A Montpelhièr se leva una protestacion contra l’estatua de l’Abbat Grégoire, arquitècte del nacionalisme lingüistic francés, regionalisme d’expansion parisenca, regionalisme lingüistic per la lenga regionala o patois parlat al pè del Parlament seu, una clara ierarquizacion dels emplecs lingüistics, la debuta de l’apartheid lingüistic francés. E sempre que Grégoire agrada als elegits de Montpelhièr !
Mas cal remembrar qu’a Tolosa en 1922, es una estatua de Jeanne d’Arc qu’es estada intallada, e que dona ara lo nom a una estacion de mètro, una plaça e un parcatge, amai de mantunas botigas de l’entorn. Me remembri la question màger, «coma cal dire aquò al mètro» … ma responsa èra estada, « cal remplaçar l’estatua e donar un autre nom a la plaça» ; dins lo conservatisme pòst-nacionalista francés (avèm fait aital fins ara, alara podèm contunhar, mai o mens), la responsa agrada pas.
L’estatua es clarament simbolica del regime ancian (coma entendi jà d’unes elegits tolzans que pensan a Languedoc, pel nom de la novèla region, ancian regime e quitament sense saber de qué lo mot Languedoc podiá dire per Tolosa al nivèl fiscal), donc del fantasme nacional-expansionista parisenc que la vòl salvatriça de fRança, mas qu’es estada comdamnada clarament per un avesque de Normandia, aligat al Ducat d’Aquitània (capitala politica Peitieu, parlamentària Bordèu, eclessiala, Santa), es de dire l’enemic del Comtat de Tolosa… vesi d’aquò per veire la rason d’aver bastit aquel simbolic de l’arlerisme o fanfaronada republicana IIIena sus una plaça de Tolosa. Al meteis moment, un an abans, se designava la plaça W.Wilson (que digun sap pus perqué !) a Tolosa al entorn de l’estatua del poèta Godolin.
Anuèch a Agen, una autra placa prendrà una placa suplementària, al pè de l’estatua per … sabi pas qué encara ! Car pel moment, ni a la gara, ni sus las carrièras de la vila l’occitan se vei. E quitament la presidenta de l’associacion qu’organiza, serà pas presenta per aquel «grand eveniment», e cal notar que dins lo mai grand licèu de la vila agenesa, l’occitan es pus ensenhat aprèp 40 ans d’ensenhament militant.
Se podèm clarament criticar l’estatua de l’Abbat Grégoire, lo lingüiscidari francés, lo manipulator lingüistic francés, se cal plan recordar qu’una placa suplementària o una placa en occitan, revicolarà pas l’abséncia sancièra de l’istòria d’Occitània dins las escòlas d’Occitània, una reala politica per una lenga en dangièr.
Mas se volètz estatuas d’Occitans pertot, sabètz qu’i a un productor occitan d’estatua a Tolosa ? El faguèt l’estatua d’Aimé Césaire en Goadelopa… Alara perqué pas d’estatua d’Occitans. Sébastien Langloÿs se farà un plaser de vos bastir un projecte e un biais de finançar.
Mas pietat, al moment que cal estauviar l’argent public, fasètz una soscripcion publica e donatz una partida del còst a las Calandretas.
Mas pietat, al moment que cal estauviar l’argent public, demandatz una politica oficiala de la lenga dedins totas las campanhas de comunicacion dels elegits, còsta res, còsta res d’i pensar.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada