Lo sistèma mediatic parisenc es politic, centralista e concentrat, e de còps sense s’en rendre compte (enfin l’espèri per èstre positiu), mas se podrà tanben imatginar qu’es un montatge conscient per servar lo sistèma en plaça, un sistèma mediatic que fòrça al conservatisme coma abans la Révolution dicha française la cor del rei, e sa familha.
Aital quora una informacion es una anóncia de la pèrda pichona de poder per Paris, son sistematicament en replec, en defensa ; son criticas sosterranas qu’an çaquelà mestièr d’un descodatge ; e aiçò se vei, puslèu se legís ambe l’uèlh fin. E de cap manièra i aurà una dòsi de respect de l’idèa pausada aital dins lo maine o mestrum mediatic, nimai un questionament sul tèma : perqué pensan aital ?
Per la debuta, ai pensat qu’èra Le parisien que redigiva lo tèxte, mas segon google podèm aver confirmacion de l’origina del document es un document AFP. L’AFP es donc una agéncia del centralisme francés.
Vaquí lo tèxte de Le Parisien, reprès sancièr per la redaccion parisenca ; perqué ? Perqué na Eva Joly es candidata de l’Europe Écologie Les Verts, campanha per la presidéncia franchimanda, e perqué aquò del punt de vista politica es susceptible pausar problèmas als aligats de l’esquèrra (NPA, FdG, Parti Socialiste français) que vòl ganhar las eleccions contra l’UMP-NC. Lo punt de vista aquel es esperat a la dreita francesa… E –prqué zo cal pas oblidar- quitament lo FN es pas aquí per zo cambiar, al contrari, bravament al contrari ; els son puslèu per tornar al bonapartisme classic, las armadas dins las prefecturas.
Ai notat en gràs sul document Le Parisien, los mots que son una etiqueta politica clara del redactor.
Pèle-Mêle, minorité amie, régionalistes, réservoir potentiel – e la fòto causida es pas la fòto que podèm veire sobre Nice Matin (veire bilhet precedent).
Pèle-mêle, es un mescladís, un patís, qu’anòta lo contengut de faiçon pejorativa, per explicar qu’es cap e tot quasiment una utopia oposat al realisme politic francés (s’aquel realisme èra pas la pèrda generalizada de pès mondial de l’Estat francés, aquò s’èra oblidat dels comentaris) ; es quasiment un messatge sul tèma : «si vous voulez être sérieux abandonnez ces projets politiques». Podèm donc considerar que lo ròtle de l’AFP, relaiat per Le Parisien, es pas de donar una informacion mas de manipular l’informacion segon las loras pensadas politicas centralistas e bonapartistas.
E zo podètz creire, afortísson aital, qu’Eva Joly es pas independent de la «Minorité amie», es benlèu oblidar mantunas eleccions recentas, notadament en Corsega, qu’an fait votar mai de 200.000 ciutadans per dos partits còrses independentistas e autonomistas.
Lo mot «régionalistes» es sempre emplegat de maissanta usança ; los sols poders regionalistas en fRANÇA son simplament los que fan la gestion del sistèma decentralizador installat per París… en regions. De faiçon unilaterala e sense aver demandat als pòbles los lors punts de vista, levat per Kanaki qu’i van organizar un referèndum aprèp mantunes pressions poltiicas e las páurs de perdre un còp mai un territòri estratègic per las entrepresas del mercat parisenc.
Lo sol «réservoir potentiel» qu’interèssa París, es una basa politica de votants plega-esquinas (sonque aqueles), e una zòna de comèrç liura (autres còps èra pels amics del rei, la familha) e qu’ajuda a portar la moneda a la santa capitala (fiscalitat enganadoira coma per las Généralités del rei), sense solidaritat envèrs las regions (sampiterne sistèma jacobin). La sola páur dels mèdias parisencs es de pèrdre aquel mercat, coma per las entrepresas installadas a París.
L’AFP es alara un instrument de propaganda jacobina.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada