UEFA es una calamitat per Occitània

Ai confirmacion d'una vièlha illustracion d'un bilhet ancian, gràcia a la Cours des Comptes, anuèt en fin de setembre 2017.

Los personals politics jacobins Tolzans, Bordaleses, Marselheses o Nissarts lor an pagat estadis a la sobredimension que demandavan pas ; e ara la Cours des Comptes explica la renda que l'UEFA s'enpòrta sus l'esquina de la fiscalitat de totes.

Aquel illustracion la donava jà en 2016, dins un bilhet d'aquel blòg. E tot se sabiá jà que l'EURO2016 èra una engana per las fiscalitats de totes ; i an jogat seriosament los ELEGITS de totas las grandas ciutats qu'an bastit e destrusit per aver estadis sobredimensionat. La Cours des Comptes explica qu'èra subredimensionat per la volontat dels elegits ; la màfia UEFA ajudada pels jacobins al poder a Bordèu, Tolosa, Montpelhièr, Marselha, e Niça ; ara se podrà pus dire que èstre jacobin es èstre democrata, es justament a costat de las màfias esportivas coma l'UEFA.

Dins lo tractament d ela violéncia tanben l'UEFA diferencia los que son clients de Heineken e los que son patriòtas en Catalonha.... La màfia esportiva ajudada per Les Républicains es aital presta a castigar los pòbles e panar la moneda dels pòbles per s'engraissar els, dins la cauna helvetica.

Tot en netejar las comunas an desgalhar moneda e temps de personal obrièr per netejar la sortida dels suporters. Exemple : 

Quí o a decidat ?

Lo personal politic jacobin de fRança, en Occitània (Bordèu, Tolosa, Montpelhièr, Marselha e Niça) tanben. A Niça fau notar una mòrta a causa d'aquela politica.

E ara la Cours des Comptes nos explica que los elegits jacobins se sont faits encore avoir (coma per la LGV), o benlèu qu'es un sistèma politic que ontologicament es bastit per enganar la fiscalitat de totes, la moneda de totes per ajudar mafioses de viure melhor en Confederacion Helvetica ?

L'elegit EELV de Bordèu a jà repotegat suls còst de l'estadi del Alain Juppé, sobredimensionat pels encontres de fótbol en Novèla Aquitània ; fau indicar qu'es pas estat sostengut pels socialistas sul subjecte. 

Lo subjecte èra pas novèl, ai un grand dobte suls afars de necessitat esportiva granda e pel ben de totes, de la societat occitana en Occitània. Gaitatz çò qu'es escrit al moment sul tèma, efectivament agrada graire als collaboradors de la màfia esportiva, UEFA.

La collaboracion jacobina ambe las estupiditats esportivas [exemple lo Jeux Olympiques a Paris, car Jean-Luc Moudenc nos tòrna endeutat sul tèma, per aver res comprès al sistèma jacobin e per i participar volontariament donc] contunha coma se la Cours des Comptes n'en disiá jamais res.

Sèm plan dins un sistèma politic avuglat pel jacobinisme e la bandièra francesa.

mèdias franceses e la françafrica

Ièr lo sistèma jacobin a sortit un primièr ministre pro-elitocracia jacobina, es normal non... ; mas ont lo jacobinisme tròba la finança per far sobreviure los quadres del sistèma sense se far veire fins ara. La via françafrica es estada publicada mantunes annadas e es la sola causa que la premsa francesa oblida dempuèi ièr d'explicar dins lo CV del novèl vengut al cap del poder centralista. Estonent non ? 

Estonent RT ne parla, mas pas un mèdia parisenc ! Los mèdias que se díson sempre per l'«indépendance nationale » modèl importacion nigeriana (Africa) d'uranium per las centralas nuclearas ?

 Estonent, la falha la tròba una RT en francés, e pas los « indépendants » jornalistas franceses ? I a segur quicòm d'amagar als ciutadans franceses donc. E lo sistèma satellitari de las redaccions parisencas, vira al entorn del jacobinisme elisian, o dèu saber ; o dèu saber çò que fau pas dire del CV de Edouard Philippe.

Alara la pausicion politica de Les Républicains es tanben desvelada ... son finançats aisidament per la françafrica de l'« indépendance nationale » ligada al nuclear del Niger (e de las guèrras del entorn + las intervencion que la fiscalitat dels ciutadans franceses se pagan de manièra inocentassa) ; e l'intervencion militara al Malí s'explica tanben sus aquel parçan per aquela rason. Se parlava de la primièra visita internacionala per l'Africa pel novèl president del jacobinisme, mas sembla qu'aguèt una melhora solucion ; Es donc tanben normal que Africa interessa mai a Bordèu (Alain Juppé afidat del primièr ministre novèl que portava sa paraula a las primaires de Les Républicains) qu'a Tolosa (mens concernida per l'Africa, malgrat l'anaian postala qu'anava de Tolosa al Marròc puèi America dita Latina)... e donc que totes los biaises de saber sus l'Africa se tròban a Bordèu (es la rason de l'installacion de la Barclays Bank pels clients de Bordèu e d'Africa, a Bordèu, Novèla Aquitània). Podèm melhor entendre la politica en fRança, a la mesura del pès politic de la nucleocracia ... e soi inquiet ; ont son los dangièrs politics per desvelar que la Françafrica a mestièr d'èstre al cap de l'Estat coma primièr ministre ? E se Emmanuel Macron èra tanben per salvar sonque aquesta filiara industriala francesa del nuclear (las autras es puslèu a la talvèra !).

Car pel moment Edouard Philippe es pas un deputat pro-competent, es Les républicains, nimai coma cònsol de Le Havre, Normandia ... A-n aquel se li podrà pas castigar per non pas aver votat per las lengas ditas regionalas, contra l'occitan, es de Normandia, Le Havre, primièr pòrt jacobin, d'una marina qu'impòrta de China !

 En costatejar aiçò, Jean-Luc Mélenchon es devengut de mai en mai simpatic.

Tolosa, la talha de l'ancian regime e Paris

I a causòtas que me fau pas mostrar ; aital pels vòts parisencs del Jean-Luc Moudenc (deputat e cònsol de Tolosa, lo cumul reial e republican), pels vòts alprèp dels « Toulousains de Paris » avèm agut fòtos de l'Òtel de Tolosa a Paris ; e la confirmacion qu'i a tolzans que creson encara èstre utile a París melhor qu'al país ; lo cumul dels mandats assegura un finançament al partit politic jacobin e a la perseguida d'un sistèma arroinós per Occitània, lo pòble dels fiscalizats republicans de Comtat republican d'Occitània.

De qu'a cambiat realament dempuèi l'ancian regime destrusit en 1789, la fiscalitat de segur ; mas de la fiscalitat del Comtat de Tolosa de qué ne fasián los delegats (aital enriquits) del rei-dictator parisenc ? Ne donavan al rei per temps de guèrra, e per las multiplas demandas reialas ne mandavan a Paris ; mas ne damorava sempre en sobre, car lo Comtat de Tolosa èra grand e comerçava ambe tota l'Euròpa ; donc èra un Comtat ric ….D'aquela riquessa fabricava castèls, per exemple al nòrd de Montpelhièr, que fins ara lo sistèma de la decentralizacion a pas encara trobat un emplec a sa dimension, o fabricava representacion a la dimension del Comtat de Tolosa. Avèm donc l'Òtel de Tolosa, pagat per la fiscalitat comtala, donc pel trabalh dels subjectes del rei-dictator franc en Comtat de Tolosa, tèrra estrangièra segon la mapa de 1732.

A la debuta de 2017, pels vòts autrejats als « Toulousains de París », Jean-Luc Moudenc a trobat una dubertura excepcionala ; una compassion politica autrejada gràcia a una demanda excepcionala dels « Toulousains de París » alprèp del proprietari actual, al XXIen sègle, l'imperiala Banca de França, nom oficial en lenga de l'edicte de Villers-Cotterêt, Banque de France.

E son « gentes » a la Banque de France, per los de Tolosa, los immigrats economics e politics de París, an agut dreit d'emplegar aquela rica aula per far brilhar lo jacobinisme en aula republicana, dins un discors de Jean-Luc Moudenc que aital pròba que lo cumul dels mandats es utile. Mas l'aula rica es una ambaissadriça de la riquessa de la fiscalitat dels sotmetuts del Comtat de Tolosa, abans la revolucion dels Parisencs, 1789. Car fau pas oblidar que de revolucion n'i aguèt maitas quasiment pendent 20 ans abans e principalament en tèrra comtala, ducat, marquesana, tèrra de lenga occitana ; fau remembrar lo libre de Jacme de La Magistèra sus las revolucions abans la dita Révolution française, jamai re-editat. Una revolucion multipla per regretar lo pès fiscal, non pas per aver lo pès fiscal trabalhat sonque a París … Es una causa que la representacion dita republicana a oblidat. Fau dire que per la gestion son pas mai fòrts que los ancians representants fiscals del rei-dictator franc, de la familha dels Borbons – la meteissa familha qu'engraissa la pensada politica d'un ancian dictator, Franco en Espanha del XXIen sègle. Per la gestion, e serà lo bilhet següent, avèm l'aigat de l'estacion de Sant-Anha (Saint Agne), que blòca los desplaçaments dels tolzans dempuèi mai de quatre jorns.

E coma d'unes pensan, per ignorança que la novèla region administrativa francesa sembla al Lengadòc, es de dire la majoritat de dreita e del Jean-Luc Moudenc, fau refrescar la memòria istorica dels Tolzans aimador dels cumuls dels  mandats representatius republicans, lo Comtat de Tolosa es pas lo Lengadòc, gaitatz la mapa : 

Es la partida en jauna qu'a pagat l'Òtel de Tolosa a Paris e qu'alberga generosament  a causa deNapoleon Ier, Banque de fRance. Es la fiscalitat de Tolosa qu'ajuda una banca parisenca per s'albergar.

La defiscalisation es de combatre, perqué ?

La desfiscalizacion es una manièra de trabalhar una politica dins lo sistèma privat, en donar per l'Estat, lo mercat-Estat-jacobin, las vias (leis de desfiscalizacion) per poder daissar lo mercat se fargar sa vision de la politica ; es la casta politica e partidocrata que vòta aquelas leis, los lòbis son alara importants per aver las bonas leis o las bonas vias ; a agut un interès quand l'Estat èra blocat, e que refusava la reparticion dels revenguts, per una fiscalitat justa ; es qu'aquò es acabat ? Non dins la còlha dels politicians jacobins que nos arríban avèm indicis que pròvan que lo sistèma ancian se vòl reciclar en politica, camp politic, per exemple dins la còlha François Fi(ll)on ; avèm una indici clar, un ancian PDG d'AXA patrimoine qu'arriba per nos explicar que "los paures son paures perqué o vòlon plan" ... E los rics, la casta partidocrata de dreita o d'esquèrra, an mestièr de las leis jacobinas per sobreviure.

Mas a l'esquèrra es pas melhor, quand la desficalizacion a favorizat l'amic, en donar leis o dralhas per defiscalizar qu'agrada als amics ; lo meteis fenomèn per las zònas comercialas fòra urbanitats, entre 1970 e 1990.

E las bancas e asseguranças de La Défense e Niort an jogat a plen dins aquel sistèma ; quand HERRIKOA a assajat de trobar un camin sense passar per els, es estat portat en « justice française », puis lo sistèma jacobin a copiat HERRIKOA, en regionalizar una partida de la defisclaizacion.

Las monedas localas vòlon jogar lo ròtle que la moneda € a perdut, aquel ròtles de repartiment e d'escambis dedins un territòri determinat, e per l'investiment permanent dins aquel territòri. Aquela monedas son un arme dinerièr contra lo sistèma bancari actual, que la partidocarcia non podrà atacar car d'emprunt n'a mestièr per las campanhas eletoralas pagar. La paradòxa es que lo camp Fi(ll)on aurà mens mestièr que los autres de la moneda de las bancas perqué a organizat LesPrimaires pagandas e encaissar aital moneda, per favorizar una casta politica qu'a sempre aproièichar directament del sistèma bancari e d'assegurança, per èstre al nivèl de decision partidocrata aquel.

Mas las bancas e las asseguranças de La Défense an tanben jogat ambe los clients en prepausar fons de plaçament dedins las asseguranças vidas -principal supòrt legal per desfiscalisar dedins l'Estat-mercat francés- e desfiscalisar segon çò que pensa l'Estat-jacobin utile per albergar (per exemple) ; an tanben jogat contra lo sistèma europèu en plaçar la moneda sul mercat de Nòva-York (AXA assurances per exemple) que el, lo sistèma dels fons americans, o plaçava en Euròpa ambe un prelevament al passatge (premièr còst) e segond còst evident per l'industria europèa, que pauc a pauc es estat destrusida ; aital lo sistèma a creat, aprèp las zònas comercialas fòra vila, las zònas d'abitacion (T2, T3, T4) en sobre-abondança dinca l'asfixia immobiliària ; aquò es lo sistèma qu'an portat a la falhida Espanha.

Mas coma l'Estat-mercat francés a encara de la ressorga exteriora per empruntar, lo camin jacobin contunha. Per rassegurar los mercats dinerièrs, ara fau demesir los budgectes d'Estat, es la politica volguda per l'esquèrra Valls-Macron-Hollande-Royal o la dreita Fi(ll)on-Sarkozy-Chirac.

Quand lo sistèma fonciona talament plan e que lo public i entendrà res, la sola causa que damora de far es protestar ; BIZI protesta, e lançèt la protesta, panar las cadièras dels establiments bancaris, alara lo sistèma se protegís aviat : la « justice française » es donc cridada ; las bancas atacadas se vòlon protegir, BNP-Paribas per exemple, mas tanben Société Générale, Crédit Agricole, CIC, etc ; e lo sistèma politic refusa de castigar aquel sistèma banco-assurança qu'es similar a truands mas legals, car seguissent las leis del mercat-Estat-jacobin.

L'evasion fiscala es pas simplament illegala quand passa per bancas helveticas e a l'amagat, es tanben organizada per l'Estat jacobin, dins son mercat dinerièr, via La Défense e Niort, per assegurar a una casta del melhor viure sul mercat-Estat-jacobin, donc suls pòbles sometuts. E l'arrogança d'aquela casta financièra es de non pas vóler pagar los impòsts que lo mercat lor a permetut d'amassar.

Lo procès dels militants de Bizi (www.enbata.info) devendrà aital exemplar d'un combat contra un sistèma dinerièr jacobin, d'una casta financièra que se trufa dels pòbles, sotmetuts o pas, que devendrà vesedoira ambe la còlha Fi(ll)on (amagat ambe l'esquèrra Manolito Valse e Manu Macron). Quantes mèdias parisencs ne parlaràn ?

Una granda partida dels mèdias parisencs vívon de las ajudas dinerièras en publicitat de las bancas-asseguranças de La Défense o de Niort...

Finança, mètro tolzan e occitan

Un document aquel vrespe daissa esceptic la ciutadanetat ; la competéncia en matièra de finança publica fauta dins l'entrepresa publica TISSEO-SMTC ?

 

Aquel twit pel vrespe, assegura donc que lo montatge financièr per pagar la linha novèla de mètro entre Labèja e Colomièrs es un montatge mal preparat per l'administracion TISSEO, puèi acceptat aital pel personal politic en carga de la gestion. Es evident qu'aquel personal politic, dins aquela fauta de seriós, aurà encara de mal a installar l'occitan sus la linha novèla, acceptar a una administracion TISSEO qu'es pas seriosa tanpauc.

L'administracion es pas seriosa e amai es contra l'occitan dins lo mètro sobretot quand lo personal politic es pauc seriós tanpauc, e amb pauc d'arguments sul tèma.

 

Es un montatge qu'amerita çaquelà l'ajuda europèa, çò que pròva que l'Union Europèa sap pas tanpauc gaitar los compte abans de donar l'argent public europèu. E ne faguèron talament de rambalh, qu'ai agut un dobte sul finançament de tot lo dorsier. Soi «rassegurat», aviái encara rason, las finanças de la vila de Tolosa son talament claras que fan al mens d'especialistas de la City de London o de la BCE per n'entendre quicòm. La cort francesa dels comptes publics, partisana coma es sovent, podrà de tot biais i veire pas grand'causa, coma sempre pels projectes d'avenidors.

La conferéncia de premsa de diluns passat, èra simplament per far un corrièr a la segonda vila de l'aglomeracion de Tolosa (mai de 110000 habitants que semblan pas important per l'aglomeracion UDI-Les-Républcains de Tolosa vist que vòtan a l'esquèrra), aital faràn sense passar per l'assemblèa de la Metropòla ... un jòc de pòker mentidèr que costarà car als ciutadans de la vila o de la granda metropòla ?

 

Nos podèm questionar sul pichon jòc mediòcre que fan dedins lo sistèma jacobin binari tolzan per èstre amassa a las governas de TISSEO-SMTC totes e per non pas s'informar !

"Lo FN directament es pas encausa", mas ...

Me cal apondre que lo bilhet d'anuèch es basat sus la finança (ф) e lo capital (K) e que fau una granda diferéncia entre lo capital (quitament d'Estat, o la moneda de totes, la fiscalitat) e la finança que jòga ambe las leis (sempre legalament) per far oblidar las taxas sul capital accumulat sul mercat-Estat-nacion, aquí fRança, alara lo mercat e las leis zo fan los règlaments decidats en ministèris, o per las leis dels Parlaments europèus, parisencs o a l'internacional pels tractats mondials del comèrci ; lo capital d'Estat es la fiscalitat, la moneda reculhida a totes/as, un anticapitalista tolzan m'a explicat que per bastir d'escòlas non i a mestièr de capital, i a mestièr de foncionaris ; pensi que los foncionaris seràn contents de veire que son devenguts los esclaus de l'anticapitalisme tanben coma la societat sovietica.

Cal notar d'ara enlà que lo bèl finançament de las campanhas electoralas (presentat coma democratic) es un sistèma d'autocongratulacions politicas francesas, jacobinas, de cap mesura per aver mediatizat una idèas politicas diferentas de l'oligarquia francesa en plaça ; es aital que cap partit "régionaliste" se traparà ambe aquelas solucions financièras oficialas francesas. E los petits partits, lo FN n'èra, avián donc mestièr de trobar solucion per sobreviure financiarament. Lo mai estonent es que los grands partits jacobins an pas sabut de cap manièra ne fabricar una gestion digna e clara, çò que pròva al mens que son jamai estats capables de gerir l'Estat sancièr e sas finanças (lo K qu'avèm ambe la fiscalitat).

Nos o díson, a Vincennes, sul pic en conferéncia de premsa, «lo FN es pas encausa», mas clarament lo sistèma de defiscalizacion per la basa (militanta) del FN en fondacion.

Aquel sistèma es estat plaçat per finançar un partit qu'aviá pas cap potencialitat d'aver candidats e finançament aisit, ara qu'arriba los 30 % quasiment pertot, lo sistèma es pus d'actualitat, mas çaquelà i a una conferéncia de premsa abans totas las publicacions de premsa, per botar de l'aiga sul fuòc dinerièr e panamean a l'ostal de Vincennes :

 Régis Godec es conselhièr municipal EELV de Tolosa ; EELV va mal, benlèu que la finança fabrica mal lo ciment politic d'aquel partit ... Lo capitol ecologista, El, sap fòrt plan las dificultats d'aver un budgecte per una campanha electorala, e se questionava sul FN ; ara #PanamaPapers li pòrta las confirmacions : lo FN desfiscaliza donc jòga contra l'Estat, contra la moneda de l'Estat, de l'Estat fabricat per l'ideologia que careja dins totas las campanhas electoralas dempuèi trenta annadas dins l'impèri jacobin francés, jòga contra lo K d'Estat, donc contra lo sant sistèma republican francés, aquel que ne farga sa propaganda nacionalista ; l'accion FN de terrenh fiscal es contrari a l'Estat francés, venerat dins los discorses, e panatòri dins lo privat.

Pensi que los foncionaris de l'Estat francés, simpatisents del FN, pagat per la moneda de la fiscalitat d'Estat seràn contents de veire que lo FN jòga contra lo revengut que l'Estat lor garantís... Pensi que l'estructura logistica de l'Estat francés, pagada per la fiscalitat de l'Estat, e qu'ajuda las entrepresas per ganhar de moneda, es donc tocada per la faussetat del discors del FN contra la mondializacion, alara qu'el maneja ambe la mondializacion financièra per amagar l'accumulacion de moneda d'origina publica pendent las eleccions de la santa République française. Cal remembrar que las leis de la République française son votada pel sistèma jacobin e que l'aplicacion laissa somiant, Nicolas Sarkozy sus aquel tèma a enlevat de las listas dels Estats amb problèma, la fons (ges seca), fons de transit dels financièrs o banquièrs al Panamà, segur que los amics ne son estats contents.

Avèm aquí un problèma sampitèrne dins totes los partits franceses, i a lo discors de campanha electorala, e la realitat de darrièr l'ostal politic, plan amagat (en Islàndia se manifesta per aver las demissions). Donc es confirmacion, lo FN es un partit francés pro dangierós per una causa collectiva francesa en Occitània, coma totes los autres partits que se servíscon de l'Estat per panar la moneda publica, collectiva, lo K collectiu, la fiscalitat (coma o fasián los delegats del Rei dins l'ancian regime) ; quina diferéncia entre los Balkany (UMP-Les-Républicains), un Jérôme Cahuzac (socialista), lo sistèma RIWAL e lo sistèma de prelevament de las talhas de l'ancian regime reial franc, aquel que nos explica que l'avèm descapitat ambe la santa republica francesa ?

Cal notar tanben qu'en Espanha se podrà notar la desfiscalizacion mafiosa del PP (jà un subjecte sus aquel blòg) e aquel «exemple» socialista que tot l'Estat espanhòl sancièr coneis, es del PSOE : 

Podèm rire d'aquela oligarquia que fabrica leis per nos panar l'argent public ? E nos pana LEGALAMENT ?

Dins la lista caricaturat per The Independent avèm totes los amics financièrs recents del FN, lo amics de la galèra del montatge financièr mondialista, mondialista (objecte sistematicament criticat pel FN alara que li es utile per existar), o quasiment totes, i a unes musulmans que lor agradan pas, pas brica. E quand damora pus de finançament, damorar autra causas que la destruccion de la fons de la diversitat umana, las religions o tota autra causa, damora pas mai que lo discors d'afrontament de gropes de la societat civila, dels ciutadans d'Occitània ?

_°_

Conclusion :

Bancas espanhòlas e Catalonha, procèssus d'independéncia

Lo 19/09 a las 5h00 del maitin, sembla que quatre bancas catalanas se son suïcidadas ambe un comunicat ! Es lo primièr suïcidi bancari de l'istòria del mercat de la finança. Las bancas de remplaçament an jà agut una localizacion per twitt de campanha interpausat ! E lo ministre de las finanças de la Generalitat de Catalonha a jà explicat que fautava pas de bancas de remplaçament en Catalonha.

 

Las amenaças son las solas responsas que los Catalans auràn obtengut en 5 ans de revendicacions ; mas anuèch, sembla mai prèp de la tòca que dona las paurs fredas a Espanha, la casta al poder, la tòca finala es la sortida de l'Estat espanhòls, l'independéncia. Benlèu que fins finala, seràn las bancas de Madrid que, politicament, donaràn l'independéncia forçada als Catalans !

Cresi qu'en Catalunya, las bancas espanhòlas van perdre clients .... se una s'alèrta de non pas èstre de la còlha dels espanholistas qu'acaban de mandar un comunicat contra los vòts independentistas dels catalans.
Es lo moment de venir a Barcelona per las bancas francesa, alemanda, portuguesa, italiana, anglesa, neerlandesa, alemanda. Las monegascas son pas assabentadas perqué escótan sonque los mèdias franceses o ligurians ; per contra, las bancas andorranas se son, aviat, despertadas !

E una banca catalana a sul pic, indicat que fasiá pas partit del fialat de bancas madrilencas, de la casta que govèrna ; e donc a plan indicat aital que las bancas espanhòlas veson clarament lo dangièr d'èstre expulsadas, e benlèu qu'ambe aquel comunicat, o seràn mai aviat. D'autras pichonas bancas son jà estadas listadas pels catalans per remplaçar las que vòlon partir, aquel que comunícan a 5h del maitin un dissabte, segur aprèp un bon repais irrigat de vins espanhòls, o de cava Feixenet, la cava del centralisme espanhòl.

Tot es bon per far paur en plena campanha electorala del 27S. Lo El Confidencial -conservador de linha editoriala pro-Estat- explica aital que lo subjecte es grèu mas que «los banquièrs an rason d'avertir aital del dangièr de l'independentisme catalan». Sul pic los actors de #JuntsPelSi, tranquillament, an determinat que mantunas bancas europèas non-espanhòlas se faràn lo grand, GRAND, plaser d'arribar sul mercat catalan del futur Estat catalan, e lo partit independentista CUP s'explica ambe un #bonventibancanova o #bonvenibarcanova.

Lo dangièr es çaquelà per las bancas espanhòlas de perdre lo mercat catalan e d'ajudar aital las bancas francesa, portuguesa, brasiliana, argentina, neerlandesa, helvetica, italiana, alemanda, luxemborgesa o japonesa, singapora, hongkonguesa, d'arribar sul mercat ambe una clientèla catalana presta de se passar d'aquelas bancas qu'a l'amagat, son lo problèma de Catalonha, e sempre coma lo govèrn de Madrid, favorízan un sistèma que los Catalans independentistas vòlon abandonar democraticament. 

Las bancas an de perdre gròs, e çaquelà se son implicadas contra una partida dels clients catalans independentistas, lo percentatge sembla èstre una majoritat segon las enquèstas d'ièr.

La clientèla catalana tanben a remarcat que las linhas politicas de PODEMOS (Front de Gauche o Die Linke version madrilenca) repotega pas quand aqueles banquièrs s'integran ambe las amenaças contra lo procèssus democratic catalan, quand PODEMOS, els, repotegan que las bancas alemandas fasquèssen la politica en Grècia en plaça del pòble d'Atènas. 

Los lectors an tanben remarcat que los jornals El País e El Periódico -supausadament progressistas- an cambiat d'avejaire e sostenon las bancas, benlèu aquelas qu'an los crèdits que los ajúdan a èstre difusats pertot en Euròpa per enganar l'opinion publica de las tecnocracias europèas, o los Franceses de Barcelona que fan revistas de premsa sonque ambe aqueles tres jornals, El País, La Vanguardia e El Periódico. EDR ! La decision d'Unión d'èstre contra l'independéncia s'explica per l'endeutament que pòrta, e es pas lo sol partit que pòrta deute en Catalonha ; la linha politica actuala sembla èstre ligada a la decision d'endeutament per èstre per o contra l'independéncia.

Aqueles mèdias devon èstre endeutats alprèp d'aquelas bancas traïdoras dels Catalans independentistas, e benlèu tanben clients ; un pauc coma mantunes partits qu'an una linha politica en foncion de la banca qu'an donat lo deute.

D'autres an remarcat los ligams d'una casta al poder a Madrid, se parla pus de democracia espanhòla, mas d'una oligarquia coma en Rússia ; se podrà criticar Moscó aprèp ! Son supausats èstre mens violents ... Mas vos pòdi publicar una portada de l'ABC per provar lo contrari.

5h, l'ora que la campanhiá de l'armada sortís de la caserna al Burklina Faso (per exemple), ara son los comunicats dels banquièrs qu'an endeutat Espanha, ambe la collaboracion del poder PP-PSOE.

Donc ai plan remarcat que lo comunicat dels banquièrs traïdors de la Catalonha que trabalha per l'independéncia, es estat editat a 5h del maitin, un dissabte ; lo temps pro long per jogar als «trouble-faites» d'una dimenjada, alimentar la campanha electorala 27S, campanha emplenada d'amenaças politicas espanhòlas contra los independentistas. La mesura es clara, talament, que dona una idèa de la paur dels Espanhòls al poder madrilenc fàcia a la volontat d'un pòble, aquel de Catalonha ; an paur d'èstre separats ; sonque la creissença del nombre d'amenaças (aprèp 5 ans de mutisme) sembla èstre lo sol biais de «negociar» amb los Catalans, la pista independentista traucarà los budgectes de l'Estat espanhòl, e segur anirà piège per Madrid, lo PP-PSOE-PODEMOS-CIUTADANOS, per poder téner un govèrn fàcia a la finança internacionala ; sembla que lo pertús fosc de sotmission a Madrid s'acabarà lèu, lo mai aviat serà en foncion de la grandor de las dimension d'amenças vengudas de Madrid; totes los partits espanhòls en Catalonha o semblan saber, car totes son succeptibles d'èstre al poder en fin d'annada, a Madrid, e sense las resorgas dinerièras catalanas, serà un pauc complicat coma Grècia, en realitat, serà pas un fantasme coma la dangeierositat de l'independentisme, cridat pels mèdias espanhòls (TV, Ràdio, o premsa escrita).

Mas tot aquò es normal, lo procèssus catalan d'independéncia es democratic, vòl pas dire que la violéncia d'Estat se farà pas veire dins los encais que l'Union Europèa mesurarà coma normala ; las amenaças podràn servir per mesurar la volontat catalana, la mesura la faràn los autres Estats europèus. Remarcarèm çaquelà coma tot banquièr normal, que lo deute de Catalonha es de 22% del PIB e que lo deute d'Espanha es de 90% ; vos podètz imaginar que pensarà un banquièr normal, es de dire un banquièr que fosquèsse pas espanhòl, e enfangat dins los deutes privats e publics espanhòls, un banquièr andorran per exemple.

La linha politica espanhòla sembla dintrar dins la fanga, un merdièr que sembla sonque mesurar ara, e se sembla qu'an forçat lo pòble catalan de lor virar l'esquina, o pagaràn car. 

URSSAF, “lo cròca sòus dels botigièrs”

Una informacion bailada per Le Canard Enchainé amerita un fum de comentaris sobre las finanças publicas…

Vau assajar d’esclarir pels botigièrs e ostalièrs que ne fan un discors sul tèma de las «cargas» que pesan sus las entrepresas. Vau assajar d’indicar de quina manièra lo jacobinisme se servís d’aquel sistèma per damorar en plaça, la prima de l’URSSAF annadièra ajuda.

Es evident que, pels ciutadans que coneisson pas pron lo sistèma, descodar serà complicar. Pauc a pauc, vau estiblir de quina manièra aquela informacion desperta l’engana politica jacobina.

L’URSSAF es una acronime per determinar LAS COTISAS que tot sistèma salariat a mestièr de pagar, es una assegurança per los que son en pencion, retirats, e que l’URSSAF paga lo revengut cada mes, al moment de la retirada. Donc quora l’URSSAF se dona de prima, es mens d’argent per las pensions, o eventualament l’abandon de la demesida de las cotisacions per las entrepresas. Aquel argent es d’una gestion patron e sindicats de salariats, e quora es pas possible l’Estat i plaça son nas. URSSAF es una entrepresa d’Estat que las decisions son parisencas, sindicats de salariats e patronats, levat per Alsàcia que lo sistèma es diferent, car lo sistèma de Bismark es estat installat abans que los Parisencs volguèssen copiar.

Las cotisas son improparament nommadas CARGAS pel patronat e pels mèdias, sobretot los jornalistas que sábon pas çò qu’es una entrepresa, ni lo sindicalisme.

La mission de l’URSSAF es la collècta de las cotisas salarialas e patronalas destinadas a pagar lo sistèma general de la Sécurité Sociale francesa e alsaciano-moselana. Las collectas son ligadas donc a una certana activitat d’emplec de las entrepresas, levat per l’Estat que ne paga pas. Mai l’activitat economia puja, mai i aurà de cotisas ; amai, per las pensions de retirada, se l’Estat paga realament çò que dèu a l’URSSAF (parisenc e alsaciano-moselan), los comptes se melhóran.

Cal remarcar que se las primas son bailadas per una melhoracion de l’eficacetat del personal de l’URSSAF, es principalament degut a una mecanica que fonciona melhor, e son entreten pel personal qu’es bon (sesvelhença de la frauda e los pagaments de l’Estat que son realament faits, sobretot), e pels foncionaris es normal d’entretenir coma cal una mecanica parisenca, la cambiar es lo ròtle del politic, e dels programas dels partits politics.

Quora la performança es presa en compte a l’URSSAF, es la constatacion que lo sistèma es plan coma cal (soi pas brica d’accòrd, mas prenèm aquela ipotèsi) ; e de cap manièra ligat a una performança individuala del personal, avètz jà visitat un burèu de l’URSSAF sobrecargat de trabalh ?

Donc, se la direccion de l’URSSAF decidís de bailar una prima annadièra, es mens d’argent pels remborsaments Sécurité Sociale, mens de prestacions pels vièlhs, e las cargas seràn mai gròssas per las entrepresas, e aiçò sonque per l’URSSAF parisenca, vist qu’Alsàcia causís sistematicament, non pas de donar prima, mas de repercutar sus las cotisas en las demesir. Es tanben per assegurar una patz sociala dedins l’URSSAF, benlèu… alara vòl dire que de solidaritat ne son pas brica conscients.

La prima «légale» es donc un pauc constitucionala al sistèma de mestresa del sistèma coorporatista francés, sindicats de salariats e patronat parisencs, contra las populacions que trabalhan dedins l’Estat francés (levat Alsàcia-Mosela donc).

Aquel sistèma centralizat, coorporatista e dedins lo mercat-Estat-nacion França, nos engana e i a pas cap partits politics que vòl tocar al sistèma en demandar que cada region prenguèsse en man, cola en Alsàcia-Mosela, lo sistèma dels URSSAF, per estauviar en cotisas-cargas lo salariat, las entrepresas e melhorèsse los remborsament e las pensions. Cap partit politic a una linha del seu programa sus aquel tèma, alara l’URSSAF nos engana, e lo salariat de l’URSSAF s’engraissa…

Alara, la prima de l’URSSAF, amai d’èstre contra-productiva al nivèl de l’imatge, es tanben un instrument per assegurar que lo sistèma jacobin perdurèsse. Donc podèm confirmar, que lo deute de l’Estat francés, es pas gaire una prioritat pels coorporatisme de l’URSSAF, perqué ambe la prima se podriá tanben demesir l’endeutament … E l’endeutament, lo politic aurà de decidat d’o reglar ambe lo mercat dinerièr mondial ; aquela decision de prima per totes los salariats de l’URSSAF es clarament una guèrra economica de la supausada solidaritat d’Estat a totes los pòbles de l’Estat francés, salaritats e PME-PMI, artesans etc.

Se Le Canard Enchainé a botat aquela informacion en primièra pagina, es evident qu’ameritava una pichona explicacion.

-°-

Proprietat delegada del papisme, Corsega es jamai estada francesa abans la destruccion de sa republica per las tropas francesas.

Made in fRANCE : EDR !

François Bayrou aviá dintrat aiçò dins sa campanha electorala, las doás darrièras. Mas digun a bolegat dempuèi. E François Bayrou a jamai respondut a la question : e que far ambe lo «fabricat en Occitània» o «fabricat en Bearn» o «fabricat a Niça» ?

Dins un article de la DNA podèm aprendre l’avantatge del “Made in fRANCE” ….

Aqueste maitin, sus France Culture, la redaccion bobò parisenca entrevistada Marine Le Pen ; es estat caut a partir de 7h40 ; i a agut d’espòrt editorial – enfin- sus France Culture. Çò que pròva al mens la fauta de ligam de la redaccion de Radio France, ambe la realitat del terrenh de cada ciutadan, de caduna de las nacionalitats.

Mas Marine Le Pen e totes los que fan del ‘Made in fRANCE’ una linha politica que pensan utila, pels ciutadans, mas que fòrma mai que tot, un nacionalisme tradicional francés, un regionalisme d’expansion dels siètis de las multinacionalas parisencas.

Ne farà la pròva aquel article de la DNA, pron utile e interessant.

Pel moment, una granda partida de la borgesiá francesa a plaçat lo seu argent, pendent vint ans, dins fons de pension nòrd-american, lor daissant aital la causida dels re-investissaments segon las nòrmas del liberalisme nòrd-american, e la pensada unica sul tèma, e del nivèl de retorn dels plaçaments, per viure de la renda al modèl nòrd-american. La consequéncia es lo capital de la brassariá Kronenburg detenguda per un capitalisme danés, fòra de la zòna € ! E aquí, donc, la teoria economia de Marine Le Pen es plan la realitat ; i a pus cap finançament privat francés –de fRANCE aquela de l’article de netejament lingüistic, lo numèro 2- o los banquièrs per investir en capital en Alsàcia ; Alsàcia es la region la mai dinamica economicament de l’Estat, e dempuèi bravament longtemps per rassegurar lo financièr potencial ; e jamai a votat pels extremistas d’esquèrra (aquò podrà rassegurar, non ?); alara podèm dire que lo problèma es pas l’arribada de Marine Le Pen al poder, mas puslèu de quina manièra la borgesiá plaça lo seu capital ; e pensa que lo capital uman –es de dire la sapiença sortida de las escòlas- li podrà regalar ; vist lo coorporatisme de las escòlas francesas, la pòdi comprendre.

Es talament vertat que PSA-Banque a fabricat una publicitat per recupar l’estauvi privat, tot en lo remunerar mai qu’un compte normal, per reglar lo problèma de trapar una banca capabla dedins l’Estat francés de seguir las seunas activitats de finançament. PSA es pas una PME ! Ni una botiga ; alara se podriá pensar que per aquestas darrièras es melhor.

Del meteis biais, mantunes candidats de Tarba an regretat de veire la barradura d’una librariá Chapitre, vièlha e que te sabi ! Èra una cooperativa d’establiments venduda a un fons de plaçaments, entrepresa de finança qu’a agut coma sola sortida la falhida… e donc sobre la pagina del cònsol-candidat de la campanha 2014, se nòta lo regret de la barradura, el qu’a sempre sostengut Edouard Leclerc e lo seu desvolopament a Tarba ; Vaquí la meuna reaccion : Es plan de regretar, mas qu’a assajat un dia de crear una entrepresa pòt comprendre lo problèma. Alara, i a cap politica de creacion d’entrepresa dins las comunas, ni de sensibilisacions a la creacion d’entrepresas dins als aglomeracions ! Lo problèma es dempuèi 1999, al mens, lo finançament bancari : i a pus bric ; e es principalament la consequéncia del recrutament dels agents bancaris que’an que mantunes diplòmas mas jamau creat d’entrepresas ! e qu’an cap istoric local per saber lo teissut economic e de quina manièra fonciona.

Auriá poscut indicar que i a pas cap politica urbanistica per aver botiga de servici public per logar de faiçon publica als creators de comerci ; per exemple prèp de la plaça Belfòrt a Tolosa, que la societat HLM fabrica un immòble d’apartaments, unicament. Es vertat que la societat HLM Les Chalets a mestièr de bastir apartaments dins lo centre ciutat. Es vertat tanben que res es previst pel desvolopament del comerci dins la ciutat tolzana, malgrat que fosquèsse tanben un element de la darrièra campanha electorala.

La situacion es la meteissa per la PME que las botigas ; e Alsàcia coma Occitània, i a un problèma de servici al pòble que vòl fargar la seuna entrepresa, es pas una question de formacion o d’idèa o de volontat, es question de finança occitana per crear l’activitat economica que fauta a Occitània.

L’entrepresa Macarel.org nos explica regularament que, per dubrir una botiga occitana, pichoneta botiga carrièra del Taur, lo melhor endreit per aquela activitat toristica d’imatge per l’occitan e Occitània, li cal mai de 150.000 € ; imaginatz per las autras activitats innovatriças … i a res de res !

SNCF : engana francesa del servici d’Estat

Anuèch soi estat en Aquitània, ai poscut crompar lo jornal de Bordèu, sempre de grand’interès, melhor qu’aquel de Tolosa…

Ai çaquelà agut de legir la pagina “Région”, e me soi questionat sobre las causidas de paginacion, gaitatz :

Soi un pauc estonat que Foulquier, RIP, patz a la seuna anma, foquèsse installat en sobre l’article sul tèma de l’engana financièra de la SNCF, e donc sus la moneda que totes devèm pagar per nos far enganar per una entrepresa de servici d’Estat, la SNCF ; me sembla qu’ai talament d’exemple, que pensi que la SNCF nos engana dempuèi la creacion, 1936. Soi estonat çaquelà, vist la qualitat del jornal de Bordèu, i aguèsse pas agut una paginas sancièra, veire una dobla paginacion per cumular los exemples : en Iparralde, a Briva, a Pau, etc. o / e endefòra de la region de Bordèu.

De mai podèm legir amassa l’article establit segurament aprèp un comunicat de premsa del Conselh Regional d’Aquitània, e per loqual la redaccion de Sud-Ouest a segurament adobat la redaccion per dintrar dins lo pichonet espaci ; es un pichon espaci per una engana financièra qu’aurèm de pagar totes en Aquitània. E la factura es pas pichona, quora vesi que nos es demandat per la lenga occitana –en dangièr- d’estauviar … e ue la SNCF refusa realament d’emplegar normalament, coma refusa d’emplegar la bandièra catalana a Matabuòu a l’arribada del TGV de Barcelona, la capitala catalana.

Per astre, Alain Rousset, per oposicion a tota l’esquèrra nacionalista francesa, Alain Rousset sap que las entrepresas de servici d’Estat son enganadoiras, enganan lo sistèma de la decentralizacion, que paga e far pagar los ciutadans d’Aquitània. Mas l’Estat a establit una imposicion de discussion ambe los quadres que l’Estat fòrma e imposa a las entrepresas d’Estat.

Calrassegurar Alain Rousset, quora lo servici public es abandonat a una entrepresa d’Estat, lo servici public es en dangièr ; quora es gerit per las aglomeracions de Bordèu o Tolosa, lo servici public se desvolopa. Donc … per aver un servici public a la dimension de als subvencions desgalhada a la SNCF, val melhor aver una entrepresa de servici public, al servici del pòble occitan e basco d’Aquitània, car senon es enganas sus enganas ! Perqué ? perqué l’Estat francés engana los pòbles de França, e aiçò dempuèi que La Terreur a imposat una manièra d’enganar : Maitre on vous aime, pouvez nous enculer plus profonds ?

Lo sistèma regionalista de la decentralizacion francesa es una engana dempuèi sa creacion, 1982. Mercés a la SNCF de ne far la pròva, mas l’avèm tanben ambe l’Éducation Nationale … e totes los servicis d’Estat «en Région» coma díson los nauts-foncionaris de la bonarpartie.

S’espèra un front democrata comun per combrate aquel tipe d’imperialisme d’Estat dins las entrepresas de servici d’Estat, SNCF, Air France, Éducation Nationale, etc.

Los Bretons vòlon una politica pel ralh en Bretanha (administrada pels Franceses), val melhor non la donar a la SNCF, per estauviar l’argent public al moment que ne fauta.

Pareis que la Generalitat de Catalonha voldriá la SNCF per concurrenciar la RENFE : MÈFI ! Ni l’un ni l’autre son al nivèl que cal per Barcelona.

-°-

Écomouv’ o l’entreprenariat d’Estat

Los paures administrats occitans son plan rics per pagar las enganas administrativas e politicas francesas.

L’Estat francés republican es lo mercat-Estat-nacion que trafica las delegacions de gestion al mercat. Es una autra version de la delegacion als amics del rei.

Dins un article pron interessant L’Opinion explica la situacion de l’entrepresa EcoMouv’. Son pas causas de finanças publicas mas quasiment… aquela causida de gelada de l’ecotaxa en recuolada socialista e PRG, e tanben venguda de l’UMP-NC serà pagada per quí ? Sempre los meteisses … L’administracion mana, lo politic participa a la perseguida de la politica administrativa, en refusar d’aplicar los programas electorals, e a la finala son las populacions que pagaràn ; las nacions sotmetudas als poders centralistas parisencs son gentas populacions europèas. La République française es una etiqueta que se trufa administrativament dels «administrats» coma explicava un candidat e elegit UMP de Vilanuèva d’Òlt.

Pel moment l’Estat i a pas creat un compte …

Aquel entrepresa es la realitat de l’economia vist per un sistèma economic d’Estat ; l’Estat francés es un mercat, e baila lo mercat a l’entrepresa que li agrada ; i podrà aver mantunas rasons, la competéncia es una d’aquela, mas pas sonque…. Aquò se fasiá del meteis biais per l’ancian regime. Dins l’article de L’Opinion se trapa l’accionariat de l’entrepresa, e se vei qu’es pas brica un entreprenariat de creators d’entrepresa, ex nihilo. Se trapa èstre d’entrepresas que se sap qu’an un filon dinerièr e que podrà ne tirar pron de sòus. Mas quí pagarà senon la populacion sancièra, e l’Estat, causirà, mas es amagat darrièr un sistèma privat (aquí es encara mai grèu, perqué soi segur que l’entrepresa aquesta es estada emplegada tanben per far creire a Metz qu’èra de desvolopament economic per amagar las incompeténcias de l’Estat sus aquel sicut). Del meteis biais se farguèt la privatizacion de las autorotas de l’Estat francés, e es l’UMP-NC qu’o faguèt al nom del «liberalisme» ; lo liberalisme existís pas, son simplament d’oportunitats politica e economica daissat en man per un Estat ipercentralista e que podrà pas tot gerir solet, l’entrepresa privada l’ajuda alara per manejar l’afar e perseguir lo seu conservatisme institucional.

Lo sistèma es classic e se trapa èstre de dreita (UMP-NC) o d’esquèrra (PSf-PRG-FdG-EELV) [lo FN es jamai estat al poder, mas soi segur que ambe lo centralisme francés non podriá far diferentament], quora se sap pus organizar o gerir l’Estat centralista francés, es a l’entrepresa privada e al dreit privat que l’Estat se laissa anar, e als pòbles de França de suportar.

Es una brava rason per non pus daissar a l’Estat la gestion del collectiu en regions occitanas.

Al meteis temps, la revòlta bretona es castigada d’èstre de maissanta fe perqué d’extrèma-dreita, e lo MEDEF o la CGPME, o los sindicats de dreita… Es quasiment una accusacion de l’administracion centralista francesa qu’accusa la populacion bretona de pensar que París, e la seuna administracion, es pas capable de gerir Bretanha coma se deuriá, e pel ben de totas las populacions. L’administracion li agrada lo centrlaisme perqué aquò amaga un fum de causas, coma aquesta delegacion centralista de poder per taxar la populacion.

La nacion bretona se revòlta, quora las autras nacions sotmetudas o faràn ?

-°-

Écomouv' e autorotas privatizadas : Los peatges son estats bailats pel sistèma politic centralista francés, per la gràcia republicana de l'Estat jacobin francés, e contra las activitats economicas de las nacions sotmetudas al centralisme francés.

Immobilièr en China e torisme tolzan

Dins l’Estat francés es lo sistèma de defiscalizacion qu’a fabricat mai de T4 o T3 en sobre quantitat, que se necessita lo mercat a Tolosa, e dins d’autras ciutats en creissença mai flaca es mai grèu. Pensi per’amor d’aquò a la ciutat d’Agen ; sovent aqueles programas an amagat l’abséncia de politicas urbanisticas de l’Estat, de las vilas o dels organismes HLM (que al meteis temps trapavan pas de que finançar sul mercat interior), o coma autres còps de las entrepresas.

En Espanha, son ciutats tanben, mai encara linhas de TGV sense emplec real per la populacion (e en partent de Madrid –l’estela parisenca es modelica-, la darrièra es Madrid-Elx, tres còps en panas grèvas per las tres premièras setmanas de foncionament), e pagats pels impòsts collectats per Madrid, principalament sobre las Pichonas e Mejanas Entrepresas, e los salaris autrejats per l’activitat ligada ; aiçò donc principalament en Catalonha –Principat-, vist que Navarra e Euskadi an un sistèma fiscal tipe Fòr e Costumas dels Pirinèus dels tempses feudals, vist l’estructura entreprenariala de l’Estat espanhòl, e los rendièrs espanhòls dels sègles passats (veire un reportatge de la CCN per aiçò comprendre).

Dins mantunes reportatges d’una cadena de television d’Austràlia, se presenta las ‘Ghost Cities’, vilas fantaumas, de China. L’explicacion es basicament tecnocratica e financièra (tanben); las familhas chinesas an gaire de potencialitat d’investiments, e enmai lo poder chinés a acceptat que cada familha aguèsse un enfant de mai de lo autorizat per l’ancian sistèma nascut en 1945, supausat comunista. Las ‘Ghost Cities’ son ciutats previstas per la populacion de l’Estat francés, o benlèu mai ; son gigantescas, son a pèrda de vista, impossible de mesura de l’entendament europèu.

L’informacion la teni de Jaume Barberà, programa Singulars de TV3, qu’a entrevistat recentament Jonathan Tepper, financièr de Londras. Jonathan Tepper a mandat lo ligam que podetz aital fintar se sabetz l’anglés, l’anglés d’Austràlia.

Donc cada familha ara investís dins ostals, apartaments, tòrres, ciutats sancièras ! Las ‘Gost Cities’ Chinesa.

Lo crac immobilièr chinés se pòt aital veire en realitats, pels jornalistas australians ; els se passejan dins ciutats ambe galariá de comèrci, ambe lindal de marcas europèas, mas ambe res coma activitat comerçanta darrièr. Nimai un potencial dinerièr, revengut, per logar los apartaments o ostals.

Anuèch e aprèp aqueles reportatges, comprèni melhor perqué los toristas chineses, fan de la fotografia de tot los que veson quora venon aquí, per copiar e tornar bastir de ciutat fantauma a las similaras presentacions, mas a dimension de la China.

Aquí èra plaça Godolin, a Tolosa, un jorn de prima 2013.