La famosa formula latina
Salus populi suprema lex esto es
nascut ambe la legion de Ciceron. L'autor de la vièlha frasa aviá
coma ambicion de nommar dos magistrats, « del poder reial, que se
podián dire preires, jutges o cònsols», car auriá «prioritat,
justícia e conselh» e que per els «lo salut del pòble seriá la
lei suprèma», Ollis salus populi suprema lex esto.
Probablament inspirada per una de las dotze leis,
aquela frasa es encara famosa e es sovent donada dins las
deliberacions oficialas, dins los discorses o en propaganda politica,
o dins las campanhas electoralas contra l'independentisme catalan.
Una
lei es possiblament acceptada sense la legion que l'acompanha ? Alara un candidat a la campanha electorala de PP, donarà que «cal l'armada per calmar» lo maissant independentisme catalan. E cap elegit d'autres Estats europèus i anirà protestar, quitament al Parlament Europèu actual !
Es
encara aquela frasa pensada en espanhòl que fabrica los discorses
actuals dels imperialistas madrilencs (los magistrats nommats son los
extremistas del Tribunal Constitucional espanhòl, mas avèm lo
Conselh Constitucional a París). La frasa serà sortida per evitar
lo boicòt de las talhas d'Estat, donat que cal boicotar per èstre
escotat, la lei la cal oblidar ! Aquela frasa debuta aital lo
questionament de saber de quina manièra se determina LO PÒBLE que
lo lei se dèu suportar.
Alara
que, per la lei, l'important èra d'èstre un element de convivéncia
ambe los ciutadans o subjectes del rei (aquel designat pel dictator vièlh), la frasa famosa establís la
lei coma una emanacion del pòble e que s'imposa al pòble, sense
pluralitat.
Quand
lo pòble es designat pel sistèma politic, e sobretot formatat per
obténer un mercat (mediatizat, francizat o espanholizat), gràcia a un centralisme de
l'educacion dita nacionala, e lo centralisme del redaccional de
premsa, papièr, audiò o vídeo. Se vei alara melhor que fargar leis centralistas es jà destrusir la diversitat dels pòbles, l'expression politica del pòble, sobretot lo qu'a acceptat la sotmission.
E
quand la lei es la basa del mercat, de l'Estat-Mercat, tot se podrà
exprimir aital per l'entrepresa :
Mas
lo problèma es que sèm en 2015, e que lo monde vira pro aviat, mai
aviat que lo jacobinisme se podrà cambiar, o quitament reformar ; lo sistèma jacobin espanhòl ne vira parier en lentor de la reforma e pels respectes dels pòbles.
Totes
los grands imperialistas l'an emplegada per justificar una lei
novèla, un lei de sotmission del pòble.
Fàcia
a la lei, tanben se plaça la libertat, aital «me diguètz la lei,
soi la libertat» Alfred de Vigny a la fin del XIXen sègle, al moment que s'imposa lo discors d'uniformitat de la IIIena republica parisenca ; se
pausa aital la libertat fàcia a la lei, l'abséncia de lei parla la
libertat ; es aital que, dins los contra-discorses als
occitanismes politics, se parla de vóler l'anarquia fàcia a l'Estat, la securitat d'Estat fàcia a la libertat de pensar lo politic diferentament, l'Estat es alara sinonim de dreit, de lei, de conservar lo sistèma
ancian, e donc d'estabilitat per poder viure o conviure dins un Estat
ont, non pas la casta domina, mas ont la lei es aplicada, se la
justícia fonciona coma lo ben de totes (çò qu'es jamai lo cas dins un sistèma imperialista).
Mas
pichon a pichon, dedins l'Union Europèa, la lei es pus lo poder dels
Estats, avèm alara un similar de concènsus que fabrica una lei comuna ; aital
jamai es estat pro clar que « Consensus non concubitus facit
nuptias», e en respectar pas la lei comuna, Ongria fabrica un barbarisme
politic que refusa de recebre los migrants, entre Sèrbia e l'Union
Europèa, alara que Grècia a refusat, tanben, de ne fa la gròssa gestion (sovent per incompeténcia d'Estat). Donc
lo «nuptias» es pas fabricat per la lei comuna, la pensada politica
s'imposa pas per la lei... L'Union Europèa acaba de ne veire los
limits, la geografia fabrica pas un Parlament que s'ajudarà de las
leis comunas.
Malgrat
aver estat tanben migrants, un còp èra (aprèp 1956), los pòbles
de l'Euròpa de l'Èst, pels autres migrants novèls an refusat
l'estatut de refugiats que els avián jà acceptat per els.
L'integracion de l'Euròpa de l'Èst dins l'Union Europèa, èra
tanben la vision d'un grand mercat que podiá ajudar a destrusir lo
comunisme e l'integrisme politic, la causa sembla pas èstre una
realitat politica 20 ans aprèp. La situacion en Ucraïna fabrica tanben lo problèma de la paur russa fàcia a l'arribada de l'Union Europèa.... a la pòrta.
Tota
l'Euròpa de l'Èst sembla pas aver entendut lo messatge suls
problèmas ancians de solidaritat entre los pòbles en dangièr
politic. Aital Ongria es estada rejunhada per Polònia, Tchequia e
Slovènia, los Estat qu'an plan acceptat de recebre las entrepresas
occidentalas per salvar l'economia destrusida pels comunistas o
soviets ; lo capital aguent comprès l'interès dinerièr
d'aquel enjòc, e quasiment amagat aquò dins una solidaritat
economica que l'Euròpa occidentala a pagada al prètz del caumatge
elevat !
Anuèch
es la lei, los accòrds internacionals de Schengen (prèp de
Luxemborg) que son destrusits per una pensada politica integrament associada al mitan catolic de l'Euròpa centrala ; cal notar que los accòrds que
fan leis, son pas passats pel Parlament Europèu per èstre melhor
acceptat democraticament ; donc se son acabats ambe una decision
grèga, puèi ongaresa, puèi alemanda e austriaca.
La
lei es corta quora los pòbles son pas questionats sus
l'acceptabilitat. E acceptat per una casta coma una lei per totes,
los tractats europèus son jamai estats acceptats pels pòbles que se
devon plegar a èla.
Se
parla de crisi europèa, se parla de crisi del sistèma europèu, e donc que cal jumpar tornar per aver una
autra bona evolucion europèa, mas dinca quin moment farèm l'Union
Europèa sense los pòbles ? Quand l'extrèma-dreita que faguèt
las guèrras de 14/18 e 39/45 arribarà al poder ?
L'extrèma-dreita e extrèma-esquèrra li agrada lo jacobinisme, e serà a
contra-còr que l'esquèrra nacionalista francesa pactarà ambe los
turiferaris de las leis jacobinas (tèxte recent legit del calam del Jean-Luc Mélenchon), las leis que fan que
l'administracion se transformèsse en castig contra los pòbles,
pòbles devenguts sotmetuts e sovent lo plega-esquina que sap
mercejar lo mèstre d'«èstre tant bon», a cada visita en monde
elonhat del poder central.
Lo
poder al singular, li agrada la lei unica, per arribar al poder es
mai aisit. Quand las leis se votavan -dins l'ancian regime- a
Pau-Lescar o Avinhon, las règlas èran acceptadas de totes en
Reialme de Navarra o en Comtat Venaissin ; quand los borgeses
d'ailà an abandonat de votar las pròprias leis, èra per aver un
mercat que lor seriá mai grand, e una riquessa a-n aquela dimension
bèla. Los qu'i an perdut, son los pòbles de Navarra e de Provença.
Èrem lo 22 de setembre de 1792, La Terreur debutava en fRança,
França a la lei unica e parisenca ! Lo fenomèn es similar ambe
l'Union Europèa e fRança d'anuèch, mas los nacionalistas franceses
vòlon tornar al sistèma que La Terreur lor donava l'avantatge,
vòlon pas donar a totes los pòbles la libertat d'aver lei -la
ciutadanetat- que lor agrada lo melhor en foncion de la realitat de
vida dels pòbles concernits (Navarra-Bearn e Venaissin = Occitània),
de l'evolucion que prejudique al pòble occitan, los nacionalistas
franceses ne vòlon servar que l'ignorança ; lor agrada de
l'evolucion dels sitèma que lo sistèma politic que los favoriza lo
mai.
Lo 27 de setembre de 2015, la dignitat catalana s'exprimarà, l'objectiu es d'aver leis pròpria e un sistèma politic que lo respecte.
E coma un Estat que nais, a ondas politics a l'entorn, soi segur que Espanha ne tendrà positivitats (aprèp), mai tanben sobre l'aprosmada Occitània, aquel espaci voide de decisions legalas que se trapa al nòrd de Salses.
