Un debat acaba d’èstre organizat a Montpelhièr sul tèma de «le peuple a-t-il un avenir ?» e sa sobrevivença donc… Quora lo singular es un problèma tipicament francés, sèm dins lo registre religiós republican, dempuèi Ernest Renan e Maurici Barrès los intellectuals franceses fan una assilimacion concreta entre l’antropologia e lo juridic, i aurà alara un sol pòble quora i a un sol sistèma juridic que fabrica un ensemble qu’es dich alara coërent e alara dich una nacion, soleta ambe sa lenga e sa capitala (sul tèma etnista, una lenga = un Estat o sistèma juridic), ambe donc una sola lenga imposada e assimilatriça.
Lo public nombrós es supausat legitimar lo discors, es lo dictat de la majoritat contra la talvera qu’es supausat aver desaparegut per assimilacion organizada e manipulada pels mèdias qu’an sempre refusat de donar la paraula diferenta e alara non nacionalista francesa.
Lo modèl francés es de l’etnisme aplicat, una faiçon de practicar lo netejament etnic (eliminar d’etnia e la diversitat umana) devath lo pretèxte de la lenga emplegada per escriure la lei.
Lo singular es de donar en parallèl ambe «lo pòble de dieu» que mantunes ciutadans occitans pòdon entendre regularament dins las messas catolics de uèi. L’unicitat de pòble de dieu sembla fòrça a l’unicitat del pòble republican francés. l’agnostisme explica que dieu existís pas, e l’ecclesià i crei pas, normal non. E bè, pel concepte “le peuple” d el’Estat francés se tracha del meteis biais : la republica es una religion, i cal creire en fRANÇA.
De mai, un debat es interessant sul tèma, se lo punt de vista del indians locals es près en compte, senon es una provocacion etnista francesa : vesètz que lo pòble cocitan existís pas, avèm debatut del tèma e i a pas quitament agut un sol comuncat de premsa dels partits de la dignitat occitana, nimai res coma protestacion dels elegits (supausats representants republicans e democratas), etc. Donc, la revelacion es la preséncia de France Culture e d’un debat aital per assegurar que lo cambat es ganhat, rassegura lo nacional-expansionisme francés. E coma “lo pòble” version religiosa, i cal creire. L’abséncia fabrica la cresença, l’ignorança fabrica la cresença, la seleccion de las presas concensualas e orquestradas de las paraulas politicas fabrica lo saber.
Es que la faiçon de practicar lo debat sul subjecte, a dreita o a esquèrra, sembla fòrça a una sampitèrna manipulacion politica ? Cornelius Castoriadis aviá un fum de causas d’explicar, oblidadas per las elitas autoproclamadas per aver la bona definicion religiosa de pòble republican parisenc.
Philippe Caubère a agut 10 segondas per l’explicar ,sul tèma de l’accent del midi, al pus cortet, dins un programa cultural, mas pas lo temps d’anar debatre a Montpelhièr, sul sicut politic de l’accent… Lo ròtle que France Culture li a donat èra basat sul l’umor teatral, una pietat radiofonica avinhonesca. Lo religiós es una causa seriosa s’es republicana e concensuala, sense critica, sense critica qu’es supausada radicala ,ar provinciala ; la vision parisenca (malgrat las colors politicas son sempre similaras) son alara decretada universala e duberta sul monde.
Lo complèxe es la democracia, lo simplisme francés es republican, es ges democracia ; Michel Dubet dedins lo sistèma educatiu d’Estat explica que la republica es pas la democracia, zo podèm entendre sobre France Culture.
-°-
Cal perlongar lo debat … Yahoo s’en carga, ambe son programa “answers”, en emplegar una lenga regionala plan emplegada a Londres :
France Culture es dins lo camp de la compassion lingüistica, las «langues régionales» son per esséncia limitada al nivèl geografic, alara perqué las conservar.
shall we preserv, either keep alive, the still beautiful patois from Paris ?
Paradoxalament, las lengas regionalas son tanben per las enterrar, non pas perqué son lengas, mas perqué lo concepte es francés e gaire universal.
En francés, nos podèm questionar se lo francés es justament tanben una «langue régionale», una lenga d’un espaci de poder limitat, e que pratica Yahoo-Answer per se poder dubrir sul monde e respondre a question que sembla pus capable de practicar en dignitat, coma lo nacional-expansionisme a fabricat l’occitan a Montpelhièr. Lo populisme francés a plaçat l’occitan dins la constitucion aprisenc, coma una compassion lingüistica juste suportable aital … jà i a una evolucion.
Ja l’evolucion es tanben de se pausar la question… Mas la responsa del NON a la question serà per eliminar lo pòble que parla una lenga, coma Hitler estimava pas lo gai, los Ròms, o los josius ? Vesèm que la question pausada en francés sobre un site anglosaxon es realament un problèma de pensada umana.
Non pas vóler de las lengas, es non pas vóler de la pensada ligada a la lenga, car tota lenga es un biais de pensar lo monde, destrusir la lenga es destrusir un biais de pensar la politica, pas en çò dels Hurons, o Aborigèns (los salvatges que podèm considerar dins la pensada parisenca), mas dins lo camp dels Occitans e de las Occitanas (camp que sistematicament refusat d’èstre dins la pensada francesa, dins lo debat a Montpelhièr, per rason simpla, l’assimilacion es pas acabada).
Un espèr damora, Yahoo l’explica, dins dètz annadas lo francés serà aital consiuderat coma una “langue régionale” que la question li serà pegada : shall we preserv, either keep alive, the patois from Paris ?
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada