Al moment de l'independéncia del Reialme-Unit (fin de la guèrra entre Angleses e Gaelics d'Irlanda èra en Julhet 1921), Irlanda a causit de promòure sa lenga pròpria, lo gaelic d'Irlanda ; mas es sonque dins las annadas 1990 que la television arriba en lenga gaelica sancièra pels programas. Alara que l'escòla donava la lenga a TOTES/AS (la lenga èra de totes/as), ambe l'unic contra-exemple de l'Irlanda del nòrd (ensenhar a totes/as dona pas una regularitat sancièra a la lenga, o fau pas oblidar) ; es encara aquel problèma d'ensenhament que se pausa dins la partida d'Ulster del Reialme-Unit, costat Belfast, pausat per part dels unionistas, e tornat a l'actualitat ambe lo Brexit. La comission europèa pausa en problèma grèu aquela situacion d'Irlanda... que lèu un referèndum donarà la unitat a Irlanda ?
Pel moment es una signaletica junta ambe una novèla maissanta que me dona l'idèa d'aquel bilhet.
L'informacion (ligam) dona una fòto que m'agrada de veire. Dún Droma es Dundrum en anglés, e la signaletica Dún Droma es pausada primièr per las autoritats d'Irlanda.
Es un modèl de signaletica : donar lo nom del vilatge sus un meteis panèu e la lenga locala en primièr ; es jamai lo biais que se causís en Occitània per valorizar la lenga locala, l'occitan de totas las variacions fonicas; se preferís crompar un panèu separat (còst sul budgecte donc) e plaçar l'occitan devath, desota lo francés, lenga santa per la republica (article 2 de la bíblia republicana o constitucion), quora s'i pensa. la regularitat d'aquela pensada es sistematicament ligada a la vida bureucratica de l'administracion centralista francesa ; aital sus una autorota en Iparralde, los panèus en basco an desaparegut al moment de la privatizacion de la via !... L'Estat-nacion francés es una mercat-Estat-nacion... e cambia pas en foncion dels regime, quand Paris mana, es un mercat per s'imposar a els, ambe lo regionalisme parisenc, expansionista.
Podèm çaquelà notar que lo Conselh Territorial de Tolosa, Garona-Nauta, a causit de crear una VIA GARONA de Tolosa a Sant-Bretran-de-Comenge (ont i a pas de panèu en occitan) e qu'anirà dinca la Val d'Aran, aquela VIA GARONA es una via pedonestra, fau debutar per quicòm ! A pichonas piadas l'occitan es pichonetament respectat, pel Conselh Territorial ; fau una pichona avançada sul terrenh e una clara presa de decision politica al cap, ambe lo president del Conselh Territorial [Numèro 143 de mai e junh 2017 de la revista del Conselh] ; lo sistèma bonapartista francés assegura una administracion rassegurada...
la VIA GARONA es lo nom OFICIAL e que serà aital emplegat dins totes los oficis de torisme e totes los documents editats ; quand un francés vòl pas de l'occitan (lingüiscidi classic francés), la frasa en seguida es : « comprenèm pas, podètz tradusir » (es sovent los unics locutors o locutriças d'una lenga pòst-latina que fan aital), veirèm aital que la VIA GARONA aurà çaquelà franceses que l'emplegaràn ! e seràn autorizats d'escaraunhar la prononciacion ... Se la dignitat dels Occitans exista, los Occitans lor explicaràn de quin biais fau prononciar VIA GARONA als Franceses, e PUNT.
Mas la prononciacion e sa merdica grafia de la populacion de la lenga de l'edicte de Villers-Coterêt s'imposarà pas per los que fan a pè lo camin entre Tolosa e Sant-Bretran-de-Comenge. EXEMPLAR.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada