Un curat mòrt assassinat (un pauc coma Henry IV de France per un catolica extremista) e lo simbiòsi politic tornava, dolçetament, mai o mens sense la dreita del show permanent francés ... mas a l'amagat un esquime arriba lèu, la realitat se farà viva de mai en mai ufana ; es impossible de calar la realitat parisenca, lo regionalisme d'expansion parisenca es un extremisme.
Puèi arriba un puilet, twitter es una gàbia, per los que pòdon pas frenar las pensadas nègras del modèl nostalgic francés :
Las devianças francesas son jamai gaitadas dins lo miralh de las glèisas, los temples catolics, jamai. E quitament s'estónan d'aver de s'entendre dire çò que son per origina, descendents ambe l'ADN d'extremistas.
Mas d'unes se díson que per astre la justice française es diferenta, car respecta la République française ; segur ?
De la manièra de dire, semblava a un inquisidor dominican al moment de condamnar los "bons cristians", aqueles deviants del cristianisme qu'an gausat legir la Bíblia, al sègle 11en, dins la lenga de la populacion d'Occitània (la granda) abans que lo papa o lo curat de Paris lo decidíscan, en 1954 !
D'aquel bon temps d'inquisicion la legalitat èra escrita pel papisme, per la glèisa pensada a París ; la fronta matarà -fins finala- lo rei borbons que fasiá enfin concènsus dins lo reialme de fRança e qu'a portat causa politica tarribla, la patz entre la glèisa catolica e los temples protestants.
Entendi jà : demission cridada pel curat de Paris ! Mas es un afar ontologic e ligat la pausicion ierarquica d'aquel curat, prèp del poder jacobin ; las cridas i faràn res a l'afar francés ; es un curat qu'oblida que lo cap de la glèisa de Roma en fRança es a Lyon, aquí s'i salva -perqué del Sant Impèri Germanic- la Bíblia en lenga occitana, mas auèi que fRança i domina, la publicacion i es impossibla al XXIen sègle.
La sola justícia que fau per curar lo curat e sa pensada parisenca, regionalista d'expansion capitalana, es l'independéncia de Paris e que las autras regions sotmetudas fasquèssen lor vida politica autonòma.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada