Jà en 2011, s’esperava la LGV de cap a Barcelona, per Tolosa. Los elegits son estats al nivèl d’autoritat que la decentralizacion lor a bailat, pas brilhents, brica. La linha es ara retardada a 2030 ! Aquesta linha se dèu triplicar, sus la linha existenta per poder melhorar e assegurar las correspondéncias de Narbona, mai aviat que ara. Res se farà, perqué ? Benlèu perqué es mens car del tot lo sistèma vist en estèla a destinacion de París, lo cuol de sac logistic europèu. Benlèu que lo lòbi industrial es mai eficaç per aver un mercat mai gròs … cap a París.
Lo punt de vista de dreita nacionalista francesa e socialista-prg es que cal a tota fòrça una linha cap a Bordèu-Sant-Joan, o de Perpinyà cap a París. Es un punt de vista conservador. Es tanben un punt de vista catalanista per aver obratges e mercat parisenc ; ai jamai vist un catalinista regretar l’abdan de la linha Lyon-Mulhaüsen qu’es mai importanta pel mercat europèu e lo transpòrts dels camions (300 km/h es pas pels transpòrts de camions). Mas tota l’Euròpa a reglat aquel problèma ambe las linhas de granda vitessa, 220 km/h.
Lo problèma es pas d’aver linhas de granda vitessa, mas lo problèma es l’organizacion reala de las prepausicions logisticas de la SNCF ; la SNCF s’es renduda incompetenta en ofèrta de qualitat, mas non pas per desvolopar projecte industrial qu’engraissan los lòbi del bastiments e òbras publica, contra los camps agricòles que fan necessitat per aver produccion de bona qualitat per las populacion e prèp dels clients, sense transpòrts ; l’estèla dempuèi París es la pensada unica de Sant Lazare de l’entrepresa SNCF, de cap manièra es un projecte que respecta los transpòrts collectius de Catalonha nòrd, o d’Occitània. Es aquò que lo Partit Occitan explica dins un comunicat. E soi prefeitament d’accòrd ambe aquel comunicat.
Ai jamai vist una critica dels catalanistas del nòrd, sul fait que Figueres es encara un luòc d’escambi de vias ! Es una barbaritat de las grandas, consequéncias d’una pensada centralista dels sistèmas ferroviaris ; coma ai poscut jà l’explicar dins un bilhet ancian.
Mas del costat occitan, nos podèm çaquelà questionar sus la critica del POC, al moment que lo POC explica pas perqué lo CR de Miègdia-Pirinèus ( i a un conselhièr regional qu’auriá poscut s’interessar al subjectes), lo CR a pas de politica per trapar una correspondéncia a Enveigt-La-Torre-de-Cairòl per la linha cap a Barcelona (Tolosa-Enveigt-Barcelona), qu’es segon l’ofèrta tarifària, la mens cara comparèm ambe Tolosa-Narbona-Figueres-Barcelona-Sants. Al meteis nivèl avèm pas vist digun en Catalonha del nòrd o Cerdanha per criticar una modernizacion d’aquesta linha sul modèl madrilenc, e donc dins lo vièlh fantasme militar que vòl que l’invasion militara podrà arribar pel ralh ; donc al moment de la modenrizacion sancièra de la linha, digun a criticat l’estupiditat que consitís de cambiar tota la linha de Puigcerdà, mas pas l’amplor de la linha, per l’adaptar al contèxte europèu, e ajudar tren europèu a dintrar en Catalonha. La vièlha revision de la linha se faguèt ambe ecologistas al govèrn de la Generalitat de Catalonha, per la decision politica d’o far, e l’urgéncia d’o far (se faguèt sense ajuda europèa).
Se perdrà mai d’una ora a Puigcerdà en esperar lo tren que s’amaga darrièr los camps de blats e que camina lentament cap a Barcelona. E la linha es de l’amplor madrilenca … malgrat una modernizacion sancièra jà farà doás o tres annadas.
L’abandon de la linha LGV es una critica aisida, per temps de crisi ; mas cal plan dire que lo subjecte es bravament mal partit dins las basicas decisions politicas, ontologicas al sistèma SNCF e RENFE. Es aquò que cal cambiar, e còsta mens car d’una longa linha LGV, e que las “gentas” pressions entreprenarialas acceptadas.
-°-
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada