Espanha anóncia que reconeisserà l’independéncia del Sud-Sodan, Africa catolica contra lo continent musulman e animista (se parla jamai de laïcitat en Africa, perqué ? perqué lo modèl francés de laïcitat es una religion tanben, la Françafrica es pas solament lo sol problèma que las capitalas africanas an amb París). Podèm escriure que l’espèr damora : la mentalitat podrà cambiar a fòrça d’arguments, a fòrça de vigiléncias, ambe un bon referèndum e una armada ben equipada, e de las resorgas petrolièras.
O Espanha reconeis lo futur Estat perqué es pas en Euròpa, coma se l’independéncia per una nacion èra ligada a una religion europenca (catolica, per un govèrn que se vòl laïc a Madrid…), o a l’Africa ?
E quitament quora avèm 800 annadas de destruccion de las civilizacions que son estadas abans los imperialismes franceses o castilhans, angleses o russes, podèm pensar que las mentalitats podràn cambiar.
Per saber se las mentalitats francesas pòdon cambiar ai assajat de ne fabricar una publicitat d’aquesta destruccion francesa, per enfin donar un miralh de las crudelitats francesas contra l’umanitat, contra los pòbles e las nacions de tot un continent, amai del planèta :
Quora pagaràn ? La paga serà de daissar la libertat als pòbles dominats, sense comentari. 1947, França signava la Carta de las libertats dels pòbles per èstre un dreit unversal. Es alara una ipocrisia de mai de la diplomàcia franchimanda e de son administracion, mai tanben de sos sistèmas politics diches republicans.
1955, los sordats qu’an pas volgut anar en Argèria an fait tombar lo govèrn, e çaquelà l’an aprèp se son fait enganar pels govèrns següents (França engana sempre), aurà calgut tantas mòrts, tanta sang per aver … una ignorança, una arrogança francesa exprimida encara e encara, per aver musèu de l’ignorança, de l’expression nacional-expansionista ; aurà calgut 50 annadas per èstre sobre las estacions oficialas de Radio France ; quantas annadas caldrà per aver un RF en occitan ? Aqueste maitin France Culture donava un episòdi de l’arrogança francesa modèrna, 1955/1962, la guèrra debutada en 1830 èra contra una nacion departamentalizada, administrada, que s’èra despertada, «- quina vergonha!». N’i aurà d’autras e caldrà de la sang per legitimar lo desvelh nacional ?
La guèrra =«La France sera toujours une et indivisible» dixit Minchonic, lingüista prezat per la familha sicrenca, paraula entenduda sobre la plaça del capitòli, un jorn que se pregava a la diversitat de las lengas, un dimenge…
La vertat administrativa es pas la vertat dels pòbles.
Per Occitània, nos caldrà quantes sègles per èstre despertats ? Vist que sèm pas tròp catolics, vist çò qu’avèm suportat, e vist que sèm sul continent europèu, aurèm mai de camins de fabricar que pel pòble del Sud-Sodan ?
Ambe l’afar de Vilanòva de Magalona, avèm plan vist de quin costat èra l’administracion francesa en Occitània, èra pas un «service public», èra un servici d’Estat, e malgrat tot, del costat dels chaples franceses : Occitània-Lengadòc, Aquitània-Oèst-Occitània, Bretanha, Vendèa, referèndum manipulat Savòia e Niça, Madagascar, Kanaki, Argèria, etc… Se cal sovenir tanben que França a vendut las armas nuclearas a mantunes Estat–truands d’aqueste planèta. Un jutjament politic de França la fariá condamnar sense cap de dobte, dins un tribunal internacional INDEPENDENT, malgrat totes «les biens faits de la république» aquestes que faguèron votar l’UMP-NC recentament.
Lo nacionalisme d’expansion parisenc pòrta d’arguments qu’unes nenets podrián pas engolir, mas que los pòbles de França an talament la costuma d’entendre que, ara, se máinan pus de lors estupiditats, de lor sotmission al nacionalisme francés. França es l’art de la manipulacion, e de la cultura de l’ignorança, sempre un exemple per las dictaturas de tot escantilh dichas «progressistas» o dichas «conservatriças», o quitament per un regime indeterminadament fosc.
Se podrà demandar fòrça a la politica en China o Turquia, al govèrn d’aquestes Estats, mas realament França es descredibilizada al nivèl planetari. En tant que ciutadan d’aqueste putanh d’Estat me soi sempre interdich de signar una peticion per donar l’exemple al nivèl mondial; quina vergonha de signar aiçò, coma ciutadan francés !
Sud-Sodan es independent, es una bona causa, benlèu qu’amerita pas de recebre d’Espanha un sosten oficial, tanpauc.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada