Migrants la mòrt o l’explotacion europèa

Lo migrant es estat sempre una variabla per sistèmas politics qu’an pas sabut respondre a la demanda d’un pòble, o de mantunes pòbles (Estat federal o pas) ; l’origina de l’immigracion africana d’auèi es la lista dels Estats africans qu’an pas sabut gerir lo politis, nimai la vida d’una societat dins los cambiaments perpetuals que cal per un monde qu’es sempre novèl ; e lo capitalisme mondializat es pas causa novèla, mas l’incompeténcia longassa de las elitas africanas es una permanença.

Al Senegal, son los accòrds de pesca ambe l’Union Europèa que pausa la fam coma un element consequent qu’a repercucions : l’immigracion cap a Euròpa via lo Malí des-establizat, puèi Líbia destrusida ontologicament.

Al Malí, contrariament a çò que pensa l’inocenta jovença convidada a Canal plus, es un Estat qu’assegura la patz a l’economia del nuclear francés de Niger. E al meteis temps Niger es la clau del nuclear –dit «indépendance nationale» pendent annadas (!). En d’autres mots, se sembla que la casta parisenca –pro nucleara- se trufa dels Malians, de l’Azawad e tanben dels ciutadans del continent europèu.

La Còsta d’Ivòri que s’i nega de veire las consequéncias d’una pensada politica francesa dins lo sistèma politic qu’assaja dempuèi bèl briu de mestrejar la bomba politica… Mas que las aisinas de la pensada francesa son pas adaptadas.

Nigeria que la casta anglofòna a pas sabut crear un Estat federal al nivèl de la creissença de populacion (o auriá puscut jamai far ?), nimai de boum del petròli de la region Sud. La casta angofòna a pas sabut tanben fabricar una gestion apropriada de l’afrontament de las religions, al nòrd musulmans, al sud cristians. A sabut del federalisme sens qu’amagar un problèma creat ambe la guèrra del Niafrà.

Somàlia en se dividir en dos, a fabricat un problèma musulman dins l’Estat reconegut del Sud, al nòrd a fabricat ambe lo comèrci mondial lo piratatge, fenomèn politic qu’èra desapaergut entre 1950 e 1990.

Eritrèia, la creacion de l’Estat sus basa religiosa e d’extremisme politic pòstmaòïsta, a fabricat un drac sus la mar roja. Aquí se trapa lo meteis extremisme que de l’autre costat de la mar, al Iemen dempuèi la fusion dels dos Estats.

Al Sodan del Sud, la creacion de l’Estat cristian, a creat una guèrra civila, qu’ajuda a la fugida dels vesins cap al nòrd. e l’Estat del nòrd a plan vist l’interès qu’aviá de non pas integrar las populacions novèlas de migrants en transportar lo problèma a costat.

Etiopia, pauc a pauc l’arribada de l’Estat dins las piadas del mercat mondial de l’ago-industria, fabrica despoderats de tèrras. E la casta al poder non sap de quina manièra, non pas respectar aquel castig que lor pòrta riquessa, castica.

Notar tanben qu’es l’intervencion dita occidentala qu’a destrusit Líbia, sortir un dictator (segur), puèi se creèt dos sistèmas politics que son pus aisit de destrusir per l’extremisme politic musulman.

Cal notar atanben que l’Africa del Sud qu’èra supausadament, l’Estat que deviá portar règlas africanas pel continent, es devengut un problèma politic en se-meteis pels pòbles qu’i vívon e que i an pensat una tèrra d’arcuelh per migrant.

Çaquelà la manièra de gerir aquel problèma african, es tanben una variabla politica que mesura aital la capacitat de las societats occidentalas (europeanizadas) de poder suportar los defís que seràn de mai en mai nombroses.

Alara, la solucion simplista es aquela d’Austràlia ?

La creacion de camps sembla a la creacion dels «camps de concentration» de la santa republica francesa, en 1938/39 per «albergar los republicans espanhòls» (dinca las annadas 1950!), dangieroses qu’èran aital considerats, «dangieroses» pel sant sistèma République française. Totparier, cal notar que las politicas europèas per assegurar un avenir economic a las populacions d’Africa (operacion blabla o diplomacia europèa), es un fracàs dels gròsses.

Pauc a pauc sèm tornats al meteis sistèma politic mondial, en respectar pas la democracia, la volontat de democracia, la volontat de plan melhor viure de las resorgas de la tèrra, del parçan, concernit. Lo viure al país es un programa politic que la baissa de las frontièras a abandonat, e qu’al contrari a favorizat la descadença de l’economia mondiala.

Car migrar es devengut la sola resorga d’un sistèma politico-financiaro-capitalista que pensa que las frontièras son un problèma per la vida de las entrepresas, e dons las facilitats dels escambis de capital privat (ara) o public (un còp èra).

Quora lo capital èra d’Estat, la migracion èra organizada per la lei (lo comèrci triangular), e los mòrts èran a la mar granda, o sus las còstas d’America, sus las tèrras panadas als autoctònes dits Indians d’America, e que la gestion èra dels blancs forçats a l’immigracion per regimes europèus dictatorials.

La migracion es un individú o un collectiu a genolh sul cròs de l’identitat personala o/e collectiva, sul «viure al país» que se cridava dins las annadas 1970 en Occitània.