Ara avèm an vista las legislativas de 2017, en junh, dins un mes. Fau notar las candidaturas abans lo 15 de mai, la data es corteta. Es lo fenomèn de la presidenciala abans legislativas, aquel fenomèn assegura una longa vida a la pseudò-democracia francesa e son jacobinisme, e tanben los privilègis d'una casta republicana (coma un autre temps la casta nobilièra). Lo jacobinisme es una manièra de salvar lo sistèma poirrit francés, etiquetat République Française. Lo jacobinisme es nascut de la diferenciacion entre los elegits a la dreita del rei o a l'esquèrra del rei, entre los jacobins (revolucionaris que volguèran far sautar lo sistèma ancian) e montanhards qu'an en vist sa refòrma (e qu'es impossible en fRança). Lo jacobin Emmanuel Macron es descendent del jacobinisme, bessons d'ADN centralista (salvar l'Esta gràcia a la pensada parisenca lol), coma totes los candidats qu'avèm agut en 2017. Es tanben descendent de la casta qu'a agut paur de la mediocritat del projecte de l'extrèma-dreita francesa e que lo projecte èra pas portat per tecnocratas qu'en parlar al (unic) pòble del ciutadan (entitat juridica, mas digun o pensa, diversitat antropologica) se son enganats de combat (encara un còp ; es una chança pel jacobinisme)
Donc avèm ara, coma dins la santa Vena republica francesa, la volontat de salvar lo sistèma jacobin de la Vena, jove sistèma mas vièlhas pensadas politicas, mai o mens bravament abans 1789; l'autosalvacion, santa plan segur, passa per explicar que fau una majoritat per governar, una majoritat pel partit del president recentament elegit, normal ( es dieu fait republican) ; en general son los partits que la fan ; i a un contra exemple, l'arribada del Général de Gaule al poder ; fau de l'òrdre contra « la chienlit » ; Emmanuel Macron es De Gaule del XXIen sègle, mas contra l'òrdre de la dreita-extremament jacobina, fau de la diversitat respectada (la chienlit) [fau pensar coma un jacobin, un jacobin es un aimador de l'òrdre militar modèl del pichon Bonaparte qu'arriba per fugir la novèla republica (e unica) republica de Paoli en Corsega]. Avèm aital un Emmanuel Macron descendent conservador d'una tradicion jacobina, revolucionària sul modèl francés, favorit per una casta de privilegiats, coma sempre.
Mas quí a votat per Emmanuel Macron ?
Car EM legitiva sa demanda sus aquel contengut, lo percentatge del segon torn, qu'es supausat èstre important per legitimar la demanda politica. I aurà pron de motons o cabras (simbòls dels militars espanhòls qu'an portat l'òrdre franquista en Espanha) per li donar ?
35,5 millions de ciutadans (remarcas son pas de la nacion antropologica francesa) an daissat unes butletins Macron.
4,2 millions de ciutadans an votat blanc o nul.
20 millions 753 mille ciutadans an portat al cap dels sufragis sobre Emmanuel Macron, siá 66% dels sufragis exprimats ; fau tanben remarcar qu'i aguèt una abstencion (d'anar votar) granda.
Emmanuel Macron aviá al primièr torn un pau mens de 24 % dels vòts. E sembla quasiment parier per d'autres candidats, mas sota. La division dels vòts se perseguirà pel primièr torn ambe un problèma mai grèu per la pensada parisenca, lo vòt socialista-prg tornarà segur.
Contrariament a las eleccions precedenta SEGUR QU'I AURÀ PAS REVIRAMENT AUTOMATIC par part de l'electorat cap a Macron. Los « vòts sòcis » del primièr torn seràn al primièr torn de las legislativas (?) ; quí o asseguraràn fabrica una manipulacion mediatica dels amics al sant elegit Macron ; la dreita liberala vòl pas oficializar que sas idèas son las seunas, e es pas evidentament ni de l'esquèrra ni de la dreita, concepte de la dita revolucion de 1789, donc tornèm a l'ancian regime sul tèma. La santetat del regime es la Vena republica, coma sempre. La dreita sap qu'es ni de dreita ni ecologista. Son donc quasiment dos electors de Macron sus 3 qu'en votat per el, per paur de l'arribada de Marine Le Pen al poder (futilitat d'eleccions republicana francesa, e paur de l'administracion jacobina francesa) ; seriá estat una catastròfa pel sistèma ; car Marine Le Pen ajuda pas lo sistèma, mas lo farà explosar de l'interior (es evidentament pas escrit dins son programa, mas seriá la realitat, lo titanis republican es lo programa FN-BM); i a segur pas aquel vòt dins son electorat, mas es la realitat politica que careja. Çò que vòl dire que 2 electors / 3 son d'idèas multicolorada e jacobina en votar Macron, son conservadors del sistèma poirrit francés (res d'autres).
De mai podèm dire que 7 milions de ciutadans al melhor Macron que Le Pen, siá 20 de cent dels votants en comptar grand.
Jamai un president aviá en realitat estat mal elegit, 61 % dels sondats vòlon pas qu'aguèsse una majoritat, es una primièra, coma l'ensemble d'aquela campanha electorala ; cap politològue me podrà negar que per un còp los ciutadans franceses, talament motonièrs que son ( « des veaux » segon Charles), an portat al sistèma jacobina la negacion de la positivacion d'una politica ; e aquel personatge es pro-europèu .... mas de qu'es l'Union Europèa, senon l'expression del nacionalisme dels parallèlismes politics, mas pas un projecte europèu, sancièr ?
I a un fenomèn Macron çaquelà ; fabrica lo motonièr antosiaste, afinionat, dedins la casta al poder que se congosta de la situacion actuala, del sistèma dels privilègis republicans, mas « es la fauta de l'Euròpa » (per dire la tecnocracia e los lòbis franceses a l'Union Europèa ? Non, es la fauta dels autres ! ).
Sense lo PenelopeGate (les primaires de droite) e l'eliminacion de Valls (les primaires de gauche) [aquel seriá estat sus la meteissa via que lo Macron elegit], son anuèch lo chavista Jean-Luc Mélenchon (sindroma del Bonaparte d'esquèrra) o lo castelan François Fillon (la valorizacion dels privilègis republicans) que seriá al poder jacobin, l'Elisèu, puslèu François Fillon del castèl antic de Sablé sur Sarthe (« les français sont des veaux » Charles).
Son victòrias que se donaràn encara mens en triumfe republican quand se parla de governar ambe ordonanças (los edictes de l'ancian regime) coma sus l'ancian regime, que justament a govdernat per una casta en castèl de tipe Sablé sur Sarthe ; se podrà pas escriure qu'Emmanuel Macron es la democracia !...
Pel mens per un democrata, los ciutadans franceses sábon pas çò qu'es fins ara. Es ontologic a la pensada republicana francesa, pastada de la plan vista dictatura napoleoniana (Ier, IIIen).
Lo titanic èra mai grand que la barca de Tintin, mas i sembla vist las cortas idèas republicanas francesas.
Ara, fau comptar los vòts blancs, sovent jamai questionats dins las enquèstas, « car son supausats ges o bric pensar en politica republicana francesa ». La meuna grand-mair votava blanc sempre, per respectar d'aver agut lo dreit de vòt sonque en 1945 ; es pas aquel vòt que ne vòli parlar ; lo vòt blanc o l'abstencion que entre la banca de Rússia (emprunt fait per aver recebut refús de totes los banquièr del sistèma jacobin) o lo Banquièr d'afar (La Défense) refusava de votar. Aquel opinion politica sembla èstre de la mai en mai granda audiéncia ; la democracia dita francesa es pas la democracia, es quicòm mai prèp de la democratura, al confis d'aiçò, mas s'i calfa aisidament ; es del jacobinisme de sempre. Es lo concervatisme d'ancians regimes centralistas franceses que fan del cap-d'Estat un representant de dieu sus tèrra, e donc que se vòl universal e que fau votar per damorar lo sistèma jacobin en plaça ; mas la semantica de l'etiqueta es passat del rei al president, o a còp vesèm « l'homme providentiel » e pas confondre ambe « l'homme présidentiel », mas la casta damora en vista, en plaça, a La Défense, es mai clar ambe Emmanuel Macron ; lo desvelh de la casta jacobina es clara.
Lo merdièr jacobin contunha.
Avèm una administracion irreformables, un sistèma politic en autodestruccion, un gropeton de motonets o crabetas electriças e electors minimosament servils, e un sistèma mediatic als òrdres.
L'extrèma-dreita, malgrat èstre estupida (un chança pel jacobinsme) arribarà en junh al poder, o dins 5 ans.
Contrariament a las eleccions precedenta SEGUR QU'I AURÀ PAS REVIRAMENT AUTOMATIC par part de l'electorat cap a Macron. Los « vòts sòcis » del primièr torn seràn al primièr torn de las legislativas (?) ; quí o asseguraràn fabrica una manipulacion mediatica dels amics al sant elegit Macron ; la dreita liberala vòl pas oficializar que sas idèas son las seunas, e es pas evidentament ni de l'esquèrra ni de la dreita, concepte de la dita revolucion de 1789, donc tornèm a l'ancian regime sul tèma. La santetat del regime es la Vena republica, coma sempre. La dreita sap qu'es ni de dreita ni ecologista. Son donc quasiment dos electors de Macron sus 3 qu'en votat per el, per paur de l'arribada de Marine Le Pen al poder (futilitat d'eleccions republicana francesa, e paur de l'administracion jacobina francesa) ; seriá estat una catastròfa pel sistèma ; car Marine Le Pen ajuda pas lo sistèma, mas lo farà explosar de l'interior (es evidentament pas escrit dins son programa, mas seriá la realitat, lo titanis republican es lo programa FN-BM); i a segur pas aquel vòt dins son electorat, mas es la realitat politica que careja. Çò que vòl dire que 2 electors / 3 son d'idèas multicolorada e jacobina en votar Macron, son conservadors del sistèma poirrit francés (res d'autres).
De mai podèm dire que 7 milions de ciutadans al melhor Macron que Le Pen, siá 20 de cent dels votants en comptar grand.
Jamai un president aviá en realitat estat mal elegit, 61 % dels sondats vòlon pas qu'aguèsse una majoritat, es una primièra, coma l'ensemble d'aquela campanha electorala ; cap politològue me podrà negar que per un còp los ciutadans franceses, talament motonièrs que son ( « des veaux » segon Charles), an portat al sistèma jacobina la negacion de la positivacion d'una politica ; e aquel personatge es pro-europèu .... mas de qu'es l'Union Europèa, senon l'expression del nacionalisme dels parallèlismes politics, mas pas un projecte europèu, sancièr ?
I a un fenomèn Macron çaquelà ; fabrica lo motonièr antosiaste, afinionat, dedins la casta al poder que se congosta de la situacion actuala, del sistèma dels privilègis republicans, mas « es la fauta de l'Euròpa » (per dire la tecnocracia e los lòbis franceses a l'Union Europèa ? Non, es la fauta dels autres ! ).
Sense lo PenelopeGate (les primaires de droite) e l'eliminacion de Valls (les primaires de gauche) [aquel seriá estat sus la meteissa via que lo Macron elegit], son anuèch lo chavista Jean-Luc Mélenchon (sindroma del Bonaparte d'esquèrra) o lo castelan François Fillon (la valorizacion dels privilègis republicans) que seriá al poder jacobin, l'Elisèu, puslèu François Fillon del castèl antic de Sablé sur Sarthe (« les français sont des veaux » Charles).
Son victòrias que se donaràn encara mens en triumfe republican quand se parla de governar ambe ordonanças (los edictes de l'ancian regime) coma sus l'ancian regime, que justament a govdernat per una casta en castèl de tipe Sablé sur Sarthe ; se podrà pas escriure qu'Emmanuel Macron es la democracia !...
Pel mens per un democrata, los ciutadans franceses sábon pas çò qu'es fins ara. Es ontologic a la pensada republicana francesa, pastada de la plan vista dictatura napoleoniana (Ier, IIIen).
Lo titanic èra mai grand que la barca de Tintin, mas i sembla vist las cortas idèas republicanas francesas.
Ara, fau comptar los vòts blancs, sovent jamai questionats dins las enquèstas, « car son supausats ges o bric pensar en politica republicana francesa ». La meuna grand-mair votava blanc sempre, per respectar d'aver agut lo dreit de vòt sonque en 1945 ; es pas aquel vòt que ne vòli parlar ; lo vòt blanc o l'abstencion que entre la banca de Rússia (emprunt fait per aver recebut refús de totes los banquièr del sistèma jacobin) o lo Banquièr d'afar (La Défense) refusava de votar. Aquel opinion politica sembla èstre de la mai en mai granda audiéncia ; la democracia dita francesa es pas la democracia, es quicòm mai prèp de la democratura, al confis d'aiçò, mas s'i calfa aisidament ; es del jacobinisme de sempre. Es lo concervatisme d'ancians regimes centralistas franceses que fan del cap-d'Estat un representant de dieu sus tèrra, e donc que se vòl universal e que fau votar per damorar lo sistèma jacobin en plaça ; mas la semantica de l'etiqueta es passat del rei al president, o a còp vesèm « l'homme providentiel » e pas confondre ambe « l'homme présidentiel », mas la casta damora en vista, en plaça, a La Défense, es mai clar ambe Emmanuel Macron ; lo desvelh de la casta jacobina es clara.
Lo merdièr jacobin contunha.
Avèm una administracion irreformables, un sistèma politic en autodestruccion, un gropeton de motonets o crabetas electriças e electors minimosament servils, e un sistèma mediatic als òrdres.
L'extrèma-dreita, malgrat èstre estupida (un chança pel jacobinsme) arribarà en junh al poder, o dins 5 ans.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada