Sembla que lo Guit Encadenat se fosquèsse enganat la setmana passada, sempre sobre l'afar François Fillon and Family ; anuèch, aquela setmana santa de campanha republicana 2017, lo setmanièr guiteran dona una frasa del Fi(ll)on, àngel legal republiCAN, la crèma de la Sarthe encastelada : « j'y suis j'y reste, en plus, je postule au prix Nobel de la paie » Lo guit s'engana, es faus, es manipulat subjecte del complòt antidemocratic vengut de Rússia contra la santa dreita bonapartista francesa, lo Fi(ll)on es un animal politic que se passaja, fòra Sarthe, coma tot jacobin en campanha electorala, la « santa republica es(dita) democratica » e genta ; fau encontrar, fau passejar en campanha, dins la Sarthe ( the hard of republican Gauloiserie ) e encara mai luènh del castèl generosament crompat ambe l'activitat fictiva finançat per la fiscalitat de totes los ciutadans legalament inocents e sotmetuts de fRança, continentala o d'oltra-mar.
Lo jacobinisme es un pauc coma un CAN, un gos, un chen, que adoptat, dintra dins lo jardin, e alara se passeja dins lo jardin en escapar un pauc d'aiga, levar la pata de can, al entorn, sobre las family-parets e / o lo lindal de l'ostalàs, las flors o los troncs de las sorgas francesas vertadièra, per préner possession republicana de l'espaci novèl. Mas lo can, gos o chen imposarà jamai sa lenga, un pauc son lengatge al novèl domicili, benlèu un pauc la seuna escolarizacion o l'alfabetizacion de la populacion (la family), imposarà son lengatge jamai sa lenga, e daissarà lo mèstre d'ostal ambe frontièras, de platussar, de charrar sa lenga academica entre els, e per l'ensenhar las novèlas manièras bonas pel can dins lo novèl espaci politic seu.Sèm en campolejada o migracion dins la campanha electorala francesa. Sèm en províncias, passejadas per las colonias e veire las populacions sotmetudas, al mòde l'ancian regime quand lo rei se passejava.
La pensada francesa es coloniala ; van en visita cada quatre ans en gropetons e nos fan creire « veire LO pòble » en vistalhar los departaments, environats per garda de còrs, elegits e elegidas, militants inocents e sotmetuts ontologicament. Alara la premsa, escrita o pas, jòga a « lo candidat encontra LO pòble », clar coma per la glèisa catolica i a UN pòble republican.
De quina manièra « lo » pòble es determinat ? Avèm la CAMPOLEJADA e los motons per aplaudir.
La confession e confusion entre lo pòble antropologic e lo pòble juridic es lo sistèma tòrt, lo real REPUBLI-can français.
Mas lo jòc jacobin contunha, e los mèdias i son l'aisina de difusion de la manièra, gormandisa de Nadal per nos explicar la pluralitat republicana, 13 desèrts o 99 despartaments sucrats per subvencions (ambe la moneda de la fiscalitat de totes).
La pensada francesa pompa la fiscalitat e « generosament » o pas, clienteliza las subvencions pel « desvolopament ». Los mèdias fan romantisme, e lor agrada las províncias per fargar polida imatges de cada jorn de la manipulacion centralizada.
Pendent la campanha presidenciala (estranha campanha mediatica e de terrenh), la camèra es gaire luènh, cada television vòl mòstrar sa servitud devenguda volontària ; s'en va passejar dins lo quite Oltra-mar car lo candidat s'i passeja, es exotic ; lo tapís roge alendat los ajuda a melhorar la fotogeneïtat de la campolejada ; Bonaparte a pas jamai fait melhor.
Un còp cada cinc ans, la casta se filma en província, se passeja Jeanne d'Arc, o Louis XIV, o Jules Ferry, o Ernest Renan, dins las tèrras elonhadas e valorizadas per una magnifica sotmission republiCANhA, e las florissentas subvencions qu'an davalat pel « ben del pòble », segur.
E la Réunion es una iscla que prepausa una sotmission que fabrica una granda falhida en matièra economica ; i a qu'a gaitar Maurice a costat per entendre e comprendre que fRança es pas la panacèa, bona solucion politica e economica per aquela iscla d'Ocian Indian, es de la falhida d'una casta parisenca, aquel que viu en Sarthe o a l'Oèst de Paris.
La pensada coloniala passa per aquela vièlha iscla borbona, vièlha idèa ; la populacion de la Réunion es una resorga per la repopulacion jacobina organizada en Lemosin. Aital lo gaulista Debré a deportat dins las annadas setanta una populacion de joves cap al Lemosin ; lo capital del jacobinisme es la migracion forçada de las populacions. Quand se sap coma lo sistèma, de 1830 a 1930 a agut mestièr d'obrièrs sotmetuts de Lemosin, Auvernhe o d'Occitània en general, cap a la santa capitala, s'acaba per entendre quina es l'ideologia de la casta parisenca ; sèm coma pel regime d'apartheid d'Africa del Sud, una populacion-K de tèrras de conquèsta que se podrà mudar al plaser del rei-president, de sa casta que viu sul mercat-Estat-nacion, e de las entrepresas del quite mercat ; sèm d'esclaus sonats ciutadans (que de temps en temps vòtan) que sabèm pas nos realament gaitar ; mas sèm utiles per la perseguida del sistèma politic expansionista jacobin (un renovelament del sistèma reial de l'ancian regime borbonic) ; lo sistèma se farà clar quora nos explicaràn los « bien-faits » de la colonizacion, Oltra-mar o Occitània.
Car lo colonialisme es un autre biais de refusar a las populacions de pensar a la politica sense un jacobin dins l'aula del debat.
En diplomacia fRança es similar qu'a l'interior. La planèta o sap pas pron clarament. Fishte l'a escrit en Alemanha quora las tropas bonapartistas son arribadas a Berlin.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada