Al Caire, lo pòble crida Via Hòra al planèta, especialament de las autoritats democraticas… Semblan qu’an dins las aurelhas sonque los pseudò-democratas del govèrn d’Israël, que prepausa coma MAM de las armas contra la votz del pòble, 800 sordats per anar al Sinaï ajudar l’armada egipciana. Al Jazeera en anglés, pòrta la paraula del pòble egipcian mentre que lo regime de Hósni Mobàrak censura los ligams d’informacion forana.
Lo pòble crida : “MUBÀRAK DÉGAGE” o “GAME OVER” .
Unrest es normal en Egipte,, coma èra normal en Tunísia. La democracia es lo respecte de la votz del pòble, e de sa diversitat ; de representacion n’an pas, es normal, la cal bastir dins un procèssus democratic ; lo complèxe fòrma la basa de la democracia.
Aprèp la frasa en francés per un bilhet ancian, una frasa en anglés per títol … zo caliá far, pel bilhet de sosten a l’unrest in Egipte.
Unrest contra teocracia republicana* se fabrica pertot al entorn de la Mar Nòstra ?
Unrest es un mot que los Occitans an pas la costuma d’entendre, puèi de comprendre encara mens, e çaquelà dempuèi dos meses, avèm las novèlas de Tunísia e Egipte que nos an ajudat, vist que val melhor los veire en anglés qu’en francés, sabèm que los mèdias franceses an la famosa tendéncia d’èstre prèp del poder teocratic puslèu que prèp dels pòbles, o dels pòbles que, mòrdicus o miladius, vòlon pas parlar sonque la lenga del rei-president (!).
Unrest, èra del periòde o del temps que … Jacme Servat ne fasiá un libre, de las revòltas occitanas abans 1789. Mas aprèp aver trabalhat per un sistèma centralista, es devengut propagandor del regime, e per las darrièras eleccions... Lo seu libre sobre las revòltas en Occitània l’ai legit, mantunes còps, e me soi questionat, en trenta o quaranta annadas, coma se fa que lo pòble occitan es passat de la revòlta quasi permanenta pels tempses istorics, a la collaboracion ultranacionalista franchimanda, sobre las quaranta darrièras annadas e sobretot aprèp la guèrra d’Argèria ; ai pas encara trapat de responsa. Lo libre de Colette Milhé, antropològua e occitana, recentament sortit (e qu’aurà dreit a un bilhet sancièr dins mantunes jorns sobre aqueste blòg), a tocat lo problèma, mas sonque sul costat lingüistic, mas en evitar de parlar del problèma politic, o puslèu en talverisant lo politic dins lo costat “partits politics occitans" en Bearn”.
Qu’es aquò un unrest ? Dins lo diccionari, imperfait, d’En Ryan C.Furness, ai pas trapat l’informacion, malgrat que fosquèsse normalament adaptat a las traduccions de l’anglés a l’occitan.
Alara, me cal un còp de mai trapar mon diccionari anglés, vist la rapiditat de cambiament de la semantica anglesa, espèri que la definicion i serà encara uptodate ; mon diccionari anglés es estat crompat vaquí quinze annadas. Notatz donc : « I.a / troubled or rebelious state of discontent. 2. an uneasy o troubled state.»
La revòlta es un unrest, un estat de rebelion, un estat rebeliós, un grèu malcontentament [l’estat es pas l’Estat]. E podèm èstre segur qu’un malcontentament s’acaba en cambiament de regime ?
En Síria sembla que la gáitan tot parier de prèp, segon Al Jazeera.
Dins la teocracia republicana d’En Alem Surre Garcia, libre qu’acaba de sortir L’Harmathan, soi pas encara segur que lo lectorat i traparà motius de revòlta, d’unrest… non pas pel contengut, mas simplament per fauta de formacion politica del pòble occitan, o de ligason de l’argument pron fin d’En alem Surre-Garcia e dels eveniments qu’an de suportar en Occitània los ciutadans, e donc, a la finala, d’un eventual cambiament de regime per l’Estat francés, o d’un regime mai prèp de las realitats nacionalas per Occitània.
To rest en anglés, es damorar al luòc ont sètz, dinca vóler dormir, damorar tranquille, sotmetut. Un (privatiu) + rest (dormir) se podrà alara melhor entendre. L’anglés es una lenga basica, populara, aisida d’entendre, dincal simplisme (que podèm sovent entendre dins las populassas anglesas que venon esquiar dins los Pirinèus). Lo pòble occitan rèsta plan, es sotmetut coma cal, mas dinca quand ? To rest one’s… = To stop doing anything for a time … e lo temps que lo pòble occitan damora silenciós, a-rebeliós, es tròp long, estimi – e sembla que fosquèsse pas lo sol, malastrosament sèm pas pron nombroses.
Sirians gáitan, al sibercafé, l’unrest d’Egipte… benlèu que se bolegaràn mai aviat que lo pòble occitan, contra lo seu poder teocratic republican.
Avètz idèa de la data de l’unrest pel pòble occitan ? La farèm al XXIen sègle ? O encara un còp lo farèm pels Franceses, que faràn coma per la Révolution française de 1789, nos la panaràn ?
Los Arabes en libertat an rason de se mesfisar dels Franceses, de lor diplomàcia, de lor armada, del sistèma politic parisenc, de lor partidocracia, del biais que fan rampèl per se dire «La Patrie des Droits de l’Homme», etc. ; los Occitans n’an a dire sul subjecte, e lo dire se trapa pas dins mon cap, mas simplament dins l’Istòria (nòstra) que França, pauc impòrta lo regime, amaga al pòble del Sud (los Occitans), coma un borrolhatge mediatic en Egipte, Istòria que los sotmetuts refúsan d’ensenhar o transmetre a las generacions jovas occitanas [un sotmetut del regime jacobin es sovent un bon collaborador del regime].
Dins la lista dels sotmetuts al regime francés podèm listar l’IGB (nacionalista engatjat al pus prèp del FN), o los provençalistas del Couleitieu prouvençaou qu’en Avinhon an de suportar, dinca Arle.
Per se desfar d’aquestes sotmetuts, per periòde XIXen (final) e XXIen sègle (debuta), se cal recordar los ancians qu’an deguts parlar tanben de dignitat per Occitània. Justament lo mot Occitània, o quitament occitan, agrada pas als sotmetuts, als collaboradors del regime francés o parisenc ; es per aiçò d’Éric Gonzalez fa un brave trabalh de reviscòl de las letras ancianas a prepaus del tèma : Dia per Dia es lo títol del blòg. Vos conselhi de legir lo blòg regularament, mas uèi de legir lo tèxte sobre Fabre d’Olivet a prepaus de l’emplec del mot Occitanie.
Fabre d’Olivet èra provençal, e la dignitat de la lenga l’aviá, per aver trabalhat dins un periòde que las umanitats èran realitats de l’ensenhament, lo grèc modèrne e ancian, lo latin, de còps lo gaelic… ; on savait d’ou on venait, podriá aver dich un franchimand que prega sovent al nacionalisme francés en Occitània.
E per clavar lo bilhet del jorn, e passar lo lindal de la sapiença, de la coneissença, e per saber d’ont venèm, per dignitat, vos pòdi tanben conselhar lo libre de las conferéncias de Cornelius Castoriadis, lo darrièr sortit es : «Thucydide, la force et le droit – Ce qui fait la Grèce, 3», edicion Seuil. Son los seminaris del filosòfe francofòne de las annadas 1984 e 1985.
* es lo títol del libre d’Alem Surre-Garcia, un libre de conselhar tanben – es en francés.
E tanben …
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada