Nissart, provençal, occitan … vist dempuèi Le Soir en Belgica

Le Soir, jornal en Belgica, a agut l’aunor de tractar un subjecte jornalistic pron interessant, un subjecte que se barrutla un pauc pertot sul net, l’insulta. Que melhor que la vulgaritat per manejar l’insulta ?

Vaquí l’article, al mièg d’aqueste article podèm legir citacions en foncion de las lengas, per determinar una causa que sabèm, totes los qu’an mantunas lengas en boca, las insultas son lo rebat de la civilizacion qu’es portada per la lenga ; se lo subjecte èra estat tractat per un Parisenc o de las letras parisencas (Les Lettres françAIses), las lengas causidas serián «lengas de cultura», es de dire lenga dels Estats independents, car de lengas ambe grandas literaturas (veire la vídeo sul costat del blòg, vídeo d’un tròç de programa de France Culture), donc pas dins los patois que las elitas francesas an decidit la mòrt…. dempuèi 800 annadas, e que la Francofonia assaja de perseguir l’òbra anti-umana, e talament valorizada a totes los nivèls de las classas socialas o las castas, veire coorporatismes.

Vaquí l’article :

Al mièg donc mantunas lengas son presas en referéncia :

Ambe la grafia emplegada se podrà dire qu’es de la dicha grafia mistraliana, puèi que la citacion es quitament nissarda. Nissarda ? Lo jornal belga s’engana pas e marca : occitan !

Ai notat en sotalinhar la citacion de mai granda dimension, la grafia dicha classica o occitana. Vesèm qu’i a pas granda diferéncias, mas la grafia occitana facilita lo pont lingüistic ambe d’autras lengas latinas, catalan, espanhòl, aragonés, galego-portugués, portugués del Brasil, espanhòl de Mèxic o d’Argentina, benlèu tanben l’espanhòl dels Estats-Units d’America del Nòrd. l’occitan es pas una langue régionale, mas zo serà ambe la grafia emplegada per Le Soir. Es qu’es èstre separatista d’exprimir aiçò ? I a mantunes provincialistas, provincialistas tanben, qu’o díson, benlèu que Le Soir n’a consciéncia e que valoriza la grafia en referéncia al separatisme neerlandés en Belgica ?

Podèm tanben confirmar que lo jornal belga aviá listat de citacions en swahilí, espanhòl, sicilian, toareg (dirèm amazigh). Donc èra pas una pensada de classificacion en foncion dels Estats, mas en foncion de l’estranhetat de la citacion.

Lo títol de l’article «Je t’aime, je t’insulte», sabi pas coma devèm prendre aquesta frasa ; quora un Francés o una Francesas dís, «arrête de parler patois et de cracher par terre» o «soit propre parle français» o «vous n’allez pas qu’en même écrire en patois les guides» dels musèus de Tolosa (frasa dicha per una professora de l’universitat de Toulous’1), nos dèu estimar fòrça, nosautres locutors de las lengas mesprezadas, nosautres lectors en lengas mesprezadas ? En tot cas, zo sabèm qu’estíman los Occitans sobretot suls camps batalhièrs de 14/18, per èstre los primièrs rengs que devon morir, per decorar los monuments als mòrts melhor que dins lo nòrd francofòne.

E alara podèm dire coma lo defuntat Georges Frêche :

QUINES SHMETS AQUESTES OCCITANS !

E coma zo sabètz pas, la lenga occitana l’ai apresa ambe unas gròssas dòsis de volontat (alara quora vesi locutors d’occitan refusar de parlar me fa dòl, e tristum), e mantunas annadas de demandas familhialas de refús de transmission lingüistica, alara prepausi als internautas occitans de me mandar suls comentaris, totas las insultas que sábon, dins als grafias que lor agrada (soi generós), serà una formacion en occitan qu’ai pas en cap, fins ara. E se n’ai pron, farai segurament una licéncia d’occitan per desvolopar un gente biais de viure occitan qu’a res d’esperar de las insultas francesas.

E vòles encara los pials de mon cuòl ? (a vosautres d’escriure …)