Mas quora i a una glèisa en país occitan, sèm a Tolosa uèi, perqué i a pas cap informacion en lenga occitana, o catalana ?
E lo cas real del la glèisa de Sant Sernin de Tolosa, i a un fum de lenga per ajudar lo torista de cnprendre melhor, mas ges de l’occitan. Considerat coma lenga de l’embarrament e del castig dels religiós papista, l’occitan es fòrabandit de las glèisa tolzana. Alara, ièu per reciprocitat, soi a boicotar las glèisa dempuèi mai de vint annadas. Uèi ai fait un pas dedins per constatar que res a cambiat a Tolosa sul tèma. Alara, amics e amigas de Catalunya, pensatz que podrai ajudar per aver una messa en occitan dels capiscòls papistas, bè … non.
Inside, dedins : perqué me díson pas un comentari dins la lenga del país ?
De costat de las novèlas glèisas, la causa es similara :
Aquí tanpauc, malgrat la noveutat, i a pas res en occitan, e amai sábon pas parlar la lenga d’aiçí, de contacte freg donc ; son d’actors novèls del nacional-expansionisme parisenc.
Al moment d’un enterrament en Bearn, ai poscut entendre los amics e las amigas, cridar docetament : «e anèm pas daissar nòstre amic Miquèu partir atau», aital sense l’imne bearnés o occitan, Aqueras Montanhas ; dementre que lo prèire alsacian tornava al pè de la tomba, un prèire alsacian ambe problèma lingüistic per rapòrt a l’occitan de Bearn, lo cant s’es desvolopat.
Avèm enterrat un cople occitan en Catalonha, la messa se faguèt en catalan e an integrat de l’occitan coma una normalitat. Un autre monde es possible, mas serà pas dins lo sistèma nacional-expansionisme francés, las religions ancianas o novèlas son los turiferaris volontaris o pas de l’enterrament del pòble occitan, ambe la lenga que l’an destrusit pauc a pauc, en emplegar sonque la lenga del poder centralista francés, parisenc.
Un espectacle “Crozada d'uèi” nos presenta l’afar del castig religiós en Occitània d’un biais pedagogic, se debanarà lo 2 de setembre en Albigés, Montaigut.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada