Aquí una linha politica que m’agrada de clarificar, revendicar Occitània es pas un romantisme de letrats. La monopolizacion de l’occitanisme a la sortida de las facultats de letras fabrica un occitanisme qu’es clarament desligat de la societat reala ; fabrica un romantisme que s’exprima dins l’expression «langue d’Oc» ; quí gausa parlar de «langue d’Oïl» pel «polit francés» dels jornals de television que nos son difusats dempuèi París, o que l’Acadèmia dita francesa nos manda dins la seuna semantica autoselecionada pels dictionnaires français, a l’amagat, nacionalistas ?
Revendicar Occitània es pensar a gratís una societat occitana, aquò vòl pas dire que còsta pas a las personas que la pensan dins una societat francesa que, sus aquel tèma, acara lo flac occitanisme a las violéncias administrativas del regionalisme d’expansion parisenca ; per exemple, las «piadas blancas» son demandadas per èstre plan dins lo sistèma administratiu francés en Occitània. La gestion francesa d’Occitània fabrica un occitanisme administrat per la pensada politica parisenca, e se fabrica a docina.
Revendicar Occitània es pensar a gratís una societat occitana, aquò vòl pas dire que còsta pas a la personas que la pensan sobretot se es la pensada d’una minoritat.
Donc, benlèu sense demesir la revendicacion occitana, es mestièr de precisar las causas.
Revendicar Occitània es pas revendicar un libertarianisme contra l’Estat, nimai un anarquisme contra l’Estat ; la critica de la violéncia d’Estat es legitima quora es dins l’occitanisme politic, mas vòl pas dire tanpauc que l’occitanisme politic pòt pas èstre etic e non-violent. Lo modèl francés dèu èstre a tota fòrça elonhat del modèl politic occitan.
Revendicar Occitània es revendicar una societat positiva, mai de felicitat pel pòble d’Occitània, es donc una organizacion sociala e juridica per Occitània (que li aparten e que la fabrica coma tot autre pòble sus la planeta), organizacion diferenciada, e organizacion per totes los ciutadans (es pas question de l’apartheid modèl neerlandés, o francés d’Argèria francesa) e serà mai segur que lo vai-t’en-e-tòrna del sistèma jacobin francés, un regionalisme de la pensada d’expansion lingüistica francesa.
Lo sistèma politic de l’occitanisme modèrne es justament en dreita linha de las modernitats que las dictaturas francas an destrusit, e que lo gènius uman a fabricat a l’amagat dins pichonas societats comunalas, comtalas o ducalas, o reialas occitanas. Es pas desligat de la modernitat del XXIen sègle.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada