Vist de luènh, Occitània, lo pòble d'Escòcia a ganhat UKIP per o neutralizar, dins las cambas, e al meteis temps, a votat fòrt, es novèl, per nadar dins lo sistèma politic dels Angleses ; l'abstencion costumièra a votat, e coma es natural, a daissat lo sistèma en plaça, a votat NO, mas... Lo pòble d'Escòcia, los Escòts, a portat lo dobte dins la tecnocracia politica arroganta europèa (non pas de manièra negativa, mas positiva, car ara deurà acarar lo UKIP que non vòl, negativament d'aquesta tecnocracia), aquela tecnocracia que refusa d'escotar los pòbles d'Euròpa ; e que nos a portat a votar per un Parlament qu'acabarà dins mantunes jorns de votar per una comission que un membre es Cañete, cap d'entrepresa dins lo petròli, e en cap de la polica ecologista ! Seriái Escòt ara, participariai pus a cap eleccions sul tèma europèu, per daissar poirrir lo sistèma anglés, dinca petar e sortir de l'Union Europèa.
Lo dobte, tanben, o pòrta lo president francés, totparier, quora respond a la question sul tèma de l'independéncia d'Escòcia, ièr en conferéncia ; l'arrogança contra los pòbles s'es exprimida, etiquetada socialista.
Pel socialista al poder, donc, un pauc especialament elonhat de las promessas que l'a portat al poder, e seriá estat parier per una autra tecnocracia politica al poder, lo vòt YES seriá estat desfar l'Union Europèa, es de dire desfar l'Union que los Escòts vòlon dintrar contra l'estructura que los Angleses vòlon pas dempuèi la debuta, coma l'explicava De Gaule ; la paradòxa mata la tecnocracia europèa.
L'Union Europèa es, ambe la campanha independentista, es un clar instrument tecnocratic contra l'expression dels pòbles (jà o sabiàn, ambe lo referèndum que lo NON francés es pas estat acceptat, e lo tractat engolit de fòrça) ; en se plaçar del punt de vista socialista francés o espanhòl d'anuèch, avèm un sistèma «progressista» que costeja lo sistèma conservator de dreita.
En 150 ans de republica, del XXen sègle al XXIen sègle, la dreita, conservatriça, sembla a l'esquèrra al govèrn d'un Estat centralista, imperialista.
En 1789, e per dos sègles abans, la caracteristica de la noblessa francesa d'Ancian Regime a bailat una massa de generalitats que mescla vertats e mièg-vertats. La pus anciana, la pus correnta benlèu al XIXen sègle, se pausa sus una condamnacion morala (l'avem tanben ambe la tecnocracia). La noblessa del XVIIIen sègle es donada per èstre licenciosa, satisfaita d'èla-meteissa, baganauda, arroganta, fenhanta, sense òbra, briu, sancierament diferenta de la borgesiá onèsta e que puja ambe lo novèl òrdre per la fòrça del trabalh e d'integritat (aiçò tanben pòt semblar un fantasme pòst-istoric). La vision autrejada per la borgesiá del XVIIIen sègle es estat considerat coma rassegurant per las amnas sensiblas del meteis sèglas (e als Angelets del nòstre!).
Lo marxisme a portat conceptes, utile en recèrca sociala ; instruments per melhor destriar de qu'es viu per avançar dins la societat ; mas la practica politica a fabricat un drac dels gròsses, mas lo marxisme a botat lo dobte dins las asseguranças borgesas. Se sap ara, que la noblessa francesa anava dins la paret de destruccion sociala. La destruccion de la vision borgesa o destrusirà lo marxisme, lo sovietisme destrusirà aquel espèr politic de melhora democracia per totas las classas socialas.
La luxura e la licéncia dels patricians son pas estats a la basa de la finala de l'Impèri Roman ? L'ipocrisia e la venelitat de clergat de Roma portat lo catarisme, puèi la reforma ?
La tecnocracia europeïsta a convençut lo continent a l'Èst, Ucraïna e Estats Baltes, per exemple, mas a agut un gròs mal de cap ambe la campanha independentista en Escòcia.
Alara tot èra bon per salvar la barca de la tecnocracia politica talament ligada a la tecnocracia dels mercats-Estats-nacions que faguèran l'Union Europèa sense los pòbles.
A Glasgow, lo YES a ganhat : lo monde obrièr s'es trapat dins lo mesma camp que los independentistas. La democracia modèl grèc tòrna ? E se tòrna, serà forçadament ambe lo pòble, contra la noblessa, la sang blava, contra los ideològues marxistas, contra las tecnocracias d'Estat e de las finanças (sovent las meteissas escòlas de pensada), contra los sistèmas partidocratas dels vièlhs Estats que fan frontièras, que las «frontièras naturalas» coma los Pirinèus non son un ideal pels pòbles pirinencs o pels autres pòbles.
Alara per combatre las tecnocracias (que devián tanben èstre al servici dels pòbles en s'etiquetar administracion an jà perdut gròs), los pòbles auràn d'èstre formats, ben formats, e la dimension dels Estats redusida ; la campanha d'Escòcia es estada lo moment d'una granda manipulacion o acarament dels egòs dels poderoses a Londres, los banquièrs e òmes de premsa ; Aljazeerà o explica dins un reportatge pron utile per o entendre.
La campanha d'Escòcia coma aquela del Quebèc dona a pensar pel futur per arribar de lançar lo dominò de la libertat dels pòbles, pòbles naturalament non se fan guèrras.
Serà complicat, e comprèni de mai en mai los ciutadans que vòtan ambe los pès pels extrèmas (en pensar far petar lo sistèma de las tecnocracias al poder), o que van pus votar.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada