fRança : Interdire una lenga

Aquò's una granda costuma de totes los sistèmas politics franceses.

Qu'es aquò una lenga estrangièra ? Qu'es aquò un nacionalisme, un regionalisme d'expansion parisenca, qu'impausa un article de la constitution per dire que lo francés es la sola lenga de l'Estat ? Es un nacionalisme d'expansion parisenca (car la lei es fabricada ailà). Aquò se debana en 1992.

Qu'es aquò una "langue régionale" ? Una lenga d'un espaci de poder ? I a un poder en region, en província occitana ? Una delegacion de poder, segur qu'i a ! De qu'es una "langue régionale" parlada sus 4 Estats europèus, coma l'occitan ? La lenga que Stéphane Ravier non parla es la lenga occitana de Provença, li fariá de ben politic de la saber parlar e escriure. La teoria regionalista francesa, expansionista parisenca, es clara e de contunh (ambe lo FN-BM o sense, car los autres partits fan pas melhor) : lo dangièr arriba de l'exterior, l'estrangièr, los locutors de "patois" o bas-breton son un dangièr per la republica, car una ajuda per l'estrangièr. Mas estrangièra es la lenga per la casta al poder, mai paur farà ;lo bas-breton es aital plan aisit d'emplec politic, mas las autras lengas o son pensada de manièra similara, al nivèl de la dangierositat ; mas per quí son dangierosas ?

Me sembla qu'aviam pas entendut dempuèi longtemps l'idèa d'interdire de parlar los patois qu'agradan pas als poders politics regionalistas franceses en Occitània. Farà longtemps … sonque 1992 !

Cada 20 ans, lo nacionalisme o regionalisme francés se transforma en etnisme, en batalha lingüistica.

Se cal recordar los «bons tempses» republicans que l'arab e lo berbèrs èran «langue régionale» de Dunkirk a Tamanraset... Souvenir du nationalisme français, expansion parisienne....

I a jamai dins l'idèa dels politicians franceses que l'administracion se dèu adaptar a la populacion, e non pas imposar SA lenga royale ; lo politic es alara la correja qu'ajuda la populacion a acceptar lo dictat administratiu, un dictat lingüistic. Aital la guèrra contra los patois es una guèrra per facilitat a l'administracion una fenhantissa granda en matièra lingüistica, lo pòble (sempre al singular segur) se dèu de parlar la santa lenga administrativa, la lenga republicana, la lenga del rei, del sant Estat.

Aital, ambe la lenga que se dèu interdire, lo FN lança un mesastge a l'administracion francesa ; serà sempre de lor costat, per lor facilitar lo gente trabalh d'«acuèlh» dels ciutadans dangieroses, lo dangièr son aqueles que parlan pas la santa lenga academica.

Cal aver passejat un còp dins una dintrada de prefectura e escotar los secretariats per melhor entendre de quin costat lo FN se plaça...