Dins un barri qu’es fait de populacion vièlha, ba díson dins las reünions publicas electoralas, la lenga occitana es absenta, e çaquelà fòrts son los que nos explícan que «l’occitan est une vielle langue», per pas dire del passat, e donc las autras son avenidor, e alara per dire qu’amerita ges de politica lingüistica, malgrat totes los viatges d’estudis al Quebèc.
Dins aqueste barri cèrqui çaquelà la preséncia lingüistica :
Aquí avètz mantunes endreits que la lenga occitana se podriá èstre presenta dignament, ges ufanosa, collectiva e discreta, dins un barri qu’es popular, per desvolopar una pedagogia per totas las populacions, l’occitan es de totes/as.
E sabi un panèu qu’es de tornar installar e que podriá l’èstre en occitan e francés :
Se ambe l’astronomia, la prioritt èra de comunicar dins la lenga istorica tolzana …
Me dirètz que podrèm jamai frenar la nostalgia de los que son venguts trabalhar a Tolosa (fòto presa sobre un tuc tolzan), e qu’an lo mal del país francés… una nostalgia que s’exprimís dins la lenga de l’empèri anglosaxion, empèri supausat, país supausat, país de luènh estimat melhor que lo país occitan d’arcuelh.
Anè los Occitans an plan donat lor vida per la granda França, alara perqué lor lenga seriá pas respectada ?
Dementre aiçò, Bonhoure, lo barri d’ostals particulars e d’ostalàs collectius, e popular barri tolzan, cèrqui ton nom occitan.
E quora mai que Ben tornarà escriure Tolosa en occitan, serai content.
-°-
Document per mai 2011 a Tolosa
-°-
Exposicions remarcadas.
%5B5%5D.jpg "Ben a l'Ostal d'Occitània (2)")
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada