Espanha, un real dangièr per la democracia europèa

Es urgent d’esciure a las elitas parisencas, qu’an un real problèma ambe çò que se debana en Catalonha-Espanha, ara.

Dempuèi 2010, lo tribunal constitucional espanhòl a provat que regulava non pas l’aplicacion de la constitucion mas lo programa liberal del pòst franquisme.

Per las darirèra eleccions de novembre 2012, lo president de la Generalitat de Catalonha, Govèrn autonòme del Principat de Catalonha (una partida dels Païsses Catalans), en Artur Mas, perseguís lo ròtle que lo pòble li a donat pendent las eleccions, es de dire lo camin cap a l’autodetermicion del pòble catalan, en debutar pel Principat de Catalonha ; per aiçò far, se cal desfar de las pichonetas administracion espanhòla que damóran al Principat e bastir un rebat internacion a la novèla estructura mai independenta del poder madrilenc, a l’imatge del Portugal. Coma tot camin cap a l’independéncia e en temps de patz (se Madrid accepta lo periòde de patz), serà un pauc complicat perqué cap constitucion, ni cap tractat internacional establís aquel camin juridic, l’independéncia. Lo 9 de Novembre 2014, es previst una CONSLTACION que los espanhòl dídon referèndum dempuèi diluns passat … i a una granda evolucion aquí ; Aquel referèndum coma díson a Madrid es una CONSULTACIÓ coma díson al Parlament de Catalonha ; es una question autonomica, refernt juridic del Govèrn de l’Autnomia catalana.

La lei de las consultacion es estada notada per una majoritat d’esquèrra de l’ancian govèrn de Catalonha, 69 % de vòts parlamentaris. Es donc en referent a-n aquesta lei, e en consequéncia dels programas politics de la majoritats dels partits actuals catalans, que la votacion del 9 de Novembre (9N) es autrejada pel President de la Generalitat de Catalonha.

Lo govèrn central madrilenc, de color PP e qu’es sotengut pel PSOE sul tèma, a per astre e en procediment rapide (extra-ordinari) despausat un recors a l’obertura dels burèu diluns maitin ; lo Tribunal dit constitucional que jà l’estatut juridic de la Generalitat de Catalonha ne vòl pas entendre parlar (totes son del PP) , a donc normalament ajournat lo degret del president Mas ; lo procediement es conegut, l’an practicar los Espanha, esperar esperar esperar dinca que la causa fosquèsse oblidada ; aquí dure dempuèi 4 ans ! 

Lo defís major es ara, non pas en, mas del sistèma politic, que al PP determina qu’i a una societat silenciosa que non vòl del referèndum, mas que son espanhòls (sense los nombrar). La consultacion a per tòca de donar una vista internacionala a l’onda electorala, una mesura reala, de las volontats independentistas catalanas.

Los sondatges, entre 45 % et 51 % dels Catalans, un pauc mens de 60 % a còps (mas mai lo PP trantolha, mai la chifras dels independentistas pujan) vòlon votar l’independéncia, e mai de 80 % vòlon votar.

La Constitucion de l’Estat madrilenc, aprovat per referèndum en 1978 es jà un grèu problèma dempuèi 20 ans en Catalonha, la reforma d’aiçò sembla impossible, blocat per una pensada franquista qu’es encara an poder a Madrid.

L’abséncia de reforma espanhòl es degut a un extrèma nacionalisme, tipe franquista, dedins lo PP o lo PSOE, e donc las règlas concensuada del pòst-franquisme sense aver realament pausat lo problèma del franquisme d’abans 174, s’agota anuèch. Los pòst-franquistas son lo grèu problèma per Espanha, e donc tanben per la libertat dels ciutadans de Catalonha e Euskadi-Navarra.

Artur Mas e los aligats (nacionalistas catalans contra l’imperialisme espanhòl) an respondut a la demanda dels ciutadans de Catalonha, e en l’abséncia de volontat de parlar dels Espanhòls, se destruirà lo concensus pòst-franuista, e se bastirà una treala democracia catalana, luènh de la renta pòst-franquista ; Lo Partit popular (PP-UMP-PPE) al poder e lo Partit Socialista dit obrièr espanhòl (PSOE-PSf_PRG-PSE) son dins l’incapacitat de dnar una responsa ; l’afar dura dempuèi 20 ans ! Mas lo mai grèu es que la comission europèa serà lo rebat d’aquel integrisme nacional-expansionista espanhòl, vist que la comission es lo rebat dels Mercat-Estat-nacions, dels imperialistas europèus qu’an faricats guèrras e frontièras sul mai pichon continent de la planèta.

Lo refús democratic es espanhòl, es pas catalan. Contrariament a çò qu’explícan los saberuts de l’istòria d’Espanha a París. Ai al cap una nostalgia de las ancianas referéncias escolasticas parisenca. perqué ? perqué son pressionat per las elitas espanhòlas e se vòlon tornar en Espanha, lor cal escriure que los Catalans son els lo problèma. La pression de l’integrisme politic espanhòl es d’aquel nivèl franquista que jamai.