A la dreita o l’esquèrra del rei

Lo concepte de dreita e d’esquèrra es arribat ambe la dicha Révolution Française de 1789. Èra per descriure la situacion, del sièti o cadieràs del parlamentari novèl, per rapòrt al diu-rei dels Francs, un pòble barbar èra manat mai o mens pacificament dempuèi mantunas annadas a la manièra de çò que se sonarà lèu la dictatura, al XXen sègle.

Pendent la Révolution de 1789, los Occitans e las Occitanas se son fait enganar pels sistèmas prepausats, que fins finala, a pas gaire cambiat ; uèi avèm un sistèma de casta al poder, la casta dels financièrs mondialistas... especialistas en defiscalizacion e bens particulars (de grandas familhas dels poders parisencs, las meteissas qu’an mestièr de las grandas escòlas per fabricat los fialats del succès de sempre ambe la collaboracion imperativament necita per damorar lo sistèma). Neuilly/Seine mana París coma Versailles d’un autre temps.

Dins l’Estat francés se pausa sempre la question de çò que farà lo lectorat qu’a la maissanta costuma de passar de l’esquèrra a la dreita del rei, lo novèl rei es republican. L’espectre es fondat per mantunas candidatura del novèl rei-president.

France Culture prepausa un programa per ne saber mai. L’inquietud seriá bèla dins lo sistèma de las elitas francesas ? Dins lo camp de l’Estat salvador, del cant religiós d’un Estat santificat, e solucion a totes los problèmas, ça díson. Mas aquel camp se trapa tanben sul front d’esquèrra, coma se los pòbles, e particularament los Occitans e las Occitanas de totas las diversitats, avián pas res entendut al fial de totas las revolucions de l’Istòria sangnosa e militarista de França (i a un occitanista qu’a votat Nabo Ier, e qu’es redactor d’un libre sobre las revolucions en França, abans 1789, aquel a al mens lo don de nos aver espantat quora zo diguèt, e lo desesper a pujat dins mon ment politic : quin pòble especial, lo pòble occitan).

Pel moment, soi d’aquestes que faràn segurament campanha, per ajudar la ciutadanetat de causir lo mendre-mal, coma ai sempre far per las eleccions francesas ; la nacionalitat serà de tot biais decebuda. E Occitània, se podrà pas çaquelà concebre sense la bivalença ciutadanetat e nacionalitat, la bivalença es lo modèl europèu qu’aurèm un jorn installat en França… benlèu.

Pel moment, me pausi francament lo problèma de l’existéncia d’aquesta eleccion presidenciala, e la cranhi grandament (Nabo Ier serà a la man-òbra) e soi inquiet del candidat que podrà perseguir lo sistèma bonapartista francés, sampitèrne sistèma qu’es jamai estat capvirat malgrat las revolucions, lo candidat bonapartista novèl zo caldrà fugir. zo faguèri lo còp passat, e votèri pel mendre-mal.