Aquò farà fongtemps que la pensada unica portada pels comunistas a encontrat «un falord»* sonat Fèlix Castan ; a jamai poscut far dintrar de sa vida la pensada occitanista dins lo PCF ; èra plan considerat pendent mai de trenta annadas coma un falord politic dangierós pels militants del PCF. E coma la glèisa pels «bons cristians», los comunistas franceses an jamai fait d’ajornamiento sul tèma. L’estèla indica que las presas de paraula de Fèlix Castan son estadas per d’unas coma los «sants» libres de las messas, o practica regulara religiosa diversa, un revelator d’un pantais, arribar a convéncer lo pòble occitan qu’an la «santa» solucion, se sona recuperacion politica per ajudar d’unes militants de suportar las presas de pausicions pròchas del jacobinisme a París, coma los autres partits. En general, sabon pas quitament argumentar ambe las tradicions ancianas occitanas, la devesa sábon pas çò qu’èra, mas ne fan un complèxe perqué se son enganats pendent la guèrra l’Argèria.
Mas la CGT Spectacle velha encara a la pensada ortodòxa per l’occitanisme, sobretot dins lo mitan musical occitan, e las subvencions autrejadas.
La question que pausèri a Fèlix Castan un mes abans sa mòrt, espèra encara una responsa : me, «-quina es la diferéncia entre ciutadanetat e nacionalitat ?», un dicípol d’aquesta religion comunista franceses, religion ligada a la volorizacion en sens unic de la paraula sobre l’occitan se podrà fotografia ambe un sant personatge tolzan, Claude Sicre ;Lo Claudi Sicre a refusat de donar la question dins un debat «democratic» al moment de la famosa jornada sonada «forom» de las lengas, e que de fòrum a pas brica la realitat, a quitament una potencialitat de far fugir l’occitanisme qu’es pas decretat sant e ortodòxe, en general pro conservator del sistèma francés en Occitània, vist d’esquèrra. D’el Fèlix Castan ai pas agut la responsa, ai sonque agut un « – es una bona question» (esperavi res coma responsa, mas la non responsa explica plan perqué vòlon pas tractar lo subjecte, lo nacionalisme francés d’un Ernest Renan o Mauric Barrès). Aquel tipe de pensada se podrà legir dins L’Humanité, La Terre, Mesclum dins La Marseillaise, mas tanben dins Le Monde Diplomatique que fabrica un non-res-compreneson de çò que se debana en Catalonha. Aquel occitanisme comunista pensa que l’independéncia d’Argèria o de Catalonha, aurà pas consequéncias sus Occitània, e donc cal pas parlar de las errors d’aquel occitanisme comunista, o de las errors del comunisme francés (?).
Encara un còp, un encontre lomanhòl pòrta cada annada la «santa» paraula del debat comunista sus l’occitanisme, e s’autoproclama lo sol a o far … coma cal. Aquesta annada es la soma de las elitas «occitanistas» e pròches dels comunistas qu’es convidada, sonque eles, es clar que lo monilh servís de manièra de non pas pèrdre la «santa» paraula de Fèlix Castan. Sèm pas en Alemanha de l’Èst, mas la paret de Berlin es pas tombada dins lo cap de Daziron.
Donc dins un document imprimit e mandat vaquí mai de tres setmanas en pdf, ai poscut venificar lo tipe d’ostracisme que pòrta aquela pensada filha autoproclamada del Fèlix Castan ; se sembla que l’autoproclamacion fosquèsse pus gaire democratica per acceptar la question que pausèri a Fèlix Castan e qu’espèri d’el e d’autres comunista franceses, la responsa.
Aital una militanta de Montpelhièr a fait una remarca, ma fe, pro clara ; son entre mascles !
L’unica femna del programa imprimit, sembla èstre la secretari que sap las causas super-poeticas, e que de l’occitanisme ne dèu pas saber grand causa vist que l’ensenhament se pratica ges dins las formacions subvencionadas pels Conselhs Regionals d’Occitània. La poësia es causa simpatica, ges derengador per la «granda» pensada masclista d’un occitanisme d’òmes sants apòstols de la version comunista de l’occitanisme.
E coma la critica es arribada a l’ora, sul pic i aguèt cambiament, que foguèron mandats un pauc pertot per la correccion. An convidat l’estraztèga e protectriça de la bona pensada universitària, la Marrida Joana. Per saber quí es aquela Marrida Joana, o cal plan notar e legir aquí ; atencion es un tèxte fòrt e MESURAT per mantunas experiéncias e crotzament de discutidas, es pas un tèxte pensat a la lèsta.
Sembla qu’i aviá urgéncia, per credibilizar lo discors lomanhòl e lo fòrabandir del masclisme d’un occitanisme vièlh e que se dèu renovelar dempuèi 50 ans, sancierament en pensar a totas las professions que son l’occitanisme en viu.
Donc, en conclusion, es un endreit qu’es gaire utile a l’universalitat de l’occitanisme ; cal saber quí son e son listat ; cal èstre socialistas (ges del costat de Manolito Valse, donc) o comunistas (d’Occitània) per aver lo dreit de paraula. Aquela tria de la pensada sembla per son extremisme a-n aquela dels nacionalistas de dreita francesa, a a la pensada segura dels poders d’Alemanha de l’Èst, la paret es pas tombada dins l’occitanisme politic del XXIen sègle ; sempre lo retard al cap. Aquò podrà ajudar mantunes de pensar que la pensada aquela es pus d’actualitat, mas es malastrosament encara un verm per non pas ajudar de convéncer la populacion sancièra realament installada a viure en Occitània.
-°-
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada