La semantica francesa e las lengas confina a l'estupiditat, al trabalh sobre l'ignorança, una aisina per destrusir las lengas que son pas causidas pel comandant d'armada o de l'administracion que governa lo pòble e qu'es brica al servici del pòble, lenga pel rei o pel president, lenga d'una Académie française. E se fabrica aital un racisme lingüistic de tipe especial, una excepcion francesa, l'òdi de las lengas ; quinas son las consequéncias passadas e presentas ? Un ensenhament mediòcre de las lengas en fRança, e pas sonque las mepresadas sul territòri de poder parisenc, aquel espaci de poder, espaci del regionalisme que valoriza lo replegament sus se, en lo cobrir d'un «gloriós», d'un panthéon enflorit d'expansionisme lingüiscidari. O cal escriure clarament, i a pas melhor replegament sus se que la dòxa politica francesa !
I a pas un francés que dona pas a patois una valorizacion negativa, levat los que parlan "patois" plan segur. I a pas qu'a gaitar la definicion colonialista del mot dins lo Robert de 1954, puèi de 2004, per determinar que quitament passar lo sègle, la definicion a basicament pas cambiat de biais colonialista. Lo malastre es que los locutors de patois son los darrièrs a legir los diccionaris bèls e franceses de la destruccion lingüistica parisenca, e son pas los polits articles de Claude Hagège qu'i cambiaràn quicòm dins Le Monde, ni los articles de la jacobina MarridaJoana dins lo jornal L'humanité qu'i faràn un cambiament clar e precis ; quitament quand los amics e amigas dels professors d'universitat, e foncionaris franceses, son contents d'inaugurar a Montpelhièr una placa en l'aunor del lingüiscidari l'Abbé Grégoire !
Parlarai pas de Charabià, lo mot es plan conegut dels Bretons ... immigracion anciana qu'a capitat una integracion dins lo sistèma dels lòbis parisencs, alprèp del Parlament parisenc per installar lo concepte de "langues régionales" que correspond mai o mens a la descripcion lingüistica del breton, mas pas brica de las autras lengas mesprezadas.
L'illustracion NR es aquela de "Yannick Jaulin, chanteur, humoriste, et
avant tout conteur, n'hésite pas à employer sa langue maternelle, le
poitevin. Et cela n'empêche pas son succès." S'i vei una ràbia clara contra .... qué ? Devinhòlatz ; la descripcion de la ràbia l'es segurament estada dins lo meteis jornal de Peitieu. Mas es utile de veire que lo charabià es plan melhor aisit d'èstre ligat ambe un joglar que non pas ambe professors d'universitat, o la fòto de l'universitat que determina l'objecte e lo contengut de l'article.
Aquela faiçon de mestrejar l'actualitat connòta l'article d'un punt de vista politic : basta lo francés, e faràn un article sobre la tombada de l'ortografia dins las novèlas generacions (per donar la rason, la pujada de las langues régionales), fòra las complicacions, la lenga unica es la solucion. Es de dire que l'article pensa coma l'article 2 de la constitucion, votat en 1992 per una granda majoritat conservatriça francesa (PCf, PSf, PRG, UMP, UDF, e s'èra estat lo cas lo FN l'auriá tanben votat, s'èra estat present dins l'emicicle), es donc un article que reberta un conservatisme dels gròsses o qu'assaja de destapar las critica dels nacionalistas franceses que fan manifestacion contra los musulmans suls teulats de Peitieu, e tanben contra las langues régionales. E puèi, l'article 75-1 serà pro sufisent per dintrar dins lo patrimòni e fa plaser a l'UNESCO ! Donc, a Peitieu, tanben i a un patrimòni lingüistic vivent e que fa cagar la redaccion de la premsa locala, los localièrs del terrenh jacobin, del nacionalisme o regionalisme francés d'expansion parisenca ; e que se pensa redaccion soleta aital dins lo pichon monde del regionalisme redaccional, dels localièrs, mas i a Internet ! L'an oblidat.
Justament a prepaus de Peitieu, vos conselhi lo programa de fRance CULture sul tèma de la mitica batalha, mistificada batalha, lo programa es un programa istoric, per un libre editat a París, un noveutat per la redaccion parisenca, jà plan intoxicada per l'istòria oficiala, donc benlèu que la redaccion de Peitieu dèu saber jà lo contengut.
Coma l'ignorança francesa trabalha sus la semantica lingüistica, l'ignorança francesa arriba d'èstre informada sus l'istòria oblidada d'Aquitània ... E çaquelà los Occitans an pas jamai escrit aquela brava istòria d'Aquitània en lenga anglesa o occitana, mas en lenga imperialista. Quora escrivèm en patois parisenc, los Parisenc nos legiscan pas ; quora son professors de l'Iscla-de-fRança, fan un programa polit a l'antena de la ràdio propaganda del jacobinisme.
Un jorna benlèu aprèp aver legit mantunes libres sul tèma, los redactor de Peitieu faràn un esfòrç pedagogic per far comprendre que las lengas son pas de charabià, mas una expression de la populacion, e non pas un populisme politic, a l'imatge de las manipulacions militaristas, administrativa, e de govèrn franceses sobre las lengas e l'istòria.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada