Ièr soi estat a Barcelona, fèsta democrata !

Dimenge, a Barcelona, los toristas avián la vision catalana de la fèsta politica, ciutadana, per la libertat de poder votar. Fòrça se questionava, sul estand de l’Assemblea Nacional de Catalonha que se vendián los esclògans sus pin’s e agafèts. Mas un torista parla anglés, un militant de l’ANC tanben, e sense cap problèma francés, catalan, espanhòl, o alemand.

Segur que mantunes seràn estonats, sobretot los que vòlon far creire, ara coma sempre que Occitània non pòt èstre coma Catalonha, e d’una certana mesura an rason ; per contra, èstre a Barcelona me sembla coërent, ambe las annadas que lo catalanisme caminava per Occitània per ajudar las associacions occitanistas abandonadas pel sistèma bonapartista, jacobin e anti-republican francés. En Enric Garriga-Trullols es d’aqueles qu’an passejat per Occitània per donar una dignitat a Occitània ; sembla que fòrça occitanistas lor agrada d’oblidar, de quina manièra lo catalanisme independentista d’En Garriga-Trullols a ajudat –per exemple- l’Escòla Occitana d’Estiu, e o fasiá ambe l’esperit d’un in-de-indedepentista catalan ; aquel independentisme es una longa istòria … que s’acabarà sonque ambe l’independéncia ; o podèm afortir ara que Madrid ajuda a fa pujar lo sentiment independentista en Catalonha.

La primièra manifestacion, i soi estat, Enric Garriga-Trullols èra tanben a manifestar. E soi estat a totas las manifestacions catalanas dempuèi levat la cadena de 2012. Soi estat content d’èstre benlèu lo sol aquel occitanista vengut en julhet per manifestar a Barcelona.

Donc, la manifestacion d’aièr i deviá èstre. I soi estat amb un amic, Joan-Pau d’Agen. Per èstre a l’ora, e non pas i anar en automòbil, avèm fait una pichona etapa en Cerdanha (podrètz escotar sus aquel blòg l’entrevista de Tomà, a man dreita de l’ecran). Jà en Cerdanya, mitan rural, s’entend plan clarament que son independentistas e que la segonda lenga del comèrç es lo francés, car de l’autra banda de la frontièra del tractat del Pirinèu, tractat qu’a separat un pòble unit en dos, e Cerdanha (Font Romeu de Puigcerdà) e Catalonha-Nòrd del Sud (Perpinyà de Figueres), s’en parla gaire, lor sembla una vergonha ; la dignitat catalana, aquela d’una nacion, es oblidada dins lo taüt republican francés.

E lo maitin, direccion Barcelona, ambe una etapa per daissar l’auto luènh de Barcelona centre. Avèm decidat en autò, ont deviàn daissar lo veïcul e prendre lo tren (pauc car ambe la RENFE, o cal dire). 40 km abans serà pron. Jà avèm pas mestièr de demandar a quina ora arriba lo tren per BCN, l’entrada de la gara e lo quai son emplenats de manifestants de jaune vestit ; la «revolucion jauna» s’amassa per Barcelona, e prendrà lo tren de la RENFE, los trens de la FGC, e lo mètro, un dimenge maitin.

La manifestacion d’aièr èra un grand moment de catalanisme, fauta pas ligam per trapar vídeo de tot escantilh, jà aquel diluns : «lo catalanisme deuriá èstre interdit» se diguèt en seguida, de la boca dels pòst-franquistas, un membre del PP, o dels que Manolito Valse es vengut sosténer, un còp èra. Totas las frasas des unionistas o imperialistas madrilencs e las loras collaboracions (Butiflers), fan pujar lo vòt independentista ; del temps d’En Enric Garriga-Trullols l’independentisme pujava mai o mens a 40 de cent de la populacion, e sobretot sense aquelas organizacions ciutadans qres seriá estat possible anuèch …. ara que fan qu’en quatre jorns, una manifestacion es cridada e amassa una vila coma Avinhon al centre de Barcelona, sense espotir una sola flor, ni una sola batèsta epr saber quí dèu prendre la paraula, e lo personal politic en bais de l’estrada a participar e escotar.

Arribat a l’estacion de la plaça de Catalunya, l’estacion èra jà plena de manifestants, èren 1 ora abans la debuta oficiala de la manifestacion ; arriba l’ora, e la plaça s’emplena aviat : ai donc perdut lo companh que vos donarà una vídeo sus la manifestacion. Mas gaitatz de l’interior çò que podiá veire :

Al sobre del panèu CataloniaVotes i a l’equipa qu’a preparat la manifestacion. Ara, pel referèndum, #9N, s’anonciava dimenge mai de 5.000 volontaris, determinats per Internet en doás oras. Anuèch diluns son segurament mai de 20.000 ! Es aiçò la determinacion democratica catalana, non falhirà.

Dins la massa, i a de totas las populacions, vengudas en familha, en grope d’estudiants, en grope de musicans, etc. I a autanplan d’òmes que de femnas. Sus l’empont, son Na Carme Forcadell e Na Muriel Casals (femnas per parlar oficialament) seràn al discors de confirmacion de çò que totes e totas me sábon jà explicar, digerir, e tradusir en rire quora lo nacionalisme espanhòl parla a Barcelona. La revendicacion de la massa es pas per entendre lo discors, es per mostrar al monde, e donc tanben a Madrid, que son aquestes catalans (es pas una question) ; sus l’empont, una organizacion a la minuta prèp, la cançon que question «que vòlon aquestas gents ?» de Na Maria del Mar Bonet es donada, Lluís Llach es al pianò joguant, e plan mai d’autres artistas… Un vertadièr espectacle per las multiplas televisions que fan en directe, l’espectacle, perdon la manifestacion.

I a una organizacion, cridada 4 jorns abans, sense cap de dobte d’un nivèl jamai tocat per una organizacion civila en Euròpa, civila e PACIFICA. Pas una flor serà tocada, pas una flor, pas un incident.

14h30, a l’ompra del costat de El Triangle, las taulas per minjar èran a l’ompra e se minjava coma un dimenge normal, la manifestacion èra acabada. Se minjava tanben sus la granda plaça de Catalunya, pas un papièr serà daissat.

O cal dire tanben quora sèm arribats, lo temps èra ensolelhat, jà se preparava l’intronizacion ambe la bandièra independentista catalana, de l’estatua del president Lluís Companys, aquel que los pétainistas de Bretanha an donat al dictator Franco, e que la tropa de Franco fusilhèt.

Soi estat tanben questionat per la bandièra que portavi, e quora parlavi d’Occitània, èra aisit per me far entendre de donar la Val d’Aran coma illustracion ; se sap de qu’es la Val d’Aran a Barcelona ; sus l’empont çaquelà, la lenga occitana d’Aran es pas estada entenduda. Es pas normal. Donc soi estat questionat, e fotografiat, 13h30, la meuna fòta passava sus Twitter. sus l’empont èra tanben aisit per clavar la manifestacion de sant Els Segadors, e aquí non falhirà digun per cantar, tanben la vídeo èra al vrespe sul site de Vilaweb.cat disponibla.

Es pas causa excepcionala, pensi pas que una sola mameta catalana sapiguèsse pas enplegar Twitter, per militar per l’independéncia, an los arguments en boca, e twitter al cap dels dets. Mai o mens 80 ans, sul banc, a 14h30, tres mametas sharravan, arguments contra arguments e responsa del triò, e pas per badinar coma se fabrica a Marselha ; la pancarta e sa bandièra estelada blava sul costat del banc, al cap d’un pal, donava jà lo tèma de la seriosa discutida.

Totas las generacions èran presentas ; sus las Rambles, pas un jornal en lenga catalana es disponible a 14h50 !

Totes los mèdias fasián en directe la manifestacion, que fosquèssen de lenga catalana (Xarxa, RAC1, Catalonha Ràdio e Informació, etc.) o los mèdias en lenga de Madrid. Mas es plan segur una «revolucion jauna» (dixit Muriel Casals) que passa principalament per Internet (nos explica dins una entrevista que traparètz sus aquel blòg Francesc ) ; quantes manifestants gaitavan vilaweb.cat, o podrai pas jamai comptar.

La manifestacion acabava, las camisetas jaunas fasián bravament concurréncia als toristas bronzats dins los restaurants del Raval.

Soi tornat a 15:15 sus Granollers, en esperat lo companh, ai près de minjar al bar de la gara ; ai plan comprès que … me voliá pas entendre parlar catalan ; visiblament ambe lo mot VÍ (qu’es en occitan lengadocian o gascon similar, la mesma prononciacion), li farà mestièr d’una femna de l’endreit per entendre VINO. Donc, clar, los Catalans e l’independentisme, son pas plan venguts dins aquela botiga de l’estacion de Granollers. La «majoritat silenciosa» es installada per la RENFE dins comercis de proximitat per far calar la lenga del país, es lo modèl Franco o francés.

Entendi melhor En Enric Garriga-trullols quora se declara independentista, e entendi milhor perqué puja lo vòt independentista, dempuèi 4 ans d’immobilisme o negativisme politic del Mariano Rajoy. Es donc normal aquela mobilizacion democratica catalana, la primièra rason es la gestion de Rajoy de l’Estat espanhòl, puèi la segond es la mobilizacion superiora en argument e organizacion que se fabrica en Principat de Catalonha. La pòrta de sortida sembla pròcha per totes los manifestants de 2014.

Òsca al pòble catalan, e coma nos indica un comerçant d’un vilatge prep de Ripoll : «veirem se nos en sortim», per nos saludar quora partèm amb un café en boca, nosautres «los Occitans».

O pòdi ajustar, LOS CATALANS SE NE SORTIRÀN D’ESPANHA, ne soi segur e segur ara de mai en mai.