Lo nacionalisme d’esquèrra en fRANÇA nos engana.

I a un fum de monde d’esquèrra que se páusan clarament la question perqué pòdi trapar de semanticas d’esquèrra nacionalista franchimanda dins los lors tèxtes, sovent los mai son los autoproclamats non-nacionalistas franceses.

Ai trapar una frasa dins un libre d’un editor, çaquelà, que nos podrèm dire qu’es dubèrt e que sembla pas èstre nacional-expansionista francés. Lo libre es estat escrich per Gérard Noiriel, conegut per aver escrich un libre sobre «l’identité nationale», un libre fòrt bon.

Perqué los Franceses an páur dels Occitans e de las Occitanas ? Perqué son autoproclamats d’esquèrra sense saber que fan de nacionalisme francés, en préner lo devís de la dreita freancesa ? Perqué la municipalitat d’esquèrra de Sijan es terrorista contra Calandreta ?

L’avèm la responsa dins un paragrafe escrich dins lo libre aqueste, pagina 16 :

«Pastat de cultura classica, los filosòfes tòrna explicar sens qu’a Atèna los ciutadans s’aplegan sobre la plaça publica per causir los lors representants e préner amassa las decisions ligadas a la vida de la ciutat. Dins las nacions¹ modèrnas, la democracia directa s’auriá non pas d’èstre practicada car l’Estat s’espandís sobre territòris bèls e aplega una multitud d’individús² que son dins l’incapacitat, reala e fisica, de s’amassar en un sol luòc. Çaquelà, la difusion³ de la⁴ cultura escricha⁵ baila una realitat a l’installacion d’un sistèma politic qu’ajuda a las exigéncias⁶ democraticas, mas indirectament⁷»

Avetz aquí un resumit, cada anotacion donarà un comentari en seguida.

Mas abans vos vòli far la descripcion d’aquela esquèrra nacionalista francesa, es expansionista, e per la dominacion de París contra lo país, Occitània. E aiçò l’explica Cornelius Castoriadis, dempuèi la segonda partida de la revolucion dicha francesa de 1789/92, e l’installacion a partir de 1792 d’una tecnocratura parisenca, de lenga etnica francesa.

1- La primièra partida del tèxte es trun pron clar e interessant, ajuda per duèrbe la pòrta an aquela esquèrra, mas pauc a pauc, los crums son de mai en mai nègres en debutar per l’emplec de “nacion” al sens que Ernest Renan e Maurici Barrès l’emplegávan. La nacion es alara l’organizacion de l’Estat francés contra la casta anciana, sense s’avizar que la casta es estada remplaçada per una autra. la nacion es la definicion qu’es mostrada pels diccionaris franceses sense s’avizar qu’es de manipulacion politica per poder acceptar la dominacion etnica francesa sobre d’autres pòbles, sotmetuts, provincializats, enclavats dins lo decentralisme (levar al centre çò que el vòl pus, e assajar de se ne petaçar).

2 - Coma per una entrepresa, la pensada francesa a mestièr d’individús, e se mesfisa del collectiu, sobretot aquel collectiu que parla pas la lenga del mèstre ancian, o del mèstre novèl. Aital la pensada d’esquèrra emplega la pensada dels merçants franceses, aquels que lo rei li a bailat lo mercat lo mai bèl potencial per far moneda, sobre l’esquina dels pòbles sotmetuts. E dons lo rei o lo dictador designat de mantunas manièra, aurà pas mestièr d’aver un collectiu, dificile de manejar, mas individús per poder crear lo mercat de l’Estat-naciona fRANÇA.

3 – Difusion se podrà aital determinar als confins de las dichas «frontières naturelles» de l’Estat republican e colonialista francés. Podèm alara confirmar que l’ajuda a la difusion de la francofonia pensada a París es ajudar lo mercat de las entrepresas francesas que lo sièti es l’EPADländer prèp de París, e de Neuilly/Seine.

4 - LA cultura (a l’unitat) … de creire que n’i a qu’una e solament aquela de la pensada per París. e donc es clar, es la lenga de l’autor qu’inspira la redaccion del libre, non pòt èstre d’un autre biais, son «universals», nos van autoproclamar aiçò sempre.

5  - La cultura escricha es lo pantais qu’i aviá res d’escrich abans l’arribada del sanctificat francés ! Alara avèm aquí l’ignorança francesa e nacionalisme per ignorança que s’exprimís. Entre 950 e 1050 podèm afirmar que l’occitan (se disiá gascon en Aquitània) èra a costat del latin, la segonda lenga acceptada, coma dins lo Reialme de Navarra o Albret-Labrit. Es totun pron extra-ordinari que los diches “intellectuels” franceses zo sapiguèssen pas, els que fan tot per destrusir aquelas informacions o sapienças sul tèma. L’esquèrra francesa practica aiçò a Sijan, e en d’autres endreits d’Occitània. Per astre avèm agut Joan Jaurès coma l’explicava Ségolène Royal recentament, dins un devís qu’ai poscut donar lo resson quitament aquí.

6 – i a pas exigéncias democraticas, la democracia s’accepta, las exigéncias son militaras o jacobinas, republicanas de còps, bonapartistas sovent, son lo modèl francés. Es la finicion de l’Estat francés, una finicion qu’acaba pas d’èstre sobre l’esquina dels pòbles de fRANÇA, notatz lo plural. Nos podèm estonar  d’aver aiçò devath l’escritura d’un “intellectuel” d’esquèrra, non podèm pus estonar quora es nacionalista francés e d’esquèrra, sembla èstre natural, ontologic a fRANÇA.

7– es pas indirectament que lo pòble occitan supòrta fRANÇA, zo suportèm dempuèi que fRANÇA a decidit de destrusir, son pòble (Montsegur, confirmat per la conquèsta de Bordèu e dinca 1470) e sa lenga, e sobretot ambe aquelas esquèrras francesas dichas republicanas, NPA a Sijan e son sindicalisme en primièr, aquels brandísson la laïcitat sense saber qu’es un mot grèc qu’explica qu’es proprietat del pòble, mas qun pòble, lo qu’escana o lo que supòrta ? Es directament que podèm suportar l’integrisme francés, lo nacional-expansionisme parisenc.

Segur que podèm “dire la vérité” , mas los Franceses an sempre mal d’entendre lo devís occitan (multiplas), perqué ? Perqué pausa realament problèmas als mecanismes que fabrícan aqueles expansionismes, aqueles nacional-expansionismes franceses.

Nos fasèm sempre enganar, per pas èstre mai pornografic …

Avètz benlèu pas tot per descodar fRANÇA, aquela que nos engana, alara seguissetz aquel blòg.