Un jacobin que s'amaga dins la mòrt de cada occitan

Es sovent complicat de reconéisser los jacobins, la semantica es sovent traïdoira ; aital un jorn un elegit que pòrta bandièra regionalista, nos explica : « de qué ne pensa lo prefecte ? » 

A prepaus de l'installacion d'una Calandreta, escòla autonòma que los parents an de far esfòrçces per la bastir en tota libertat. E ara lo filh es devengut un afidat del liberalisme estent passejant oltra-atlantica aprèp mantunes corses de sciéncias politicas a Bordèu ; e vos assegurarà qu'es pas jacobin ; es de dreita e veïcula l'ignorança de saber çò qu'es lo poder politic en pensar a liberalisme modèl nòrd-american, ambe tota la semantica associada.

Puèi la dreita sembla pus aisit de descriure aital coma jacobina. Mas avètz tanben l'esquèrra, e alara aquí es mai subtil, fin, viu, e sovent s'en rendon pas compte tanpauc !

 

 Aquí condòls, e de que podèm sortir d'aquò ? Es vertat qu'es tristàs de veire un òme elegit e i trapar aquel tipe de comentari, mas cal dire qu'es estat elegit e qu'a degut pastat sa politica d'un jacobinisme escondut, un pauc coma Mèstre Jourdain fasiá de pròsa sense saber. Marie-Lou Marcel fabrica lo miralh jacobin qu'a segurament assegurat sa multipla preséncia dins las eleccions, e los seus succès al fials dels ans.

Gaitèm de prèp la frasa : «reconversion tournée vers le thermalisme, la culture et le tourisme»

Lo sistèma jacobin a destrusit l'aisina qu'auriá ajudat de transmetre la cultura d'un pòble, la lenga occitana e imposèt un biais de pensar la cultura transportada per las escòlas de pensadas parisencas ; e la lenga es devenguda un instrument lingüistic per una elitas de l'esquèrra clientelista de la candidata o del candidat. Urós que lo pòble es d'aver espectacle un còp l'an en lenga occitana (per la melhora de situacion).

Mas concretament, pas un panèu, pas una escòla que tòrna a TOTS e TOTAS, la lenga del país, nimai las sapiença ontologica al pòble que viu sus un «territoire» dins un país (que sabèm pus tanpauc se parlèm d'Estat o de tombada).

E la fòrça del jacobinisme es l'insinuacion culturala, subjectius agressius per los que sábon descodar, descriure, causa parisenca de cada jorn dins los mèdias, dins las escòlas, collègis, licèus, universitats, dins los estadis, dins los transpòrts, suls mercats, dins lo supermercat, dinc lo made in fRance de cada taulets, etc. e donc tanben al condòls mandats per una elegida.

Es per aiçò que lo nom de la region Sud-Occitània-Catalunya serà una granda avançada per atudar lo procèssus de sotmission al modèl cultural francés en Occitània.

Es per aiçò que tot panèu en lenga occitana es una avançada pichoneta, mas avançada per non pas oblidar sus quin «territoire» sèm e perqué i podèm viure en patz. Dins las annadas 1970, se parlava de Viure al País, lo Volèm ... es passat a la chiminèa a Nadal, e al fial de la vida economica de cada individú concernit ; alara es un Viurte al País quitament dins la mòrt, podèm dire, que lo jacobinisme mata, car, s'i a cremacion, messa, enterrament dedins lo cementèri, sul marbre del tombèu, lo francés s'impausarà «naturalament» ; per la granda fauta de non pas aver installat una politica lingüistica, dempuèi las annadas que l'uèlh avizat dels militants s'es integrat al sistèma republican, e an pas sabut descodar aquela semantica perversa que clava dedins una sotmission los engatjaments ancians en destrusir pauc a pauc las conviccions politicas claras e ancianas, e grandament desvolopada endacòm mai en Euròpa.