Es la meteissa esquèrra que nos explica que "cal pas èstre embarrat" e qu'ajuda l'Estat centralista francés a aver "frontières naturelles" dempuèi annadas e annadas. Per exemple, es aquesta esquèrra republicanista qu'a empresonat los republicans (catalans, espanhòls e bascos) a Gurs, Vernet, etc. Camps que son estats emplegats per Vichei un pauc aprèp, pels josius. «Ai pas páur d'aver rason» : ai simplament en cap l'istòria d'un ministèri d'esquèrra, en François Mitterrand, que pensava que l'intervencion armada francesa en Argèria auriá reglat lo problèma republicanista francés... etc. Non espèri de l'esquèrra francesa, aquesta, e sa bandièra nacionalista d’expansion parisenca al cap, que nos pròba lo contrari del devís del Melachoneton.
Soi content que gràcia a-n aquels personatges nacionalistas d’expansion, soi fièrs de non pas èstre francés. Soi Occitan PUNT e contrariament a els o elas, soi “dubert” per la pensada politica, mas soi ambe l’istòria de lor movement politic e de lor sistèma sindical (principalement din l’Éducation Nationale), un embarrament francés per Occitània, una tèrra sempre duberta e anti-enclavament per sempre, conviventa, tèrra de paratge, etc. Saber la nòstra istòria pròba qu’aquel personatge es un problèma per Occitània.
Pel Front de Gauche coma pel Front national, i a sonque (masque) un pòble en França. Es mon grand –paire que dèu èstre content o enrabiat d’apréner que sa nacion (estat-nacion donc), aquela qu’es estat militar e resistent se farà sense sa lenga e sa pensada politica occitana.
La nacion occitana, sense Estat, pensa qu’es pas un bon candidat per Occitània, pas mai que la Marine Le Pen.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada