Sul costat d’aqueste blòg podrètz trapar tanben una informacion sobre la realitat de l’expression grand sud, sovent emplegada dins los mèdias e dins los debats publics, o sobre los estadis de totes los espòrts d’Occitània.
Mas concretament aqueste Grand Sud vòl dire qu’es lo nòrd que govèrna, es çaquelà Occitània pels geografes dignes. E lo Nòrd daissa alenar lo sistèma politic sonque dins un biais que se sona décentralisation, dempuèi 1982 ; e vesèm que lo sistèma UMP zo vòl destrusir en li enlevar las resorgas per las donar als amics de las cambras consularas. Los comerçants d’Occitània an pas vist la diferéncia entre l’eliminacion de la taxe professionnelle et la novèla taxa consulara.
Avèm pauc sistèma partidocrata que critica l’afar. E avèm mantunes mèdias que se jògan de l’expression, son passats de la causa Méridionale, lo Sud, lo Midi, lo país del solelh, etc. per arribar uèi al Grand Sud. La democracia participativa trapa pas una clartat evidenta per la democracia tota corteta, car la democracia non-participativa sembla fòrça a la dictature bienfaisante del sénher Alexandre Adler, sobre France Culture recentament.
Las istòrias del grand nòrd, son istòria de Finlàndia, Goënland, Danemarc, etc. rarament son istòrias de Lille o de Picardia, pels Parisencs dins los mèdias que pensan plan coma cal dins lor sistèma de dominacion ; es per dire que la semantica dels mèdias en Occitània es grandament portada per una pensada provincialista, la sotmission al poder central, legitimista, zo disi dempuèi fòrça temps aquí. cal duèrbe las pòrta evidenta, çauqelà e las tornar dire perqué per mantunes sembla pas tant clar.
Uèi vos vòl esclairar sobre una novèla legida dins la DDM del dimècres 5 de genièr, una novèla qu’es dins la dreita linha de la sotmission, per abséncia de mèdia televisual occitan.
Air Prod fauta pas d’aire, prot !
Dins lo mercat-Estat-nacion la television se pensa a 99% a París, e se paga al país, sovent dos còps : la redevança e la subvencion per aver programa virat en Occitània, per exemple a Carcassona, mas es malastrosament pas lo sol exemple. Per exemple Haliday, lo filme, qui a donat uyna subvencion per aver un filme d’aqueste mediocritat e ambe un títol ni en occitan ni en francés ? E la loi Toubon, coma l’auriá poscut escriure un cap de servici del Conselh Regional de Lengadòc-Rosselhon ?
Mas pel contengut, es sistematicament los Parisencs que zo desidíscan, uèi en anglés que pensan, contra l’occitan, e tanben contra l’anglés.
E donc dins lo quadrò audiovisual, l’emplec redaccional de la DDM per pressionar lo programador de France 2 es una usança un pauc tarribla. Lo sotmetut explica que lo mèstre dèu decidar e lo sotmetut pagariá. A-n aqueste jòc del Midi, la DDM jògan, es pietadós (un article dins las pagina Grand Sud, Histoire d‘ici, e una primièra pahgina dins son edicion locala de l’Aude).
Es pietadós car la DDM, malgrat sas participacions televisualas, a jamai capitat de crear un pòl audiovisual d’importança a Tolosa (cinquena ciutat de França). Aital l’industria de l’audiovisual es sonque ambe las decisions a París, pas bric al país. La DDM jòga contra lo país e son economia, economia audiovisuala. Demai, jogar Tolosa, o Marselha, o Lemòtges, o Niça, o Bordèu, o Perpinyà en solet, es jà perdre sul mercat europèu, e sobretot dins los potencials de coordinacion ambe las televisions de Barcelona, Zaragoza, Pampluna, Bilbo. La division occitana fabrica lo sistèma parisenc, fabrica Air Prod e France 2, la television de non-servici al pòble occitan, que parlèsse francés o occitan.
Imaginèm un sistèma politic clar sul subjecte, imaginèm que totas las comunas d’Occitània posquèssen recuperar la redevança per se pagar una television al servici del pòble occitan, per Occitània, una television que pensa democracia televisuala en Occitània e ambe la lenga del país e sas creacions. Imaginèm l’impossible, utopia ?
Lo programa televisual prepausat serà fait aiçí, sa fabricacion dins lo contèxte actual, serà plan una Histoire d’ici, mas quina pietat que fosquèsse aital, per èstre pas una istòria d’aiçí.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada