montréal.

Dins l’Estat francés es l’acceptacion de las lengas diferentas qu’es un problèma per l’Éducation dicha Nationale, e quitament dins los modèls d’ensenhament i a un refús sistematic de l’immersion lingüistica per las lengas mesprezadas, non pas pels quadres tolzans d’Airbus çaquelà ! L’immersion lingüistica es la nòrma per la Deutsche Schule –panèus en alemand per l’orientacion dins la vila, escòla Jules Ferry a Colomiers, per respondre a una concurréncia privada dins l’aglomeracion tolzana ; dins aquestas escòlas s’i ensenha lo francés, mas pas brica l’occitan.

Al Quebèc e principalament dins la vila de Montréal, es la question religiosa qu’es pausada, per las escòlas dichas generalistas. Las entrevistas prepausadas (picatz sul ligam per las entendre) fan una diferéncia entre los òmes e las femnas, mas indica pas la religion dels entrevistats.

Acomodament rasonable al Quebèc CIBL 1015

L’acomodament rasonable es de daissar un dròlle musulman portar un aparelh per non pas entendre las cançons dels autres escolans dins la classa devath lo pretèxte que sa religion li interdich d’escotar la musica e las cançons.

Es un pauc coma se los Franceses portávan un casc per non pas entendre parlar occitan dins la classa. N’i a que me diràn que lo cas seriá impossible, vist que jà l’ensenhament de l’occitan supòrta lo sistèma d’apartheid dins lo sistèma d’educacion d’Estat, e Calandreta es fòrabandida de costejar lo sistèma public de páur de la contaminacion (de mesclar los credons de colors) ; es justament la prepausicion d’una locutriça pel dròlle de religion particulara… l’apartheid escolar.

Nos pausèm dins un sistèma quebequés que lo francés es lenga forçada, Montreal parlariá anglés se la politica lingüistica imposava pas lo francés. Las elitas montrealesas an dròlles que se van a l’escòla anglesa e se la págan, coma la casta al poder a París.

Nos podèm pausar clarament la question d’aquesta societat que refusa los sabers de quina fòrma que fosquèssen (lenga, cançons, musica, sabers religioses, nòrmas e contra-nòrmas, istòria e non diches istorics) ; de qu’son aquestas societats ? Es una societat que prepara a la democracia ?

Consomar occitan per 2012 !

Los vins occitans per las fèstas e quora aurètz acabat totas las apelacions, podrètz dire que 2012 arriba.

Se pausa lo problèma de la consomacion ‘made in France’ es jà una pensada politica nacionalista francesa. Uèi pensi que cal consomar OCCITAN per aver los melhor vins del monde.

Çaquelà, me sembla una causa inapropriada d’aver de Champagne sobre una taula de fèsta publica, quitament per donar los prèmis de l’Académie de Languedoc… alara qu’avèm de Blanqueta de Limós alprèp; o de Cremant de Galhac, o Bordèu, o lo most melhor de la Clareta de Dia.

Per l’aperitiu capitat, un Juranson, un Sauternesn un Lopiac, un rosat de vièlha vinha de Menerbés, un Saussinhac, un Maurí. Avèm tantas solucions per adonar la garganta dels convidats en Occitània. Plan segur avèm lo patís local (made amb èrba d’Occitània, miladius), lo que preferissi es a Lemòtges, lo Panasòu, perqué ? Fintatz la botelha e comprendrètz. Una genciana de Roergue podrà tanben ajudar, e quitament s’arriba d’Auvernhe.

Trobador, quina rima senon AMOR !

Alain Maury m’explica : Una rima ambé trobador? - Trobador, je t'adore. o Trobador, es Amor

Aufray L'Express 211211

Lo problèma dels Franceses : es que sábon pas que O se pronóncia [u] en occitan e an un problèma ambe aiçò ; es aital que se podrà reconéisser los Franchimands. Lo problèma l’an dempuèi la nòrma francesa novèla, aquela qu’a plaçat un ph a la plaça d’un F, un th anluòc del T, ou un ou a la plaça d’un O ; ex : Rohan es devengut Rouen, mas Johan es pas devengut Jouan… la paradòxa de la nòrma francesa deslogada de las parladoiras dialectalas es un problèma encara uèi ; un problèma per la redaccio nde L’Express culturé, encara.

S’i a plan un mot que la civilizacion occitana podrà revendicar es plan TROBADOR. Quina parmazii podèm bailar als Franceses per explicar que la nòrma francesa los engana dempuèi sègles ?

Cal felicitar Hugues Aufray per aquesta visibilitat pel mot occitan.

-°-

D coma Damned

La polemica de Nadal, las declaracions d’Estat a prepaus de las LGVs

la tonda

Avèm a dos moments diferents e per dos personatges de l’Estat que son supausats èstre ministre d’Estat, avèm unas declaracions sobre las LGVs en Occitània, costat Atlantica e costat Miègterranèa. Georges Frêche e sa majoritat avián agut rason de finançar directament la LGV entre Nimes e Narbona !…

Es plan lo finançament que fautarà per bastir las linhas, costat Oèst Occitània, o costat Èst Occitània. Lo qualificatiu geografic d’Occitània vòl pas dire que los problèmas occitans son pas los meteisses, al delai de la geografia administrativa franchimanda. L’inter-regionalitat es jamai practicada per París, mas se vei en concret, ambe un uèlh qu’es pas provincialista dins las redaccions de Bordèu, Montpelhièr, Marselha, Niça o Tolosa.

E coma lo costat geografic es pas lo mesme, sembla que lo Partit Occitan aguèsse un punt de vista diferent : costat Provènça, aquí, costat Gasconha, aquí. Un punt de vista es clar vòlon un tren de granda vitessa mas sobre las linhas existentas, e l’associacion del Var per l’environament critica en francés (sonque) lo punt de vista de la vitessa sobre aquestas linhas de grandas vitessas, en explicar qu’es ni lo punt de vista d’EELV ni del Partit Occitan.

Mas uèi avèm la colèra del President del Conselh Regional de Mièdgia-Pirinèu :

comunicat oficial del president del CR de Miègdia-Pirinèu a prepaus de la LGV

Aquel punt de vista es pas encara comentat pel FdG, alara que la creacion de la linha es clarament per desvolopar los trens privats e l’oligopòl SNCF (servici d’Estat centralizat) en aumentar los nombres de fusèus de distribucion del ralh [zo faguèt per l’aiga e la recèrca dels sistèmas privats oligololistics]… S’espèra ambe curiositat lo comunicat del PdG, lo contra-comunicat contra l’oficiala associacion LGV del país tolzan e aquitan.

Avèm tanben aquí una fotografia en parallèl d’unes Estats, Espanha e fRANÇA qu’an pas cap paraula de cap a las autoritats localas ; lo blabla es sistematic e ténguer pas paraula un absolut. Nos podèm pausar la question se la responsa pòt pas èstre la meteissa, e prepausar al nivèl europèu d’aver una sola votz (una cooperativa d’autoritats lcoalas) per poder respondre a las necessitats de las populacions, que son pas las necessitats dels poders de París e Madrid.

Mas concretament e per veire mai luènh, o prigond dins lo problèma republican francés, es l’Estat que mana, e es l’Estat que decida e que delega los problèmas de finanças a las autoritats localas (lo bais es simple, mai es complicat de finançar melhor serà per negar lo peis, e al meteis temps, es el que prendrà l’argument de la dificultat de la sobrepausicion de las autoritats localas per establir una refòrma radicala) ; totparier daissa a la autoritats localas lo «dreit» de parlar ambe las populacions (lo prefecte jugant lo ròtle del faus jutge de patz, alara qu’es fins finala lo papagai de l’Estat), en establir un contraste clar entre los elegits (que decidíscan gaire per rason de fauta de poder del Conselh Regional) e los quadres de RFF (ajudat per l’Estat) que fan çò que vòlon e coma zo vòlon.

Avèm aquí un exemple tipic de centralisme antidemocratic republican francés, per fabricar un sistèma que favorizarà encara e encara lo sistèma en estèla parisenc, favorizat sempre dempuèi que la SNCF existís, alara que la creacion del mòde transpòrt aquel èra tanben una creacion plan mai estelat al entorn de totas las ciutats de las regions de fRANÇA que zo pensan los quadres de la RFF e la SNCF. Nos podèm questionar sobre las qualitat de la «Compagnie des Chemins de Fer du Midi» ; nos podèm clarament questionar sobre l’urgéncia de son retorn ambe una fòrma europèa que posquèsse agradar als elegits locals per contra-ròtlar clarament los investiments utiles pels ciutadans d’Occitània [e d’Euròpa, car fRANÇA se paga d’Euròpa per favorizar sonque París], e non pas lo plaser clientelista d’un ministre ailà o los dire d’una ministra ailà (sempre plan elonhat de las realitats del terrenh, coma a poscut l’indicar lo comunicat de premsa d’en Martin Malvy). E pel FdG non podèm oblidar que los «avantatges» pels obrièrs de la Compagnie du Midi èran superiors als «avantatges» dels obrièrs de las companhias equivalentas al nòrd, per fRANÇA ; alara caldrà benlèu adaptar lo discors ?

Remarcarèm alara que dins las criticas socialistas e PRG a prepaus de la gestion sarkozista de l’Estat i aguèsse pas lo biais de mesprezar los elegits locals, s’ajudant dels quadres de las entrepresas d’Estat que fabrícan un sistèma monopolistic de gestion de la logistica en fRANÇA al sol profièich parisenc [la critica sembla la donar lo FdG dins una votacion recenta, veire bilhet següent]. Soi segur que dins mantunes jorns, veirèm un quadre del midi avé accent de las companhiás francesas RFF e de la SNCF (en vestit tradicional de còrbs) nos explicar qu’es pas vertat ; es l’illustracion que los Occitans seràn bons relais de la sotmission al poder central e de sa faiçon de mesprezat las nacions occitana (aquí sul subjecte de la LGV o de l’emplec de la lenga occitana), basca o/e catalana, sempre e dempuèi sègles.

Georges Frêche aviá prest una decision de finançar sol dins son temps. A Montpelhièr las causas son alara claras, l’Estat finança pas res. Se pausa alara clarament lo ròtle que devon aver las autoritats localas per establir unas constitucions localas per Occitània, e crear una federacion ambe finanças claras, serà pas mai complicat que per l’Estat de negar lo peis… En Tunísia son los salafistas que los mènan en barcas, en fRANÇA es la tecnocracia del centrlaisme francés.

Per l’intoxicacion oficiala locala podèm legir La Dépêche du Midi sul subjecte. Aqui.fr es leugièrament – es un eufemisme- que la DamneD du Midi.

dilluns, de desembre 19, 2011

F.H. oblida, coma N.S., la politica d’Estat per las regions occitanas…

Acabi de recebre un document de promocion de las criticas contra Nicolas Sarkozy, e coma cada còp, i fauta las politicas d’Estat per desvolopar las politicas dichas de decentralizacion.

politica de Nicolas Sarkozy

Benlèu que lo dich staff de campanha de François Hollande es pas pron cumulard de pòstes de conselhièrs regionals per zo poder confirmar de plena vista ?

Alara, lor caldrà recebre los comunicats de l’ARF per ne saber mai sul tèma.

Per Nicolas Sarkozy e persqué es de sason, non podèm afortir que «dans le cochon tot es bon», mas al revèrs dins lo Nicolas Sarkozy, dins lo teisson aquel res non val per la cosina occitana. Alavètz per las regions, François Hollande ne valdriá pas melhor ?

L’Union Europèa val l’Estat centralista francés, sap desgalhar l’argent public.

Lo novèl ambaissador de l'Union Europèa dins la Confederacion Helvetica es anglés, non parla ni alemand, ni francés, ni italian... Es utile un ambaissador de l'UE en Confederacion Helvetica ?

ambaissador anglés en Confederacion Helvetica

Nos podèm pausar tres questions (per temps de restriccions budgetàrias) :

- perqué cal un ambaissador de l’Union Europèa, a 300 km de Straßburg…

- perqué i cal mandar un anglés, Estat que desconsidèra l’Euròpa, e el tanben…

- parla pas las lengas veïcularas de la Confederacion Helvetica, ni alemand helvetic, ni italian, ni francés, ni retoromanch, ni arpitan ?

Quora i a una candidatura per l’Union Europèa, se demanda sistematicament la lenga de l’Estat qu’es lo mens europeïsta, es de dire que l’anglés es obligatòri. Mas se parlatz alemand, italian e francés sètz desconsiderat… La tecnica es coneguda ; es la tecnica francesa per destrusir las lengas. Es clar que la politica de desvolopament de la pluralitat lingüsitica europèa es en contradiccion ambe los actes de recrutaments europèus.

Nommat un ambaissador de l’U.E. que parla pas las lengas de la Confederacion Helvetica es jà una marca antieuropeïsta de grand nivèl. E Quí nomma los ambaissadors aqueles ? De quina manièra la representacion parlamenària europèa podrà questionar la comission sul tèma, un pòste inutil ambe la fauta de coneissença lingüistica ?

diumenge, de desembre 18, 2011

Discriminacion positiva pels Parisencs, Sud Radio es a l’òbra.

discriminacion positiva

L’estacion de Labèja, en aglomeracion tolzana, a obtengut una frequéncia dins la “Santa Capitala” parisenca ; es una bona causa, de moment que la decision de programacion damora a Labèja, e non pas coma RMC puja a París, per desnegar lo país e l’accent occitan de l’antena, e farà aital la pròva que François Fillon a rason en matièra de «tradition et valeur françaises», son discriminantas per la causa e identitat occitanas, quitament ambe los Occitans de la sotmission politica e lingüistica, los que fan la comunicacion de las escòlas de comunicacion tolzana, e que se vòlon fòrça plega-esquina sul subjecte.

Donc se cal adaptar… Tolosa dèu pel primièr còp prepausar als Parisencs una vision del monde, un programa radiofonic coërent, vist qu’es provincialista en Occitània, que podrà donar a Paris. Perqué Tolosa practica la discriminacion positiva pels Parisencs ? Quí me podrà explicar ? Ai pas verificat, mas i aurà un programa especial per Lyon ? I a pas de programa especial per Marselha !

Soi sempre espantat per la vision dels fabricants de comunicacion dich de ‘grand public’ e del ‘grand sud’ (o Occitània pels ignorants o pècs qu’escótan  leugierament Sud Radio), e que decidíscan en Occitània, sempre. Es de se questionar grandament, en nom del grand public aquel.

Un espèr damora, un amic foncionari a trabalhar a Marselha, res per el a cambiat. Puèi pujent a París, los seu collèga l’an catalogat OCCITAN. Trabalha dins la polícia. Donc i a de l’espèr per Sud Ràdio, un programa pels Occitans de París ? Un programa de discriminacion positiva per desvolopar l’identitat occitana fòra país ? Se lo cas èra, i caldrà trapar una confirmacion, los Occitans son d’espsicanalizar.

Quí me podrà explicar melhor ?

Amics e amigas de Tolosa, siaguessètz serioses … per e ambe la lenga vòstra.

La lenga es vòstra, mas l’avètz abandonada pendent al mens un mièg sègle, tres sègles per la bona ortografia. Alara per la recuperar caldrà far un esfòrç bèl, esperèm lo 6 de genièr, 13h al Capitòli per saber quines seràn los esfòrçes oficials de la comuna de Tolosa per emplegar mai sovent sa lenga e per sensibilizar de faiçon normala tota –TOTA- la populacion tolzana ; cal pas l’ostracisme, ni pensar que los nòuvenguts lor necessita pas de saber a prepaus de l’occitan, caldrà pedagogia e gausar ambe la lenga de Godolin, e per la lenga de Godolin ; tota la populaicon es concernida, e quitament las redaccions de La Dépêche du Midi mai tanben totas las estacions de ràdios localas, Radio-Radio, Mon-País, Présence, Toulouse-FM, Sud-Radio, Radio Plus, Beur-FM, Ado-FM, Totem, 100%, Bleu Toulous’, Atlantic-FM, etc.

Qu’ai plan d’aver agut dreits politics comunals abans que los Franceses nos/vos los panèssen e que se t♫9rnèsse aprèp una sangnosa revolucion dicha parisenca, mas l’important per èstre digne d’una civilizacion umanista e planetària, e segur qu’una localizacion clara sobre lo planèta bailarà dignitat la lenga qu’a fait TOLOSA.

Recentament, me soi questionat per saber de quina manièra me caliá tractat lo subjecte. Ai vist passar aiçò :

Visca Òsca

Pòdi comprendre los que la coneisson la lenga e que se cálan per non pas desrengar l’esfòrç titanesc qu’an mesurat aital. Mas es que podèm èstre serioses un moment ?

Sabi que El Barça e sa catalanitat engatja un fum de Tolzans sul camin, mas per El Barça, se pláçan darrièr lo seriós que cal, perqué justament i a un poder «regional» de bona dimension e un sistèma educatiu adaptat als besonhs locals (decidat al país catalan), sense cap mans politicas e tecnicas de Madrid, coma lo suportèm de París nosautres. Es pas brica lo cas a Tolosa, e a còps fan ambe un besonh d’un mèstre per lor indicar lo camin, París o Barcelona es realament lo bon miralh per Tolosa ? Es un pauc lo meteis problèma ambe Perpinyà, an mestièr d’un agulhon barcelonin  o gironin o lheidatan per adralhar coma cal.

Per vos indicar que soi pas contra l’idèa de promòure Catalonha, e sa politica seriosa d’emplec de la lenga, soi estat mantunas annadas secretari del CAOC quitament se mantunes l’an pas sabut dins las formacions universitàrias tolzanas (es vertat qu’es de mendre importança). E coma soi tanben ambe la chança d’aver estat refusat dins aquelas licéncias licenciosas de letras occitanas tolzanas, vos pòdi assegurar qu’i a pas un Tolzan que mestreja sa lenga licenciosa e que dirà Visca, en luòc de Òsca. Vesètz qu’ai pas escrich «Osca» [usco] coma sovent dins lo cap de mantunes clavetaires del dimenge, que sábon pas escriure ambe lo clavièr que cal la lenga nòstra, nimai installar l’accent tònic ont cal dins la lenga que piqui.

Lo Ò aital s’escriu ambe alt 227 … e me sembla que sul Mac es encara mai simple.

Recentament explicavi sul meteis blòg que per Republica l’occitan a pas d’accent, contrariament a çò que nos explícan los Franchimands ; zo cal escriure fòrt, l’occitan a çaquelà d’accents ; son de dos tips, un modèl espanhòl o/e catalano aragonés o portugués, accent tònic, e un autre al modèl francés, l’accent fònic, sul o per exemple per transformar lo son [u] del o occitan en [o:] o dubèrt occitan ; aquel [u] occitan èra l’accent de Rohan abans que devenguèsse Rouen e la normalizacio ndel francés, o Orlhenx abans que la puta de Joana ne partèsse perqué los Normands la cremèssen ; podèm, nosautres alfabetizat a l’occitan, podèm aital plan mestrejar la diferéncia entre còlha e colha, atencion es dangierós de mestrejar pas aiçò… sobretot dins un estadi.

Aquel accent sul Ò, es lo meteis que per Òc, lenga d’Òc quora li volèm donar de majusculas al romantisme lingüistic occitan, a las letradoiras sortidas de l’universitat del Miralh.

Donc per rassegurar los suportèrs de Tolosa, que sembla pas aver agut un bon intermediari per escriure «Òsca Tolosa», un bon expèrt lingüistic, i a una Acadèmia Occitana a Tolosa que los podràn benlèu ajudar de melhorarà lo lor occitan e las grafias en lenga tolzana, en lenga occitana (gascon o/e lengadocian), per èstre autanplan serioses que per El Barça, o per una passa victoriosa de Messi dins lo partit de El Barça. O benlèu que l’Acadèmia Occitana dirà qu’es de bon occitan, perqué pas ? Cal rajoinir la lenga e importar lo succès catalan ? Soi pas contra, simplament lo Visca Tolosa m’espanta encara.

Autra pichona causa per TOLOSA. Vist que la ciutat a abandonat d’emplegar TOLOSA corentament e oficialament dempuèi sègles, lor cal far ara un trabalh de sensibilizacion o/e de pedagogia lingüistica europèa e mondiala. Sul planèta i a dos TOLOSA, ara. I a aquela qu’es la nòstra, la vòstra (soi pas Tolzan de naissença alara sabi pas se me zo cal dire… mas sembla que los Tolzans aguèssen mestièr de forastièrs o foratèirs per aver una melhora diognitat lingüistica), e aquela qu’a panat lo mot per se glorificar a la fondacion, TOLOSA en Euskadi, coma èra de tradicion d’aquel temps en Gasconha (èra lo reialme de Navarra, e donc la tradicion occitana de Gasconha, èra de prendre lo nom d’una ciutat famosa per baptejar una ciutat novèla, aital avèm Pavia, Florença, etc. e Tolosa en Euskadi). [un trabalh aprèp de l’IGN s’impausa…Quí zo farà al Conselh Regional o dins l’aglomeracion ?]

Los Catalans, per tornar a els !, an trapat una solucion (e disi pas qu’es la bona) : TOLOSA de Llenguadoc, la causa es emplegada sovent dins los mèdias quora emplegan pas la franchimandejalha Toulous’. Mas justament se podrà verificar dins la sala dels illustres de Tolosa, la ciutat de Tolosa es justament autanplan gascona que lengadociana. Alara que cal far ? Demandar als Bascos d’apondre Tolosa d’Euskadi per plan destriar ? La question damora en suspèns… los suportèrs de Tolosa (d’aquí) podrà benlèu prepausar un partit de fótbol [l’accent tònic cambia tanben lo son de la volcala a la seguida], dins un estadi de Tolosa (d’ailà) per saber quí ganharà ?

divendres, de desembre 16, 2011

Patxi López : Brávo !

Se caliá una assegurança de mai, sabèm ara que la democracia es pas encara arribada a Madrid.

Patxi López pròva que la democracia es basca pas espanhòla

Es una causa qu’entendi pas brica, un ensemble d’elegits, causits per ciutadans a d’eleccions legalas (e forçada d’èstre tanben en Euskadi perqué Espanha vòl pas donar l’independéncia a Euskal Herria), perqué auriá pas lo dreit d’èstre un grope parlamentari, senon ambe l’explicacion qu’Espanha es pas encara una democracia ?

I a possibilitat que lo Parlament Europèu posquèsse castigar lo Parlament de Madrid sul tèma ?

Patxi López es lo president del govèrn d’Euskadi, província autonòma d’Espanha, que visiblament es pas respectat a Madrid quora la paraula es fòrta. Madrid a tot assajat per frenar l’eleccion d’una partida dels ciutadans d’Euskal Herria, e uèi es la majoritat PP que trabalha per provar que Espanha es pas una democracia.

dijous, de desembre 15, 2011

Perqué non podèm ÒC per la promocion de ‘Sud-Ouest’ per Occitània

Dins lo teulat de las salas dels Illustres de Tolosa podèm legir doás frasas, en data de las pinturas de l’epòca, debuta del XXen sègle, e donc en grafia de l’epòca, un moment que los estudis lingüistics fautávan del seriós que cal, per l’occitan !...

Dins aquesta sala dels illustres, se podrà veire tanben un fum de buste de militars qu’an guerrejat per Tolosa e donc dins la pensada de l’epòca per las ‘frontières naturelles’ del nacionalisme francés. Sèm clarament dins la tradicion tolzana, del plega-esquina alprèp del poder centralista francés (reialista o republican, blanc o blau o roge), senon èran massacrats, assassinats coma es indicat dins lo pati d’entrada del Capitòli. Lo teulat de la sala dels illustre sona plan de l’idèa de la dreita portada per l’Académie des arts de Languedoc. Mas concretament, aquesta acadèmia ne sap res de las frasas.

Las doás frasas son (ai pas conservat la grafia e ne caldrà far una informacion vist que pus digun ne sap res a Tolosa, quitament un membre «imminent» de l’«Académie des Arts» de Lengadòc ; son bravament imminents perqué an mai sovent la costuma de pujar a París en TGV o avion air france que de trabalhar pel país) : «Que jo soi fièr de las acadèmias dels monuments qu’òrnan nòstra citat» o «Aimi tanbens nòstra lenga gascona que tant nos dona de gaietat». Dins lo vocabulari emplegat vesèm jà la francizacion de la lenga del XIXen sègle, jà la costuma de popar las estupidas idèas parisencas ; vesèm que ‘fièr’ (en luòc d’ufanós) e ‘gaietat’ fabrícan una lenga ambe una influéncia semantica francesa clara (mas perqué pas de moment que la nòrma grafica occitana anciana èra servada!). Dins la conjugason vesèm un biais lengadocian de fabricar la lenga. Sèm entre doás cadièras dialectalas, mas plenament ambe l’occitan, un dels junhets lingüistics entre Èst e Oèst d’Occitània, entre Nòrd e Sud d’Occitània.

Mas aquestas frasas fan un pauc ancian regime de vóler saber se Tolosa es gascona o lengadociana ; es de dire subjecte del rei per las generalitats de Gasconha o Lengadòc per pagar pels representants del rei encarga dels afars dineirolescas. Se tròba que Tolosa es Tolosa gascona E lengadociana [pels locutors normals de la lenga, e aiçò sense problèma describut pels Franchimands de uèi a Tolosa], se trapa qu’en díser que «Toulouse parlait patois» o «que c’est rare ici d’entendre parler patois» es pas una marca de modernitat academica, ni una marca de dignitat per la lenga parlada, malgrat la compassion e nostalgia que s’i bota dins la votz. Un pauc coma Agen, Fois, Tolosa sembla a las vilas dels bòrds dialectals, es pas una frontièra mas una crotzament dels dètz dets de las doás mans ; un pauc coma Bordèu èra gascona e lemosina, Montpelhièr lengadociana e provençala, etc. Se tròba que l’occitan es plan una lenga que los Franchimands desunifícan per melhor explicar al modèl de l’ancian regime que lo francés es encara utile dins la vida de cada jorn (e donc cal jurista franchimand per nos l’explica dedins l’Académie de Languedoc… tot es natural edr!). Lo malastre per aquel lengatge nacional-expansionista francés es qué per reservar una cadièra a SISQA val melhor parlar anglés qu’occitan, car per l’occitan, saber l’escotar, saber lo respectar, la gojada polida respondrà ambe un francés merdic : «-hèig» enluòc de la nòrma claccica «-comment ?» (la nòrma que los husard de la republica an volgut imposar contra l’occitan, e que son premiat per l’Académie de Languedoc), la bona lenga francesa se perd e l’occitan devèm autanplan utile que l’anglés en Occitània quora volèm parlar una bona lenga ; es clar que los hussards de la republica (en occitan i a sempre pas d’accent a republica) an capitat de destrusir un pauc l’occitan, mas an pas imposar un francés e sa nòrma… Un espèr donc damora per l’occitan e sa dignitat.

Del SISQA justament ai tirat un document de promocion d’un producte tipicament occitan, la pruna de l’Agenés, e que pòrta lo nom de ‘pruna d’Agen’ perqué la vila d’installacion de la cooperativa de promocion èra plaçada a Vilanèva-d’Òlt (la gojata del taulet ne sabiá res ! encara mens que se sonava Vilanòva d’Agen un sègle farà). Es de se pausar la question de la manièra que se fabrica la promocion per aquel producte occitan, lo modèl francés de la promocion del producte aquel es lo modèl qu’es en tren de victimizar lo elegits de tolosa que son en cerca d’una etiqueta, alara perqué pas «Sud-Ouest».

promocion Sud-Ouest

Vesèm sobre aquel document lo dessenh del «Sud-Ouest», una mapa… E donc es sempre lo Sud-Oèst de París, mas al nòrd de Garona, donc dels Pirinèus, Oèst de Migdia-Pirinèu, Èst d’Aquitània, Nòrd de Zaragoza, Pampluna, Donosti, Bilbo, donc Madrid. Lo Sud-Oèst es al nòrd ! I a de qué èstre despistar, non ?

E quora se sap de quina manièra es arribat la pruna en Agenés, non val melhor recordar que son los maures fait-dichs que son damorats aquí, al país occitan de las sangs mescladas, qu’an portat saber far e minjar… per aqueles tempses que se castiga, pel moment en paraulas, los Musulmans (per exemple los qu’an collaborats al colonialisme francés en Argèria) e los Alemands al meteis moment (los que sábon votar abans de prendre una decision que tòca l’Union Europèa), es de dire que lo nacionalisme francés puja (mas puja per una elita, una casta, pas pels pòbles de fRANÇA e ambe los ciutadans de fRANÇA, puslèu malvenguts a la discutida democratica, e planvenguts dins son expression nacionalista dins las votacions, per èstre enganats encara e encara), quitament un nacionalisme que viu plan la sotmission occitana coma la nòrma del «Grand Sud» al «Sud-Ouest», nòrma que ne devèm aital lo sindròma, la piada d’una sotmission millenària occitana als diktats nacionalistas franceses, de totes los regimes (cap d’excepcion!).

Se Masamet es al Sud da z-Albi, es tanben al nòrd de Carcassona, mai tanben al nòrd de Girona e Figueres, Barcelona ; es de dire al nòrd de 40 % del mercat aprosmat que nos cal per far sobreviure la proximitat e una certana vision del ‘made in local’ [en bon anglés seriá local made], car aquí non podèm dire qu’es ‘made in france’, car sèm en Occitània per un espaci transfrontialièr e europèu. mas pel moment, vist l’eficacetat del nacionalisme francés, particularament dins las escòlas, la geografia locala es pus ensenhada, la fauta a causida de programa mal adaptat a las realitats localas (istoricas, geografica e lingüisticas) ; i a mantunas manièras de despistar un pòble, una nacion occitana, l’educacion franchimanda es la primièra pòrta d’entrada del nacionalisme francés.

Estonament : Una marca comerciala pels productes d’Occitània pòt èstre per l’avenidor una marcar enfeudada a París ? Car “Sud-Ouest” es plan una modèl d’identificacion clara pel mercat parisenc, del posicionament d’Occitània, de l’Oèst d’Occitània per rapòrt a París ; es de dire l’abandon de l’accent occitan dins lo francés tanben que la «tradicion e las valors» d’en François Fillon nos l’explica, la valors francesas estant los chaples franceses en Occitània ambe l’introduccion del militarisme e del collaboracionisme, tot un «plaser politic» anti-occitan donc ; e volèm un mercat sonque parisenc e militarista pels productes d’Occitània ? Es segur pas una bona estratègia, per una Euròpa que se farà sobre l’idèa de patz europèa, donc contra fRANÇA. Es vertat qu’aiçò fonciona tanben per la francofonia de Belgica e de Romandia, mas pas brica per la francofonia africana (que puja en nombre de consomadors potencials) o del Canada (que puja en nombre de consomadors potencials tanben)… Volèm un francés regionalizat a una pichona partida del planèta ? Vesèm dins lo document que lo solelh farà plaser al «trabalhador» del nòrd per crompar los «fenéants» ensolelhats del Sud , los «piètres» productes (queles que fan encara fisença a la FNSEA, un sindicat nacionalista francés), vesèm aital qu’ambe los estereotips marcats dins la semantica parisenca (racista ontologic d’un angevin François Fillon) que l’idèa pòrta tanben un pichon problèma ; lo problèma es que lo solelh risca de nos cremar ambe l’aumentacion dels grans climatics e donc fa que las produccions s’en aguèssen dins d’autres territòris mai plejós… donc al nòrd, en Anjòus per exemple (exemple del kiwi, per debutar) e l’Anjòu es tanben al Sud-Ouest, e lor vendrà jamai a l’idèa de ne far una promocion aital !… I a pas mai que los Occitans de Tolosa a voler èstre los plega-esquinas de la republica (en occitan es sense accent), los pècs republicans, los man-obrièrs de las idèas e de las produccions pels Parisencs.

Dins cap manièra non podèm acceptar una marca comerciala “Sud-Ouest” qu’a mai qu’un desavantatge e un còst evident per una pertinença dobtosa, amai d’èstre lo simbòl del collaboracisonisme a la sotmission occitana per favorizar lo poder centralista parisenc ; la maissanta grafia de la sala dels illustre del capitòli n’es un exemple, serà lèu oblidada ambe l’idèa que pòrta la frasa.

La sola marca comerciala que podrà valorizar Occitània es lo mot occitan PUNT. Dins lo Principat de Catalonha son pas al nòrd-èst d’Espanha, nimai al nòrd de la mar Miègterranèa ! L’avenidor de las produccions en Occitània son de portar naut lo mot identitari e lingüistic, OCCITAN. L’avantatge es clar, per mantunas lengas europèas, s’escriu aital OCCITAN e la prononciacion cambia pas gaire d’una lenga europèa a l’autra. la marca L’Occitane n’es la pròva, es pas pron sufisent ? La capitalizacion de L’Occitane se debana pas a París, mas a Hong-Kong.

Dins l’estadi de repression tipe sindròma de Stockholm que pòrta Occitània, es vertat que “cal aver colhons” de tot escantilh e per exemple politic per portar lo mot e zo valorizar ! Donc cal felicitar totes los comèrçes que zo sábon emplegar, cal felicitar l’idèa d’en Gérard Onesta, arquitecte de formacion e elegit al Conselh Regional de Tolosa, ancian vice-pdt del Parlament Europèu, d’un Midi-Occitania per nommar la region Miègdia-Pirinèus ambe mai de dignitat.

-°-

16 de decembre Occitan d'Ostal 5en aniversari

dimecres, de desembre 14, 2011

De la critica francesa del Hamburger

Critica del entrepan del Taulièr d'Occitània

Se trapa que sabi çò que prepara lo Taulièr d’Occitània, e se trapi que pensi qu’es una bona idèa que cal ajudar. Perqué ?

Efectivament se vòlon fabricar de ‘hamburger’, mas es puslèu un nom de faciada en foncion de la paura idèa que lo consomador se fabrica del tipe d’objecte culinari que nos prepáusan. Car se la populaicon aviá una educacion occitana normala e nacionala, donc grandament culinària, aquò que prepáusan, es un simple entrepan occitan. Mas per vendre cal emplegar la lenga poirrida dels consomadors anglicizats per la vida economica franchimanda imposada en Occitània (imposicion politica, bonapartista, administrativa, bancària).

Es donc sobre un site MYBURGER.FR [.FR !]  e en lenga francesa que la critica es pausada, aital se vòlon damorar pecs e dins la superficialitat… son donc dins l’excepcion francesa e superficialitat, l’ignorança francesa es una clau del nacionalisme francés, que pensa que l’anglés val melhor que l’occitan.

Soi pas segur que la critica pausada aital fosquèsse donada se lo títol de la botiga fosquèsse en francés … Donc dins aquela critica i a un drin de racisme lingüistic.

Per contrar la critica nacionalista francesa, cal anar veire los fabricants e artesans, qu’emplegan de productes biologics (donc respectuoses al maxímum del país nòstre).

Lo consomator franchimand son dins la superficialitat, l’occitanitat de la prepausicion es clara e fabrica racisme lingüistic francés.

Dins la critica fautava la fòto de l’ostalòt, picatz aquí

dimarts, de desembre 13, 2011

Protestacions catalanas contra lo SNCF e son marqueting TGV…

L’ai jà notat : ai trabalhat pendent mai de 12 annadas dins lo grope SNCF ; la sola causa que pòdi dire es qu’an cap inventat lo marqueting ! Sábon pas vendre… per vendre, los comercials se devián amagar de la ierarquia parisenca ; perqué èran obligats de non pas dire çò que fasián perqué èra contrari a las visions de la tecnocracia en cap de l’entrepresa ; vesi qu’a pas cambiat.

Protestacion catalana contra lo amrqueting de la SNCF

Me recòrdi un jorn a la fièra logistica de Bilbo, quora faguèri lo torn del salon, èra en lenga occitana ; ai agut un fum de bons contactes ; e quora ai volgut mostrar los contactes al meu cap del servici internacional (installat a París e incapable de parlar mai que l’anglés, e encara mal), un cap de servici comercial que beviá pas de vin a Bordèu (un ancian pel grope Danzas a Bordèu), aquel lor parlèt en espanhòl (a Bilbo), ambe lo son traductor a costat, perqué aviá pas fisença a l’occitan ; es un pauc coma s’aviái pas dubert las pòrtas, un trabalh per res, la finsença èra abandonada ; d’aquela preséncia a Bilbo ne sortirà res. pichon detalh, aprèp aver fach lo torn del salon m’èri avizat que l’occitan ajudava los patrons bascos e catalans de parlar un pichon francés, lo traductor e mon director parisenc, barrèt la pòrta.

E bè, ambe aquesta publicitat la SNCF dubrís la pòrta a la concurréncia, aquela que sap far de marqueting adaptat al mercat local.

Es una confirmacion que la SNCF es una entrepresa nacionalista francesa, Occitània e Catalonha li devon de cap manièra, far fisença.

Dins lo meteis grope, en telefonar a Perpinyà, me caliá un quilometratge per transportar un contenidor a Lleida, arribat d’Alemanha. Lo burèu de Perpinyà parlava catalan sempre en privat ; mas aquí per saber ont èra aquela vila, calguèt vint minutas per m’entendre dire : existís pas bric per Catalonha. Alara lor ai tornat lo nom de la vila del temps de Franco, aquí zo sabián !

Aquel punt, es plan la confirmacion que lo recrutament de la SNCF se fabrica pas en foncion de l’adaptacion al terrenh, mas de la facultat de respondre als besonhs parisencs, per las estadisticas.

Remandi los lectors d’aquel bilhet al precedent (en lenga francesa) sul meteis tèma : expression del nacionalisme francés a la SNCF ; a Tolosa refúsan de parlar catalan pels trens que van cap a Barcelona. ÒSCA LA CONCURRÉNCIA adaptada al mercat.

publicitat SNCF transformadaThello

Las clucas e lo ‘joly’* accent d’Eva

* l’accent d’Eva Joly es polit en occitan… Vesèm aital que contrariament al fantasme del ciutadan blanc e ‘pur gaulois’, la ‘langue d’Oc’ es pas lo dialecte del francés que addicionat ambe la ‘langue d’Oil’ fabrica lo francés republican o reial, lenga imposada dins las escòlas de l’Estat centralista francés. Donc en occitan auriam : Las beròias** clucas e lo polit accent d’Eva. ** beròia, es lo feminin qualificatiu occitan de Gasconha per polit ; vesèm aital la diversitat dialectala occitana, aquò frena pas brica a la compreneson, ne cal sempre èstre assabentat abans, educat coma cal dins la lenga d’Occitània !

Mas podèm tanben far comparason d’una autra manièra coma Europe-Écologie Les-Verts en Ròse-Alps :

republica bananièra

E quora la justícia es etica e justa en fRANÇA (pantais republican), podèm aver aquò, coma comparason :

eelv futura primièra ministra

fRANÇA es en naut (al nòrd) e Eva Joly en bais, al sud de la pensada parisenca… Ambe la “République” (ambe un accent donc) avèm de qué èstre despistat ; sèm pas en democracia ambe aquela ‘République” (amb accent).

dilluns, de desembre 12, 2011

François Hollande me sembla lo melhor ministre de las finanças que cal …

mediapart informacion sobre la gestion d'Hollande en Corrèze

Quora la catastròfa financièra es installada per la dreita en Corrèza, François Hollande arriba al poder en Corrèza ; lo finançament del departament es alara un problèma perqué cal pas far portar las errors de la dreita sobre las familhas las mai pauras…

Es per aiçò que me sembla que François Hollande seriá lo melhor ministre de las finanças per l’Estat centralista, centralisme que caldrà reformar radicalement plan segur (per l’eficacetat del capital de l’impòst prelevat e per l’interès nacional). Plan segur sa medalhaOccitanie’ li farà pensar la securitat sociala diferentament, benlèu aital que la cal per non pus far de deficit, per exemple coma en Mosèla-Alsàcia. La decentralizacion la cal pensar sul modèl qu’agrada lo mens a l’extrèma-esquèrra, d’extremistas que cal fugir per èstre mai nacionalista que l’extremisme de dreita.

Caldrà un socialista que lor agrada los Alemands, per ministre dels afars exteriors ; benlèu complicat de trobar ? O alavètz un autre ministre ecologista… Ai tanben una pichona idèa. Donc, Frnçois Hollande es pas lo bnon ministre que cal.

Per l’industria e lo desvolopament caldrà una femna de terrenh, Ségolène Royal per exemple. L’avèm vist passar a Rodés e sèm segur de la femna dinamica que podrà donar un vam novèla a las industrias regionalas. Caldrà evitar l’esquèrra productivisme que fabrica de Nalhós pertot, e qu’es puslèu desinteressada a l’interès collectiu, ambe nom d’un autre nacionalista de lo qu’es tocat pel sindròma de Stockholm !

Per primièr ministre, vesi plan per l’etica e un novèl estil ambe polit accent Eva la jurista, e norvegiana ; nos cambiarà de la cort ongarò-italiana umpetista favorabla a la purificacion etnica e fonica, modèl val de l’Edge, angevina (Fillonesc o acostumants del Fouquet’s coma Lagerfeld).

E coma president … sabi pas encara, mas ai una pichona idèa ; l’idèa partís del principi que cal fugir lo modèl francés. Ambe una evidéncia, l’abandon del vòt tipe Ven republica, per poder aver un renovelement del sistèma politic, per evitar aiçò. Es evident que caldrà doás causas importanta : – un modèl d’eleccion diferent pr aver una diversitat politica e non partidocrata, – un alargament dels poders de novèlas regions de fRANÇA per poder donar lo poder al pòbles de França.

Per clavar la filosofia generala serà aquela de l’arribada de Enric III de Navarra per aver la patz en fRANÇA (al delai de la pola farçida), dins lo reialme lo mai guerrièr d’Euròpa (mens militarista, mens d’argent pels militar e Dassault e mai d’argent per las regions per una melhoracion de la gestion) ; e aqueste còp, caldrà evitar un François Ier a la seguida ; donc, se caldrà mesfisar dels peissonièrs parisencs, sobretot los que son de Neuilly/Seine, lo novèl Versailles.

Anè, per non pas badinar podètz escotar e sobretot gaitar l’entrevista aquela, benlèu vos donarà una pista… Mas res es segur ! Vos ai pas donat la meuna responsa per mon vòt en 2012. Serà evidentament al darrièr moment qu’o farai.

Çò de segur es que François Hollande seriá un bon ministre de las finanças.

diumenge, de desembre 11, 2011

Qu’es aquò lo modèl francés ?

Dins una actualitat tragica de fRANÇA, avètz tot lo modèl nacioanlista francés : – parendre a non pus aver de sercietat civila, de nacion (occitana en Occitània, bretona en Bretanha, Alsaciana en Alsàcia, còrsa en Corsega, basca en Iparralde, franciliana en fRANÇA e son iscla de las beutats republicanas, etc.). La fRANÇA dels nacional-expansionista francés es aquela que interdich la transmission de la sociabilitat de cada nacion, per un sistèma impersonal que daissa mal foncionar l’administracion centralista francesa, pas melhor que lo sovietisme.

Modèl francés

Lo modèl francés, aquò farà 800 annadas qu’Occitània o supòrta.

Lo modèl francés se «glorifica» ambe frasa que fan la critica de l’accent (Fillon et Lagerfeld – que boicotarai d’ara endabans), per imposar lo mercat francés (lo MÈRDA IN fRANÇA), e las consequéncias lateralas, una societat nacionala francesa (expansionista per la veire tanben dins las banlèga tolzana), nacion expansionista que cal suportar dins las banlègas de la misèria francesa, en Franciliá. LO MODÈL França es aquò. Ne volètz ? E donc sètz contra lo mètro en occitan, las placas en occitana –coma mantunas redaccions, e la DDM-, contra lo TER en occitan, contra la visibilitat de l’occitan, contra un SISQA tot en occitan, una television publica en occitan e sa ràdio, lo jornal dins la lenga del país nòstra, contra una escòla tot en occitan, una escòla per aprendre lo país e son istòria, contra un capitalisme localizat a Occitània, contra una justícia nacionala que fosquèsse pas un sistèma preprotegir lo sistèma, etc…

Car sètz contra la transmissions dels sabers de familha, contr ala vida d’una nacion que lo sistèma tecnocratic republican vòl matar per prendre se plaça, mas vesèm qu’es pas competent per esséncia, per estructura.

E tot aiçò s’acaba per mantunas guèrras per las frontièras dicha naturalas, e puèi per monuments als mòrts, la sola causa que damora sampitèrne, son pas las poipulacions, son los monuments e las gloriòlas de la casta al poder (sempre estrangièras als pòbles de fRANÇA).

A o volètz lo modèl francés ! E bè pagatz ara.

E los Bascos, en resistir violentament, sábon pagar.

repression contra la nacion bascaMèrda in fRANÇA

Quí de las nacions o de las institucions europèas castigarà lo sistèma francés, lo nacionalisme francés ? Quí ?

Los privilègis franceses son republicans e de l’UMP, “populars”

Per astre avèm la premsa alemanda per ne fa una presentacion coërenta per la moneda publica de l’Estat lo mai monarquic d’Euròpa ; pareis qu’es una republica !

Vida de sarkozy

Justament a prepaus dels Alemands, que fan la riquessa tolzana, per aver causit Tolosa per bastir AIRBUS, contra la prepausicion francesa, parisenca, d’installar AIRBUS en region parisenca (regionalisme centralista), ai parlat ambe un torista alemand en visita a Tolosa.

Justament coma torista bota los pès dins l’ofici de torisme, l’ai assajat, en parlar occitan : «- ici on parle français», ambe un morre qu’explicava mai l’engatjament politic de la filhòta que jamai. L’informacion obtenguda es fisable, coma los emprunts toxics nòrd-americans o espanhòls dins l’immobilièr.

E bè o volètz creire o pas, aquel torista alemand es estat recebut quasiment de la meteissa manièra, tal un boche aprèp la guèrra de 1945 ; una filhòta li a respondut : «non je ne parle pas allemand» [causa que voliá dire que farà pas d’esfòrç per un torista alemand], se tròba qu’un gojat a costat de l’ofici de torisme a petassar la causa en disent dabans lo torista, «es pas aital que cal parlar» [traduccion del francés, cal pas creire que se parla las lengas estrangièras a l’Ofici de Torisme de Tolosa !]]. Nos podèm pausar la question : «es qu’es aital que cal pensar » ?

Lo racisme nacionalista francés puja dins l’Estat francés e l’ofici de torisme qu’es un endreit jamai pron coërent per recebre los toristas que en general párlan pas que la santa puta de lenga del rei-president… per recebre … ESTRANGIÈRS !

Per tornar al fastic faste de l’Elisèu, nos cal recordar que … es lo pòble occitan que zo paga, parier que las emplegadas de l’ofici tolzan de torisme que sábon pas respondre als toristas (en occitan coma en alemand).

-°-

Complement La Dépêche dicha du midi :

Merlin

Jacques Chaban Delmas es pas Jacques Delmas ... e dels ‘Jacques Delmas’ a Tolosa n’i a un fum !
Lo fach de portar un mesme nom pòrta pas a la confusion !
De qu'es aquela faiçon de presentar la causa, es un nacionalisme francés, pel netejament lingüistic ? Contra los accents coma Fillon, Lagerfed, and co ?

Aquel monde de La Dépêche dicha du Midi deurián legir Frantz Fanon, sul tèma de la somission a las decisions e pensadas del sant centre de poder parisenc ; E tanben quicòm al sindròma de Stockholm.

De faiçon mai intelligenta La Dépêche dicha du Midi se podriá questionar : la causida grafica del francés ‘goudouly’ a creat una carrièra ‘Goudouly’ e los meteisses Franceses an creat a Tolosa dins placas en francés, una carrièra ‘Godolin’ … E aquí i a pas agut mestièr d’una placa en occitan per escriure una cronica de m… dins La Dépêche dicha du Midi (avé l’ascent e lé fôt’ d’aurtôgraf’!).

Mèrda in fRANÇA

-°-

Complement reial espanhòl, la familha installada per Franco, per restablir la causida dels dictators franceses napoleonics :

reialme d'espanha

Vesèm qu’es una vièlha escòla per panar la moneda dels impòst dels pòbles, artisanal en Espanha, amnual coma del temps de l’installacion de la familha pel dictator francés Napoleon… la difusion del dessenh umoristic, èra acompanhat per : Si ho prohibeixen al Parlament, al FB ho diem: Espanya ens roba - Acudit del Diari El Punt Avui - Autor: La punxa d'en Jap

divendres, de desembre 09, 2011

De l’accent d’Eva Joly

I a pas d'accent sense lenga, i a pas de dignitat de las lengas (de fRANÇA) sense lei lingüistica. L'ataca contra l'accent es la debuta del racisme ordinari francés, los  «purs gaulois » se gítan sobre la diversitat lingüistica de fRANÇA tal los afamats sobre la carn dins l’aste ; fau qualificar aiçò :  es linguiscidaire, es l’expression del nacional-expansionisme francés.

Alara gaitatz la responsa de na Eva Joly (picatz sobre la fòto) :

Eva Joly

De la meteissa manièra podètz fintar Fernandel, un poèma que cal gaitar ambe umanisme e interès, e transferar als militants de l’UMP (picatz sobre la fòto):

Fernandel

Avèm aquí una fotografia de las faiçons de veire lo racisme francés, del costat dels estrangièrs nòuvenguts e planvenguts (en çò nòstre sobre lor continent tanben), e los ciutadans d’origina provençala (donc occitana) dins lo sistèma mediatic francés e dins l osistèma teatral francés, dins lo sistèma educatiu francés, etc. Dins lo dos cas, es lo sistèma francés que practica d’assimilacion e que zo revendica coma una causa que se vòl universalisme.

Un amic en 1954, a degut partir de l’Éducation Nationale perqué ? Recrutat en regions, elonhadas, a l’epòca de sant centre parisenc, lo recrutament podiá mandar tanben en region parisenca ; arribat ailà, en banlèga parisenca li an dich que podiá pas ensenhar ; perqué ? «Aviá un accent basco de Carcassona» [dins la lengas del rei : «vous avez un accent basque de Carcassonne»], Es pas de uèi qu’a l’Éducation Nationale sábon pas la geografia e respectan pas los professors o regents (aiçò es pas sonque del temps del Nicolas Sarkozy e de las seunas còlhas). Dins las annadas ueitantas (XXen sègle), es dins un licèu professional de Poissy que ma sòrre s’aurà «suportar» (ambe un somriure) un escolan de la dicha banlèga, que li explica que «aviá un accent e que se podiá pas comprendre», per astre, la responsa foguèt : «ça tombe bien, vous aussi!», e lo cors a perseguit, la vida de professor tanben dincal moment que administracion e sindicat li an trapat un autre camin en region occitana ; desrengava lo sistèma establit. Es ontologicament los parisencs que fabrícan un racisme contra los accents, e donc contra las lengas de … fRANÇA ; e sèm francés per fòrça, pas mai. Una annada pus tard, èra un professor rugbiman de Nimes qu’aurà de suportar la classa e lo meteis escolan, mas aquel còps, i aurà pas negociacions, el aurà plantat un cotèl sobre la taula per considera que el decidava sobre l’accent del professor ; èra de la banlèga, e civilizat pel sistèma francés, segurament !

L’avètz jà entendut soi ciutadan de l’Estat francés, ciutadan per fòrça, mas soi de nacionalitat occitana. Alara es l’abséncia de lei per las lengas de fRANÇA que me questiona, de moment qu’avèm pas un parlament occitan pròpri.

E coma lo Sénat es alara uèi d’esquèrra, i a segurament una majoritat per votar una lei ? Per installar un debat sul tèma ? Una lei que serà segur mai acceptada que lo vòt pels nòuvenguts (e soi d’accòrd ambe lo vòt aquel), mas me sembla que debutar per aiçò aurà un resson que portarà al FN, an plan rason –rason ipocrita d’accòrd- a l’UMP d’o dire. Lo problèma es que lo primièr ministre que diguèt aquò, refusa una lei sobre las lengas de fRANÇA (sembla autanplan complicat per el lo vòt dels «estrangièrs» que la lei sobre las lengas de fRANÇA), en companhiá de son funesta ministre de la dicha ‘culture’. I podrà pas aver una senatriça ecologista per donar un sol discors UMP sul tèma, lo tornar donar. L’UMP es un partit nacionalista e etnista francés (ambe una fòrta volontat d’eliminar los autres sul territòri, netejaire etnic, val pas melhor que los extremistas en Egipte), per la puretat gallesa aplicada dins las legislacions.

Per claure lo bilhet vos vòli contar una istòria d’amics neerlandeses de Frisa. Èran de Gröningen, e disiá pas “Hollande” per determinar los Païses Baisses, s’enganávan pas en geografia, els ! M’an crompat ma primièra crotz occitana per pendejar al còl. Èran jà esportius famoses neerlandeses, metrezavan mantunas lengas, quand an vist passar las tropas Nazi ; aprèp un exilh en Alemanha, en camp de concentracion, an agut la chança de tornar. Una vida de professor de francés per la dòna, e de cercaire per Shell per l’òme, quasiment un pauc pertot sul continent europèu e african. An acabat una retirada de vint annadas (1974/2003) en Occitània, en Agenés. Un jorn en region parisenca, per préner lo tren an agut de crompat un bilhet a l’estacion de la gare du nord ; èra per anar a l’estacion d’Agen. Dètz annadas aprèp lor arribada a Agen, avián jà plan entendut coma los noms d’endreits se prononciávan. Alara son a demandar lo bilhet Montparnasse/Agen (ambe l’accent costumièr, que sabètz dels Occitans), al quiòsque lo vendeire lor donèt una leiçon per prononciar coma cal Ageun ! Imaginatz lo rire del copla… Los Franceses se podrà jamai corrigir, son tròp arrogant de la sapiença qu’an pas. Aqueles Neerlandes aviá integrat al frnacés, lo vèrb, bicicletar… Aquò fasiá rire en Occitània ; a París, segur que i agut qualqu’un per far la correccion, malgrat qu’i an près sistematicament lo taxí.

Ai talament d’autres exemples d’aqueste escantilh, que… ne podriá far un libre ; mas quin interès d’escriure un libre sobre las estupiditats francesas ?

Alara de l’accent d’Eva Joly, sobretot las reaccions parisencas son francesas e classicas, se cambiaràn pas jamai ; es per aiçò que cal pensar al devenir d’una pensada occitana fòrta, mai umanista, mai duberta sul planèta, mai democratica, e respectuosas dels autres. Donc, cal pensar a una autonomia pel pòble occitan, a bastir al torn de la nacion nòstra una constitucion autonòma, una dignitat, per poder non entendre las estupiditats francesas. Cal donc donar l’independéncia a París e que nos fóton la patz ! avèm mai de 800 annadas de nhòrla sul tèma, perqué sèm civilizat e vesèm plan que ne cal rire… per melhor se far enganar per fRANÇA, e morir per fRANÇA, pietadós.

-°-

Complement :

Eva Joly Fraternité

Libertat, Egalitat, e Fraternitat, en occitan pòrta pas d’accent ! E çaquelà i aurà pas un Franchimand per nos explicar qu’avèm d’accent(s), los Occitans, Bascos, Catalans, Bretons, Martiniqueses, Guianeses, Peitavins, Normands, Picards, Lioneses, Goadelopeans, Kanaks, Polinesians, Alsacians, Moselans, Lorrens, Flamands, Còrses e Savosians  ! Coma se els n’avián pas d’accent(s):

Eva Joly Fraternitat

En democracia es lo multipla que participa de la democracia; al contrari, es pas l’unicitat francesa, nimai ambe grands mots ambe accent(s), malastrosament an unes passats istorics multiples !

France 24, gaitatz en anglés, vos farà de ben ! Parier per TheLocal.frarticleWN, LaCroix, Politis.fr, legissètz l’umor belga sul tèma, lo jornal de capital escandinau, escandinau, escandinau… Metro, RMC (ex-radio del sud e qu’a abandonat tot accent justament per far de com) coma SudRadio, LaLibreBelgique, Le Soir, L’anglofila revista MenLy tanben… PublicSénat (un sénat d’esquèrra ara), La Provence, FranceTV totparier (ela qu’elimina los accents a l’antena cada còp qu’o pòt! Per compensar alara), Blogs de Médiapart,  Yatoo.ch (concernits ? las iras francesas contra l’accent helvet benlèu ?), lo  auféminin tanben, Elle.fr, TémoignageChrétien.fr jamai al plural, Lo populista dels mèdias ne parla tanben sobre son «famós» blòg en reprenent sonque la nòte de Th.Reuters (benlèu concernit tanben ?),  Tahiti-Info (concernit clarament pel clip! pron concernits, clarament), Lo pòst de LePost critica cortetament e clarament los que criticaràn Eva Joly de mal biais,  FranceSoir.fr tanben ambe un roge ‘Tous les accents”, TerraFemina.fr tanben mas mediòcre, etc.

E se totas las nacions del monde se levávan contra l’accent francés quand un francés malparla la lora lenga ?

-°-

La frasa racista es una tradicion francesa contra l’occitan o contra l’accent occitan dins lo francés, e deuriam nos calara ? QUE NON ! Fillon e Lagerfeld, and co son dins la dreita linha del racisme francés, una expression del nacional-expansionisme - una vídeo l’exprimís HÈRA HÒRT, aital ongan en sapient l’istòria d’una repression francesa en Occitània, non podèm pus calar :

frasa racista contra lo pòble occitanJacques Derrida accent

E los Occitans e las Occitanas deurián èstre indulgents/tas aprèp las frasas racistas francesas ? QUE NON.

-°-

Sense accent e dins la lenga de Corsega : Frequenza Donne, al programa en Corsega e sul net.

frequenza donne 

Remarcarètz tanben la publicitat en lenga còrsa del Conselh Territorial e d’un fabricant de mèl…