Sempre ai agut de suportar los comentaris dels Parisencs sus l’accent, e pensi que soi pas estat los solet a suportar. La migracion o exili forçat dels Occitans per ensenhar o trabalhar a París o dèu aver suportat ; ara, mens a Tolosa, s’entendrà un comentari sus l’accent. L’accent tolzan es çaquelà çò que damora de la lenga occitana dins lo francés.
S’entendrà tanben dins los mèdias franceses las estupiditats de lingüistas franceses e dels lexicografes franceses sul tèma ; an jamai estudiat lo problèma, cal legir Le Robert, al mot patois, per comprendre (e me recòrdi aver comparat Le Robert de 2004 e Le Robert de 1954 per aver pas vist granda diferéncia dins lo tractament colonialista de 1954) . Mas tanpauc l’universitat francesa en Occitània es pas al nivèl que cal per frenar las estupiditats francesas, veire lo bilhet sus los paydocianistas.
Picatz sus l’illustracion per aver lo ligam.
80% de las estupiditats sus las lengas passan pels mèdias parisencs, normal son 90 % difusat per París, formatat pel sistèma castic parisenc, en sciéncias tanben, i a pas sonque los mèdias (avèm jà publicat la mapa de la fiscalitat dels mèdias en França que ne dona la pròva).
Cal notar que lo tèma de l’accent es portaire e que la populacion, per sotmission plan assumida, accepta plan de discutir o entendre lo subjecte ; aquela pensada del «grand sud», «du midi», «des terres méridionales» (auràn tot assajat per nos far abandonar lo nom Occitània) es una pensada d’un mercat de la compassion ; lo grope Zebda que viu a Tolosa, o sábon plan viure aquí en Occitània, donc es una cançon valorizada dins lo darrièr CD.
Se podrà regretar de damorar a Tolosa sobre aquesta compassion lingüistica, l’accent, alara que la cançon parla de causa que son realament interessantas politicament e que faràn avançar la basa politica tolzana. Cal saber descodar lo tèxte plan segur, un tèxte plan escrit politicament.
Mas en lingüistica, lo sistèma de pensada universitària francesa es puslèu mediòcre, val melhor trabalhar l’Edat Mejan, los Catars, l’Istòria sotmetuda qu’agrada als franceses, del Joan Jaurès, que non pas desvolopar politicas per la dignitat de l’occitan, d’Occitània.
L’accent occitan en francés pausa problèma perqué assegura a l’occitan una existéncia que lo sistèma politic jacobin de la decentralizacion nega al pòble occitan (l’avèm mantunes còps provat sus aquel blòg). S’espèra un libre seriós sul tèma, e non pas un libre enterrat coma aquel qu’explica la litaratura occitana pendent la revolucion dita francesa de 1789, o que, Occitan, parla de literatura mas «cal pas parlar de poltiica» (dixit Sergi Javaloyes). O l’abandon dels estudis istorics sus l’istòria del Reialme d’Arles, del Comtat de Lemosin o de l’Auvernhe e del Dalfinat (non pas coma territòri de la sotmission francesa, dels reis-presidents, mas coma entitats occitanas de plen dreit), sus las institucions politicas d’Occitània, sul dreit occitan, sus l’economia comparada ambe «le nord», s’espèra tanben un libre sus Garibaldi l’occitan qu’es estat se vendre per crear Itàlia, o una Enric III de Navarra qu’es estat traïr la seuna maire, Joana d’Albret, en préner la corona de França, sus la Comtea de Nissa que l’annexion èra una frauda politica e militara francesa, s’espèra la dignitat per Occitània de Nissa a Bordèu. S’espèra una dignitat politica dins totas las universitats d’Occitània, e una difusion dins tota la populacion, e non pas tèxtes per s’adreiçar a la collaboracion francesa en Occitània, collaboracion que perdèm lo temps de la convéncer.
Vendrà pas res de las universitats francesas d’Occitània ; o sabèm… mas que podèm alara esperar perqué aquò capite de sortir per l’ensemble de la populacion, per la dignitat manténguer ?
Passarà per la valorizacion de l’accent ? Segur que non pas, ni d’un Grosland revolucionari francés a la conquèsta politica de Tolosa, lo ridicul donarà pas la dignitat, mas avèm jà plan assajat de tot per mestrejar las ignoranças francesas, qué … tot es assajat ! Encara e encara, mens la violéncia.
-°-
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada