Dos CDs de Los Pagalhós

Fa unes moments, ai crompat un CD de Los Pagalhós a un moment d’una serada de solidaritat que Los Pagalhós an donat a Pau, al Casino Barrière ; lo CD crompat èra aquel de las cançons d’aubèrga. Arribat a Tolosa, per una fèsta de la gastronomia française los organizadors an donat dins la musica bretona e la cançon anglesa ! Me soi sentit forçat de donat a l’elegit tolzan dels botiguièrs e restaurators, lo CD de Los Pagalhós qu’aviái crompat. Dempuèi, ai pas agut lo CD en man e l’ai pas escotat ; ara, o regreti plan de non l’aver escotat. Los elegits an la costuma de present aital, sense dire res en retorn (?).

E sabi pas se Tolosa, ambe aquela ajuda farà de progrès en promocion de la gastronomia tolzana… Monsur Bolzan me o serà benlèu explicar un jorn (?), e sabi qu’a lo CD en man de la canta d’aubèrga e que segur li a agradat, lo «beròi auselon» que passava per li portar la sana critica.

La chança qu’ai, es qu’ai d’amics, e d’amigas ; Los Pagalhós m’an mandat aquel CD e l’an acompanhat del collector.

Quora se fabrica de pedagogia en cantar, se cal adreiçar a Los Pagalhós, e o fan dempuèi trenta annadas, perdon –lo temps passa- quaranta annadas ; fan quaranta annadas que fan la pròva d’un professionalisme bèl ; els sábon lo camin per obténer la dignitat occitana, la canta es un mejan d’expression bèl, especialament en Bearn (mas pas sonque, veirèm).

E cal tornar a la serada, qu’aquela nuèit ai entrevistat Alain Abadie, que l’entrevista la podètz fintar en vídeo sus aquel blòg, a la colomna d’esquèrra.

Mas ara soi a escotar lo collector, QUIN PLASER ! I son grands sovenirs, evident, tristum, joiós Bearn, vida occitana, la vida en cançon d’un país ; son vint-e-cinc cançons, d’unas ditas tradicionalas e d’autras modèrnas. Nos dona pas sonque l’enveja de marcha, nos dona l’enveja de cantar, quand una nacion canta es jà una victòria, la victòria del «Vielh Siset» revirat per Gilabert Nariòo, mas lo tristum d’una cançon dita tradicionala e que trapa aquí, un vam especial, e las lagrimas se senton forçadas de sortir, o aquel cant del XVIIIen sègle que valoriza lo joiós del vin de Juranson mas pas sonque, o del meteis sègle la nostalgia d’un Priat que canta la joenessa idealizada (encara d’actualitat), o lo vam dels cocuths, o …. etc.

Es un collector (25 cançons de Bearn) qu’amerita, d’èstre dins totes los caps dels amics, e de las amigas d’Occitània.

Se coneis jà la qualitat dels concèrts de Los Pagalhós, se sap l’engatjament per la lenga occitana, se sap l’engatjament per la dignitat occitana, en periòde electorala coma fòra ; es pietat que lo grope sortiguèsse pas pro de Bearn, son totes pofessionals de mestièrs desparier, mas an fabricat una òbra granda qu’amerita l’exportacion ; son estats en Quebèc, plan recebuts (me remembri), ailà benlèu melhor qu’en Occitània ; rarament a Barcelona, Lisboa, Marselha, Genève, Lyon, Milan, Franckfòrt, Brussèllas, o Estrasborg ; es plan domatge. benlèu unes «beròis matiaus», quí sap ?

Fe n’ei pas esperar

Fe n’ei pas saunejar

Fe qu’ei penosa luta entà uei entà doman

Fe qu’ei un còp de hauç

Fe qu’ei dar la man […]

(traduccion Gilabert Nariòo)

Dins las mans ai lo CD de las cantas d’aubèrga, cantas de Bearn adobadas per Los Pagalhós. Car malgrat tot en quaranta annadas, la mòde del milhòc es pas dintrada sus las taulas ; la cosina occitana resista !

E la resisténcia a debutat al moment de l’arribada dels Francs ! (e l’abandon del reialme de Navarra pel traïdor Enric III de Navarra).  Dins la canta de Los Pagalhós i son tanben istòrias, e politicas, sentiments, sense que dins la canta d’aubèrga. La garbura es l’olha aranesa, mas son totas doás joiosas, e tocadas d’una èime politic que la canta non amaga bric.

Las gojatas de Perpinhan (Perpinyà) son encontradas e jà una metafòra per passejar dinca las idèas de Barcelona, mas se passan per Tolosa, tanben, la toloseta non podrà èstre que pichon còsta Barcelona. Mas lo grope a tanben popularizat en occitan las cantas d’en Lluís Llach, gràcia a las traduccion d’en Gilabert Nariòo.

Anè sense curat, vos cal escotar los dos CDs, sense tardar, lo mai aviat possible, e lo mai aviat possible los far venir en çò vòstre, car en viu son vius e benlèu mai, seràn pas en numerics, seràn vius, vivents e encara mai engatjadors, del compromís  modèl del grand sud dinca Guardamar.

-°-