Pendent que L’Estivada debutava, La Croix publicava aquel article :
Segon Sergi Javaloyes es un grand escrivan hebrèu. Zo podèm creire, mas alara perqué castigar los escrivans occitans qu’an la meteissa semantica quora emplegan la lenga occitana ?… E ne sabi mantunes que vòlon pas d’aquesta semantica pels escrivans occitans, abans de ne far la promocion (es lo cas majoritariament dels mèdias provincialistas e/o parisencs).
Ai tanben entendut que lo festenal L’Estivada se devriá pas embarrar, dins bocas compassionala e politica … Se sap tròp dins qué ? O alara benlèu pas dins lo modèl francés ? Quí sap, aquel que la patria es la lenga francesa administrada…
Mas soi segur que la critica politica entenduda pendent l’inauguracion serà jamai desvolopada pel festenal ‘Rite, Danses, Chants et Musiques du Monde” del Corserans, son talament dubèrts que la cultura occitana s’i vei gaire, ni gaire la lenga tot en trabalhar ambe la Val d’Aran pel finançament ; e i a agut un elegit per lor explicar que caliá pas tròp se duèrbe sul monde sense aver raiças fòrtas sul subjecte local ? Me pausi la question de la vitalitat de las escòlas de musica a prepaus dels instruments occitans, e dels biaises occitans de jogar de la musica, fan de bon trabalh per evitar de damorar embarrat dins las solucions vengudas d’en defòra ?
La dobla interpretacion del mot “milieu” en francés a L’Estivada m’a tanben questionat : quí representa lo “milieu” en Occitània ? Es lo personal politic ? Es Rodés occitanizada ?
La pensada francesa seriá per Occitània un biais de pensar coma dins lo “milieu”, la màfia (d’importacion o pas).
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada