Perqué l’estela a la bandièra occitana d’anuèch.

L’occitanisme es modèrne, es pas de passadisme, zo cal pas oblidar, per la bandièra es lo meteis problèma ; sèm pas a revendicar anciana província reiala, sèm a criticar las regions actualas republicanas ; Occitània es pas lo provincialisme o lo regionalisme, portat per París.

Aquí sota avètz l’escut de Tolosa e del vièlh comtat de Lengadòc. Es de cap manièra lo simbòl de Montpelhièr o Bordèu, Pau o Niça, o Lemòtges e Clarmont d’Auvernhe.

Es l’escut medieval del Comtat de Tolosa, plaçat sobre un teissut del meteis roge sang, podèm constatar qu’es una bandièra onrejada per mantunes militants de Lengadòc majoritariament, e del Partit Occitan.

La crotz dicha occitana es estada fabricada a Forcarquier en Provènça (n’i a Provençals qu’o vòlon pas saber). Mas pauc a pauc es estada assimilada al Comtat de Tolosa, a Tolosa (es pas segur que fosquèsse una bona referéncia istorica per rapòrt a l’Istòria de la familha del Comte de Tolosa, e de sa borgesiá-sordatesca pendent la batalha de Murèth). Donc al reviscòl del movement 'occitanista' (que serà puèi dich occitanista), i es estat apondut l'estela del Felibrige, per plan diferenciar Lengadòc, Comtat de Tolosa, e las autras regions de lenga occitana (Provença-Niça, Dalfinat, Auvernhe, Lemosin, Guiana, Gasconha), romaticament Lenga d'Òc. Òc arriba de la prepausicion locutoira positiva en lenga latina, ambe Oïl, e Sí. E quora s'explica la bandièra occitana a Bordèu o Niça, la reconeisson pas ambe la crotz de Forcalquier, sonque (crotz de Tolosa), lor cal l'estela per non pensar a l’imperialisme tolzan (qu’es vertat çaquelà). La preséncia de la crotz occitana de Tolosa, sonque, pòrta als separatismes lingüistics, al desgalhar de la lenga occitana e son istòria de dignitat nacionala, pòrta aiga al molin de la destruccion franchimanda (mas pas sonque franchimanda). La Copa Santa –devengut un imne- escricha per Frederic Mistral, e qu'èra onrejat coma un present catalan (la copa santa), l'explica de plan, fòrt plan.

Se cal cantar un imne per Occitània avèm evidentament lo Se Canta –qu’es pas de Tolosa, mas de Gaston Fèbus- e la Copa Santa. Podèm alara melhor entendre perqué una estacion radiofonica d’Avinhon (primièr sièti del Felibrige) acaba de nàisser ambe aquel nom famós. Avinhon es pas a mièg camin entre Forcalquier e Tolosa, mas quasiment.

Uèi la crotz dicha occitana sobre la bandièra es vist coma un imperialisme lengadocian (soi de l’Agenés e donc d’una tèrra donada pel Duc d’Aquitània a Tolosa per present d’un maridatge), e me sembla que lo modèl francés es pas bon per Occitània. Occitània es pluricentric (cal pas mesclar pluricentric e ortopedic); la pluralitat es tanben la democracia e un umanisme, zo cal pas oblidar ; l’umanitat es complèxe e diversificat, Occitània tanben.

Aprèp podèm guerrejar sobre lo qu’a pensada aquesta bandièra modèrna e fabricada per l’aver en plan bona vista per revendicar una dignitat occitana, sa lenga e son país … Mas es pas mestièr d’aiçò, per entendre melhor que, per la dignitat occitana, cal amassar puslèu que dividir.

Alara avèm una bandièra, e m’engani pas de l’emplegar a Tolosa e en Lengadòc :

Es un bilhet a la seguida de la publicacion d’un bilhet sobre un blòg d’un dessenhador de Lemosin (ai reagit dins un comentari qu’es pas estat publicat).