David Bowie a passat lo pont del riu.
Es un bilhet personal, soi estat sempre tocat per totas las creacions d'en David Bowie, de l'Anglés David Bowie ; donc anuèch malgrat totas las bonas novèlas que nos arríban del nòstre Sud, Catalonha (Principat), soi triste. E aqueste maitin la tristessa d'un òme de la creacion musicala mondiala, de l'avant-gardisme musical e cançonièr, un grand trobador modèrne.
David Bowie m'a acompanhat per apréner l'anglés, una lenga qu'èra aital pas sonque aquela dels tempses victorians, de la finança ajudada per las matematicas francesas, dels tempses europèus imperialistas mas una expression potenta d'una expression de la vida d'anuèch, pels meus viatges a Londres, per la vida culturala europèa e occitana del darrièr sègle.
Espèri que la concentracion mediatica francesa del repleg regionalista francés atudarà pas aquel grand òme, sa vida exprimida per totes los ciutadans francofònes, e de ne donar un resson que cal al nivèl que cal per la cultura europèa.
Lo meu grand espèr, es d'aver un jorn en Occitània, un cantaire e creador d'iniciativa culturala d'aquel nivèl europèu e mondial.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada