Mantunas personas m’an questionat : perqué t’interessas a Ségolène Royal ? La causa es simpla, l’ai vista passar a Rodés (2 oras de camin), e francament (soi pas al primièr candidat sul terrenh que passa), e ai vist una candidata qu’es venguda de faiçon ipocrita presentar sa candidatura per L’Estivada (una bona causa per Peitieu-Charanta e l’occitan) e, l’ipocrisia es aquí, passar per far companha per las eleccions de la candidata socialista… Aquel passatge aurà al mens una causa faita dins mon cap : es una candidata dinamica, fòrta, mas que sap escotar e interessada al problèma francés sobre las lengas, ça sembla (sabi pas encara s’i a ipocrisia aquí).
Mas quin es lo son programa, quinas son las seunas volontats ? Li podèm far fisença coma candidata ? Mas coma presidenta ? Sabèm que Robert Lafont faguèt fisença a François Mitterrand e sabèm que tre lo dimècres següent de son eleccion aviá jà cambiat…
Contrariament a mantunes, es son costat filha de militar que m’interessa !
Alara en pagina 10, ai jà l’incripcion que m’agrada dins aquel libre : los tecnocratas franceses, sul terrenh, se pòdon cambiar en “regionalistas” … Jà es una granda novèla. Atencion, aquò escrich, aquò vòl pas dire qu’aqueste camin m’interessa, aquel del regionalisme : SOI PAS REGIONALISTA. Lo regionalisme es un reformisme del jacobinisme.
Mas concretament, per una tecnocracia francesa qu’a pas mai conegut e cresegut coma una fe papista que lo sistèma bonapartista es sol per governar l’Estat, aquesta pagina me sembla interessanta :
Primièr punt
«Lo budgecte de la region es pas aquel de l’Estat, […]», es clar qu’avèm un Estat qu’a páur de las regions, e de mai que dona mai de mejan financièr a un sistèma destructor coma la bureucracia de l’Éducation Nationale (2 còps lo budgecte del CR en Miègdia-Pirinèus) qu’al Conselh Regional. sabèm que l’educacion dèu èstre una prioritat, tant que serà de l’Estat central, serà fotut, perqué ? Perqué l’a sempre emplegat per desvolopar son expansionisme nacionalista, e pas mai.
«[…], e lo poder reglamentari de las collectivitats territorialas es pron limitat.», nos podèm questionar de l’utilitat del Sénat –elonhat del terrenh- per votar leis d’aquestas que son supausadament adaptadas perqué los Senadors serián elegits tanben localament e especialista dels cumuls dels mandats. La question se pausa de l’elonhament de las decisions parlamentàrias francesas, sovent bravament mai que lo Parlament Europèu ; es una paradòxa.
Segond punt
Es evident que la region Peitieu-Charanta es pas melhora qu’una autra region de l’Estat francés ; aquelas regions an autanplan problèmas ambe l’Estat que las autras regions de l’Estat francés, alara es evident tanben que l’occitanisme auriá dedins l’ALE un ròtle de jogar per prepausar una novèlas estrcturacion politica dins l’Estat francés, accordat ambe çò qu’es estat dich en primièr punt. Soi segur qu’ajudariá lo Parti Socialiste d’aver una idèa sul tèma, e donc sobre las lengas de fRANÇA, coma es estat demandat a Ségolène Royal a Rodés. La delegacion a un elegit de Martinica es d’un simbolisme que sufís pus.
Tresen punt
Es l’explicacion del problèma que pausa l’Estat als elegits locals. Un tecnocrata parisenc zo podrà pas mesurar, jamai ; es la mesura de l’urgéncia d’aquela refòrma que jugi prigondament democratica e urgenta.
Quatren punt
Lo darrièr punt don un espèr grand a la candidatura de Ségolène Royal, sobretot se los amics d’abans eleccion, son los mesma qu’aprèp l’eleccion, es de dire Jean-François Macaire.
Tot camin fasent, se podrà sempre plaçar un dobte sobre una candidatura socialista, coma tota candidatura qu’es plaçada dins l’encastre del jacobinisme francés, e d’una proteccion prigonda d’una casta al poder parisenc. Se volèm lo poder en region, benlèu que cal tanben se prendre en carga en region (totas las regions, e las occitanas seràn capdavançièra o i aurà pas de revòlta institucionala regionala en fRANÇA) e refusar las estupiditats de l’Estat central e totas las seunas combinazione.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada