arcuèlh

dimarts, d’abril 22, 2014

Euròpa e pòbles, guèrras e Union Europèa

Un pòble farà pas naturalament una guèrra a un autre pòble ; son los poders d’Estat que se fan las guèrras.

Lo poder politic dels Estats es a la fin del XIXen sègle majoritariament en man d’una oligarquia romantica que se pensa superiora al vesin. Puèi, aquesta casta per imposar las seunas idèas de superioritat, modèl Jules Ferry del pòble superior que dèu ensenhar lo pòble inferior, manipularà lo pòble, fòra casta, per aver las mans per fargar la guèrra, e se protegirarà ambe totes los mejans potencials que lor bailas las estructuras d’Estat ; l’armada es alara un instrument de primièra manipulacion, la glèisa es lo segond, mas tanben las escòlas d’Estat ; es pas una astrada se, dinca 1990, lo recrutament de la television francesa se fargava dedins los rengs dels militars de la seccion comunicacion de l’armada francesa, ni que lo recrutement per ensnehar se fasquèsse aprèp la tria del CAPES e non pas directament de l’universitat (per l’Estat francés). Es pas una astrada, se la lenga èra un element que caliá servar coma lenga de la casta al poder, la ierarquia de l’armada aviá mestièr d’èstre melhor entenduda (es la rason determinada de la desfaita de Sedan), e refusar las autras lengas, per evitar d’autras comunicacions perturbatriças qu’aquela de l’Estat potentat. Es pas una astrada, se l’armada francesa se mesfisava dels locutors d’alemand (quitament en dialecte alsacian), o de totes los que parlavan patois.

Genciòus

Las guèrras entre «pòbles» en Euròpa, la fan las castas de cadun dels Estats devenguts imperialismes per la pensada e per l’accion armada.

Quand se parla de fargar l’Euròpa de la patz, es l’Euròpa de la patz entre la formada casta al poder (especialament dins escòlas ont se debana la seleccion entre els), aquò dins cadun dels Estats d’ideologia imperialista. O cal afortir tornamai, los pòbles se fan pas naturalament la guèrra.

Quand los Visigòts o los Ostrogòts son arribats en Occitània, son arribats guerrièrs, e se son installats dins los motles del dreit local del temps, de la pre-temporalitat occitana.

La Confederacion Helvetica es un regropament de pòbles, se fan pas la guèrra, mas se son organizats per evitar que los vesins lor farguèssen la violéncia aquesta, los matèssen dins las operacions de guèrra. La Confederacion Helvetica es estada fargada coma natre, per la guèrra que napoleon lor a volgut far. Abans, aviá pas coma esséncia d’Estat la volontat de dominar los vesins, del Sud, de l’Èst, de l’Oèst o del Nòrd.

Avèm jamai vist las tropas neerlandesas arribar en França per far la guèrra als poders que la casta franca a plaçat per expulsar los protestants ; aqueles protestants èran partits en Províncias Unidas (a l’imatge de Pierre Bayle d’Occitània) e avián totas las rasons del monde e la moneda per far la guèrra a l’Estat opressor franc, lo reialme franc, aquel que devendrà la França republicana e que farà la guèrra a tota l’Euròpa ; las Províncias Unidas an pas jamai guerrejat en Euròpa, e son devenguts los Païsses Baisses. Son devenguts guerrièrs per las colonias per concurrent qu’èran ambe d’autres Estats expansionistas europèus.

Las guèrras son fargadas pels nacionalismes expansionistas sul continent europèu ; fòra, es lo colonialisme que farguèt la concurréncia entre merçants europèus per far la guèrra al monde.

La guèrra de 14/18, aprèp Sedan (primièra batalha perduda al XXIen sègle per l’imperialisme francés), e abans 1939-1945 e totas las guèrras colonialas son organizacions expansionistas administradas per castas politicas, merçandas e ideologicas (pron ben formadas dins escòlas de l’autoseleccion), res d’autre.

Quora l’Union Europèa es fargada per establir la patz, es per contrar las castas que se fan la guèrras, e non pas «los pòbles que se fan la guèrra», coma ai poscut entendre aqueste maitin de la boca d’un tecnocata, vièlh, de la basa de l’Union Europèa.

Un òme de Nerac dèu saber que la guèrra l’an jamai volgut los Occitans !

Per contra, ne son estats sovent los instruments potents pels poders reials e republicans parisencs. Es la sindròma Enric III de Navarra qu’a convençut los militars occitans de se batre per París, e de collaborar al sistèma parisenc de la violéncia de la casta al poder (les trois mousquetaires…e seguida). Nos cal recordar los chaples dels protestants per la casta catolica (Saint Barthelemy per exemple) ; se cal recordar que lo cambiament de religion d’Enric III de Navarra a ajudat a la patz e li a premetut d’aver un poder d’Estat mai remunerator… Se cal recordar que la patz de l’Edicte de Nantes, es lo filh François Ier que zo negarà e farà la contunhuïtat de la violéncia franca. Se l’èime occitan èra damorat al poder parisenc, los chaples dels protestants serián pas perseguits durant lo regne de François Ier. L’Estat violent es pas la rason d’Occitània, es jamai estat.

Son pas los monuments violents e tricolorats que me faràn cambiar d’avejaire, vist que son una granda manipulacion politica nacionalista francesa ; la pròva ne farga lo sol pichon monument non inaugurat d’Occitània, a Genciòus, aquel que explica «mòrt a la guèrra mata los dròlles». La guèrra la farga l’administracion dels Estat en nom de la casta e per manipulacion politica en nom del pòble, mas lo pòble es forçat a la guèrra.

En 1918, son las populacions de Lotarèngia qu’an assajat de fargar una republica sociala entre l’impèri germanic e l’impèri franc e republican ; pendent mai d’una mes, l’armada francesa faguèt mai de 100.000 mòrts, al nom de la patz franca republicana, en nom d’una casta que preparava jà la guèrra de 1939/1945. Lo pòble qu’a suportat lo chaple republican europèu, èra per bastir la patz, voliá pus de guèrra.

Non car tecnocrata eruopèu, los pòbles son pas naturalament per la guèrra en Euròpa, son las castas al poder.

Aquò escrit, vòl pas dire que lo dreit per un pòble es pas utile, mas soi pas segur qu’una casta fosquèsse pas lo principal problèma dels pòbles.

Tot federalisme demanda çaquelà una fòrça dels pòbles europèus, e an mestièr d’èstre formats, informats. L’abséncia de formacion dels pòbles europèus, l’ignorança dels pòbles en sciéncias politicas, assegura a la casta lo dreit de pensar pels pòbles.

Federalisme Euròpa

La frasa que fabrica lo títol d’aquel article es çaquelà faussa ; sabèm que lo federalisme es la patz (perqué los pòbles se fan la guèrra), mas la guèrra es assegurada per las castas al poder, sonque. Sabèm tanben que lo federalisme se fabrica pas quand los pòbles pòdon pas discutar a egalitat de dignitat e de respecte, e sense lo grand risc de la violéncia armada.

Se cal recordar que lo primièr imne europèu que demanda que s’abaissan las montanhas (devengudas frontièras ambe lo tractat entre dos imperialismes europèus, franc e castilhan, tractat dels Pirinèus, qu’a divizat los pòbles pirinencs e frenar los escambis vièlhs), es un imne occitan, lo Se Canta. Es pas un imne guerrièr (contrariament a La Marseillaise), es estat escrit per un monarc occitan, es una question essenciala per l’èime occitan ; la lenga occitana es jamai estat un fren a la comunicacion entre las lengas vesinas d’origina latina ; es estada lenga de quasi-Estat, mas jamai imposada de faiçon unica, al modèl de l’edicte de Villers-Cotterêt (que vòta ara FN), o de l’Académie française.

Occitània es jamai estada valorizada per la casta parisenca, o los collaborators occitans qu’an trapat una aisina politica a París per ne viure, Occitània es çaquel un exemple de filosofia politica per la patz en Euròpa.

Culture e Euròpa animacion espectacle 2

-°-

Catalonia VotesANC Québec

dilluns, d’abril 21, 2014

Union Europèa e destruccion d’emplecs

Arriba las campanhas oficialas sus l’Union Europèa ; i a tanben d’article que nos explican l’utilitat de l’Union Europèa, son sovent pro-UE, jamai critic sul subjecte. Prenèm per exemple aquel article :

Image (43)

i aprenèm que las entrepresas aprèp aver deslocalizat lo capital, ara son a deslocalizar lo trabalh per prendre lo mendre còst ; la natura del consomator es pas de crompar mai car, mas mens car.

Se n'i a qu'an un problèma ambe l'Euròpa, es perqué son pas damorats sul romantisme d'Eurasmus, aquel de las letras... mas qu'o vívon clarament al jorn sense salari o revengut per causa d'Union Europèa. 200.000 en França ! (son chifras minimalas). L'Union Europèa a destrusit 200.000 emplecs en França, siá segur 70.000 en Occitània. Podèm apondre a-n aquò que la qualitat agronomica dels mercats costumièrs s’es pas melhorat, e s’enpiejorarà al fial de las annadas per causa d’elonhament dels productors del centre de consomacion, se ne damora un, un jorn en Occitània.

Podèm tanben apondre que son los revenguts de l’Estat que son demesits, e donc aquel del central, coma de la decentralizacion, dons dels servicis al pòble occitan.

L’article positiva, mas podèm tanben verificar que l’avança de l’Estat francés, non assegura pas la creacion de riquessa ambe l’Union Europèa, assegura la renda per una casta europeanista, e basta. Malgrat totes los meravilhós discors teorics, e romantics, l’Union Europèa es un real problèma per totes los pòbles d’Euròpa, levat los qu’an sabut se ne protegir, Confederacion Helvetica, Reialme-Unit, Norvèja, Danemarc … que fosquèsse a la talvèra o dedins. Los que se son protegit sancièr, o los qu’an agut govèrns centrals per entendre lo dangièr de la tecnocracia europèa.

l'Union Européenne

-°-

supression del sénatbancas

Perqué aiçò ?

L’administracion de l’Éducation Nationale fabrica un drac administratiu que de l’occitan s’en trufa pel melhor dels cases, o n’a òdi pel pièger. E i a encara un personal politic per i creire, e un personal administratiu e coorporatista occitanista per i creire.

supression d'un mièg pòste d'occitan comentat

Cal pas far fisença a l'«Éducation Nationale», es de nacionalisme administratiu.

Es complicat e administratiu per dubrir una classa, e amai es complicat per aver los pòstes, sense comptar ambe los problèmas immobilièr que pausa lo coorporatisme professoral qu’es engimbrat per unas formacions que l’occitan es a la talvera, veire inutile … Podèm donc, pensar que totas las avançadas dedins aquel sistèma francés d’educacion, per l’occitan es de temps perdut ; e a la finala es de temps perdut, perqué s’i vei agire las resultas en nombre de locutors eficaçes dins la vida videnta, a la sortida.

Ai jà escrit sul tèma mantunas annadas passadas …

Aquí podèm notar, a Tolosa, que l’administracion de l’Éducation Nationale a decidat de replegar pòstes, non pas en foncion del besonh, mas en foncion de l’identitat politica de la comuna qu’es pus socialista. Lo sistèma Éducation Nationale es dirigit pels socialistas, particularament a Tolosa, las causidas se fan en foncion. Lo castig fabrica aital, pauc a pauc, dos sistèmas d’educacion, un pels socialistas e un autre privat o associatiu pels autres.

Se confirma a Tolosa, un sistèma partesan de l’Éducation Nationale, puslèu de manipulacion socialista, cal agradar a una administracion seleccionada per èstre de la bona color politica d’esquèrra, e tot çò qu’es supausat èstre pas socialista es fòrabandit del sistèma d’Estat.

La contra-reaccion serà donc fòrta quora lo poder cambiarà de costat… O vesèm ambe lo ministre Wert, a Madrid, qu’assaja de manipular lo contengut dels corses per totes-as, o l’ensenhament per immersion lingüistica catalana, aquel es del PP (PPE=UMP en França).

Es francament una catastròfa per un sistèma que se dèu d’èstre al servici del pòble e non pas al servici d’una casta socialista d’educacion, sul terrenh o dins las universitats francesas en Occitània.

Govèrn e rason Voltaire 2

dissabte, d’abril 19, 2014

Istòria de Tolosa : cal oblidar e enterrar ?

Actualament s'òbra per l'universitat de Tolosa 1, an descobèrt d'unes elements del castèl visigòt, del temps que Tolosa èra la capitala d'un grand impèri visigotic ; se las recèrcas se fan coma lo darrièr còp pel pàrquing o parcatge del capitòli es de crànher que las autoritats arquelogicas nacionalistas francesas enterrèssen las òbras per las amagar e destrusir, coma o an jà fait per una pòrta romana (parcatge del capitòli, annadas 1970), una paret visigotica (annada 1980) e dins l'òrt del capitòli una autra paret romana (annada 2011), o pels castèls comtals.

reialme visigòt

E podèm pensar que l’istòria de Tolosa fosquèsse enfin considerada quand es pas francas o qu’amerita un monument als mòrts tricolorats ?

E podèm pensar que lo ròtle de la glèisa catolica èra justament d’enterrar totas las resorgas istoricas de Tolosa, de las amagar dins los convents qu’encaissava las resorgas del pelegrinatge de Compostèla.

E podèm pensar que lo ròtle de l’universitat francesa de Tolosa, que fosquèsse autonòma o de la meteissa glèisa, es tanben d’enterrar tot aiçò ?

Volètz un exemple ? Lo darrièr sortit…

L’universitat de Tolosa, letras, se sona en francés, pas en occitan malgrat d’ensenhar la lenga medievala, l’universitat deuriá cambiar de nom segon las autoritats socialistas de la vila ; e per amagar d’enlevar lo nom istoric e del barri, Le Miralh, an pretextat : 1 / que l’universitat a una maissanta imatge a l’exterior e donc que cal cambiar lo nom, 2 / an causit un nom que, segon Els, Jean Jaurès auriá agradat, es de dire «Universitat Jean Jaurès» ; es un escandal socialista de mai, sapient que lo cambiament de nom costarà entre 50.000 e 70.000 € (sabi pas encara l’agéncia de comunicacion qu’engraissarà, mas soi segur que serà socialista), e cal apondre que las universitat de Tolosa se devon amassar per aver lo meteis nom, l’an que ven … e donc alara lo cambiament de nom, modèl socialista, es per una annada, per un cambiament que Jean Jaurès auriá segur pas agradat, vist que respectava la toponimia occitana, Le Miralh es de toponimia occitana.

Pichon detalh, l’universitat de Tolosa Le Miralh fauta de mejan dinerièr per capitat un real cambiament dins la qualitat de l’ensenhament.

Entre las òbras de l’universitat de Tolosa 1, e l’universitat de Le Miralh, se sap realament pas quí vòl lo melhor destrusir l’istòria de Tolosa ? Vos imaginatz quin tipe de transmission pòdon far, senon aquela qu’agrada al nacionalisme francés, abans èra lo sol ròtle de l’Institut catolic de Tolosa, ara podèm assegurar qu’i a pas una uiniversitat al nivèl de la capitalitat qu’es Tolosa.

dimecres, d’abril 16, 2014

Pascas 2014, recèrca corteta per l’uòu

sonque un uòu per Pasca 2014 en Catalonha

I a encara mantunes ciutadans franceses e occitan que an dobte sus la volontat del pòble – LO PÒBLE- de Catalonha ; alara los cal cercar l’uòu de Pasca per 2014, la recèrca serà aisida.

E se n’es pas pron assegurar vos conselhi de gaitar çò que pensa en Josèp-Lluís Carod-Rovira quora es vengut a Tolosa, recentament.

Lògo ToulouseInfos en occitan

Mélenchon, Laguiòla e eleccions europèas

Aquel deputat europèu del Front (nacional) de Gauche es elegit dins la circonscripcion Sud-Ouest. E malgrat tot, es tornamai candidat dins aquela circonscripcion en 2014. Donc se passeja encara en Occitània, li cal plan trapar resorgas o idèas, veire vòts per las eleccions venentas.

Son trabalh de deputat es puslèu un gròs remunerator europèu per poder donar la votz parisenca del Front (nacional) de Gauche, l’utilitat sul terrenh “Sud-Ouest'” es puslèu gaire …. coma dire, utile pels ciutadans que l’an votat (veire la famosa revelacion d’una militanta extremista de l’universitat de Montpelhièr). Mas ara, aquel arganhòl anti-occitanista e anti-lenga occitana es en campanha 2014 e donc sul terrenh de la circonscripcion electiva, alara donc pas a puntejar per la remuneracion. E me recòrdi l’aver encontrat, pas solet, mas en grope a Estrasborg, e çò que nos diguèt sus l’institucion amerita gaire d’èstre contat (l’ai fait jà aquí parier), benlèu, cort, per dire que la valoriza pas.

E donc sul terrenh encontra la realitat, qu’es pas aquela de puntar per recevre lo sòlde de deputat, puntar al Parlament Europèu. Dins la realitat es aquel afar de justícia d’emplec d’una marca «laguiole» pels entreprenaires de LAGUIÒLA en Massís d’Auvernhe, Occitània.

laguiòla

Los cas es interessant ; los Franceses nos an francizat los noms d’endreit (nacionalisme lingüistic francés, la mòda èra del Jules Ferry aquel qu’agrada de civilizar los pòbles inferiors pels pòbles superior) ; los ciutadans occitans an degut marchar, migracion forçada, e an portat lo nom francés, nom alfabetizat, portat endacòm mai que l’Estat opressor ; França lor agradava –lor agrada ara parier- pas d’aver aqueles ciutadans en Occitània, per viure al país.

Francizacion que pausan problèmas de comèrç e problèmas politics :

Montpellier per Montpelhièr ; perqué i a tanben una Montpellier als Estats-Units-d’America-del-Nord ; benlèu que Mélenchon i portarà un planh ?

Laguiole per Laguiòla, donc….

Bordeaux per Bordèu ; perqué lo vin es copiat ambe lo nom francés … e donc l’occitan aquí tanben per acompanhar seriá una autra assegurança d’origina.

Nice – Nissa / Niça ; aquí la causa es simplassa, en anglés, Nice vòl dire polit (bèu en nissart) ; Nissa es lo nom ortografiat modèrne abans tota las nòrmas del XXen sègle per l’occitan ; Niça es la nòrma escolhida per l’IEO aprèp 1945. Es donc plan politic de respectar l’istòria d’una escritura qu’amerita tot lo nòstre interès e qu’es grandament istorica, e comprenedor per la planeta entièra pauc impòrta la lenga.

Toulouse – Tolosa ; aquí la francizacion ajuda TOLOSA d’EUSKADI a gardat lo seu nom solet ; çaquelà TOLOSA (en Occitània) existava abans la decision de bastir TOLOSA d’EUSKADI en reialme de Navarra (farai pas l’explicacion entièra per saber de quina manièra se nommava las vilas o urbanitats novèlas d’aquel temps – veire document junt en seguida). La solucion catalana de titolar TOLOSA de LENGADÒC es una solucion qu’oblida que Tolosa es tanben de Gasconha. TOLOSA amerita lo seu nom dempuèi qu’es estada capitala del Visigòts !

etc.

La lenga occitana a donc una utilitat qu’es clarament comerciala, los dreits d’autors e la reala localizacion dels noms ambe la grafia classica occitana, ajuda al comèrç e ajuda a nom pas mesclar l’etiqueta comerciala e letiqueta d’identitat sul mercat mondial ; es plan una causa qu’es plan luènh de las necessitat d’empabarrament politic que prepausa Jean-Luc Mélenchon.

Soi del costat del pòble en emplegar la lenga istorica d’Occitània, l’occitan ; soi tanben dins la dralha de los qu’an pas oblidat que la civilizacion occitana a portat un èime urbanistic a tota l’Euròpa del Xen sègle, XIen, XIIen, XIIIen sègles ; alara e tanben, defendre l’occitan dins tota las classas d’occitània, sense ostracisme ni lenga de classa sociala, es defendre un tot, Occitània, causa que Jean-Luc Mélenchon es totalament contra, perqué es contra la via occitana, vida videnta en occitan per Occitània ; Jean-Luc Mélenchon es del costat del populisme nacional-expansionista francés, e de la mòrt o de la patrimonializacion lingüistica, e de la subtitucion lingüistica francofòna, causa que fabrica problèmas politics e comercials ont n’i dèu pas aver.

Bastidas

-°-

MEP Jean-Luc Mélenchon una engana de deputat europèu, encara la pròba aquí :

Mélenchon MEP e preséncia al Parlament Europèu

Es pietadós que los ciutadans de la circonscripcion “Sud-Ouest’' li donèsse un vòt.

dimarts, d’abril 15, 2014

Eleccions europèas 2014

Comparason de doás enquèstas, dedins l'Estat francés e dins la globala europèa al Parlament Europèu. I aurà una granda susprèsa e sobre tot una sampitèrna seguida politica, la population dels electors e de las electriças de l'Estat Francés a pas la meteissa manièra de votar que lo rèsta de l'Union.

enquèsta sus la resulta globala de las eleccions europèas

Los projectes politics europèus son de doás sòrtas «positivas», çò que vòl pas dire a problèmas pels ciutadans : – 1 / la dreita trapa lo liberalisme coma la solucion europèa e la paur de l’estrangièr resuldrà lo ment politic a l’interior ; es lo projecte anglés qu’afavoriza lo sistèma dels mercats, coma los Estats vièlhs ancians. 2 / l’esquèrra pensa que la solucion santa es europèa mas que cal d’autras institucions, e fabricar una federacion dels pòbles ; èstre prèp dels pòbles, e luènh de las realitats dels ancians colonialistas europèus.

Los projectes politics anti-europèus son d’una sola cara : protegir una societat europèa dels fluxes umans que la planeta aurà de suportar, que los militants del FN-RBM o volguèssen o pas. Benlèu qu’aiçò, es una realitat qu’amerita una politica, mas pas dedins las estructuras politicas de l’Union Europèa. Lo cas de l’immigracion al Principat de Catalonha es un subjecte d’interès, per fuòrça monde, levat los estudiants en sciéncias politicas francesas. En Josèp-Lluís Carod-Rovira ne faguèt çaquelà sa basa del cambiament de la societat catalana per l’independéncia de Catalonha dins una conferéncia qu’avèm poscut escotar a l’Ostal d’Occitània dijòus passat ; ToulouseInfos.fr ne parlar dimècres.

sondatge europeanas 2014 en França

La linha comuna es çaquelà que los vièlhs nacionalismes expansionistas qu’an fait las guèrras europèas son encara vigents pertot dins los grands Estats pòst bonapartistas ; cal far la lista : anti-europèus son espanhòls o castilhans (contra los independénciats pro-europèus catalans), franceses al poder a París (e dit «antirégionalistas»), a Londres contra las independéncias d’Escòcia (pro-europèus) ; e avèm una federacion de Rússia que pensa coma lo sistèma tsarista, d’un còp èra per restablir l’URSS o l’impèri rus blanc.

Totas las autras nacions an capitat que la potinga contra los Angleses, Espanhòls, Franceses e pòst-tsaristas es simplament una federacion democratica europèa.

Per contra, la comission europèa es un problèma politic per l’Union Europèa, coma lo « sant liberal » Barrosso èra un problèma per la democracia al Portugal.

Dins lo jornal catalan ElPuntAvui, Albert Segura dempuèi Estrasborg, explica donc que la comission Barrosso se prepara a plega las velas. E las votacions francesas son d’aquelas que diràn que cal lo contrari.

arrogança europèa

-°-

Barroso

dilluns, d’abril 14, 2014

Istòria de pont entre UE-França e Brasil

Lo pont de l'Oyapok Guiana colonia francesa, es un pont que separa un pòble e que floteja bandièra francesa, e lo seu nacionalisme, quitament dins las novèlas zònas industrialas inondablas e sense entrepresa, ni carnissièr dins Saint Georges de l'Oyapok :

Lo punt de l'Oyapok Guiana colonia francesa

Los Indians i son mesprezats, encara piège qu'a las Americas del Nòrd e malgrat tot melhor qu'al Brasil dins l'Amazònia. L’expleitacion del sistèma liberal es imposat pel Brasil, mas l’imposicion politica es del costat jacobin francés ; lo chef local, de la santa République française, coneis quitament pas lo territòri abans de lo governar ; los elegits locals pantaissan coma del temps de l’abans guèrra de 14/18 en Occitània.

Lo reportatge d’ARTE-TV es d’una granda qualitat e un umor que la santa République Française deuriá aver vergonha d’aver situacion d’un XIXen sègle que se debana a la frontièra de l’Union Europèa.

Aquel reportatge que podrai veire, en picar sul document d’illustracion, vos indicarà un fum de causa : – l’arrogança francesa, – la paerassa frncesa, – la paur de las frontièras, – las paurs dels Amerindians, dels pòbles sotmetuts, – l’instrumentalizacion lingüistica per damorar al poder, – l’inadaptacion de las règlas e leis europèas e jacobinas per aquel espaci amazonian e american.

Es un filme exemplar, produsit per una cadena europèa de television ; coma per vergonha, lo document es jamai estat rodat per las cadena France Télévision… que l’apartheid de l’informacion sus las colonias francesas i damora la règla coma del temps que los jornalistas de France 2 se recrutava dins lo servici comunicacion de l’armada francesa.

Aquel document es important d’o gaitar, e serà en linha sonque una setmana.

diumenge, d’abril 13, 2014

Palestina o Israël, o problèmas religioses.

La parets comparadas podràn èstre un instrument d’explicacion d’una repression politica, o simplament del fait que lo problèma es grandament mai grèu ; quin es lo problèma ?

Es que podèm causir entre Israël e Palestina ? O vòli pas far, e pausa la reflexion sus un autre terrenh, mai dangierós. La religion es lo problèma, las religions e los ecclesiàs, sense cap d’excepcion.

E aqueste maitin, recebi sus la meuna paret FB, una aisina de comparason palestiniana ; mas son segurs en Palestina que l’interpretacion serà la lora ? Es de dire qu’Israël imposa una mena de dictatura sul pòble palestinian ? Es segur que la paret fabrica un sistèma a tres o quatre nivèl social. Sus la jornada de www.24hjerusalem.tv se faguèt parlar los actors de l’acarament, dedins Jerusalèm ; la jornada es segurament pas estada sufisenta per parlar dels fluxes financièrs que son botat en plaça per bastir aquel acarament, nimai per explicar de quina manièra lo politica es instrumentalizat per las religions. Nos faguèron una fotografia qu’es basada sus la causida (sovent pauc arbitària) d’individús, sempre interessant, dedins un collectiu o pas, volontariament o pas, mas sempre lo sistèma en plaça es jamai estat criticat d’un biais collectiu.

parets comparadas

La comparason explica, segur, lo real problèma desin unas imposicions religiosas sus la vida politica, que fosquèsse josiva (se podrà comprendre ambe l'istòria instrumentalizada o pas, e i pòdi apondre los problèmas europèus passats, o recent del sègle XXen), musulmana (se podrà comprendre,; ambe una istòria instrumentalizada o pas) o cristiana (totas las variantas sense excepcion, e se podrà comprendre ambe los fantasmes religioses fabricats en Euròpa) ; totas aquestas religions son un grand problèma per l'umanitat, per la vida dels pòbles, pels comviure, la convivialitat e per causa de las instrumentalizacions politicas, donc clarament contra la vida umana sus la planeta. Quí gausarà o dire clarament dins las institucions internacionalas ?

En Occitània, avèm viscut una inquisicion, unas repressions religiosas, unas guèrras d’envasion, de conquèstas qu’an emplegat las religions per aiçò melhor far ; e sembla que ni los Occitans, ni los poders repressius franceses e vaticanesques aguèssen près consciéncia policitacament d’aiçò, realament ; dins l’Estat republican francés, es sonque aprèp 1905 ; i a agut la lei de la laïcitat qu’a portat la patz religiosa dedins l’Estat francés. I a pas d’autres mejans politics, e la guèrra religiosa èra viva dempuèi la conquèsta d’Occitània per las tropas de Simon de Montfòrt en Occitània ambe l’ajuda dels integristas papistas ; en Occitània, avèm inventat d’autras religions, e res a poscut apatzimar aquel poder vaticanesc, ni donar la patz al reialme de França, ni a l’estrustura juridica e politica qu’arriba aprèp 1792.

Sonque la lei de 1905 a portat la patz politica en França, e donc en Occitània vençuda. Mas en Occitània, abans l’arribada de l’integrisme catolic francés, la convivialitat religiosa existava… Totas las religions an çaquelà al fial dels sègles, cambiat, pauc a pauc, mas ges al nivèl del respecte de l’umanitat que lor semblava pas.

I a benlèu un Dieu, mas explicatz a un religiós (bodista, cristian, musulman, josiu, etc.) que lo Dieu unic, o plural, es un instrument que podrà ajudar l’èime a títol personal, o podrà èstre instrumentalizacion per un ecclesià, e èstre de malvenguda pels pòbles … e segur traparètz un enemic ! Anatz explicar aiçò en Israël, e o podètz far, contrariament als sistèmas politics de raiças musulmanas actualas, e serètz l’enemic d’Israël e en dangièr de mòrt… coma dins los Estats arabs ; la sola diferéncia serà lo temps que podrètz viure. Explicatz aiçò en Iran, tanben …. o dins l’Estat de la federacion indiana. explicatz que Dieu es lo problèma collectiu per l’umanitat, e veirètz per trapar lèu la pòrta del crematorium o del cementèri.

Ambe l’inqusicion catolica en Occitània, aver un libre, La Bíblia en occitan e non pus en latin, en man, èra jà sufisent per èstre matat, e trobar la pòrta del cementèri.

La religion es l’estupiditat umana instrumentalizada, d’unes n’an mestièr ; es una causa que comprèni pas mas que respecti, se jòga pas contra la pensada e la vida sus la planeta.

-°-

ripòsta alternativa a la setmana santa

La ripòsta alternativa a la dita « setmana santa » sembla una similitud a la masclitud dels religoses de totas las capèlas. De quina manièra non pas copiar las errors dels masclistas ?

divendres, d’abril 11, 2014

Artur Mas: "En España, se niega que Cataluña sea una nación"





La traduccion del títol es « En Espanha, se nega que Catalonha fosquèsse una nacion » ; fondamentalament e perqué l'ai mantunes còps viscut, non i a res de veire entre Espanha e Catalonha.

Ièr a Tolosa, en Carod Rovira a explicat de quina manièra la nacion catalana es mai que plurala e integrada al sistèma d'escambi mondial, contrariament a Espanha «que viu de las vièlhas rendas» ; es estat un moment excepcional per Tolosa, e en lenga catalana. En Carod Rovira es estat vice-president del govèrn de Catalonha dins la darrrièa majoritat que ERC n'èra dedins.

L'entrevista es disponibla en lenga francesa sul site d'Euronews. Es un bon complement a çò qu'acaba de publicar France Infos e Le Figaro.

Cal remarcar que Artur Mar parla catalan, espanhòl, anglés, e francés quasi-perfaitament, e benlèu d'autras lengas ; Rajoy parla sonque espanhòl coma «fòrça Espanhòls qu'an una limitacion lingüistica fòrta», en Carod Rovira.

Unas mapas pel debat, Libération

L'OCCITAN ES PAS UNA LENGA REGIONALA ; o caldrà dire a LIBÉRATION. Los dos bilhets personals, un, dos, e lo tres  explica : l’occitan qu’es aquò. Mas abans de legir aquel bilhet, cal legir lo meu ancian bilhet. Libération nos baila mantunas mapas per explicar de quina manièra se reformarà, eventualament, ambe de l’umor, un umor basat sus las ignoranças francesas, aquelas que fan los racismes lingüistics franceses, de totas las classas politicas parisencas ; que suportam cada jorn, SUPORTAM – las descriure es jà assajar de las concretizar per los ajudar a oblidar que son sampitèrnes ignorants, sègles aprèps sègles.

Alara soi forçat de tirar e cridar una frasa francesa, calara per els que –sovent- vòlon pas far sense qu’un esfòrç (e la ràbia es alara aquí, dins los escrit occitan), esfòrç per saber un mendra lenga de l’Estat imperialista e europèu francés :

occitan es pas una lenga regionala

Puèi, de l’ignorança francesa, se fabrica una mapa, unes estereotips modèl franceses, gaitarètz la mapa publicada per Libération :

reforma territoriala 2014 segon Libération 5

Dins un article modèl Libération, mas que reberta jà una faiçon de pensar qu’anèm destriar, podèm trapar aquesta mapa de las «langues régionales», un manièra dels mèdias franceses de probar qu’an pauc de conseisséncia en sciéncias politicas, alara que mai que tot sortiscan gaireben totes, los jornalistas, de l’IEP e de las ignorantas escòlas de jornalisme (publica e privada), Tolosa comprès.

Lo concepte de «langue régionale», agrada als mèdias per poder ajudar l’administracion centrlaista d’aver una «reforma territoriala» ; Libération se plaça aital coma una ajuda a-n aquela reforma parisenca e una vision de las region vist de París.

Aquel article es la pròba d’una maissanta fe francesa en la matièra, o piège, s’en trúfan de las regions, per una manca reala de las sapienças antropologicas regionalas. Quitament per las «langues régionales» francesas, l’article se trufa, per, aital, assegurar la supremacia de la lenga de Villers-Cotterêt, d’un edicte reial (coma un devís d’un primièr ministre socialista en junh de 1992), un parçan que s’i vòta, en 2014, FN, non ? Libération a jà oblidat…

Per préner la lenga occitana, que quitament Frederic Mistral negava pas l’unitat dins la diversitat, coma l’eslògan de l’Union Europèa.

L’article de Libération parla un pauc de tot, per fabricar una region al modèl franchimand, li fauta la mapa de la cosina a l’òli o al burre ; benlèu tanben la mapa del dreit escrit e del dreit oral, etc. Enfin tot çò qsue podrà desfavorizar París e la seuna evidenta prepotencia per causir las demarcacion es evidentament oblidat. E l’article s’acaba per la sorga del poder, la casta d’una elitocracia que fa referéncia a Libération per clavar l’article.

Es pas estonent de veire Libération sovent dins lo camp de Madrid, de Roma o de Londres per parlar dels pòbles que vòlon amanar lo dreit a l’autodeterminacion segon las règlas de l’ONU de 1947, o de la societat de las nacions de l’aprèp guèrra dels nacionalismes europèus d’expansion, aquela de 1914/18.

Dins los comentaris se podrà legir : «tot aiçò es maissant, cal gardar las mapas (de l’aEstat regionalizat e centralista francés) coma son», es un pauc çò que Libération assaja de probar a la finala, vist la legida de l’article ; es amusent de veire que Libération –del camp del progrès- fabrica un conservatisme aprèp la lectura de l’article. Pregar lo faus per aver de conservatisme.

La mapa que publicavi recentament es pas publicada per Libération … es normal, perqué çò que lor agrada es d’èstre legitimista, legal a l’Estat centralista francés. Es tanben estonent vist l’esséncia de Libération, la seuna istòria, sortit de la batalha de 1968, ara farbica coma mantunes etudiants de l’elita parisenca de 1968, fabrica un conservatisme editorial, coma Le Figaro.

L’article pròba al mens, que volontat imperialista o pas, lo monde a cambiat, e imposar una novèla dimension regionalista francesa non podrà pus se fargar sense los pòbles concernits. Alara, la meuna mapa es interessanta, es un pauc la règla del dreit escrit e del dreit oral :

mapa reformada

Per l’amusament, sus la mapa de Libération, caldrà notar que Tolosa es considerada coma gascon, e lo basco assimilat al gascon. Aquò daissarà pas de far rire los que son de Tolosa e qu’an la mendra idèa del gascon e del basco, çò qu’es pas lo cas de Libération ; la question es la mesma per l’Òlt-e-Garona, Libération a legit l’article compassional e tòrt de GEO… encara un jornal parisenc que s’engana. Les Échos, La Croix, Marianne, Charlie Hebdo, Le Canard Enchaîné, Le Parisien, L’humanité, Regards, La Terre, Le Figaro, L’Opinion, L’Express, Le Point, Le Nouvel Obs, Rue89, Alter Eco, Le Monde Diplomatique, Sciences&Vie, L’Histoire, Voici, Gala, Paris Match, Pif Gadget, France Télévision, TF1, M6, Europe 1, RTL, iTele-Canal Plus, Télérama, Valeurs actuelles, La Vie, etc. Son totes dins aquel camp del nacionalisme francés d’expansion.

Mas tornam a la mapa, ambe d’unas precisions ; Los Peirigordins del Sud e los Carcinòls del nòrd son de la valèia de Dordonha, e seràn contents de veire que son de «langue régionale» diferenta … sobre la mapa prepausada, que mescla lo lingüistic, los fantasmes parisencs, per fargar un sistèma administrat e pensat a París.

Los de Blaia qu’an lo parlanjhe coma lenga, un variacion dialectala del francés, que talament diferenciat del francés, ameritèt per l’UNESCO lo títol de lenga. Mas qu’es pas brica de l’occitan de Gasconha. Lo quite FN o sap en Gironda, pas Libération !

Coma lo Colectiéu Prouvençau, o l’Unioun Prouvençau, Libération trapa pas de sortida al pont d’Avinhon, un pauc coma los fantasmics exilhats qu’ajúdan L’Express a escriure sul tèma, e trapa lo Ròse coma un limit lingüistic d’unas «langues régionales» : auvernhat e Provençalo-Alpin, e Lengadocian-catalan e Provençal-Alpin. La Gavotina es estrangièra a la redaccion parisenca de Libération, coma als Provençalistas separatistas e maurrasians, amai coma als provençalistas que vòlon imposar l’idèa de la lenga provençala a Niça.

E en Arièja, non pas saber que Corserans e País Foixenc son pas del meteis ensemble dialectal occitan (gascon e lengadocian), es una fauta d’informacion lingüistica parisenca. Las ignoranças rebertan aquel document, los estereotips fan l’article…

Lo nòrd del Roergue, de qué pòt pensar los qu’an enquestat sul terrenh per notar l’unitat de lenga entre lo nòrd Roergue e lo Cantal Oèst e Èst ?….

Dins lo meteis article e sa sampitèrna recèrca de separatisme qu’agrada a París, li fauta los subdicalectes de l’occitan, e soi segur que Libération auriá tornat a la departamentalizacion, veire la tombadas occitanas classicas ; mas zo sábon a Libération çò que son las tombadas e los parçans occitans ?

Ai gaitat sonque la partida occitana … endedins l’Estat imperialista francés. Aquel que designa encara nacionalistas extremistas franceses a l’acadèmia francesa, en 2014 coma a la constitucion reiala d’aquel drac de la lenga imperialista francesa (e lo nacionalisme expansionista francés èra pas conceptuat).

Vos podètz imaginar tanben que Libération a pas demandat la fusion entre Varossa, Bigòrra, Comenge e Corserans ambe la Val d’Aran, per establir un Estat pririnenc independent de las pensada parisenca.

Ni del mesme biais, la fusion entre la Gavotina de l’Estat francés e las valadas occitanas al nòrd del la Comtèa de Niça, que ambe la 4ena vila de «França» tornariá a un ensemble coërent e alpenc, d’abans 1860, e l’invasion francesa, militarista e d’un modèl que Putin a pas oblidat per la Crimèa. Tot aquò es oblidat per Libération.

Nimai la fusion de Iparralde ambe Euskadi e Nafarroa.

Nimai la fusion de Perpinyà ambe Figueres e Girona.

L’objectiu es plan de marcar lo còp d’una reformeta que capitarà pas de sortir, l’article per l’ignorança del seu redactor fabrica la non relevança politica d’aquesta reforma d’un catalan exilhat e sotmetut a l’ideologia jacobina, coma lo redactor de l’article de Libération.

Libération reforma territoriala 2014

Libération es pas encara liberat dels nacionalismes franceses (i a una varietat impressionanta, mas sistematicament contra l’occitan e los sabers accumulats al fial del XXen sègle sul tèma), e de las seunas ignoranças sociolingüisticas occitanas, mas pas sonque.

-°-

article e entrevista d'en Artur Mas dins Le Figaro

dijous, d’abril 10, 2014

Quina Union Europèa per Occitània ?



La question serà benlèu aquela pausada per la campanha que debuta, mas ne dobti : perqué ? Perqué en Occitània, avèm pas los jornalistas que cal per la pausar aquela question, aguent en man los elements següents :

1 / quines son los comissaris europèus, un exemple actual, mas los autres vièlhs es pas melhor.
La causida dels comisaris europèus es tot levat democratic ; son los Estats -sovent imperialista e jacobin- e los govèrns qu'o fan. Amai d’èstre tanben fòrça sovent competent per pujar de las escòlas de la casta jacobina francesa, mas pas de las realitats socialas e la vida reala dels pòbles, lo pòble occitan –el- aurà dos problèmas, 1 / la partidocracia francesa etiquetada republica decidís los comissaris europèus e farà que lo pòble, lo "populò" coma díson los Franchimands, o serà jamai representat, e 2 / lo sistèma castic europèu. Primièr problèma : cal sonque parlar francés per èstre recrutat, se parlatz un triò lingüistic “alemand, italian e espanhòl” o “italian, francés e polonés” o “grèc, portugés e gaelic d’Irlanda”, o ‘'neerlandés, ongarés, e francés”, aurètz cap chança d’èstre recrutat. Jà i a una discriminacion lingüistica europèa, per baila a la lenga
anglesa, lenga minoritària europèa la supremacia dins los recrutaments de l’Union Europèa. E escrivi en lenga occitana, que coma lo catalan, aurà pas brica de chança de recrutament. Lo segond problèma es la diversitat de las rasons sociala e economica de l'Union Europèa ; lo mercat fabrica pas l'Union Europèa, ni la democracia, car lo mercat es pas la democracia, o sabèm en Occitània dempuèi l'arribada dels reis capecians en Occitània.

2 / quines son los deputats europèus

Totes los deputats escolhits per las eleccions o son per
competéncias dedins los partits politics (la capacitat de pujar dedins lo partit), e non pas per rason d’èstre pron competent per èstre eficaç(es) sul pic en arribar al Parlament Europèu, e donc … coma es –ambe lo novèl tractat- a els de designar lo president de la comission, avèm aquí una faussa idèa de la competéncia democratica d’aquel Parlament Europèu. De mai, la complexitat dels tèxtes ajuda los avocats del lòbis (es de dire de las multinacionalas europèas e mondializadas), e non pas de l’interès collectiu ; mas de qu’es l’interès collectiu que regrope los Baltes e los Malteses ?
Cal tornar revisitar lo nivèl que pòt foncionar un sistèma democratic ... E se remembrar que per destrusir l'Impèri Austriac-Ongarés, los nacional-expansionistas franceses e angleses avián d'arguments qu'èran similars contra l'Union Europèa. E ara o sábon oblidar; la memòria politica es de cort tèrmi quora los ajuda a damorar al poder.

3 / de quina manièra l’arrogança dels Jacobins s’es desplaçat a Brussèllas ? 3a / lo recrutament se fabrica ambe las amistanças, unicament. 3b / O podèm clarament notar ambe l’intervencion d’aquel deputat del bon sens comun : 






Podèm aital nos pausar question sus la realitat de la democracia ambe l'union Europèa actuala ; quora un tractat es refusat pels pòbles, tòrna via lo govèrn de las castas europèas.

Se cal pas estonar que los Estat imperialistas que jà an establit aquestas castas que que la promocion se fabrica aisidament per passar de Londres a Brussèllas, o de París a Brussèllas, o de Madrid a Brussèllas, mas que los paradigmes democratics son pas gaire respectats o puslèu la facilitacion dels lobis es melhorada.

Aital los comissaris europèus nos van vendre un tractat d'escambis ambe los EUAN, sense questionar la qualitat dels proiduïts que se podràn escambiar.

Aital los comissaris europèus nos vòlon far engolir tractats sense dobte incomprenedors, per frenar la decision dels pòbles europèus, e sobretot pas quora lo pòble se revòlta, lo cal pas escotar, perqué la constitucion madrilenca o europèa es la bíblia novèla, e l'inquisicion politica tòrna.

Avèm donc un drac, sense carnaval.

Ai visitat lo Parlament Europèu d'Estrasborg, e ajuda pas d'èstre rassegurat sus las loras capacitats de destruccion dels pòbles, malgrat totas las Cartas Europèas que nos pòdon donar.... coma una joguet Harribo que nos gastarà las dents, mas pas sul pic, o serà quora serèm mai vièlhs.

La capacitat de l'Union Europèa de transformar los Estats jacobins es nulla.

Per totas aquestas rasons, la votacion per las eleccions europèas me serà grandament complicada, lèu.

La paradòxa maximala es que l'anglés es la lenga basica de la nacion la mens europeïsta del continent .... Nos aurà far cargar per bastir una politica de l'Euròpa sense los Estats - lo problèma- e nos legaràn una lenga qu'es ges emplegada per las populacions coma lo latin de Roma un còp èra ; la consequéncia es estada la creacion de l'occitan, per èstre la primièra lenga vulgara latina normalizada, ne sabèm perqué o a calgut far ; a partir del moment que l'administracion eclessiala a vist arribar la Bíblia dins aquela lenga vulgara, avèm vist arribar l'inquisicion en Occitània.
Nos podèm questionar : perqué lo Général de Gaule aviá rason per refusar los Angleses dins l'Union Europèa ? E perqué De Gaule èra la paradòxa nacionalista francesa per refusar una regionalizacion en ajudar los Debré de manipular un referèndum sus la regionalizacion ? (la casta de Debré es encara al poder a París e plaça los amics a Brussèllas.

Cada vagada, los cocuts politics son los Occitans e las Occitanas, dempuèi sègle e sègles .... L'illusion es de pensar que l'Union Europèa nos podrà ajudar a la melhoracion de la democracia en Occitània, ne dobti grandament.
Soi per oposat, segur que Catalonha independenta, aurà mai de consequéncias sus la democracia en Occitània, que l'Union Europèa ne podrà aver, car non ne voldrà fabrica quicòm de democratic contra l'Estat francés, perqué se semblan tròp.

dimecres, d’abril 09, 2014

novèla reforma territoriala espaurugalièra

La reforma territoriala es donada pels jacobins coma l’element d’estauvi de l’argent public, alara qu’es l’Estat lo problèma (bilhet 1), e sonque l’Estat. Perqué aquel espaurugal novèl ?

Jà se ne parlèt lo còp passat, veire lo darrièr bilhet sul tèma.

Mas una mapa mandada per d’Occitans qu’an perdut la lenga, l’ai transformada e adapada a las realitats d’anuèch (ambe benlèu un apondon especial e necite per Niça, la Comtea de Niça, assimilada a Occitàn ia dempuèi pauc, e sobretot a-n aquestas França imperiala dempuèi 1860) :

mapa reformada

Me sembla qu’aquesta reforma, fariá de l’Estat francés, enfin un Estat d’una sola «ferme d’État», que los estauvis serián de grandas dimensions e una realitat parisenca, enfin totes sols (!). E las pichonas entitats flamanda, bretona, basca, còrsa, catalana, alsaciana, savosiana e nissarda, una eficacetat politica de primièra, coma Mónego, es evident. E alara Occitània lo miralh que fauta a França per èstre realament una democracia que respecta totes los pòbles, quitament lo mai grand (en populacion) qu’es lo mai sotmetut fins ara.

Jà una sola «ferme d’État» seriá una granda refoma que, quitament los reis, i an pas pensat ; èran 5 generalitats (zònas fiscalas del reialme) al moment que los reis anavan se far copar lo cap :

1732 províncias reputadas estrangièras

Es una reforma que quitament Vauban i aviá pas pensat.

Nimai las armadas alemandas e lo poder pétainista en 1940… (mapa en lenga espanhòla)

Mapa de França 2

En 2014, los qualificatius serián aital los meteisses, Occitània zòna liberada, free county dins lo globish actual de París, e la «ferme d’État» tornada a la gestion dels princeps republicans, aqueles que se vòlon republican e la bandièra sempre ont cal per mostrar lo republicanisme.

Es encara una reforma qu’es vista d’amontnaut, per tecnocratas, e politicians bonapartista e jacobins, que dels pòbles de França e de la ciutadanetat n’an res de fotre. Una reforma que l’Union Europèa inspira … o seriá lo problèma la tecnocracia pels pòbles ?

Alara perqué tantas precipitacions ? Es per amagar qué d’autre ?

La simpla rason es per explicar que las competéncias devon pas èstre aumentadas (causa que farà l’eficacetat reala)  e aquò mediatizat en particions o divisions per far regnar l’Estat jacobin e las seunas incompeténcias, sampitèrnas. La dimension d’una region –quitament granda- fabrica pas eficacetats.

mapa de la reforma territoriala version Institut Montaignereforma territoriala 2014 Manolito Valsereforma territoriala 2014Nostalgia electoralarefòrma territoriala vist pels Bretonsreforma territoriala 2014 Jacques Levyreforma territoriala 2014 Challenge

dimarts, d’abril 08, 2014

De l’acomodament del Quebèc

I a agut tanben per las eleccions municipalas una pujada del questionament suls acomodaments per l’acuèlh de populacion novèla dins las comunas occitanas, aiçò sul continent europèu (e las colonia d’oltra-mar), continent de gestion République Française.

Ai explicat recentament que la fauta d’educacion fabricava problèmas de societat dins las banlègas tolzanas ; lo Parti Libéral de Québec es alara d’accòrd amb me…. La consequéncia es estada un ostracisme politic dins la premsa (pichonela) occitana, mas es la realitat viscuda, e las conquéncia de la mala formacion dels professors d’escòlas e del sistèma coorporatista d’esquèrra. L’esquèrra francesa li agrada gaire çò que se debana al Quebèc.

Aital un candidat de Provènça a poscut dire : « Parli benlèu pas provençau, mas se deman se parla arab aquí, serà pas de la meuna fauta ! » ; en version villers-Cotterêt, 2014 : « Je ne parle peut-être pas provençal, mais si demain on parle arabe ici, ce ne sera pas de ma faute ! »; aquela version nacionalista de Villers-Cotterêt èra aquela d’un elegit socialista e primièr, en l’an de gràcia republicana e d’esquèrra, an 1992, per installar pas l’article 2 de la constitucion…. que fasiá de la constitucion francesa una aisina de l’etnisme republican parisenc, expansionista tal que lo FN o vesiá en Argèria abans 1962. Dins aquel ambient politic, la páur de la color politica aquela es granda dins lo mitan de l’esquèrra (occitana o francesa) ; son talament acostumats del plegar-l’esquina (o fan ambe diplomacia dins los burèu futrat del govèrn o de l’ancian primièr ministre), que un còp de mai, o pòdon far per las necessitats de las entrepresas que vòlon emplegar l’immigracion per baissar los salaris de totes. E donc, dels candidats etiquetats pels mèdias franceses, es l’intoxicacion generalizada, son alara «dangieroses extremistas de dreita», de la democracia de François Bayrou a la liga del Sud d’Iranja, sense cap nuancièrs politics. Se parla alara de «connard» per Jean-Luc Moudenc sus una paret de Tolosa, signada «antiFA»… tot dins lo nuancièr d’esquèrra. Soi pas dins aquel camp, nimai dins lo camp de los que fan instruments politics las aisinas de plega-esquina francés.

L’occitanisme d’extrèma-esquèrra, e professors d’universitat (causits per èstre d’extrèma esquèrra e per poder manipular l’opinion a docina) explica : «me demandi se lei diabolizats serián pas eternalament leis occitanistas politics fin finala», la rason es que los occitanistas son pas totes d’esquèrra aprèp l’esfòrç grand per formar sonque professors segurament d’esquèrra e donc formar lo pòble tal que o vòlon aver, docils e d’esquèrra : «te cal èstre diplomata per melhor far passar tas idèas» que me díson ; de quna es aquela diplomacia del plega-esquina amb l’indignitat occitana per manténer ?

La dreita francesa es tanben un pauc despistada, dins lo novèl govèrn i vei un copresident …. del temps a passat, mas aprèp La Terreur avèm agut lo cocònsul per l’Estat pòstreial francés d’etiqueta republicana, qu’es devenguda lèu bonapartista, puèi monarquista e alara una cinquena sul modèl jacobin fabrica un copresident, coma d’autres fan de coprinceps.

Portada del novèl copresidentLibération Portada de diluns 1er abrial

De qu’es aquel acomadament qu’es etiquetat coma un grand element de campanha electorala quasiment pertot ont la migracion se vòl installar, e aital debutar una vida de la planeta e de l’umanitat que se preparar a las granda migracion de tot escantilh, de qu’es ?

Es una manièra d’establir limits a l’integracion dins una societat que, fin ara, la migracion èra pron pichona per integrar la populacion migranta, mas la migracion massiva formarà problèmas dins una populacion que la transmission es estada interdita ; ara, en mai, son las entrepresas que fan venir los migrants per baissar lo còst del trabalh de dintrar dins la pauretat los que se son batuts per aver dreits socials. E l’Estat encoratja lo tot, dins la dreita linha de l’Estat protestor de las entrepresas e de la liura concurréncia, version Union Europèa o version EMC. Dons es alara pas estonant que veire ex-cgtista candidat de color blava e grisa !

Al Quebèc es donc lo Parti Libéral de Québec qu’explica aiçò :

Acomodament al Québec

Acaba d’aver lo poder sancièr al Quebèc e enterrar aital las visions independentistas del Quebèc (Parti Québécois en cap), o un partit ciutadan, Coalition Avenir Québec. I a d’autres pichons partits al Quebèc, mas lo sistèma electoral es aital.

Podèm tanben veire que l’immigracion es un problèma aont i a pas una assegurança que los pòbles sotmetuts son pas respectats, e que l’immigracion es emplegada per blanquir lo païsatge cultural de la lenga de l’Estat ; èra estat la tecnica d’un Franco per imposar l’espanhòl a Barcelona (a pas foncionat car la dignitat catalana passa abans la causida de la color politica) ; es estat tanben lo cas per l’acuèlh de las populaicon de la collaboracion de la République (colonialista) francesa en Argèria entre 1830 e 1962, al rapatriment en Occitània majoritariament. Mas es tanben lo cas dins los ments socialistas franceses quora la republica parla francés (article 2 votat pels socialistas en junh 1992) e que, parlar occitan es considerat coma «retrograd», dins la boca de totes los «intellectuals» parisencs, e amics dels socialistas de tot lo calabrun cultural (del teatre en festenal a Avinhon a las lotjas teatralas francilianas), qu’i tòcan a la moneda de l’Estat e donc tanben dels sotmetuts (qu’an après a plegar l’esquina en silenci).

Nos podèm desliurar dels acomodaments se las populacions son capablas de saber transmetre, donc s’an quicòm a transmetre qu’èra fins ara, e fins l’escòla de Jules Ferry, la cultura populara a posite naturalament e transmetuda a totes de moment qu’es respectada e que, coma l’indica lo doncument del Parti Libéral de Québec, «tot demandaire dèu probar que vòl una integracion», coma per exemple aprendre la lenga occitana ; mas quora es presentada coma un element d’integracion pels sistèmas politics franceses en plaça en Occitània ?

Es la tecnica catalana a Barcelona (quí dels elegits a visitat Barcelona sus aquel tèma ?), aquò oferís mantunes avantatges economics e tanben evita de comptar los veïculs cramats lo 1er de l’an, coma trofèu de l’ineficacetat republicana (francesa en França) qu’ajuda al vòt despertador del blau grís que fa talament páur a l’esquèrra nacionalista francesa. Lo catalan es lenga d’integracion e de convivéncia, coma l’occitan o pòt èstre ; mas per transmetre la populacion la dèu mestrejar, e las escòlas, o las formacions per adultes, son d’endreits importants per aiçò far.

occitan lenga de totes-as

De l’acomodament al modèl de Quebèc podèm fargar una politica del concènsus societal, o convivència sul modèl occitan e pron vièlh, çaquelà, modèl que França vòl sempre destrusir.

dijous, d’abril 03, 2014

Occitan : cal arrestar de fumar e de conhar

Lo CAPES es lo biais francés d'aver competéncias per ensenhar dins las escòlas. Donc per èstre professor d'occitan cal aver lo CAPES. Cal notar que lo CAPES es indispensable pel sistèma francés d'ensenhament. Es una tria d'entrada per "plan seleccionar" los candidats, per saber se son bons per èstre manipulators del sistèma, la bona color politica, e tanben pron plega-esquina per se calar sul nacionalisme francés, ontologic al sistèma. E senon per l'occitan, quantes n'i aurà per trente-dos departaments administratius franceses, per Occitània en 2014 per una lenga en dangièr, coma explica l'UNESCO ? Ai recebut de l’AFP, aquel document fotografiat dins una universitat francesa d’Occitània.

ensenhar l'occitan

Vist lo nombre de CAPES d’istòria cada annada, segur que la coneisséncia de l’istòria nacionalista francesa dèu aumentar cada annada ; e a la meuna umila coneisséncia, e a encontrat un fum d’internautas d’Occitània e de ciutadans tolzans, la coneisséncia istorica nacionalista francesa aumenta, mas pas la coneisséncia istorica tolzana (per exemple a Tolosa), coma ai puscut o verificar ambe un bilhet TOLOSA legit sus ToulouseInfos.

Per la geografica, sabi de sorga segura que se fasèm una enquèsta –un sondatge sus mai de 8000 ciutadans en Miègjorn-Pirinèus- i aurà pas la mitat per dire de faiçon sancièra totes los noms dels departaments, sense notar que la pausicion geografica lor serà impossible de donar per la partida qu’o sábon. Donc, los professors qu’an lo CAPES de geografia es pas l’assegurança d’una eficacetat pedagogica, e d’una utilitat per l’ecosistèma occitan, lo biotòp del consomator occitan. E aiçò, de l’incompeténcia geografica de la populacion, o podrèm mesurar aisidament al succès dels GPS dins las automobilas per s’orientar suls camins d’Occitània. O podrètz verificar que la question suls mercats tolzans, es rarament : aquelas verduras venon d’ont ? De mai, dins las campanhas electoralas urbanas, la question de la destruccion de las tèrras agricòlas lor impòrtan gaire, lor impòrtan gaire que lo païsan aguèsse de se levar a las 4 oras del maitin per lor potar las fruchas d’Occitània (ara mai de 150 km al torn) frescas, sul mercat de las 8 oras del maitin a Tolosa.

Per las matematicas, segur qu’avèm campions, especialament a l’escòla universitària de Tolosa ; mas concretament a la nuèit, sabi un fum de garçons de café qu’an de mal de comptar 1000 € … per serada. Aquí tanben la mesura de la competéncia del CAPES de matematica se podriá verificar, sul terrenh, dins las botigas ambe lo rendut moneda ; la competéncia en matematica es pas brica de questionar, mas la pedagogia e la capacitat de transmetre demesís d’annadas en annadas, al fial de l’uniformizacion lingüistica francesa.

Donc, los pichonèls 4 CAPES d’occitan, per 2014, son alara, pauc, mas es que aver lo CAPES d’occitan assegura una transmission escolara de l’occitan que farà lo succès del reviscòl de l’occitan :

1 / vist la quantitat, per trente-dos departaments administratius franceses ne dobti ; es vertat que l’administracion francesa dèu pas saber qu’i a una fòrta demanda d’ensenhament de l’occitan, d’alfabetizacion de la populacion … las enquèstas dels Conselhs Regionals son aquí per ne far la pròva. Donc, clarament 4 pòste de CAPES d’occitan pel sistèma nacionalista francés d’ensenhament, es una trufandissa politica, una volontat politica de far crevar l’occitan a pichons bocins. Per la demanda, la creacion d’una escòlas bilingüa a las arènas a Tolosa, es estat un grand succès, e coma èra un grand succès, l’administracion socialista d’abans las eleccions de 2014, a refusat de dubrir una autra classa, l’annada següenta coma èra previst dins un programa electoral vièlh. Donc, l’administracion francesa de l’«Éducation Nationale» sap qu’i a una demanda, talament que n’en vòl pas !

2 / vist la qualitat de l’ensenhament e sobretot la manièra regulatriça e nacionalista francés d’aquel ensenhament, se fabrica professors qu’an mai la costuma de plegar l’esquina, “mèstre avètz rason”, que non pas repotegar per aumentar lo nombre de pòstes per exemple ; i a pus aquel sindicat occitan dels ensenhaires per far aquel trabalh INDEPENDENT de tota manipulacion politica. Cal notar que las formacions – subvencionadas pels Conselhs Regionals - son pas adaptadas a la situacion de repression lingüistica de l’administracion francesa ; la question se pausa de la qualitat de las causidas universitària e de l’acceptacion de subvencionar aiçò pels elegits actuals dels CR d’Occitània. La primièra repression es, çaquelà, lo nombre de pòste de CAPES per trente-dos departaments, alara qu’i a al mens besonh de tres professors per departament e sonque dins lo sistèma administrat pel nacionalisme francés, sistèma «Éducation Nationale». Car i a d’autres sistèmas educatius, mens complicats… e mens cars.

3 / se lo sistèma francés d’ensenhament èra normal, e donc pas nacionalista e coorporatista, la seleccion a l’entrada per èstre professors d’occitan se fariá simplament ambe los diplòmas autrejats per las universitats o formacions especializadas. Perqué lo CAPES ? Còsta a totes e fabrica un nivèl de mai d’una administracion complèxa que lo seu personal, e especialament per l’occitan, li agradarà de dire, republican e sense èstre racista (plan segur), que «vous nous coutez bien cher»… Es una causa entenduda, personalament, e un plega-esquina aurà pas respondut. La meuna responsa es clara ; lo sistèma «Éducation Nationale» fabrica complexitats que fan que lo sistèma còsta car a totes los ciutadans, e principalament als Occitans, que, amai de pagar lo sistèma aquel, n’an que repressions en retorn contra l’alfabetizacion en lenga occitana que li seriá degut coma un servici al pòble occitan. Es la dobla pena educativa, coma per la redevença audiovisuala. Aquò dura dempuèi sègles aquela repression francesa, mas sobretot dempuèi que l’alfabetizacion es devenguda francizacion, dempuèi lo “santificat” Jules Ferry, aquel qu’a assegurat que «lo pòble inferior dèu ensenhar lo pòble inferior», e li faràn pagar aquel mediòcre sistèma.

Aquel bilhet protesta donc, per arrestar en fin de corsa de conhar al sistèma nacionalista francés d’ensenhament.

E aqueste maitin, dins 20 minutes un article que confirma : fauta professors…. e benlèu mai !

article ensenhament de l'occitan Tolosa