En patois parisenc, seriá estat Made In Toulous’. Mas serai pro seriós e alara vos vòli presentar doás accions pichonas, mas que fan que Tolosa se vòl a l’unitat (una dinamica), mas que questiona lo collectiu tolzan e lo monde sancièr.
Vista de Tolosa que canta.
Las visitas de Bèl Cant de Veronica Antonelli son una prepausicion unica per visitar una granda vila europèa, Tolosa del dedins en tot gaitar los secrets arquitecturals e occitans de Tolosa. Tot aquò un tolzan o sap veire, mas Veronica Antonelli a volgut far florir las flors tolzanas a cada visita, ambe una etiqueta occitana per l’acompanhar (Jacme lo “contaire de país”).
Ambe “Tolosa Canta” – la prepausicion pòrta un títol en occitan, es la volontat de l’artista. E soi urós de vos indicar que Veronica Antonelli aurà tanben la jòia de representar Tolosa dins lo programa popular de TF1, The Voice (sempre en patois parisenc !).
Se visitarà los monuments secrets de Tolosa, sovent privats e embarrats al public. Tolosa es un luòc privilegiat de visitas occitanas potencialas. Una dimenjada bastarà pas, e las doás oras de visitas son un aperitiu qu’ajuda als toristas e Tolzans de veire la ciutat mondiana d’una autra manièra.
Las Caras tolzanas
o la solidaritat ofèrta al monde
En Sébastien Langloÿs es un grand artista tanben e de Tolosa, amagat dins un recanton de la Balbada (ont s’espèra encara los panèus de Calandreta plan ortografiat), gaire luènh de Calandreta (donc) e del Conservatòri Occitan (amagat darrièr l’etiqueta tecnocratica COMDT), o de l’artista restaurant Point d’Ògre, que prepausa un Becut que dona una iodèa de l’inventivitat de las generacions precedentas tolzanas ; tot aquò es dins un recanton amagat de la vila ramondina.
Sébastien Langloÿs aima los defís, challenge en patois parisenc, aprèp l’estatua plaça de Gaulle a Tolosa, estatua del cantaire occitan Claude Nogaro, estatua autofinançada pel pòble d’Occitània, prepausa de donar al regionalisme parisenc, un grand moment sul tèma de la solidaritat internacionala, especialament mondiala. Mas cal pas oblidar tanpauc Aimé Césaire qu’es estat fabricat tanben per Sébastien Langloÿs, lo Tolzan, e la medalha del Sénat … la lista de creacion tolzana que fan referéncia son estadas nombrosas dins als mans d’aquel Tolzans de la Dalbada.
L’objectiu es parisenc, un glòbe que las peças terrestras seràn emplenadas per caras pagadas pels pòbles-ciuitadans del monde, cada cara serà una ajuda per una politica de solidaritat ambe los pòbles mesprezats e fabricarà lo monument. Es un projecte tolzan de granda dimension simbolica donc.
Tolosa brilha d’iniciativas d’aqueste escantilh, sovent amagada dins la premsa papièr e que lo public ciutadan amana gaire per sa tòca pro tolzana. Perqué ? Perqué l’èime tolzan es oblidat de transmetre dedins los caps dels Tolzans, mais tanben que l’escòla oblida de transmetre, o non vòl transmetre, per nos imposar las directivas pensadas dempuèi Paris, dempuèi lo voide de la pensada politica jacobina, o la guèrra de bonapartismes per arribar al poder.
Son iniciativas tolzanas perqué son fabricadas a Tolosa, e pauc impòrta la soca ADN, impòrta melhor la filosofia occitana que las caras pòrtan (sovent sense mesurar la dimension istorica), son realament de dimension universala, e que questiónan l’univèrs, e lo jacobinisme que nos vòlon imposar los Parisencs.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada